Η αίθουσα της Άγνοιας τελευταίο μέρος

Τι γίνεται όμως όταν το κοντινό μας περιβάλλον, μας επηρεάζει ? Αν αυτοί είναι οι γονείς μας, τα παιδιά μας, ο σύντροφός μας, όπου με εκείνους είμαστε συνέχεια μαζί και η κάθαρση που κάνουμε μοιάζει να πέφτει στο κενό ?

Λογικό είναι να επηρεαζόμαστε από το περιβάλλον μας, όταν δεν είμαστε εντελώς «έτοιμοι» πνευματικά. Άλλωστε σε αυτό «χρωστάμε» πολλά, με την καλή έννοια είτε είναι οι γονείς μας, είτε τα παιδιά μας, είτε ο σύντροφός μας, αλλά και οι φίλοι μας.

Όλοι αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι που είναι στο πλευρό μας είναι οι σπουδαιότεροι και σημαντικότεροι δάσκαλοί μας. Χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχαμε όπως υπάρχουμε. Ναι μερικές φορές αυτό δεν είναι μόνο καλό, μπορεί να είναι και «κακό». Όμως να θυμάστε ότι το φάρμακο που μας θεραπεύει δεν έχει απαραίτητα ωραία γεύση, αλλά το πίνουμε για το καλό μας. 

Γενικά λοιπόν τους ανθρώπους του περιβάλλοντός μας κατά μία έννοια τους χρησιμοποιούμε όπως μας χρησιμοποιούν. Πάντα για μια μορφή διδασκαλίας χρειάζεται ένας μαθητής και ένας δάσκαλος. Αυτή η διδασκαλία στις σχέσεις μας με τους άλλους είναι πάντα αμφίδρομη. Δεν υπάρχει καμία ζυγαριά για να μας πει ποιο ήταν το σπουδαιότερο μάθημα και ποιος ήταν ο σπουδαιότερος δάσκαλος εμείς ή εκείνοι. Όλες μας οι σχέσεις λοιπόν είναι «συνεταιρισμοί» διδασκαλίας και εκπαίδευσης. Σε κάθε άνθρωπό μας καλό είναι να μάθουμε να αποδεχόμαστε κάθε του μεριά, να τον εκτιμάμε έτσι απλά για όλα όσα είναι, αλλά κυρίως για όλα όσα δεν είναι. 

Να θυμάστε πως όταν δεν διδασκόμαστε από τους ανθρώπους μας μέσα από την κατανόηση, την αποδοχή και τον σεβασμό, θα έρθει η ιστορία να φέρει μία ασθένεια για να ταράξει τα νερά, για να μας «βοηθήσει», ίσως με αυστηρό τρόπο, να δούμε την ουσία της ζωής. Να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε καλύτερα τι έχουμε και τι θα χάσουμε αν συνεχίσουμε να είμαστε εγωιστές.

Ο τρόπος που εμείς οι άνθρωποι επηρεαζόμαστε άμεσα αλλά και έμμεσα από τον περίγυρό μας είναι γιατί αρκετές φορές και σε κάποια πράγματα η αυτοεκτίμησή μας είναι στα «πατώματα». Εκεί σε αυτούς τους τομείς εμείς αναζητούμε από τον περίγυρο από ένα απλό μπράβο ή κάτι πιο μεγάλο ως επιβεβαίωση. Αν έχετε ανάγκη από επιβεβαίωση, αναζητήστε ποια κομμάτια σας έχετε αφήσει σε εκκρεμότητα με το εγώ σας και γιατί το εγώ σας είναι ακόμη σε κατάσταση «πείνας». Γιατί όταν το εγώ ψάχνει για επιβράβευση «πεινάει» και μάλιστα πολύ. Όταν το εγώ πάρει όλα όσα χρειάζεται από σας και μάθει στο 100% τι είναι ακριβώς και τι δεν είναι τότε δεν θα ψάξει ποτέ επιβεβαίωση. Τότε και μόνο τότε ο περίγυρος δεν μπορεί να μας επηρεάσει, γιατί πολύ απλά θα ξέρουμε ότι ο άλλος είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του χωρίς να επεμβαίνει στη δική μας σκέψη αλλά και στο δικό μας συναίσθημα. Αυτό λέγεται αγάπη, οικειότητα και ελευθερία. Είναι πολύ σπουδαίο να μπορεί μία οικογένεια να συνυπάρχει μέσα από αυτούς τους δρόμους και ο καθένας μεμονωμένα να διδάσκει τον άλλον μέσα από αυτό που είναι ακριβώς κάποιες φορές με κοινούς στόχους και κάποιες άλλες για διαφορετικούς. Έτσι ο ένας θα στηρίζει τον άλλον χωρίς ανταλλάγματα και φυσικά χωρίς εκβιαστικούς δρόμους. Η μεγαλύτερη κατάρα σε κάθε σχέση είναι κάθε μορφή εκβιασμού, εκφοβισμού που μπορεί να κάνει κάποιος προς τον άλλον απλά και μόνο για να τον υποβιβάζει και για να τον «κρατά» στο χέρι. Αυτές οι σχέσεις υποβιβάζουν, μειώνουν και σκοτώνουν κάθε ίχνος της ψυχής, δυστυχώς και από τις δύο μεριές. Δηλαδή και του εκβιαστή αλλά και του εκβιαζόμενου. Και οι δύο μεριές αργά ή γρήγορα θα έχουν σοβαρές απώλειες στο σώμα τους, μα με καρκίνο, με καρδιά, με εγκεφαλικό? 

Τώρα όσο πιο καλά είναι προετοιμασμένος ο εκπαιδευόμενος ως προς το εγώ του και όσα περισσότερα βήματα έχει κάνει προς την Πνευματική του Ανάταση τόσο περισσότερο δεν θα επηρεάζεται από κανέναν. Θα ξέρει και θα λέει : «αυτό δεν είναι δικό μου κομμάτι και δεν με αφορά». Στην πραγματικότητα ο σωστά εκπαιδευμένος θα είναι ένα πολύ ισχυρό και δυνατό «αρωματικό χώρου». Ο σωστά εκπαιδευόμενος ή επηρεάζει τον περίγυρό του μέσα από το άρωμά του ή μένει στη θέση του. Το σίγουρο πάντως είναι πως δεν επηρεάζεται. Τέτοια αρωματικά χώρου στον πλανήτη μας ήταν ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνα, ο Πυθαγόρας, ο Σωκράτης, ο Βούδας, ο Ιησούς, ο Γκάντι, ο Osho κλπ.   

Μέσα από όλο αυτό το κεφάλαιο ολοκληρώνουμε και τα μαθήματα αυτής της αίθουσας γιατί όλο αυτό που αναφέραμε σήμερα ισχύει και για τα υπόλοιπα μαθήματα.

Άρα στόχος της αίθουσας αυτής είναι να μάθω να αγνοώ ( όχι να αδιαφορώ) δηλαδή να καταρρίψω κάθε τι ασύμμετρο ως προς τη δική μου αναβάθμιση. Να μάθω ακριβώς τι είμαι και τι δεν είμαι ώστε να αποκτήσω σεβασμό και αποδοχή τόσο για μένα αλλά και για όλο μου το περιβάλλον είτε έμψυχο είτε άψυχο. 

Η αίθουσα της Άγνοιας μέρος πρώτο

Η αίθουσα της Άγνοιας μέρος 2ο

Δωροθέα 

zefira21

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ