Η δικτατορία της βλακείας

Έχω ανακαλύψει ένα πολύ ωραίο παιχνίδι τελευταία. Προσπαθώ να φτιάξω τις ιστορίες που αφορούν τα συμβάντα πριν από την γνωστοποίηση μιας απόφασης προς τα έξω. Δικές μου ιστορίες, στο δικό μου κεφάλι.

Γιατί ο Σταύρος Θεοδωράκης αποφάσισε να φτιάξει κόμμα; Τον πήρε π.χ ο Ψυχάρης και του είπε να κατέβει για αντιπερισπασμό; Δεν πάει καλά το προπαγανδιστικό του site και είπε να βγάλει κάνα φράγκο; 

Ενημερώθηκε για κάποια επερχόμενη στρατιωτική δικτατορία και βγήκε τώρα για να χει ευκαιρία να το παίξει επαναστάτης πριν αυτοεξοριστεί στις Μαλβίδες; Μήπως ο predator θα κάνει επιδρομή στον πλανήτη με την φυλή του και ο Αντώνης αποφάσισε οτι μόνο οι πολιτικοί αρχηγοί θα μπουν στην κάψουλα που θα τους εκτοξεύσει μακριά από τον πλανήτη; Μήπως αποφάσισαν να τον διορίσουν οι Ελ; 

Αμείλικτα τα ερωτήματα

Το ίδιο κάνω με κάθε ευκαιρία τελευταία. Ως παλιός φίλος των θεωριών συνωμοσίας φτιάχνω εύκολα πολλά σενάρια μπαμ μπαμ.

Μόλις όμως μου περάσει η έξαψη της δημιουργίας, ανακάθομαι για να καταλήξω εκεί που καταλήγω πάντα.

Δεν υπάρχουν θεωρίες συνωμοσίας και σκοτεινά κέντρα που ελέγχουν τις τύχες του πλανήτη μέσα από βαθιά σπήλαια που η είσοδο τους βρίσκεται στο κέντρο της ανταρκτικής. Η κάθε απόφαση είναι πολύ πιο βαθιά ανθρώπινη απ όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Ίσως γιατί δεν βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του πρωταγωνιστή.

Γιατί ο Θεοδωράκης φτιάχνει κόμμα λοιπόν; Τον χρησιμοποιώ ως παράδειγμα επειδή είναι στην επικαιρότητα, όχι επειδή τον θεωρώ περισσότερο βλάκα από τον Τζήμερο π.χ. Όλοι τούτοι σ ένα καζάνι βράζουνε.

Η απόφαση λοιπόν είναι καιροσκοπικού χαρακτήρα, όπως όλες οι αποφάσεις που παίρνουν άνθρωποι στο παγκόσμιο προσκήνιο. Ένα κράμα ματαιοδοξίας και βλακείας. Να κονομίσουμε κάνα φραγκάκι, να κάνουμε το κομμάτι μας, να παίξει κάνα γκομενάκι παραπάνω να κάνω και καμιά χάρη σε κάνα φίλο. Θα κάνω την μαλακία μου κι ότι βγει.

Χωρίς σαφή στόχο, πρόγραμμα και λόγο ύπαρξης φιγούρες που η οντότητα τους μετριέται μόνο από τα νούμερα της AGB που προκύπτουν από λοβοτομημένους τηλεθεατές σε συνδυασμό με τα χορηγικά μαγειρέματα.

Δεν νομίζω ότι αυτή η τακτική αλλάζει και πολύ ανάμεσα σε ανθρώπους και βαθμίδες. Ποιος νοήμων δηλαδή συστημικός οικονομολόγος του κάθε οίκου αξιολόγησης θα έφτιαχνε το παγκόσμιο σκηνικό όπως είναι αν τον ενδιέφερε να έχει κέρδος σε βάθος χρόνου; Γιατί καλά έρχεται τώρα. Σε 20-30 χρόνια με τον μισό πλανήτη κάτω από το όριο της φτώχειας; Σε ποιο αγοραστικό θα πουλήσει αυτός το υπερκέρδος που θα παράγει; Ποιος ζει ποιος πεθαίνει θα μου πείτε μέχρι τότε. Ε το ίδιο λέει κι αυτός.

Η βλακεία και ο τυχοδιωκτισμός έχει κυριεύσει τον κόσμο κι εμείς ψάχνουμε την απάντηση στους εξωγήινους. Γι αυτό δεν την βρίσκουμε.

endotheasis

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ