Το μαγκάλι της ανάπτυξης

Μια κοινωνία που βυθίζεται στην απελπισία, στη φτώχεια, στην ανάπτυξη του θανάτου και των αυτοκτονιών. Σε ποια Ευρωπαϊκή χώρα, σε ποιο δυτικό πολιτισμό, σε ποια αναπτυγμένη χώρα οι πολίτες της αναγκάζονται να ζουν υπό αυτές τις συνθήκες;

Ο μέσος Έλληνας δεν έχει να πληρώσει για τα αναγκαία πια. Ζει στην φτώχεια και στην μιζέρια. Ντρέπεται για την κατάντια του. Ξεπουλάει χρυσαφικά και ότι άλλο για να πληρώσει εφορία, λογαριασμούς, για να ζεστάνει το σπίτι του, για να ταΐσει το παιδί του. 

Ο μέσος Έλληνας φοβάται το σήμερα, το αύριο μια πιο πολύ φοβάται το χθες. Την ευθύνη του χθες που τον αναγκάζουν να επωμιστεί και να πληρώσει. Ο μέσος Έλληνας δεν έκλεψε, δεν έστησε κομπίνες, δε πήρε μίζες. Ο μέσος Έλληνας είναι αυτός που ακόμη πληρώνει από το υστέρημα του για να είναι εντάξει προς όλα. Είναι αυτός που ακόμη στέκεται στην ουρά χωρίς να διαμαρτυρείται…Στην ουρά στην εφορία, στην ουρά στην τράπεζα, στην ουρά στο ΙΚΑ, στην ουρά του συσσιτίου. Προσπαθώντας να παραμείνει περήφανος και αξιοπρεπής.

Είμαι 30, έχω όνειρα και προσπαθώ. Μα λυγίζει η ψυχή μου και δεν αντέχω πια να αποχαιρετώ συνέχεια φίλους για το εξωτερικό, δεν αντέχω να στερούνται συνάνθρωποι μου τα βασικά, δεν αντέχω το καθημερινό δελτίο θανάτων της κρίσης, δεν αντέχω να βλέπω να εξοντώνουν την περηφάνια και το φιλότιμο του μέσου Έλληνα.

Μην απομονώνεστε, ζητήστε βοήθεια, προσφέρετε βοήθεια. Αλληλεγγύη παντού. Πρέπει να καταλάβουμε πως δεν υπάρχουν σωτήρες. Έχουμε μονάχα ο ένας τον άλλον και μόνο μαζί θα καταφέρουμε να επιβιώσουμε. Μην αφήσετε τη φτώχεια να φτάσει στην ψυχή και το μυαλό σας.

Όχι άλλο αίμα στον τροχό της ανάπτυξης.
Όχι άλλοι νεκροί στο success story.

Το Κλειδί της Σκέψης

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ