Η ανθρώπινη τραγωδία

Αγαπητέ Πιτσιρίκο,

Η ανθρώπινη τραγωδία σε όλο της το μεγαλείο είναι τόσο συγκλονιστική πολλές φορές που το νιώθεις άδικο να επικεντρωθείς στην προσωπική σου υπαρξιακή αγωνία. Όταν οι άνθρωποι γίνονται αριθμοί και μεταφράζονται σε χρήματα, ελλείμματα, νεκρούς, κακοποιούς, θύματα είναι δύσκολο να μιλήσεις για το υπαρξιακό σου δράμα, την αγωνία που βιώνεις σαν ανθρώπινο ον, τα μικρά άλλα προσωπικά σου.

Σε 126.000 υπολογίζονται οι νεκροί από τις ένοπλες συρράξεις στη Συρία…Μία είδηση στο news feed σου, μία είδηση που ακούς περνώντας από μία τηλεόραση ανοιχτή που κάποιος χαζεύει βλακωδώς, στο ράδιο οδηγώντας, σε μία κρεμασμένη στο περίπτερο της γειτονιάς σου εφημερίδα. Μια είδηση μέσα στις τόσες που περνά σχεδόν αδιάφορα μέσα καθημερινότητα σου.

Κοντά σου, σε μια πόλη στη χώρα που ζεις, 13χρονη πέθανε από αναθυμιάσεις μαγκαλιού. Ζούσε με τη μητέρα της, σερβικής καταγωγής, σε σπίτι που δεν είχε ρεύμα εδώ και τρεις(!) μήνες.

Το προσωπικό δράμα της γυναίκας κατακορυφώθηκε, μία επίγεια κόλαση. Πέθανε η ίδια της η κόρη ενώ είχε λιποθυμήσει, προσπάθησε να τη συνεφέρει μάταια, οδηγήθηκε στο τμήμα, αφέθηκε ελεύθερη και υποχρεώθηκε με απέλαση να εγκαταλείψει τη χώρα μέσα σε 30 ημέρες.

Πόσο πιο δραματική, πόσο πιο τραγική μπορεί να καταλήξει να είναι η ζωή ενός ανθρώπου στην Ελλάδα του 2013;

Διαβάζεις τις εξελίξεις τώρα, σαν ειδήσεις, ουδέτερες, μακρινές.

Ποιος θα ενδιαφερθεί να βοηθήσει αυτή τη γυναίκα, να της δώσει μια μικρή παρηγοριά, να της πει δυο λόγια, να την υποστηρίξει στο δραματικό χαμό του ίδιου της του παιδιού; Ποιος υποστήριξε αυτή τη γυναίκα και την κόρη της εξ’ αρχής; Να μην χρειαστεί να τους κοπεί το ρεύμα εν έτει 2013, να μην χρειαστεί να καταλήξουν στην έσχατη λύση του μαγκαλιού;

Ποιος βοήθησε αυτή την γυναίκα και την κόρη της να αποφύγουν αυτό το τραγικό τέλος της κοινής τους ιστορίας; Κανείς.

Η υπαρξιακή σου αγωνία δεν είναι αρκετή, είναι πολύ λίγη, αποδεικνύεται μηδαμινή μπροστά στο δράμα της σημερινής Ελλάδας, μπροστά στο δράμα της ανθρωπότητας ολόκληρης που αδυνατεί να καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά με το σύστημα στο οποίο έχει δομηθεί και το μόνο που έχει καταφέρει είναι να μας κάνει λιγότερο ανθρώπινους και λιγότερο ανθρώπους βυθίζοντας μας στην απελπισία.

Φιλικά,

Δάφνη

(Αγαπητή φίλη, είναι αδύνατον ένας άνθρωπος να ζει κάθε στιγμή σκεπτόμενος όλα τα τραγικά που συμβαίνουν πάνω στον πλανήτη. Αν το έκανε αυτό ή θα πέθαινε αμέσως ή θα κατέληγε στο ψυχιατρείο· είναι σαν ο γιατρός να βιώνει απόλυτα την αρρώστια του κάθε ασθενούς του – θα τα τινάξει. Δεν υπάρχει μέρα χωρίς πόλεμο κάπου στον πλανήτη, δεν υπάρχει μέρα χωρίς τραγωδία. Όσο για το σύστημα, λέγεται καπιταλισμός, το επιλέξαμε και έχει και θύματα. Πολλά. Και δεν είναι μυστικό, το ξέρουμε και το έχουμε αποδεχτεί. Όταν θελήσουμε και ζητήσουμε κάτι άλλο, θα έχουμε κάτι άλλο. Να είστε καλά.)

pitsirikos

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ