Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΙΗΣΟΥΣ...

Ο παγκόσμιος πολιτισμός μας είναι ένας συρφετός που σφύζει από θεραπεία. Και ο Ιησούς θεράπευε αλλά, ο Ιησούς ήταν ο Ιησούς. Το μήνυμα του Ιησού ήταν όλο υγεία, όλο τελειότητα, θέληση και απλότητα. Γι' αυτό ακριβώς τον λόγο θεράπευε, για να δείξει ότι η θεραπεία είναι κάτι ευτελές, περιττό και επιφανειακό ΑΝ λείπει η υγεία. Ο Ιησούς έδινε εν μέρει στους ανθρώπους αυτό που ήθελαν, χωρίς να υπολογίζει το προσωπικό του κόστος. Δεν ήταν ηθελημένα ασυνείδητος αλλά ασυνείδητα ο εαυτός του. Η υγεία δεν βρισκόταν στον θεραπευτή Ιησού αλλά, στον Ιησού «Άνθρωπο».

Οι άνθρωποι θαμπώνονται με τα εξωτερικά θαύματα και όχι με την ουσία, που είναι η μυστικιστική αυτοφανέρωση της ψυχής τους, η ανάδειξη της πραγματικής τους φύσης και η συνειδητοποίηση ότι φύση για τον άνθρωπο δεν είναι κάτι εξωτερικό αλλά, αντίστροφα όλα αντανακλούν ως Ένα από μέσα προς τα έξω.

Ο Ιησούς εκτελέστηκε γιατί οι άνθρωποι δεν ήταν και δεν είναι έτοιμοι να απεξαρτηθούν από την κανονικότητα και τα δεσμά της ψυχής τους, από την εξέλιξη και οπισθοδρόμηση, από την μεταβατική κίνηση της ζωής των ανθρώπων που συνδέεται με την γιγάντωση της ανθρώπινης συνείδησης από την μια και την ηθική αποχαλίνωση του ανθρώπου από την άλλη – αλλά για αυτό θα μιλήσουμε κάποια άλλη φορά. Ο Ιησούς πρόσφερε, ένα δυνητικό όπλο Απεξάρτησης που ακόμα διχάζει τον άνθρωπο. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του Ιησού που ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει.

Ο Ιησούς «θυσιάστηκε» από την άγνοια των ανθρώπων, γιατί δεν είχε τίποτα να αποδείξει, τίποτα, γιατί ήταν πιστός στις αρχές του. Και αρχή σημαίνει να αναγνωρίζεις την καλή πράξη και να πράττεις με καλή ψυχή. Ή αλλιώς να έχεις γνώση του αγαθού και να το πραγματώνεις σε ζωή. Αυτό είναι και το νόημα του να αγαπάς τον εχθρό σου που θεωρητικά και πρακτικά μετουσίωσε ο Ιησούς. Θεωρία και πράξη δεν μπορεί να είναι διαχωρισμένα στον Μεταβατικό-Φωτισμένο-Ενοποιημένο Άνθρωπο. Διαφορετικά ο άνθρωπος μπλέκεται σε ένα ατέρμονο ροϊκό γίγνεσθαι και τότε είναι που σπαταλά ψυχολογική ενέργεια για να αλλάξει, για να γίνει. Ενώ δεν βλέπει ότι Ήδη Είναι, ότι Ήδη Αλλάζει. Επομένως θεωρία και πράξη δεν είναι παρά τα πετάλια του άρματος της ψυχής.

Ο Ιησούς με την σταύρωση του απέδειξε ότι είναι ο μεγαλύτερος εξευτελιστής του κοιμισμένου ανθρωπίνου είδους. Αλλά, το κοιμισμένο ανθρώπινο είδος συνεχίζει να τον δοξάζει για τους δικούς του άθλιους λόγους. Και ο Ιησούς συνεχίζει να χλευάζει τους ανθρώπους πίσω από την πλάτη τους.

Έτσι ο Ιησούς είναι ίσως από τους πιο ευτυχισμένα αδικημένους ανθρώπους στην παγκόσμια ιστορία. Αλλά αυτά είναι απλά η δικιά μου εκδοχή (μελλοντικά αδικημένη ή μη). Άλλωστε απλά εκφράζω μία αλήθεια προσαρμοσμένη στο δικό μου μεταβλητό Είναι. 

Προσοχή όμως: Η αλήθεια είναι μία γι΄ αυτό δεν έχει απόλυτες προεκτάσεις. Που σημαίνει τι; Όχι ότι ο καθένας μπορεί να χειραγωγεί εν αγνοία του την γνώση αλλά, σημαίνει την αφηρημένη σύλληψη της γνώσης μη διαχωρισμένης από την κατανόηση. Άρα δε μιλάμε για εφήμερη εγωκεντρική ή ιδεολογική γνώση αλλά για πρακτική γνώση. Σημαίνει επίσης ότι το Ουσιαστικό Κέντρο από το οποίο εκπορεύονται όλα είναι ένα.

Ο Ιησούς πρόσφερε την Σημαντικότερη Διδασκαλία στο ανθρώπινο είδος και συνεχίζει να την προσφέρει. Στην πραγματικότητα ο Ιησούς τοποθέτησε την διδασκαλία του μέσα στο ανθρώπινο γενετικό υλικό, όχι ως αποτυχημένη πατέντα θρησκεύματος-πίστης αλλά, ως θρησκεία με την έννοια της Ψυχικής Ικανότητας. Έτσι που ο Ιησούς αντιπροσωπεύει το ανθρώπινο γενετικό υλικό σε Μετάβαση. Και αυτός είναι ο συμβολισμός της σταύρωσης, του θανάτου και της ανάστασης.

Ο Ιησούς παραμένει αθάνατος και χασκογελά χωρίς στην πραγματικότητα να το θέλει.

Όλη η ζωή μας, πριν τον Ιησού ως εσώτερο σύμβολο και μετά τον Ιησού με τους πολίτες, τους πολιτικούς, το ιερατείο, τους γραβατωμένους και τους δήθεν πνευματικούς ανθρώπους ψάχνουν μάταια να βρουν τον Ιησού μέσα τους. 

Και αυτό γιατί προσπαθούν να διακηρύξουν την επίπλαστη αυτονομία τους (όσοι το προσπαθούν) με το να διαφύγουν από την πραγματικότητα που οι ίδιοι δημιούργησαν συντηρώντας την πραγματικότητα.

Ο Ιησούς ήταν και είναι ένας εξαιρετικός Ηθο-ποιός. Απλώς έτυχε να κριθεί και να αντιμετωπιστεί από μερικά κτήνη και τους χειραγωγούς τους. 

Επομένως ο Ιησούς και ως τέτοιον πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε ήταν πάνω από όλα ένα σύμβολο ανιδιοτελούς αγάπης και ελευθερίας. Ένα σύμβολο που ποτέ δεν ταπεινώθηκε, ένα σύμβολο που ποτέ δεν θυσιάστηκε, αν και φαινομενικά έτσι νομίζει ο κόσμος.

 Ο Ιησούς μέχρι το τέλος της ζωής του πάλεψε, όχι για να ξεχωρίσει μέσα από το πλήθος, όχι για να γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος για χάρη κάποιων εκμεταλλευτών, αλλά γιατί ήταν ένας τέλειος Άνθρωπος, που τοποθέτησε την ζωή, στην ανθρώπινη ζωή, στην πράξη. Και έτσι καθίσταται ένα σύμβολο απόλυτης Μοναδιαίας Ενότητας. Τι σαν οι άνθρωποι ήταν τυφλωμένοι από άγνοια και συμφέροντα, δεν έχει καμία σημασία. Έτσι, ο Ιησούς δεν ήταν μάρτυρας όπως μερικοί ήθελαν να τον κάνουν αλλά, αυτός που ενοποίησε την ζωή και τον θάνατο.

Αν προσπαθήσεις να μοιάσεις στον Ιησού Χριστό, θα χάσεις το νόημα (ούτε καν στον εαυτό σου μην προσπαθήσεις να μοιάσεις).

Εδώ πέρα δεν εξετάζουμε τον Ιησού Χριστό, ως θεό ή ιστορικό πρόσωπο ή θεάνθρωπο. Αλλά εξετάζουμε με την ματιά του παιδιού που περιλαμβάνει όλες αυτές και καμία πλευρά του Ιησού, με εκείνη την αγνή ματιά που δεν προσπαθεί να σφετεριστεί πνευματικά και να προβάλλει υλιστικά. Εξετάζουμε το φαινόμενο Ιησούς ως σύμβολο με συμβολικές πράξεις. Επομένως σε καμία περίπτωση δεν κάνουμε νοητικά άλματα για τα οποία μας κατηγορούν οι απόλυτοι ακριβολόγοι ορθολογιστές και οι φανατικές πνευματικές αυθεντίες. 

Γι΄ αυτό καλούμαστε να αποσυμβολίσουμε μέσω της «αναίρεσης» του συμβόλου. Διαφορετικά θα συνηγορούσαμε και εμείς σε μια σκοταδιστική και ανόητη αντιπαράθεση και παράθεση μουχλιασμένων απόψεων-γνώσεων για δίπολα πίστης-απιστίας, επιβεβαίωσης-ανατροπής  -  ΟΛΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ (προς το παρόν). Έτσι διαφυλάττουμε την ασταμάτητη επίγνωση της ζωής. 

Δυστυχώς δεν έχουμε τις γραφειοκρατικές αποδείξεις για την ύπαρξη του Ιησού, σε αντίθεση με τους φωτισμένους που πάτησαν στην γη, όπως ο Σάκια Μούνι (Βούδας), ο UG, ο Σωκράτης και άλλοι. Αυτοί «κρίνονται» ως άνθρωποι που δεν κατάφεραν να ανοίξουν τον δρόμο της λύτρωσης για την ανθρωπότητα.

Ο Ιησούς ήταν ένας άνθρωπος-σύμβολο που σκορπούσε παντού το ανεξάντλητο φως του. Αλλά οι άνθρωποι, οι φανατικοί, οι εκμεταλλευτές και τα «πρόβατα», είναι σκοτεινοί, και είναι σκοτεινοί γιατί δεν πιστεύουν στο φως. Κάτι όμορφο βλέπουν, και δεν ξέρουν τι να το κάνουν, κάπως πρέπει να το χρησιμοποιήσουν, και όταν δεν μπορούν τρομάζουν, και έτσι αφυπνίζεται η ασχήμια μέσα τους. Άσχημοι άνθρωποι σταύρωσαν ηθικά ή ετυμηγορικά, τον Ιησού. Αλλά ο Ιησούς ακριβώς επειδή ήταν όμορφος - δεν μπορούσε να μην είναι όμορφος - δεν υποτάχθηκε στα θελήματα των άσχημων.

Γι΄ αυτό ο όμορφος άνθρωπος δεν μπορεί να χάσει ποτέ την ικανότητα της διάκρισης, δεν μπορεί να πάρει ναρκωτικά για να νιώσει χαρούμενος. Ο όμορφος άνθρωπος δεν μπορεί να αδιαφορεί για ότι συμβαίνει γύρω του, δεν ζει στον κόσμο σαν ένας νοητικός οπιομανής. Η ομορφιά του δεν είναι επιλεκτική, αλλά, την ακτινοβολεί παντού, σε ότι όμορφο ή άσχημο και άρα έχει επίγνωση των ευθυνών του, ακόμη και της ίδιας του την ασχήμιας εξαιτίας της δυνατότητα της ενσυναίσθησης που είναι και το ραντάρ διάκρισης και αποδοχής. Αλλά και παραπέρα εξαιτίας της υποκειμενικής του Φωνής, που δεν έχει φραγμούς Επίγνωσης. Ο όμορφος άνθρωπος δεν αρνείται την ασχήμια μέσα του, δεν περιορίζεται από αυτήν, αποσπάται από αυτή. Αν αρνιόταν την ασχήμια θα ήταν σαν να αρνιόταν την ίδια την ζωή.

Τα πράγματα στην εποχή μας δεν έχουν αλλάξει, καθώς η κτηνωδία απλά αλλάζει μορφές. Γιατί φοβόμαστε και δεν ακολουθούμε το παράδειγμα του Ιησού; Γιατί δειλιάζουμε στις φωνές ανεγκέφαλων και συμφεροντολόγων, που προειδοποιούν να σωπαίνουμε; Γιατί θαμπωνόμαστε από κήρυκες της γνώσης (τους ευρυμαθείς) σε σύγχυση; Δεν μιλάω για τους νοήμονες ανθρώπους που με τις επιφυλάξεις τους μας προβληματίζουν και μας κάνουμε να διαχειριστούμε καλύτερα τον εαυτό μας. 

Με άλλα λόγια γιατί οπισθοχωρούμε στην ιδιοτελή σκοπιμότητα; Δεν πρέπει να λες την αλήθεια, δεν πρέπει να μιλάς, δεν πρέπει να είσαι ο εαυτός σου. Γιατί όταν είσαι ο εαυτός σου είσαι κίνδυνος για το κατεστημένο, είσαι ταραξίας, είσαι επαναστάτης, είσαι τρομοκράτης, είσαι περιθωριακός. Ε, όχι λοιπόν, αδιαφορώ για σας. Αδιαφορώ για τους εαυτούληδες σας, αδιαφορώ για τους φόβους σας, αδιαφορώ για τα κέρδη σας. Αφήστε με να είμαι ο αποδιοπομπαίος τράγος αν αυτό σας ικανοποιεί, δεν με ενδιαφέρει.

 Όποιος θέλει να δεχτεί την αλήθεια την δέχεται όποιος δεν θέλει βρίζει γιατί κατά βάθος θέλει, γιατί είναι σε σύγχυση. Σνομπάρω αμείλικτα τον πολιτισμό και τα φερέφωνα του: πολιτικά, θρησκευτικά, και άσημα. Αλλά όχι, τα θύματα δεν φταίνε. Αλλά ακόμη και τα θύματα γίνονται θύτες. Και ως θύτες είναι πάλι θύματα. 

Ακόμη και το μεγαλύτερο θύμα να είσαι, ακόμη και ο μικρότερος θύτης να είσαι, είσαι υπεύθυνος για ότι συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο. Είσαι υπεύθυνος γιατί γεννήθηκες, γιατί είσαι μέλος της ομάδας που λέγεται ανθρώπινη φυλή, ακόμα και ο σοφότερος άνθρωπος να είσαι. Είσαι υπεύθυνος γιατί καθημερινά βιώνεις την μοίρα της ανθρώπινης φυλής χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτα. Αλλά γιατί είναι τόσο κακό να θεωρείς τον εαυτό σου υπεύθυνο;. Χαμογέλα λιγάκι.

Mα πώς να χαμογελάσεις φίλε/φίλη, πώς να ακολουθήσεις το παράδειγμα του Ιησού; Μην πάμε μακριά. Αν κάθε ένας από εμάς έκανε από κάτι μικρό, έστω στον τρόπο σκέψης του, θα ήταν σημαντικό. Βάζεις γυαλιά ηλίου για να προφυλαχθείς από τον ήλιο, επειδή σε παραμύθιασαν ότι θα βλάψεις τα μάτια σου, ότι θα κάνεις ρυτίδες.

 Και έπειτα μια ολόκληρη βιομηχανία εξωτερικής ομορφιάς ή οποία βασίζεται στο φόβο σου, αναδύεται, για να πουλήσει συγκαταβατική ομορφιά και συγκαταβατικά πρότυπα ομορφιάς. Έπειτα κάνεις ρυτίδες. Μία επιφανειακότητα θεραπείας σε περιμένει, για να ξεχάσεις την υγεία σου. Μας ρημάζουν δεν το βλέπεις; Αλλά εσύ τώρα μπορεί να νομίζεις ότι είμαι κατά της θεραπείας, γιατί θες να ελέγχεις και ταυτόχρονα να διατηρείς το λαμπερό προφίλ σου. Αυτό κάνουν και οι μεγαλοδιαφθορείς μας. Εκμεταλλεύονται τα τραύματα μας. 

Έτσι οι εγωιστικά καλοπροαίρετες επιλογές των ανθρώπων γιγαντώνουν αθόρυβα και εγκαθιστούν έναν πολιτισμό φαύλο – εμείς με τις επιλογές μας τον φτιάχνουμε.
Αλλά πάνω από όλα εσύ είσαι ένας καλός πολίτης, ένας καλός πιστός. Και άνθρωπος; Έλα μωρέ δεν βαριέσαι, άνθρωπος γίνομαι και αύριο. Αύριο σημαίνει ποτέ.

Χωρίς πτώση δεν υπάρχει εξέλιξη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να συνεχίσουμε να πέφτουμε ακολουθώντας το παράδειγμα των πρωτόγονων πρωτόπλαστων. Είμαστε αρκετά ώριμοι ώστε να σπάσουμε τον κύκλο; Αυτό το μήνυμα μας έδωσε ο Ιησούς Χριστός με τον ερχομό του... ότι δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε να πέφτουμε. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι με τόλμη να ατενίζουμε στο Μέλλον, που φτιάχνεται κάθε στιγμή, τώρα, έστω και με πόνο.


Αντώνης Χαρατσής

metavatismos

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ