We want to live by each other's happiness..

At least some of us..

We want to live by each other's happiness,

not by each other's misery.

Σήμερα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, ένα περιστατικό πολύ σοβαρό, που δεν το έζησα εγώ αλλά ο αρραβωνιαστικός μου.. Είναι ένα μικρό δείγμα για την κατάσταση που έχουμε φτάσει στην χώρα μας και ατομικά και συνολικά.

Πριν από λίγες ημέρες πήρε το λεωφορείο για να κατέβει στην δουλειά του στο κέντρο της Αθήνας. Κάποια στιγμή βλέπει μία κοπέλα, περίπου 30 χρονών, που ήταν όρθια να λιποθυμάει. Κανείς δεν αντέδρασε. Ήταν όλοι απαθέστατοι. Σηκώνεται από την θέση του για να την βοηθήσει.. Την γυρνάει ανάσκελα και κάνει τις απαραίτητες κινήσεις για να την συνεφέρει. Μετά από λίγα λεπτά η κοπέλα συνέρχεται και τον ευχαριστεί.. Κανείς, επαναλαμβάνω, δεν σηκώθηκε από την θέση του για να βοηθήσει έστω και με αυτό τον τρόπο την γυναίκα αυτή.. Της δίνει την θέση που καθόταν πριν ο ίδιος κι εκείνη του εξηγεί για ποιο λόγο λιποθύμησε.. Μετά από πολύ καιρό πήγαινε να δώσει συνέντευξη για δουλειά και από το άγχος της δεν κοιμήθηκε καθόλου. 

Μπορεί να ακούγεται ασήμαντος ο λόγος, όμως αν το σκεφτείτε καλύτερα, δεν είναι.. Στεναχωριέμαι και θυμώνω, γιατί αν είχαμε προνοήσει δεν θα φτάναμε σε αυτό το σημείο.. Ξέρω τι θα πείτε, ότι ήταν όλα τόσο προσχεδιασμένα να συμβούν που ό,τι και να κάναμε προληπτικά, πάλι θα τα λουζόμασταν.. Ας μην φτάνουμε όμως άλλο πια σε αυτό το σημείο.. Να αγχωνόμαστε για τα πάντα, να μη προσέχουμε την υγεία μας γιατί έτσι τίποτα δεν θα γίνει καλύτερο.. 

Στον Οργανισμό Κοινωνικής Πρόνοιας που εργάζομαι αυτή την περίοδο για λίγους μόνο μήνες, ακούω, βλέπω και συνομιλώ με ανθρώπους που έχουν φτάσει σε πολύ άσχημη κατάσταση. Αυτή την εβδομάδα δώσαμε τρόφιμα σε 250 περίπου ανθρώπους για εκείνους και τις οικογένειές τους.. Και δεν σκεφτόμουν πάλι καλά που συνεχίζονται και αυτά (όπως λένε οι περισσότεροι).. Έλεγα από μέσα μου μακάρι κανείς να μην είχε την ανάγκη για δωρεάν τρόφιμα. Οι δικοί μας χειρισμοί, πολύ λεπτοί φυσικά. Τους αντιμετωπίζαμε με μεγάλο σεβασμό για να μην αισθάνονται άβολα, τους δίναμε να καταλάβουν ότι είναι δικαιούχοι γιατί κάποιοι μας έλεγαν ότι νιώθουν σαν ζητιάνοι.. Και ας μην αναφερθώ στο Βοήθεια στο Σπίτι γιατί δεν θέλω να σας στεναχωρώ! Είναι σοκαριστικά όλα αυτά που ζούμε και χρειάζεται όχι απλά δύναμη, χρειάζεται τόλμη.. Να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας ως Άνθρωποι πρώτα απ'όλα και ύστερα ως πολίτες αυτής της χώρας. Σπάνια μιλάω δημοσίως για την κατάσταση της χώρας μας γιατί προτιμώ να παίρνουμε χαρά και δύναμη από όσα μας ευχαριστούν και να μην κολλάμε στις κακουχίες. Μόνο έτσι θα πάμε μπροστά. Όσοι με βλέπουν δεν φαντάζονται τι μπορεί να έχω περάσει, γιατί δεν αφήνω ποτέ τα άσχημα γεγονότα να αλλάξουν την συμπεριφορά μου απέναντι στους άλλους που δεν μου φταίνε σε τίποτα.. Προτιμώ να χαμογελάω κι ας φαντάζονται διάφορα για εμένα.. όποιος ενδιαφέρεται σε μαθαίνει άλλωστε! Το ζητούμενο είναι να βοηθάμε ο ένας τον άλλον όπως μπορούμε.. Να συνεργαζόμαστε, να επικοινωνούμε χωρίς καχυποψία και ανταγωνισμό.. 

Το σκηνικό στο λεωφορείο, που βίωσε ο αρραβωνιαστικός μου, δεν μου έδειξε κάτι που δεν γνώριζα ήδη.. την αδιαφορία του κόσμου. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που θα νοιαστούν, τώρα έτυχε να είναι εκείνος.. Αύριο θα είστε εσείς.. Μεθαύριο οι δικοί σας.. Πιστεύω ακόμα στην καλοσύνη, την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη. Δεν σας κρύβω πόσο συγκινήθηκα όταν με πήρε τηλέφωνο να μου πει τι είχε συμβεί.. Βούρκωσα και ένιωσα περήφανη. Του είπα πως αυτή η γυναίκα δεν θα σε ξεχάσει ποτέ. Και φυσικά ένιωσα τυχερή..   :)

 

Σας χαιρετώ με ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι

 God knows what is hiding in this world of little consequence
Behind the tears, inside the lies
A thousand slowly dying sunsets
God knows what is hiding in those weak and drunken hearts
Guess the loneliness came knocking
No one needs to be alone, oh

People help the people
And if you're homesick,
give me your hand and I'll hold it
People help the people
Nothing will drag you down

positive-thinking-greece

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ