ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΜΕΝΑ…

αγαπημενε φιλε

εχει περασει καιρος απο την τελευταια μας επικοινωνια.
το ξερω πως ειναι κατι που δεν το διαλεξαμε.το ξερω πως δεν το θελαμε.
θελω να σου πω πως λειπεις.σε φιλους,σε οικογενεια,σε γνωστους,σε εμενα.
για την ακριβεια σε εμενα λειπεις πιο πολυ απο ολους.
το ξερω πως αυτα τα λογια σου προκαλουν αμηχανια,ισως και θυμο.
μα δεν γινεται να μην στα πω.και ας μην θες.
δεν μπορω να τα κραταω αλλο μεσα μου.με βαραινουν.

θυμαμαι τοτε που περνουσαμε ωρες ατελειωτες μαζι.
που μοιραζομασταν τα παντα.ακομα και την σιωπη…
”κανει θορυβο η σιωπη” μου ειχες πει καποτε.τοτε δεν καταλαβα τι εννοουσες.
μα τωρα ξερω.το εχω καταλαβει σε ολη του την μεγαλοσυνη.
και ας προτιμουσα να μην μαθαινα ποτε τι ηθελες να πεις…
η σιωπης της απουσιας σου κανει τρομερο θορυβο…

σε ψαχνω.στο σπιτι,στον δρομο,στα μερη που συχναζαμε,στα μερη που σιχαινοσουν.
σε αναζητω παντου.μα δεν σε βρισκω πουθενα.και ας αισθανομαι την υπαρξη σου διπλα μου.
δεν μπορει ετσι απλα και ξαφνικα να χαθηκες.δεν γινεται να εξαφανιστηκες.
εχεις αφησει πισω πολλα που σε περιμενουν.
σημαντικα και ασημαντα.
ναι ξερω…θα μου θυμισεις πως ολα ειναι ασημαντα.πως τιποτα δεν μπορει να πλησιασει σε σημασια την υπαρξη.
και εχεις δικιο.πραγματικα.η απουσια της υπαρξης σου με κανει να το καταλαβαινω.
και ας διαφωνουσα καποτε…

πολλα εχουν αλλαξει.για την ακριβεια ολα.τιποτα δεν παραμενει ιδιο.η ζωη δεν ειναι ιδια.δεν υπαρχει πια ζωη.
μονο οι μερες ειναι ιδιες.η καθε επομενη εχει την ιδια ανυπαρξια της προηγουμενης…
δεν ειναι ομως αυτο που με ενοχλει.η απουσια σου με ενοχλει.και δεν μπορω να την συνηθισω με τιποτα.
οσο και αν προσπαθησα,οσο και αν πιστεψα πως θα τα καταφερω.
τιποτα δεν συγκρινεται με την απουσια σου.

ο ηχος απο το γελιο σου υπαρχει στα αυτια μου.
η εικονα του χαμογελου σου εμφανιζεται θολα μπροστα μου.
η σκεψη σου εισβαλει στο μυαλο μου.
μα ολα αυτα κρατανε λιγο.
την αμεσως επομενη στιγμη η συνειδητοποιηση της ανυπαρξιας σου ερχεται να βαλει τα πραγματα στην θεση τους.
επικρατει η βουβη,ανουσια και μιζερη πραγματικοτητα.

θα εδινα ολοκληρο το σημερα για μερικες στιγμες του χθες.
αρκει να ξαναβρισκομασταν,να γινομασταν ενα,οπως τοτε.
πρεπει το σημερα να αλλαξει.
πρεπει το αυριο να ειναι ιδιο με το χθες.
δεν γινεται να μην αλλαξει.
δεν μπορει να μην αλλαξει.
δεν πιστευω πως γινεται να μην μπορει να αλλαξει.
ειμαστε γεννημενοι για να ειμαστε ενα.
δεν μπορει να μην ειμαστε ενα.
δεν θελω να μην ειμαστε ενα.

το ξερω και το εννοω,θα κανω τα παντα για να σε ξαναβρω.
οπου και αν εισαι,οπου και αν κρυβεσαι.
οσο μακρια και αν ειναι αυτο το οπου.
οσες στροφες και διασταυρωσεις κρυβει αυτος ο δρομος.
οσους κινδυνους εχει το σκοταδι που σε ακολουθει και σε κρυβει.

και αυτο το υποσχομαι στον εαυτο μου.
δηλαδη σε εσενα…

καλη ανταμωση φιλε.

υ.γ. δεν υπαρχω εγω αν δεν ειμαι εσυ.

pedioa

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ