Λησμόνησα...Αλλάζοντας...Γιατί μόνο εγώ είμαι κουβαλητής του στόχου μου

Λησμόνησα τα θέλω μου, επειδή ήταν πολύ έντονη η επίδραση των πρέπει τους.

Λησμόνησα τους στόχους μου, επειδή μου επέβαλαν συνέχεια τους δικούς τους.

Λησμόνησα το πάθος μου, επειδή θεωρήθηκε αμαρτία.

Λησμόνησα την αγάπη μου, επειδή μου δίδασκαν το φόβο.

Λησμόνησα τον άνθρωπο, επειδή μεγάλωνα με το θηρίο.

Λησμόνησα τη ζωή, επειδή με εκπαίδευαν πεθαμένοι.

Μέχρι να κλείσω πίσω μου την πόρτα της λησμονιάς και να διαβώ το δρόμο της ευθύνης.




Αλλάζοντας ρούχα, αλλάζουμε τη διάθεσή μας.

Αλλάζοντας εικόνες, αλλάζουμε τη ροή μας.

Αλλάζοντας ήχους, αλλάζουμε τις ισορροπίες μας.

Αλλάζοντας στάση σώματος, αλλάζουμε τη φυσική κατάστασή μας.

Αλλάζοντας τους άλλους, αλλάζουμε τις επιρροές μας.

Αλλάζοντας συναισθήματα, αλλάζουμε την εξέλιξή μας.

Αλλάζοντας σκέψη, αλλάζουμε τη ζωή μας.

Αλλάζοντας εμάς, αλλάζουμε το δέσμιό μας, και πάμε για το επιθυμώ μας.



Και αν από παντού ακούω το όχι; Εγώ θα επιμένω!

 Και όταν όλοι με απορρίψουν; Εγώ θα επιμένω. 

Και όταν τα σύννεφα της απογοήτευσης μου σκοτεινιάσουν τους ορίζοντες; Εγώ θα επιμένω. 

Και αν μου δείχνουν την πόρτα συνεχώς; Εγώ θα επιμένω!

 Και αν χλευάζουν το όνειρό μου; Εγώ θα επιμένω! 

Και αν θέλουν να με τρομοκρατήσουν με ποινές; Εγώ θα επιμένω! 

Και αν με απειλήσουν ότι θα μείνω μόνος, έξω και μακριά από τους δικούς μου; Εγώ θα επιμένω!

 Και αν δεν βλέπω μέλλον γιατί όλοι ανησυχούν και ο φόβος τους μπολιάζει την καρδιά μου; Εγώ θα επιμένω.

 Γιατί μόνο εγώ είμαι κουβαλητής του στόχου μου, μόνο εγώ είμαι υπεύθυνος του σκοπού μου, μόνο σε μένα γεννήθηκε το δικό μου όνειρο! 

Αν θα πετύχω; Κανείς δεν ξέρει! Αλλά στα σίγουρα θα έχω ζήσει την πιο πλήρη ζωή που μπορώ να φανταστώ!



Ο δρόμος προς την επίτευξη ενός σκοπού είναι στρωμένος με περίεργα πράγματα. 

Άλλοι τα λένε εμπόδια, άλλοι εμπειρίες, άλλοι φυσιολογικές δυσκολίες, άλλοι ανυπέρβλητα τείχη. 

Όπως και να ονομάζονται, μπορούν να μας νοιάζουν μόνο αν καταφέρουν ένα πράγμα. 

Να τραβήξουν την προσοχή μας από τον σκοπό.

 Αν αυτό το καταφέρουν, τότε αποκτούν υπόσταση και βαφτίζονται και με κάποιο από τα παραπάνω τρομερά ονόματα.



Σήμερα έχεις θλίψη! Μήπως επειδή το συγκρίνεις με το χτες; Πάει αυτό, έφυγε! 

Άλλες εκείνες οι στιγμές, άλλο το τώρα σου! Μήπως το συγκρίνεις με την προσμονή του αύριο; Εμ, αυτό δεν ήρθε ακόμα!

 Και πόσα αύριο είσαι διατεθειμένος να προσμένεις δικαιολογώντας τη θλίψη του σήμερα; 

Ζήσε στο σήμερα, απεγκλωβίζοντας ένα παρελθόν το οποίο έχει χαράξει βαθιά τις γλύκες του, τις ανάγκες του και τα πάθη του στην επιβεβαίωση του μέλλοντός σου!

Dimitris Nomikos

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ