Γράφει ο Παναγιώτης Κάρδαρης
«Η Νύχτα της Νύφης»
Mια φορά και έναν καιρό…
Μια φορά και έναν καιρό, όταν η πλάση όλη ούτε που είχε φανταστεί την ύπαρξη της, το κενό τίποτα γέμισε επίγνωση και το τίποτα έγινε…κάτι. Αυτό το κάτι έστειλε μια άχρωμη παλλόμενη ακτίνα στα πέρατα της δικής του ύπαρξης και τότε συνειδητοποίησε την μοναξιά του, σαν το μωρό στην κούνια του, που επιζητά την παρέα των παιχνιδιών, του έτσι και το τίποτα επιθύμησε να εξερευνήσει τον χώρο γύρω του, μόνο που στην συγκεκριμένη περίπτωση ο χώρος και το κάτι ήταν ένα, ο χώρος ήταν το κάτι και το κάτι, που ήταν τίποτα, ήταν ο χώρος. Τότε το κάτι για να γεμίσει τον χώρο μέσα του έστειλε άλλη μια ακτίνα και με την φαντασία του έπλασε χρώματα, η ακτίνα ντύθηκε στα χρώματα της ίριδας και μέσα σε αυτήν την ίριδα έστησε έναν Θρόνο πάνω στον οποίο καθήμενο, το κάτι, θεάται τα πάντα.