Όταν η σκιά αυτονομείται

Όταν η σκιά αυτονομείται, γίνεται ένα τρομερό τέρας μέσα στο ψυχικό μας ενδιαίτημα.

Ο ROBERT A. JOHNSON, στο βιβλίο του Η ΣΚΙΑ, αναφέρει τα ακόλουθα για τη ΣΚΙΑ :

Η Σκιά είναι το σύνολο των τμημάτων εκείνων του εαυτού μας που απωθούμε ή αποφεύγουμε να εκδηλώσουμε επειδή θεωρούμε ότι είναι <<αρνητικά>> -συναισθηματικά επώδυνα.

Όλοι γεννιόμαστε ως ολότητες, όμως με τον έναν η τον άλλο τρόπο ο πολιτισμός αξιώνει από εμάς να ζούμε ελεύθερα μόνο ένα κομμάτι της φύσης μας και να απαρνηθούμε τα άλλα κομμάτια της κληρονομιάς μας. Τα πράγματα χωρίζονται σε καλό και κακό, και έτσι ξεκινάμε τη διαδικασία δημιουργίας της σκιάς, η ζωή μας διχάζεται.

Η σκιά περιλαμβάνει ότι λανθάνει εν μέρει, της συνείδησης. Είναι το περιφρονημένο κομμάτι της υπόστασης μας. Το ενεργειακό της δυναμικό πολλές φορές είναι εξίσου ισχυρό με εκείνο του εγώ. Εάν η σκιά συσσωρεύσει μεγαλύτερη ενέργεια απο ότι το εγώ, τότε εκρήγνυται είτε ως ατιθάσευτη οργή είτε ως κάποια αναίδεια η αδιακρισία που ξεφεύγει απο τον έλεγχο μας. Όταν η σκιά αυτονομείται, γίνεται ένα τρομερό τέρας μεσα στο ψυχικό μας ενδιαίτημα.

Το εγώ και το σωστό θεωρούνται σε όλους τους πολιτισμούς στοιχεία συνώνυμα, ενώ η σκιά και το λάθος αποτελούν το αντίθετο συνώνυμο ζευγάρι.

 Η διαπίστωση ότι διαθέτουμε έναν πραγματικά μεγαλόπρεπη και ανώτερο χαρακτήρα μας αποδιοργανώνει περισσότερο από τη διαπίστωση ότι είμαστε άχρηστοι και ανάξιοι. Φυσικά είμαστε και τα δύο συνήθως όμως δεν ανακαλύπτουμε και τα δύο αυτά στοιχεία ταυτόχρονα. 

Ο σεβασμός, η εκτίμηση και η αποδοχή της σκιάς συνιστά μια πράξη βαθιάς πνευματικής άσκησης. Η πράξη αυτή, ως πράξη σύνθεσης της ολότητας και συνεπώς πράξη ιερή, είναι πλέον σημαντική εμπειρία της ζωής.

hmt

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ