Οι Αμερικανοί και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία

Εκτενές κι αναλυτικό είναι το κεφάλαιο για την Τουρκία, στην έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα σ’ όλο τον κόσμο. Μεγάλο μέρος των αναφορών σχετίζονται με τις διαδηλώσεις στην Κωνσταντινούπολη κι άλλες πόλεις της χώρας και τη βία που χρησιμοποίησαν οι αρχές, τη δίκη της Εργκενεκόν, τις μηνύσεις που υπέβαλε ο Ταγίπ Ερντογάν σε βάρος πολιτικών του αντιπάλων, τους αντιτρομοκρατικούς νόμους και πως χρησιμοποιούνται για τον περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης, τις φυλακίσεις και διώξεις σε βάρος δημοσιογράφων κ.α.

Σημειώνεται στην έκθεση πως λόγω των χιλιάδων υποθέσεων που εκκρεμούν ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και μέχρι να εξακριβωθεί η αποτελεσματικότητα του Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας, δεν αποδέχεται άλλες προσφυγές κατά της Τουρκίας.

Η έκθεση χαρακτηρίζει την Τουρκία συνταγματική δημοκρατία με πολυκομματικό κοινοβουλευτικό σύστημα και ένα Πρόεδρο με περιορισμένες αρμοδιότητες. Καταγράφει ως γενικά ελεύθερες και δίκαιες τις εκλογές, επισημαίνει ότι οι πολιτικές αρχές διατηρούν τον αποτελεσματικό έλεγχο των δυνάμεων ασφαλείας, αλλά υπάρχουν στοιχεία πως οι δυνάμεις ασφαλείας διέπραξαν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ως τα πιο σημαντικά προβλήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά τη διάρκεια του έτους θεωρεί:

Α. Την κυβερνητική παρέμβαση στην ελευθερία της έκφρασης και του συνέρχεσθαι Στον ποινικό κώδικα και στην αντιτρομοκρατική νομοθεσία διατηρούνται πολλά άρθρα τα οποία περιορίζουν την ελευθερία της έκφρασης, του Τύπου και του διαδικτύου. Οι αρχές έχουν φυλακίσει δεκάδες δημοσιογράφους, εκ των οποίων οι περισσότεροι κατηγορούνται βάσει του αντιτρομοκρατικού νόμου ή για συνδέσεις με παράνομες οργανώσεις.

Θεωρεί ως κοινή πρακτική την αυτολογοκρισία, επειδή πολλοί φοβούνται ότι η κριτική κατά του κράτους ή της κυβέρνησης θα μπορούσε να οδηγήσει σε αστικές ή ποινικές διώξεις ή έρευνες.

Η κυβέρνηση παρενόχλησε και διώκει άτομα που διάκεινται ευμενώς προς κάποια θρησκευτική, πολιτική, κουρδική εθνικιστική ή πολιτιστική άποψη. Υπογραμμίζει ότι οι αρχές χρησιμοποίησαν υπέρμετρη βία για να διαλύσει εκδηλώσεις διαμαρτυρίες, συλλαμβάνοντας και θέτοντας υπό κράτηση χιλιάδες άτομα, συμπεριλαμβανομένων πολλών δημοσιογράφων, ακαδημαϊκών, δικηγόρων και μαθητών κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων, ασκώντας σε βάρος πολλών διώξεις με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο.

Επισημαίνει ότι οι αρχές χρησιμοποίησαν υπέρμετρη βία στην αντιμετώπιση των διαδηλώσεων του καλοκαιριού στο πάρκο Gezi, με αποτέλεσμα την πρόκληση μαζικών απωλειών (συμπεριλαμβανομένων και επτά θανάτων) και μια συνολική μείωση της ελευθερίας της έκφρασης και του Τύπου.

Β. Στην επιβολή του νόμου και την απονομή της δικαιοσύνης: Η έκθεση επικρίνει την γενική εφαρμογή των νόμων για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και άλλων απειλών κατά του κράτους και επισημαίνει την έλλειψη διαφάνειας όσον αφορά τη δίωξη τέτοιων κατάχρησης εξουσίας και την περιορισμένη πρόσβαση των θυμάτων στη δικαιοσύνη. Χαρακτηρίζει το δικαστικό σύστημα πολιτικοποιημένο και υπερφορτωμένο. Γράφει πως οι αρχές συνέχισαν να προβαίνουν σε αυθαίρετες συλλήψεις και εκτεταμένες και απεριόριστης διάρκειας προφυλακίσεις.

Αναφέρεται σε στενή σχέση μεταξύ των εισαγγελέων και των δικαστών, που δίδει την εντύπωση παρατυπίας και προκατάληψης. Οι εντολές που έχουν δοθεί σε εισαγγελείς και δικαστές για μυστικότητα στις έρευνες πυροδότησαν ανησυχίας για την αποτελεσματική προστασία των κατηγορουμένων, ιδίως στις έρευνες που σχετίζονται με την κρατική ασφάλεια. Το ίδιο καταγράφει και για τις διευρυμένες εντολές που έχουν δοθεί σε δικαστές και εισαγγελείς για το χειρισμό αυτών των υποθέσεων.

Τέλος, καταγράφει τις συνεχείς αντικαταστάσεις από την κυβέρνηση δικαστικών οι οποίοι χειρίζονταν τις υποθέσεις διαφθοράς σε βάρος υπουργών και κυβερνητικών αξιωματούχων. Γ. Ανεπαρκή προστασία των ευάλωτων πληθυσμών.

Η έκθεση καταγγέλλει πως η τουρκική κυβέρνηση δεν προστατεύει αποτελεσματικά ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών, των παιδιών και των λεσβιών, γκέι , αμφισεξουαλικών και τρανσεξουαλικών ( LGBT ) ατόμων, από την κοινωνική κακοποίηση, τις διακρίσεις και τη βία.

Στα υπόλοιπα προβλήματα με τα ανθρώπινα δικαιώματα που σημειώθηκαν περιλαμβάνονται οι καταγγελίες κατά των δυνάμεων ασφαλείας για δολοφονίες, βασανιστήρια και χρήση υπερβολικής βίας. Επίσης, το συνωστισμό και τις άλλες ελλείψεις στις φυλακές, τους περιορισμούς και τις παραβιάσεις της θρησκευτικής ελευθερίας και των θρησκευτικών μειονοτήτων (για τις οποίες θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες χωριστή έκθεση), τη διαφθορά και τους περιορισμούς που επιβάλει η κυβέρνηση στις οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιδιαίτερα στις νοτιοανατολικές κουρδικές περιοχές της χώρας.

Ιδιαίτερη μνεία γίνεται και σε αναφορές των αντισημιτικών περιστατικών, σε βάρος μελών της εβραϊκής κοινότητας, που αριθμεί στην Τουρκία στους 20.000. Διαπιστώθηκαν πολλά άρθρα και διαφημίσεις σε εφημερίδες, αλλά και σε τηλεοπτικές εκπομπές που περιείχαν αντισημιτικά μηνύματα, ενώ αντισημιτική λογοτεχνία, ήταν κοινή θέα σε βιβλιοπωλεία.

Η έκθεση παραθέτει δήλωση του κ. Ερντογάν στο Παγκόσμιο Φόρουμ της Συμμαχίας των Πολιτισμών στη Βιέννη, στις 27 Φεβρουαρίου 2014, που ανέφερε ότι η «ισλαμοφοβία πρέπει να αναγνωριστεί ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας – ακριβώς όπως ο Σιωνισμός, ο αντισημιτισμός κι ο φασισμός».

Γίνεται επίσης αναφορά σε τοποθετήσεις του Πρωθυπουργού και αρκετών ανωτέρων κυβερνητικών στελεχών, οι οποίοι σε απάντηση των διαμαρτυριών στο πάρκο Gezi, το καλοκαίρι και ξανά το Δεκέμβριο, μίλησαν για «σκιώδεις διεθνείς ομάδες», αποδίδοντας τα προβλήματα σε μια υποτιθέμενη διεθνή εβραϊκή συνωμοσία, στο «λόμπι των επιτοκίων», τους «νεοσυντηρητικούς» και «τους Ρότσιλντ».

Τον Ιούλιο, ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Μπεσίρ Αταλάι κατηγόρησε  και την «εβραϊκή Διασπορά».

Ο Αρχιραβίνος και το συμβούλιο της εβραϊκής κοινότητας στην Τουρκία εξέδωσαν κοινό ανακοινωθέν που καταδίκαζε τις δηλώσεις σε βάρος εβραϊκών ομάδων.

ΠΗΓΗ: Αποστόλης Ζουπανιώτης, ΚΥΠΕ-CNA

mignatiou

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ