Στον μικρό μου άγγελο που έφυγε τόσο νωρίς!!

 

15 Φεβρουαρίου

 

Παγκόσμια Ημέρα

 

κατά του παιδικού καρκίνου

 

 

 

 

Καθόταν στην άκρη του θρανίου και τον έβλεπα. Μας χώριζαν δύο βήματα.

Γελούσε και πείραζε το διπλανό του.

Ο δάσκαλος τον αιφνιδίαζε, αν πρόσεχε στο μάθημα. Αυτός απαντούσε σοβαρός. Σε λίγο γελούσε πάλι.

 

Κάποια μέρα έλειψε από την τάξη.
Το γέλιο του μου έλειπε.
Η παρουσία του επίσης. Ο δάσκαλος είπε ότι είναι λίγο αδιάθετος και σε λίγες μέρες θα γυρίσει.

Περιμέναμε όλοι αυτή τη μέρα. Και ήρθε....

Δεν ήταν τόσο γελαστός. Κοιτούσε σοβαρός το δάσκαλο.
Δεν πείραζε το συμμαθητή του.
Τα ξανθοκάστανα μαλλιά του χάθηκαν.
Το χαμόγελό του χάθηκε.
Του γελούσαμε αλλά η σκέψη του πουλί που πετούσε αλλού.

Κάτι πρέπει να κάνουμε, σκεφτήκαμε.
Να παίξουμε. Ο δάσκαλος μας εξήγησε πως δεν πρέπει να τον κουράζουμε.
Εμείς προσπαθούσαμε να μην τρέχουμε σαν τα κατσίκια εδώ κι εκεί.
Λέγαμε ανέκδοτα κι ας ξέραμε ότι δεν θα γελούσα φωναχτά όπως πρώτα. Τουλάχιστον χαμογελούσε. Κάτι είναι κι αυτό.

Έπειτα πέρασε λίγος καιρός και πάλι έλειπε από την τάξη.
Ρωτούσαμε και κανείς δεν μας εξηγούσε.
Ο φίλος του πήγε σπίτι του να τον δει. Μόνο εκείνον ήθελε.
Ντρεπόταν να είναι χάλια και να τον βλέπουν οι άλλοι.
Φοβόταν πως δεν θα τον αγαπούσαν πια.

Δεν είχε δίκιο και δεν προλάβαμε να του το πούμε ποτέ.
Τον αγαπάμε.
Το γέλιο του ακόμα ακούγεται στα αυτιά μας.
Η σοβαρότητα στο μάθημα και ύστερα το ξεκάρδισμα από τα γέλια και τα πειράγματα.
Η καρδιά του είναι μέσα μας.
Δεν προλάβαμε να του το πούμε.
Έφυγε σαν το χελιδονάκι για μακρινές χώρες....

Έφυγε και δεν κοίταξε πίσω του!!

Καλό ταξίδι Φίλε μας!!

Να γίνεις χαρά!! Γιορτή!! Χαρά!! Αγάπη!! Γέλιο!!
Να σκορπιστείς απλόχερα παντού!!

Κι αν δεν προλάβαμε να στο πούμε να ξέρεις:: Θα σ΄ αγαπάμε πάντα!!

Τώρα ο παιδικός καρκίνος θεραπεύεται!!



Ας βοηθήσουμε όλοι σε αυτό!!

Τα παιδιά το αξίζουν!!

Τους το οφείλουμε!!

 

(αφιερωμένο σε σένα άγγελέ μου που δεν προλάβαμε να σ΄ αποχαιρετήσουμε)

gorgonamaremare

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ