Εχετε αναρωτηθει, ποσο δυσκολο αν οχι αδυνατο ειναι να απαλλαγουμε απο το αισθημα ανωτεροτητας και υπεροψιας που κουβαλαμε και τι στ αληθεια περιμενουμε απο εμας οταν προβαλουμε συνεχως το ΕΓΩ σε μια προσπαθεια κυριαρχιας επανω στους αλλους, ενω στην πραγματικοτητα, ειμαστε ανικανοι να κυριαρχισουμε στον εαυτο μας.
Μεγαλωσαμε -λεμε-, νικησαμε στην πορεια τους φοβους κ τις ανασφαλειες -λεμε-, νιωσαμε κ πονο κ προδοσια.
Μοιραια, χασαμε ενα κομματι του ρομαντισμου κ της αθωοτητας, βουτηξαμε στα βαθια, επανηλθαμε στην επιφανεια, αλλα δεν καταφεραμε να απαντησουμε στο ερωτημα κατα ποσο ειναι ρεαλιστικο, επικαιρο και επιθυμητο να ισορροπησουμε τα θελω μας με τα θελω των αλλων. Και αν αυτα, -τα θελω- εναρμονιζονται ουσιαστικα με την προσωπικοτητα μας και τον τροπο που εχουμε στησει ή που θελουμε να στησουμε την υπολοιπη ζωη μας.
Και ειναι ενα απο τα μεγαλυτερα θελω μας, ν αγγιξουμε την κορυφη. Μα για να φτασει κανεις στην κορυφη, πρεπει να περασει και απο χαμηλα και απο ενδιαμεσα σταδια. Και απαραιτητα, να σταθει απεναντι στον εαυτο του. Να σταθει, οπως θα στεκοταν απεναντι σε ενα φοβισμενο παιδι. Δε θα το βοηθουσαμε -αυτο το φοβισμενο παιδι- να ανακαλυψει και να στρεψει την προσοχη του σε οτι πραγματικα αγαπα ωστε ν αρχισει να χαμογελα, να χαιρεται και να μπορει να εμπιστευεται τον εαυτο του; Ε πιστευω, πως αυτη την παιδικη αισθηση της χαρας γι αυτο που καταφεραμε, την εχουμε ολοι γνωρισει, εχει καταγραφει μεσα μας.
Λιγο φρεσκαρισμα χρειαζεται, τιποτε αλλο. Και χρονος. Η πραγματικη αλλαγη του καθενα μας, χρειαζεται χρονο για να πετυχει.
Το χουμε; Το χουμε!
Μεγαλωσαμε -λεμε-, νικησαμε στην πορεια τους φοβους κ τις ανασφαλειες -λεμε-, νιωσαμε κ πονο κ προδοσια.
Μοιραια, χασαμε ενα κομματι του ρομαντισμου κ της αθωοτητας, βουτηξαμε στα βαθια, επανηλθαμε στην επιφανεια, αλλα δεν καταφεραμε να απαντησουμε στο ερωτημα κατα ποσο ειναι ρεαλιστικο, επικαιρο και επιθυμητο να ισορροπησουμε τα θελω μας με τα θελω των αλλων. Και αν αυτα, -τα θελω- εναρμονιζονται ουσιαστικα με την προσωπικοτητα μας και τον τροπο που εχουμε στησει ή που θελουμε να στησουμε την υπολοιπη ζωη μας.
Και ειναι ενα απο τα μεγαλυτερα θελω μας, ν αγγιξουμε την κορυφη. Μα για να φτασει κανεις στην κορυφη, πρεπει να περασει και απο χαμηλα και απο ενδιαμεσα σταδια. Και απαραιτητα, να σταθει απεναντι στον εαυτο του. Να σταθει, οπως θα στεκοταν απεναντι σε ενα φοβισμενο παιδι. Δε θα το βοηθουσαμε -αυτο το φοβισμενο παιδι- να ανακαλυψει και να στρεψει την προσοχη του σε οτι πραγματικα αγαπα ωστε ν αρχισει να χαμογελα, να χαιρεται και να μπορει να εμπιστευεται τον εαυτο του; Ε πιστευω, πως αυτη την παιδικη αισθηση της χαρας γι αυτο που καταφεραμε, την εχουμε ολοι γνωρισει, εχει καταγραφει μεσα μας.
Λιγο φρεσκαρισμα χρειαζεται, τιποτε αλλο. Και χρονος. Η πραγματικη αλλαγη του καθενα μας, χρειαζεται χρονο για να πετυχει.
Το χουμε; Το χουμε!
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.