Οι 10 διασημότερες ερωτικές επιστολές: Πάθος και Λυρισμός!

Μεγάλες προσωπικότητες ξεδιπλώνουν τις πιο ζεστές τους ορμές και σκέψεις, μέσα από ποιήματα και επιστολές προς το πρόσωπο που αγαπούν και ποθούν. Άντρες που προκαλούν τον τρόμο των αντιπάλων τους εκλιπαρούν για ένα γυναικείο βλέμμα, γυναίκες που επιβάλλονται με την αυτοκυριαρχία τους καρτερούν μια ανδρική θύμηση. Αυτές είναι οι δέκα ερωτικές επιστολές διάσημων ανθρώπων που θα σας εκπλήξουν!

1.   Ναπολέων Βοναπάρτης προς Ζοζεφίνα

Είναι περίεργο και πρωτόγνωρα γοητευτικό να βλέπεις έναν άνδρα στο βεληνεκές του Βοναπάρτη να υποκλίνεται στο βωμό του έρωτα. Η Ζοζεφίνα από την πλευρά της θαύμαζε και είχε σαν προσωπικό της θεό τον Στρατηγό που προκαλούσε τρόμο και δέος στο πέρασμά του. Όταν εκείνη πέθανε, ο Ναπολέων Βοναπάρτης έκοψε μερικές βιολέτες από τον κήπο της και τις έκλεισε σε ένα μενταγιόν που δεν αποχωρίστηκε μέχρι το τέλος της ζωής του.

«Από τότε που σε άφησα είμαι συνεχώς θλιμμένος. Η ευτυχία μου βρίσκεται κοντά σου. Συνεχώς σκέφτομαι και ζω ξανά και ξανά στη μνήμη μου τη φροντίδα σου, τα δάκρυά σου, την τρυφεράδα σου. Ζοζεφίνα, η γοητεία της συντροφικότητάς σου δίνει γέννηση σε μια φλεγόμενη και λαμπερή φωτιά στην καρδιά μου. Πότε, απελευθερωμένος από κάθε έγνοια, θα μπορέσω να περάσω δίπλα σου τον καιρό μου, να μπορώ να σε αγαπώ, να σκέφτομαι την ευτυχία μας και να σου την αποδεικνύω;».

2.   Μπετόβεν προς «Αθάνατη Αγαπημένη»

Μετά το θάνατο του Μπετόβεν, βρέθηκαν στα ιδιωτικά του έγγραφα 3 ερωτικές επιστολές προς την «Αθάνατη Αγαπημένη». Η γυναίκα μυστήριο που κρύβεται πίσω από αυτόν τον τίτλο, παραμένει ως σήμερα άγνωστη. Μερικοί υποστηρίζουν πως απευθυνόταν στην κουνιάδα του, Γιοχάννα Βαν Μπετόβεν. Πάντως, οι επιστολές ξεχειλίζουν από γνήσιο συναίσθημα καρδιακής δέσμευσης και ενότητας.

«Παρόλο που είμαι ακόμα στο κρεβάτι, οι σκέψεις μου πάνε σε εσένα, αθάνατη αγαπημένη. Να είσαι ήρεμη-Να με αγαπάς-σήμερα-χτες-πόσο συγκινητικά τα όσα επιθυμώ για εσένα-για εσένα-σε όλη μου τη ζωή και για πάντα. Ω, συνέχισε να με αγαπάς-μην παρερμηνεύσεις ποτέ την πιο πιστή καρδιά του αγαπημένου σου. Πάντα δική μου. Πάντα δικός σου. Πάντα εμείς».

3.   Σιμόν ντε Μπoβουάρ προς Ζαν Πολ Σαρτρ

Η Σιμόν ντε Μποβουάρ ήταν ίσως η μοναδική γυναίκα που θα πλεύριζε ένα διανοητή όπως ο Σαρτρ και δεν θα χανόταν στο εκτόπισμά του. Σε ηλικία 21 ετών, η Μποβουάρ έγινε η νεότερη καθηγήτρια φιλοσοφίας της Γαλλίας και μπήκε στον κύκλο σπουδών φιλοσοφίας με ιδρυτή το Ζαν Πολ Σαρτρ. Έκτοτε έγιναν δύο εκρηκτικοί εραστές, σωματικά και πνευματικά μέχρι το θάνατο του τελευταίου.

«Αγάπη μου .. μου είχες πει κάποτε ότι μ’ αγαπάς επειδή με κάνεις ευτυχισμένη. Σ’ ευχαριστώ, είναι τόσο γλυκό να σ’ αγαπάει κανείς, σήκωσες ένα βάρος από την καρδιά μου και τώρα αρχίζω πάλι να ταξιδεύω προς το μέρος σου αργά αλλά σταθερά. Η σκέψη να νοικιάσουμε ένα εξοχικό σπίτι μ’ αρέσει πάρα πολύ.

Θα είμαι τόσο ευγενική και καλή, θα δεις, θα σφουγγαρίζω το πάτωμα, θα σου μαγειρεύω όλα τα γεύματα, θα γράφω το βιβλίο σου μαζί με το δικό μου, θα σου κάνω έρωτα δέκα φορές κάθε νύχτα κι άλλες τόσες κάθε μέρα, ακόμη κι αν αισθάνομαι λίγο κουρασμένη. Αγάπη μου.. είμαι σίγουρη ότι ποτέ δεν έκανες κάποιον τόσο ευτυχισμένο όσο έκανες εμένα.

Μπορείς να είσαι περήφανος. Φαίνεσαι πια τόσο κοντά, αν γυρίσω το κεφάλι μου θα σε δω αναπαυτικά ξαπλωμένο στο κρεβάτι μου, μισοκοιμισμένο και ζεστό, μου φαίνεται ότι μπορώ όποτε θέλω, να πάω να ξαπλώσω δίπλα σ’ αυτό το ζεστό και δυνατό σώμα. Το λαχταρώ.

Αγαπημένε μου, που είναι τόσο γλυκό να σ’ αγαπώ».

4.   Ερνεστ Χέμινγουεϊ προς Μάρλεν Ντίντριχ

Ο μεγάλος Αμερικανός συγγραφέας Χέμινγουεϊ, συνάντησε για πρώτη φορά τη Γερμανίδα ηθοποιό  το 1934 σε ένα γαλλικό κρουαζιερόπλοιο με προορισμό την Αμερική. Εκείνος επέστρεφε από ένα σαφάρι στην Ανατολική Αφρική και εκείνη γυρνούσε στο Χόλυγουντ. Παρά την ένταση της σχέσης τους, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Ο συγγραφέας είχε πει τότε πως «Είμαστε θύματα ενός ασυγχρόνιστου πάθους».

«Δεν μπορώ να σου το εξηγήσω, αλλά κάθε φορά που σε αγκαλιάζω αισθάνομαι σαν να έχω επιστρέψει σπίτι μου…».

Kι εκείνη του απαντούσε: «Έχει έρθει η ώρα να σου πω ότι σε σκέφτομαι συνέχεια. Διαβάζω τα γράμματά σου και έχω φέρει τη φωτογραφία σου στην κρεβατοκάμαρά μου».

5.   Φρίντα Κάλο προς Ντιέγκο Ριβέρα

Το φλογερό ταπεραμέντο της Κάλο είναι έκδηλο στους πίνακές της και στα γραπτά της. Ο λυρισμός διαφαίνεται στην επιστολή προς τον μεγάλο της έρωτα και «δυνάστη», Ντιέγκο Ριβέρα που ήταν Μεξικάνος τοιχογράφος με όμοιες πολιτικές απόψεις και στάση ζωής.

«Τίποτα δε συγκρίνεται με τα χέρια σου. Τίποτα με το χρυσοπράσινο των ματιών σου. Το σώμα μου γεμίζει με εσένα μέρες. Είσαι ο καθρέπτης της νύχτας. Η βιολετί λάμψη του φωτός. Η υγρασία της γης. Η φωλιά από τις μασχάλες σου είναι το καταφύγιό μου. Τα δάχτυλά μου αγγίζουν το αίμα σου. Όλη μου η χαρά βρίσκεται στο να νιώθω τη ζωή να αναβλύζει από εσένα και να γεμίζει όλα τα μονοπάτια των νεύρων μου που σου ανήκουν».

 6.   Τζίμι Χέντριξ προς κάποιο «Μικρό κορίτσι»

Ο Χέντριξ υπήρξε γόης και ροκάς, αλλά αυτό δε σημαίνει πως ήταν λιγότερο ευαίσθητος. Εδώ απευθύνεται σε ένα άγνωστο γυναικείο πρόσωπο που αποκαλεί «μικρό κορίτσι» και το προτρέπει να απελευθερωθεί.

«Μικρό κορίτσι,

Η ευτυχία είναι μέσα σου. Ξεκλείδωσε τις αλυσίδες της καρδιάς σου και άσε τον εαυτό σου να μεγαλώσει, μιας που είσαι ένα γλυκό λουλουδάκι. Γνωρίζω την απάντηση. Απλά άπλωσε τα φτερά σου και απελευθέρωσε τον εαυτό σου.

Σ ’αγαπώγιαπάντα».

7.   Τζόνι Κας στη σύζυγό του, Τζουν

Η μεγαλύτερη μορφή της κάντρι μουσικής, με τα μαύρα ρούχα και την Gibson κιθάρα παρουσιάζει μια λεπτή όψη του εαυτού του, απευθυνόμενος στη γυναίκα του.

«Γεια σου Τζουν,

Έχεις τον τρόπο σου με τις λέξεις. Όπως έχεις και με εμένα. Μπορεί η φωτιά και ο ενθουσιασμός να έχουν φύγει τώρα που δεν βγαίνουμε έξω στον κόσμο να τραγουδάμε. Όμως, το φλεγόμενο δαχτυλίδι ακόμα καίει γύρω μας, διατηρώντας την αγάπη μας πιο καυτή και από κόκκο πιπεριού».

8.   Μάρλον Μπράντο προς την αεροσυνοδό κάποιας πτήσης

Ο Μάρλον Μπράντο έκανε ωκεανούς γυναικών να ταράζονται με ένα του νεύμα. Τι να είχε άραγε εκείνη η αεροσυνοδός που τον ενέπνευσε να της δώσει μια τόσο ιδιαίτερη επιστολή;

«Αγαπητή κυρία,

Υπάρχει κάτι απροσδιόριστο στο πρόσωπό σου, κάτι αξιαγάπητο, όχι όμορφο με το συμβατικό τρόπο. Έχεις χάρη και θηλυκότητα. Μοιάζεις με γυναίκα που έχει αγαπηθεί στην παιδική της ηλικία, ή κατά κάποιο μυστήριο τρόπο σε είχαν επισκεφτεί χάρες της κομψότητας και της αξιοπρέπειας. Κάτι στην έκφρασή σου είναι ασυνήθιστο. Ήταν μια ευχάριστη συνάντηση και εύχομαι να ξανασυναντηθούν τα βλέμματά μας ξανά κάποια στιγμή».

9. Πάμπλο Νερούντα προς Ματίλντε Ουρούτια

Ένας από τους πιο σημαντικούς ποιητές της Λατινικής Αμερικής ήταν ο Πάμπλο Νερούντα, που εκτός από πολιτικοποιημένα ποιήματα, έγραψε πολλά προσωπικά. Τα πιο ερωτικά από αυτά περιλαμβάνονται στη συλλογή «Εκατό ερωτικά σονέτα» και απευθύνονται στη Ματίλντε Ουρούτια. Απολαύστε ένα απόσπασμα.

«Αγαπημένη μου γυναίκα, υπέφερα όσο έγραφα αυτά τα σονέτα, μου προκαλούσαν πόνο και θλίψη, η ευτυχία όμως που νιώθω τώρα που σ τα προσφέρω είναι τεράστια σαν μια σαβάνα.  Εγώ, όμως, με μεγάλη ταπεινοφροσύνη έφτιαξα τούτα εδώ τα σονέτα από ξύλο: τους έδωσα τον ήχο αυτής της στέρεης, αγνής ύλης και με αυτόν τον τρόπο πρέπει να φθάσουν στα αφτιά σου. Περπατώντας μέσα από δάση ή σε παραλίες, δίπλα σε κρυμμένες λίμνες, εσύ κι εγώ έχουμε κατά καιρούς μαζέψει κομμάτια από φλοιούς δένδρων, κομμάτια ξύλου που έχουν υποστεί τις μεταβολές του νερού και του καιρού. Πήρα αυτά τα μαλακά λείψανα και χρησιμοποίησα το τσεκούρι, τη ματσέτα και το σουγιά και έκοψα δεκατέσσερις σανίδες για το καθένα, για να χτίσω μικρά ξύλινα σπιτάκια, ώστε τα μάτια σου που λατρεύω και τους τραγουδάω να μπορέσουν να κατοικήσουν μέσα τους…» (Οκτώβριος 1959)

10. Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα στο Σαλβαντόρ Νταλί

Για πολλά χρόνια τα δύο ιερά τέρατα της Ισπανίας γεύονταν μια ιδιαίτερη φιλία, η οποία όμως χάλασε. Ο λόγος: τα ερωτικά αισθήματα που έτρεφε μονομερώς ο Λόρκα για τον Νταλί. Κατά τη διάρκεια της φιλίας τους ο Λόρκα έγραψε ποιήματα και επιστολές που εκφράζουν τον ανεκπλήρωτο πόθο για τον Νταλί.

« Η αποκεφαλισμένη γυναίκα (στον πίνακά σου “Το μέλι είναι γλυκύτερο από το αίμα”) είναι το καλύτερο “ποίημα” με θέμα το αίμα που θα μπορούσε να φαντασθεί κανείς. [..] Όλα είναι μπερδεμένα και επιθετικά σαν την αισθητική της φλόγας  όλα αναποφάσιστα και διαλυμένα… Τώρα καταλαβαίνω πόσα χάνω αφήνοντάς σε».

tsemperlidou

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ