Με το Σπαθί και με το Δόρυ θα με δεις

Κάπου κάποτε υπήρξε μια παλιά "παράδοση", ένας μύθος, που μέσα στους αιώνες άλλαξε μορφές και δοξασίες...



Εκεί που στάθηκε ο Ήλιος στεκόταν κάποτε και το Φεγγάρι...
Πόσο εύκολα αλλάζουνε οι ρόλοι...
Το παιχνίδι εκείνο της ζωής και του θανάτου δεν ξεχνιέται, αλλά έγινε συνήθεια και πλέον ο κόσμος μας δεν το αμφισβητεί...
Τι σημαίνει αυτό που λέμε αθανασία;


Σκέψου φίλε μου καλέ! τι είναι αυτό το Άλφα που κρατά ακέραιες και άκαμπτες τις λέξεις μας σαν να 'ναι άτρωτες, θεϊκές και ακατόρθωτες;
Σκέψου γιατί το Άλφα ιδεάζει εκείνο που δεν μπορείς να προβάρεις...

Ακριβώς γιατί το Άλφα δεν είναι ενδυμασία, ούτε το Εν και μήτε το Μηδένα...

Όμως... ειν 'η Φωνή της Ζωής Πικρή και η Ματιά του Θανάτου Απέραντη...

Και εδώ είναι που κάτι μας διαφεύγει...
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στα Ετερώνυμα και τα Ομώνυμα;
Τι μπορεί να ξέρει κανείς από αυτό, αν δεν ξέρει να Αγαπά...

Θυμήσου ταπεινέ καλέ στρατιώτη...
Γιατί μόνο με το σπαθί και με το δόρυ θα με δεις...



"Ξεκινώντας απ'την πύλη που φαντάζει σαν ποτάμια, ή σαν έρμαια νερά του παραδείσου....
Ξεχειλίζουν...

Εκεί ειν 'το δίδυμο κι αγνό ζευγάρι...

Ο Φύλακας των πυλών φορώντας τον βαρύ Νουάρ μανδύα του, στέκεται αμυδρά εμπρός τους, ετοιμάζοντας το μυστήριο όλων των μυστηρίων...

Το κάθε του χέρι είναι και μια προσφορά για εκείνους που δεν αποζητούν την δίψα, αλλά γιαυτούς που η θέλησή τους έχει φτάσει στα επίπεδα της κοσμικής δημιουργίας...

Και ευρισκόμενος σε τούτο το τοπίο έχοντας έτοιμα τα υλικά βάλει στην μεγάλη του την Άρκτο, εκφέρει τα εξής λόγια:

"Ότι είναι για τον Σκορπιό ο Παρθένος, είναι και για τον Ζυγό και ο Τοξότης."

"Το Δόρυ είναι αριστερά, εκεί που προσαρμόζει, και το σπαθί δεξιά, εκεί που αρμόζει"

"Ο Παρθένος ας κρατήσει ελεύθερο τον Τοξότη, για να βλέπει τον Ζυγό... Και ο Ζυγός ας αφήσει ελεύθερο τον Σκορπιό για να μπορεί ν' αγγίξει τον Παρθένο" 

"Έτσι θα είναι εμφανές το Δηλητήριο" 

Εκεί κάνει την πρώτη του εμφάνιση το αγνό το Φίδι, ψηλαφίζοντας ενδιάμεσα στα δυο τους πόδια που χωρίζονται από το αιματηρό κρυστάλλινο ποτάμι. Πάντα ενδιάμεσα χωρίζει αυτά που αρμόζουν από αυτά που το προσαρμόζουν.Ύστερα το κρυστάλλινο ποτάμι αντικατοπτρίζει σκιερές εσώτερες όψεις...

Και ο Φύλακας Συνεχίζει να εκφέρει τον Λόγο του:

"Το Φίδι είναι ο Νόμος"

"Φτιάξτε του μουσική από τα δικά σας χάδια"

"Όταν εσείς είστε ο Νομοθέτης το φίδι θα υπακούσει"

"Αλλιώς θα τρώγεται από τις οπτασίες και τα πάθη σας"

"Ο Νομοθέτης είναι το Τέλειο Ζευγάρι"

Ο Φύλακας των πυλών, εκεί ανακατεύοντας τον Ήλιο και την Σελήνη, ολοκληρώνει εκείνο το πλατινένιο θεϊκό λικέρ στην κούπα των καρδιών τους.

Ο Κόσμος των θαυμάτων με τον κόσμο της Επιφάνειας γίνονται το ίδιο ποτάμι.

Έτσι Αναδύεται ο μεγάλος Γιος Δυνάστης Χαλίφ, ο Άλεφ, ο Ξωτικός, ο "Προμυθεύον" του σύμπαντος όλου Φως...

~*~*~*~

Θυμήσου ταπεινέ καλέ στρατιώτη...
Γιατί μόνο με το σπαθί και με το δόρυ θα με δεις...

Είμαστε όλοι μας ένας κύκλος, που στροβιλίζεται στο άπειρο και αβυσσαλέο πυρ της ζωής...
Όταν ολοκληρωθεί το γέμισμά του, θα "έχουμε" γίνει "ο Γιος του Ανθρώπου".

ordorosariussapienti

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ