Η τέχνη της ευτυχίας! - Μέρος 2ο: Απόφαση αλλαγής

Η αλλαγή είναι αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας! Κανένας δε ζει την ίδια μέρα 2 φορές... Κάθε μέρα είναι και διαφορετική! Ακόμη κι αν δε το βλέπουμε! Ακόμη κι αν δε θέλουμε να το δούμε! Ο χρόνος αφήνει τα σημάδια του πάνω μας για να μας υπενθυμίζει πόσο αλλάζουμε. Κι ενώ βλέπουμε τα εξωτερικά μας σημάδια αλλαγής δε βλέπουμε και τα εσωτερικά σημάδια που ο χρόνος δημιουργεί σμιλεύοντας την αλλαγή μέσα μας, αργά και σταθερά μορφοποιώντας τη ζωή μας. Όταν αφήνουμε τα ηνία στη ζωή για να την οδηγήσει, τότε η ζωή θα μας πάει όπου θέλει, όταν όμως τα ηνία τα κρατήσουμε εμείς, τότε ναι... μπορούμε να κάνουμε αλλαγές σημαντικές στη ζωή μας!

Όταν αφήνουμε τους άλλους να κάνουν τη ζωή μας “όπως πρέπει” τότε έρχεται η ζωή και πραγματικά μας πετάει έξω... μας αδειάζει, μακριά από τη βολική μας θέση, μόνο και μόνο για να μας ωριμάσει... να μας αναδείξει! 

Ας δούμε λοιπόν πως μπορούμε να αλλάξουμε τα δεδομένα που έχει η ζωή μας μέχρι τώρα, τα οποία δεν προάγουν τη ζωή μας, δεν την εξελίσσουν και δεν τη διαφοροποιούν. Άσχετα αν είναι ωραία, μέτρια, χλιαρή, μονότονη, η ζωή μας μπορεί να γίνεται συνεχώς καλύτερη.

Αν αποδεχτούμε ως σημείο εκκίνησης την απόφαση για αλλαγή, τότε αρκεί μόνο να βγάλουμε το εισιτήριο με προορισμό τη νέα ζωή, που δεν είναι σημείο, σταθμός, όριο αλλά συνεχής “βιωματικός” τρόπος ζωής.

Σημασία έχει στη ζωή να δούμε ποιες είναι οι επιλογές μας. Οι περισσότεροι από εμάς κινούμαστε στην ίδια μικρή λιμνούλα αγνοώντας την απεραντοσύνη των ωκεανών. Η μικρή και περιορισμένη ίσως, οικοδομημένη από άλλους λογική μας, δε μας αφήνει να δούμε πέρα από τις όχθες τις μικρής μας λίμνης. Αξίζει ν' αναφέρουμε την ιστορία με τους βατράχους, όπου κάποτε επισκέφτηκε ένας κοσμογυρισμένος βάτραχος τη μικρή αυτή “λιμνούλα του μυαλού μας”, όπου ζούσε το μικρό βατραχάκι. Αφού συστήθηκαν, έκαναν μικρές βουτιές στον περιορισμένο χώρο της λίμνης. Κάποια στιγμή ο βάτραχος που είχε δει πολλά και είχε θαυμάσει τη μεγαλοσύνη του σύμπαντος ρώτησε το μικρό βατραχάκι αν γνωρίζει τι σημαίνει θάλασσα. Το βατραχάκι δεν είχε ακούσει ποτέ του αυτή τη λέξη. Όλα τα βατραχάκια που ζούσαν μαζί του δεν είχαν ταξιδέψει πέρα από τα όρια της μικρής λιμνούλας. Το ρώτησε λοιπόν αν ήθελε να μάθει, να δει, να γνωρίσει... Το βατραχάκι σκέφτηκε τι θα γίνει αν αφήσει τη λιμνούλα του. Πως θα είναι έξω... μακριά από αυτό που γνώριζε... Ήθελε πολύ, αλλά ήξερε πως ο φόβος των γονιών του για το άγνωστο, η αγάπη τους, η θέλησή τους να το προστατέψουν, του εξασφάλιζε τη σιγουριά που τόσο απολάμβανε...Αν όμως ήταν καλύτερα; Αν ζούσε κάτι διαφορετικό, πιο ενδιαφέρον; Αν κατάφερνε να υπερνικήσει την αμφιβολία, το φόβο και την ανασφάλειά του, τότε ίσως κατάφερνε να γίνει κάτι διαφορετικό, να δει κάτι περισσότερο από αυτά που οι άλλοι είχαν δει, να βιώσει τη σημασία του να λες ο ίδιος στους άλλους πως είναι αυτό που ζεις, πως είναι η ζωή, πως είναι η κάθε μέρα έξω από το σπίτι και όχι να σου λένε όλοι οι άλλοι πως είναι αυτό που ζουν και να ζεις τη ζωή όπως τη βλέπουν οι άλλοι και όχι όπως είναι πραγματικά.

Η απόφαση λοιπόν ήταν το εισιτήριο που θα δοκίμαζε, θα ζύγιζε τη θέληση.... Έτσι λοιπόν θα συμβεί και σε μας, θα αναρωτηθούμε, θα κληθούμε από τη ζωή και αν η θέληση πλημμυρίσει με ενθουσιασμό, πίστη και δύναμη, τότε θα μπορέσει η καρδιά να επιβιβαστεί στο λεωφορείο της νέας ζωής. Αν όμως μπουν εμπόδια νοητικά, όπως αμφιβολία, έλλειψη αυτοπεποίθησης και απαισιοδοξία τότε το λεωφορείο θα περάσει από μπροστά μας, εμείς θα κρατάμε το εισιτήριο γιατί μόνο εκεί μπορέσαμε να φτάσουμε κι απλά θα βλέπουμε σα θεατές τα όνειρα των άλλων να δρομολογούνται...

Το μόνο που μας απομένει είναι να διαχειριστούμε τις ενοχές, τις τύψεις και τις δικαιολογίες όχι σε σχέση με τους άλλους αλλά με τον εαυτό μας. Δε μπορούσα....κάποια άλλη φορά....έπρεπε να κάνω αυτό.....θα χάσω τη σιγουριά....

Όταν νοιώθεις πως η ζωή όπως τη ζεις δεν είναι αρκετή, όταν νοιώθεις πως υπάρχει κάτι περισσότερο από αυτό που ζεις και αξίζεις να ζεις, όταν βλέπεις τον αυτοπεριορισμό σου να στρέφεται εχθρικά στο είναι σου, τότε η ένδειξη δεν είναι τίποτα παραπάνω, από σπίθα που άναψε για να κάψει ό,τι παλιό επιλέξεις να καταστραφεί. Ανάπλαση τώρα!

Ξένια Γιαννάκη, Συγγραφέας & life coach

Η τέχνη της ευτυχίας! - Μέρος 1ο: Ευγνωμοσύνη

flowmagazine

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ