ΣΕΞ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ

Και ζοχάδας να μην είσαι δύσκολα να μη στη σπάει όλο αυτό το καραγκιοζιλίκι με τη Γιορτή, λέει, της Γυναίκας. Τι ξευτύλα είναι αυτή. Όχι, δεν θα επαναλάβω αυτές τις μαλακιούλες που λέγανε από τις τηλεοράσεις και τις ειδικές εκπομπές, και τα ειδικά αφιερώματα για το ρόλο της γυναίκας. Όλοι και όλες τους είναι λάθος. Τα πάντα που άκουσα είναι για φτύσιμο.

Ευρωβουλευτές, ευρωβουλευτίνες, πολιτικοί και επιστήμονες, καλλιτέχνες και καθηγητές έκαναν δήθεν ένα ύμνο στην Γυναίκα με την ευκαιρία της Ημέρας για πάρτη της. 
Τι λέει ο αποδυτηριάκιας; Ούτε ένας, ούτε μία δεν μίλησε για την αληθινή, για τη μεγάλη αποστολή της γυναίκας. Έτσι είναι. Ό,τι υπάρχει πάνω στη Γη έχει κάποιο λόγο. Το κάθε πλάσμα, το κάθε ον για κάποιο λόγο κυκλοφορεί. Λοιπόν; Ποια η αποστολή του Ανδρός; Ποια η αποστολή της Γυναικός; Εδώ είμαστε.

Η γυναίκα είναι για να γαμιέται. Μάλιστα, κύριε. Αυτό είναι. Μιλάμε τώρα σοβαρά. Μιλάμε θεολογικά. Και σε καμμία περίπτωση μειωτικά και απαξιωτικά για την γυναίκα. Και δεν απλώνουμε απόψεις και αναλύσεις προσωπικές. Τι είναι αυτά, ρε; Δεν είπαμε; Άλλος μιλάει. Δεν μιλάει ο αποδυτηριάκιας. Εγώ μιλάω, όμως εγώ απλώς είμαι το μέσο για να ακουσθεί το μεγάλο, το σπουδαίο, το αληθινό.

Η Γυνή Μη Ασκείτο Λόγον, Δεινόν γαρ. Ποιος το είπε αυτό; Πλούταρχος. Το είπε κάποιος που ξέρουμε ότι είναι ο Πλούταρχος. Δεν μίλησε, όμως, ο συγκεκριμένος Πλούταρχος, μίλησε ο Λόγος. Και μίλησε με το στόμα απλώς του Πλούταρχου. Αύριο με το στόμα κάποιου άλλου. Θα σου δοθεί σήμερα, αύριο, μία σκέψη με το μυαλό ενός άλλου. Θα γράψει μουσική κάποιος Μπετόβεν ή, Μπαχ. Δεν είναι δική του η μουσική. Δεν την κατασκεύασε ο Μπαχ, ο Μότσαρτ, ούτε την παρήγαγε αυτός. Απλά δόθηκε αυτή η συγκεκριμένη μουσική έμπνευση στον εν λόγω μουσικό.

Η Γυνή Μη Ασκείτο Λόγον, Δεινόν γαρ. Δεν έχει καμμία δουλειά η γυναίκα να ασκεί τον Λόγον. Άσε. Δύσκολα πράγματα είναι αυτά για την γυναίκα. Να ξέρουμε τι λέμε. Μιλάμε για την γυναίκα, γι’ αυτό το γήινο πλάσμα το θηλυκό του άνδρα. Έτσι είναι και πρόσεχε ποιες λέξεις χρησιμοποιώ. Ο Ανήρ είναι το αρσενικό και η Γυνή είναι το θηλυκό, στην υλιστική υπόσταση. Κυριακάτικο σεντόνι διαβάζεις, οπότε παίζει μπάλλα και η πνευματική υπόσταση των πραγμάτων. Έτσι είναι, κύριε μαλάκα μου. Υπάρχει και το πνεύμα.

Η Γυνή είναι η εξουσία. Η γυνή είναι η ουράνιος βασιλεία, κατά το παράδειγμα της Πηνελόπης του Οδυσσέως. Δηλαδή; Δεν υπάρχει δηλαδή. Υπάρχει η αναγνώρισή σου ότι ΔΕΝ ξέρεις. Δεν μπορείς να μάθεις, δεν μπορείς να δεις αν δεν αναγνωρίσεις πρώτα ότι δεν ξέρεις και ότι εκτός απ’ αυτά που βλέπεις υπάρχουν κι άλλα που δεν βλέπεις. Και δεν θα τα γνωρίσεις ποτέ αν περιορίζεσαι σ’ αυτά που αντιλαμβάνεσαι σύμφωνα με τις αισθήσεις του σώματός σου.
Η γυναίκα περιμένει να την γαμήσει ο άνδρας. Πήρες χαμπάρι; Αυτή είναι η αποστολή της γυναίκας. Να την γκαστρώσει πνευματικά ο άνδρας.

Δεν έχει εξουσία η γυναίκα. Είναι εξουσία η ίδια η γυναίκα. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Ουσιαστικά, να το πω αλλοιώς, η γυνή είναι το θηλυκό του ανδρός στον πνευματικό κόσμο. Μιλάμε για το ίδιο άτομο, δεν μιλάμε για δυο άτομα. Μιλάμε για ένα πνευματικά ον. 
Τι σημαίνει ότι μιλάμε πνευματικά; Εγώ, δηλαδή, ο συγκεκριμένος αποδυτηριάκιας, στον πνευματικό κόσμο, έχω τη γυνή μου, δηλαδή την εξουσία μου, δηλαδή την ουράνια βασιλεία μου, η οποία περιμένει να την γκαστρώσω πνευματικά. Η γυνή μου, η δική μου γυνή, πρόκειται για δική μου ιδιότητα, και για κτήμα μου. Για να αποκτήσω, λοιπόν, τη δική μου βασιλεία των ουρανών θα πρέπει απαραιτήτως να την οργώσω πνευματικά, να την γκαστρώσω πνευματικά, να ζευγαρώσω με τη γυνή μου. Κι όταν εγώ την γκαστρώσω, όταν την νυμφευθώ τη γυνή μου, δηλαδή την εξουσία μου, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Τι θα βγει από μια τέτοια πνευματική, σε προσωπικό επίπεδο, ζεύξη;

Επιστρέφω στον υλιστικό κόσμο. Και στο πρότυπο του Αδάμ και της Εύας. Ουσιαστικά η κυρία Εύα δημιουργήθηκε από τη μία πλευρά του Αδάμ. Δηλαδή; Από τον ίδιον τον εαυτόν του Αδάμ γεννήθηκε η Εύα. Γνωστό αυτό. Υλιστικά, λοιπόν, σωματικά, έχουμε το αρσενικό, μάλλον αρχικά προηγήθηκε το αρσενικό και μετά αποκτήσαμε και το θηλυκό. Επειδή, όμως, ζείτε στον φθαρτό τούτο και μάταιο κόσμο είναι κομματάκι δύσκολο να καταλάβετε τι γίνεται στον άφθαρτο και πνευματικό κόσμο.

Μία στιγμή. Αν όποιος νομίζει ότι δεν υπάρχει πνεύμα, ότι υπάρχει μόνον ύλη, τότε δεν έχει κανένα λόγο να συνεχίσει παραπέρα το σεντόνι. Ακόμα και οι αρουραίοι, ακόμα και οι κατσαρίδες, και δεν κάνουμε πλάκα τώρα, ψάχνονται μέχρις ενός βαθμού, αλλά δεν μπορούν να πάνε παραπέρα, διότι σαν πλάσματα δεν είναι μόνον ύλη. Συνεχίζω.

Είσαι άνδρας. Πνευματικά μιλάμε. Το ξαναλέμε. Πνευματικά. Ένα άλλο ον, ένα άλλο άτομο, έχει την θηλυκή του πλευρά, δηλαδή κουβαλάει την κοπέλλα του, η οποία έχει γεννητικά όργανα αναπαραγωγής, και αναμένει από την αρσενική του πλευρά να την γκαστρώσει για να κάνει παιδιά. Εγώ, δηλαδή, όμως στον πνευματικό κόσμο, είμαι ικανός να γκαστρώσω την θηλυκή μου πλευρά, δηλαδή την εξουσία μου, και τι θα πετύχω; Θα πετύχω να λάβω την εξουσία μου, την ΕΞ+ΟΥΣΙΑ. Να γίνω εξουσιαστής του ΕΞ μου. Τι είναι το ΕΞ;

Θα σου αλλάξω τα φώτα. Πνευματικά. Μ’ αυτά που σου γράφω θα σε λοιώσω. Θα σου σμπαραλιάσω τη γήϊνη πλευρά σου. Λοιπόν. Ό,τι συμβαίνει σ’ έναν, συμβαίνει σ’ όλους. Να, γιατί ο ΧΡΙΣΤΟΣ κι όχι ο ΑΜΗΝ, άλλος ο Χριστός και άλλος ο Αμήν, είχε αυτή την αποστολή. Ποια αποστολή; Να λάβει την εξουσία του.

Στη Γη θα λάβουμε την εξουσία. Πότε, όμως; Όταν έρθει η σειρά μας. Και θα πρέπει να έχετε υπομονή. Ποτέ βιαστικοί. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ θα ‘ναι ο πρώτος που θα λάβει την εξουσία του. Κατόπιν θα ακολουθήσουν οι άλλοι. Οι γυναίκες; Δεν έχουν δικαίωμα στην εξουσία τα θηλυκά που κυκλοφορούν λόγω της φύσης τους, της ανθρώπινης φύσης. Είπαμε. Η βασική τους αποστολή είναι το Αυξάνεσθε και Πληθύνεσθε. Η αναπαραγωγή, δηλαδή, μέχρι το τελευταίο παιδί που θα γεννηθεί. Αυτό που σου γράφω. Είναι φοβερή η αποστολή της γυναίκας. Έχουν την ευθύνη να φέρνουν παιδιά, να τεκνοποιούν. Διότι φέρνουν όντα, τα παιδιά για να αποκτήσουν σώμα. Και είπαμε τι πρόκειται να συμβεί όταν θα τεκνοποιηθεί και το τελευταίο παιδί. Θα αποβάλλουν όλες οι γκαστρωμένες μανάδες. Το σούσουρο θα γίνει. Όταν από τις τηλεοράσεις ακούσουμε ότι όλες οι έγκυες γυναίκες αποβάλλουν τότε θα γνωρίζουμε ότι έχουν γεννηθεί, ότι έχουν τεχθεί μέχρι τότε όλα τα παιδιά και τέλος.

Η γυναίκα είναι γυναίκα. Δεν είναι αμαζόνα. Τι είναι αυτά που την βάζουν να κάνει την γυναίκα και η ίδια η μαλακισμένη το δέχεται; Να κάνει πρωϊνές εκπομπές στην τηλεόραση, να κάνει την γιατρό, την δικηγορίνα, την ταξιτζού, να ασχολείται με τα του δήμου, με τα κοινωνικά, με τα πολιτικά, όλα αυτά που είναι εκτός αποστολής της.

Βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους. Και οι γυναίκες πρέπει να μας ευγνωμονούν γι’ αυτό που λέω. Όχι να μας πουν ότι τις μειώνουμε. Όχι να ακούνε οι μαλακισμένες γυναίκες τα μηνύματα των δολίων πηγών της ανθρωπότητος. Όχι μόνο με τα βαρειά επαγγέλματα δεν έχουν σχέση οι γυναίκες, αλλά και με τα ελαφρά επαγγέλματα έξω από το σπίτι τους. Είπαμε. Η βασική τους αποστολή είναι να φέρνουν παιδιά στο κόσμο, να τίκτουν.

Φοβερά πράγματα. Φοβερός εκτροχιασμός αυτός, να την έχουν φλομώσει στο παραμύθι την γυναίκα, η οποία να έχει σαλταριστεί και να θέλει να έχει γνώμη επί παντός επιστητού. Απίθανα πράγματα. Και τι συμβαίνει; Μέσα της η γυναίκα, η αληθινή γυναίκα αντιδρά, το νοιώθει ότι έχει ξεφύγει της αποστολής της, της φύσης της, όμως έχει περάσει στον καθημερινό της περίγυρο η αντίληψη ότι η γυναίκα είναι ίδια με τον άνδρα, ότι πρέπει να υπάρχει ισότητα και άλλες τέτοιες χοντρομαλακίες. Ένα είναι το ωραίο, το υπέροχο για την γυναίκα, μόνο να κάνει παιδιά. Ακριβώς όπως εγώ, εγώ ο άντρας να γκαστρώσω την εξουσία μου.

Το ξαναλέω. Γαμήσι από το πρωϊ μέχρι το βράδυ. Αυτή είναι η δουλειά της γυναίκας. Να γαμιέται συνεχώς και να κάνει παιδιά. Και να έχει το ΥΨΙΣΤΟ καθήκον να ασχολείται με την οικογένεια, με τα του οίκου της. Αυτή είναι η γυναίκα. Η εστία της οικογένειας. Όχι εκείνο το άτομο που ξεπορτίζει στους δρόμους και κάνει μαγκιές. Το βασικό πρόσωπο, το θεμελιώδες πρόσωπο της οικογένειας, αυτό που μαζεύει την οικογένεια είναι η γυναίκα. Παρ’ όλο που ευσυνείδητα γνωρίζει την αποστολή της αβυσσαλέα παραμυθιάστηκε από τις σειρήνες της εποχής και επειδή τυγχάνει γυναίκα είναι επιρρεπής, όπως κάθε θηλυκό, σε φοβερούς ψυχολογικού τύπου εκτροχιασμούς.

Οποιαδήποτε γυναίκα της αιωνιότητας, ακόμα κι αυτή που «πέτυχε» επαγγελματικά, που έγινε συγγραφέας, στρατηγός, ακαδημαϊκός, πρόεδρος δημοκρατίας, όταν φθάσει στην ηλικία του απολογισμού της ζωής της, θα σου πει Έκανα παιδιά. Αυτό θα σου πει. Αυτό θα θεωρήσει ότι ήταν η επιτυχία της, διότι αυτή είναι  φυσική αποστολή της.

Τον γάμο, άλλωστε, τον επιδιώκει κυρίως η γυναίκα όχι ο άνδρας, γιατί; Είπαμε. Για να κάνει παιδιά. Έτσι που λες. Στα γεράματά της δεν θα σου πει η γυναίκα, η αληθινή γυναίκα, ότι στη ζωή μου έκανα αυτό, εκείνο, το άλλο, έβγαλα φράγκα, έγινα διάσημη. Στο μουνί της αυτά. Θα σου πει Έκανα παιδιά, απέκτησα εγγόνια κι αυτή είναι η ευτυχία μου. Γιατί; Διότι είναι γυναίκα.
Η γυναίκα οφείλει να βλέπει τον άνδρα να προσπαθεί αυτός να γαμάει τη γυνή του, σε πνευματικό επίπεδο, δηλαδή να επιζητά την ολοκλήρωσή του με το να λάβει την εξουσία του κι αυτή, η γυναίκα, να τον στηρίζει τον άνδρα. Να τον στηρίζει από κάθε άποψη.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα της αρμονικής σχέσης των δύο ατόμων, έτσι όπως το αναλύσαμε; Η γυναίκα να με βοηθάει εμένα τον άνδρα, να μου δείχνει με τη σωστή παρουσία της, τον τρόπο και τον δρόμο της λήψεως της εξουσίας μου. Τι είναι η εξουσία; Η ΕΞ+ΟΥΣΙΑ. Τώρα σου αλλάζω κύκλο, τώρα σου αρχίζω τον πνευματικό κόσμο, στον οποίον μειονεκτεί η γυναίκα.
ΕΞΟΥΣΙΑ, ταυτότης ΧΑΡΑΓΜΑ. Ταυτότης Ο ΠΟΙΗΤΗΣ. Τι σου λέω; Σου αναγάγω τις λέξεις και τις προτάσεις της Αποκαλύψεως. Μιλάμε για χάραγμα. Κανένας δεν γνωρίζει να ερμηνεύσει τι είναι το χάραγμα. Εγώ θα σου πω. Ποιο είναι το όνομα του Θηρίου που λένε στην Αποκάλυψη; Και ποιος ο αριθμός του ονόματος του Θηρίου; Τρομερά πράγματα. Σε πάω σ’ άλλη διάσταση. Πολύ υψηλά σε πάω. Τόσο υψηλά που οφείλω να σε οπλίσω με εφόδια για να μη γκρεμοτσακιστείς.
 Έχουμε, λένε, το 2005 Μετά Χριστόν. Παραμύθια της Χαλιμάς. Ψέματα. Δεν υπάρχει έτος 2005 μ.Χ. Εγώ θα σου πω τη σωστή χρονολογία. Είναι 14μ.Χ. Διότι το 1991, ορθότερα το 91 είχαμε ΙΑΠ έτος. Τι είναι τούτο; Τότε εμφανίστηκε ο ΙΑΠΕΤΟΣ. Ποιος είναι αυτός; Ίδιο πρόσωπο με τον Χριστό. Ίδιο με τον Προμηθέα Δεσμώτη της μυθολογίας. Ίδιο με τον Παράκλητο της Καινής Διαθήκης. Το 91, δηλαδή, όταν ΕΚΕΙΝΟΣ αντελήφθη και συνειδητοποίησε ποιος είναι, είπε Εγώ είμαι ο Χριστός. Άρα, έχουμε το έτος 91 και το 91 και εντεύθεν.

Όταν ΕΚΕΙΝΟΣ το συνειδητοποίησε τότε ανεκάλυψε ότι είναι κάτοικος της πόλεως των Αθηνών και γνωρίζει τα μελλούμενα, τα παρελθόντα, τα πάντα. Και τι είπε εκείνη τη στιγμή, το 91; Ο Άρχων του Κόσμου Τούτου Κέκριται. Εκείνη τη στιγμή ειπώθηκε ότι ο ΙΑΠΕΤΟΣ και όχι ΕΚΕΙΝΟΣ εκπροσωπείται, δηλαδή τελείωσαν οι αρχές, οι λεγόμενες εξουσίες. Τελείωσαν οι εξουσίες στη Γη, αφού ο ίδιος ο αρχηγός τους, ο ΙΑΠΕΤΟΣ, απεκήρυξε τη σκοτεινή του πλευρά.
Απεκηρύχθηκαν οι αρχές. Ο αρχηγός των αρχών πέθανε. Και από το 91 έτος και δώθε έχουμε τον Χριστό που είναι το Φως.

Τι να πούμε για τους τσαρλατάνους που δαιμονίζουν τις γυναίκες; Δεν έχουν πλέον εξουσία στις γυναίκες οι οποίες σπεύδουν να εκπληρώσουν την αποστολή τους. Να είναι κάτω από τους άνδρες. Όχι πάνω, και με σεβασμό στον άνδρα. Αυτό θέλει η φωτεινή πλευρά του ίδιου ατόμου, δηλαδή του Χριστού. Το αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, όχι το ψεύδος.

Αμαζόνες, τέρμα. Τέρμα στις γυναίκες που όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούσαν να κερδίσουν γήϊνη εξουσία. Αυτά υπήρχαν μέχρι το 91 έτος. Τελείωσε η σκοτεινή πλευρά του Ιαπετού. Ποιος είναι αυτός; Μήπως το θηρίο της Αποκαλύψεως. Αυτός που δεν εξουσίαζε μόνον τις γυναίκες αλλά όλον τον κόσμο και πλέον ψόφησε;

Δεν υπάρχει ο Ιαπετός, Ζήτω ο Βασιλεύς.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟΝ «ΦΙΛΑΘΛΟ»  13.03.2005 

apodytiriakias

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ