Στάσου για λίγο ακίνητος και “σημείωσε” τη ζωή σου

Νομίζω ότι ο Rilke(1929), το αναφέρει πολύ εύστοχα : «μακριά από τα μεγάλα γενικά θέματα, σκύψτε σε κείνα που σας προσφέρει η καθημερινότητα. Ιστορήστε τις θλίψεις και τους πόνους σας, τους φευγαλέους στοχασμούς σας, την πίστη σας σε κάποια ομορφιά..»

Δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς συγγραφέας για να γράψει. Χρειάζεται απλά να ξεκινήσει από τα απλά. Να γράψει για την ημέρα του , για όσα βλέπει γύρω του, για το χρώμα που έχει το δωμάτιό του, για απλές καθημερινές στιγμές. 

Αν διαβάσει μετά όλα όσα μπορεί να έχει δει ή ζήσει σε μία μόνο ημέρα, είναι σίγουρο ότι θα του φανεί πολύ πιο συναρπαστική από ότι συνήθως την βιώνει.

Και ίσως τελικά αυτή να είναι και η αξία του να γράφει κανείς όλα όσα ζει. Να καταφέρει να δει πως όλες αυτές οι μικρές στιγμές τον έχουν φέρει εδώ που στέκεται τώρα. 

Οι βόλτες, τα ταξίδια, οι μέρες που περνάνε, οι διακοπές, οι διαδρομές στο αμάξι, οι μηχανικές κινήσεις, η ρουτίνα, είναι οι στιγμές του. Και οι στιγμές αυτές είναι όλη του η ζωή μέχρι και τώρα.

Συνθέτουν την ύπαρξή μας και μας έχουν φέρει μέχρι εδώ που είμαστε σήμερα. Μαζί και οι συμπεριφορές, οι επιλογές, τα συναισθήματα, οι σκέψεις, οι αποφάσεις. Όταν όλα αυτά πάρουν μια μορφή στο χαρτί γίνονται ξαφνικά πιο “δικά” μας. Αποκτούν μιαν άλλη υπόσταση.

Είναι συναρπαστικό ότι έχουμε ζήσει τόσα πολλά, αλλά έχουμε δώσει σημασία σε λίγα από αυτά. Κι όμως, αν γράφαμε όσα ζούμε σε μία μόνο μέρα θα βλέπαμε ότι οι εμπειρίες μας είναι πολύ περισσότερες, απλά δεν είχαμε επιλέξει να τους δώσουμε και τόση σημασία.

Το γράψιμο αποτελεί μια θεραπευτική διαδικασία, διότι προσφέρει αυτήν την διαφορετική υπόσταση σε αυτό που ζούμε. Ο γραπτός λόγο δίνει μορφή σε ότι σκέφτεται ή βιώνει κανείς, και μέσω αυτής της μορφής έρχεται και η συνειδητοποίηση του τι ακριβώς είναι αυτό που βιώνουμε. Το να δίνεις όνομα σε αυτό που νιώθεις ή βλέπεις , το κάνει αυτομάτως πιο ξεκάθαρο και πιο σημαντικό.

Συχνά στην θεραπευτική διαδικασία οι θεραπευόμενοι καλούνται αν θέλουν να κρατάνε ένα προσωπικό ημερολόγιο για όσα συμβαίνουν από την μία συνάντηση στην άλλη. Το προσωπικό ημερολόγιο εξυπηρετεί το να δει κανείς τι έχει επιλέξει να ζήσει μέσα σε λίγες μέρες, τι έχει νιώσει που ίσως δεν το έχει πει, πού έχει δώσει σημασία και πού όχι.

Το ίδιο προτείνεται και για τα όνειρα. Πολλοί θεραπευτές ζητάνε από τους θεραπευόμενους να καταγράφουν τα όνειρά τους. Κι αν το παρατηρήσετε, με το που ξεκινήσεις να γράφεις ένα όνειρο αμέσως θυμάσαι και τα κομμάτια που νόμιζες ότι λείπουν.

Η γραφή είναι μια μορφή έκφρασης που βοηθάει να εμφανιστεί αυτό που δεν λέγεται. Δίνει τον χώρο να ξεδιπλώσει κανείς όλα όσα νιώθει, ακόμα κι αυτά που δεν τολμάει να πει. Ή πολλές φορές, αυτά τα οποία δεν τολμάει να παραδεχτεί στον ίδιο του τον εαυτό ότι νιώθει. Δίνει λόγο και μορφή στις πιο κρυφές σκέψεις, στα πιο “δύσκολα” συναισθήματα.

Κράτα λοιπόν σημειώσεις για όσα ζεις και βιώνεις. Δώσε λίγο παραπάνω σημασία σε αυτά που βλέπεις και ακούς. Ξεκίνα από τα βασικά που υπάρχουν γύρω σου, και ίσως καταλήξεις στα πιο σύνθετα που υπάρχουν μέσα σου.

Χριστίνα Μπούφαλη-Μπαβέλλα

hmt

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ