Ο πιο απλός Δρόμος, είναι εκείνος που οι άνθρωποι δεν επιλέγουν ποτέ, ή επιλέγουν τελευταίο... Που πάνε όλοι? ε, εσύ να πηγαίνεις αλλού...

Συνήθως οι άνθρωποι σφίγγουν τα δόντια και ζουν...σφίγγουν τα δόντια και κάνουν το σωστό...σφίγγουν τα δόντια και πιστεύουν στον θεό...σφίγγουν τα δόντια και ανέχονται τον εαυτό τους και τους άλλους.
Και τούτο το σφίξιμο των δοντιών περνάει απαρατήρητο μέσα στην πληθώρα των διεξόδων που μας προσφέρονται στον Φυσικό Κόσμο...

Και όσο και να φαίνεται παράξενο και αντίθετο από την μαζική πεποίθηση, όσο και να φαίνεται ότι οι άνθρωποι ζουν σ' αυτό το λίγο, σαν να μείνουν εδώ για πάντα, οι περισσότεροι υπομένουν την ζωή, γιατί ξέρουν ότι εδώ είναι λίγη...Το ξέρουν, και σφίγγουν τα δόντια για να δείξουν ότι το ξεχνάνε...

Η Αιωνιότητα πέφτει βαριά, γιατί γέμισε η Ζωή πόνο και ο λίγος χρόνος φαίνεται βολικός...Ζωή είναι, θα περάσει...


Πόσο εύκολα γίνονται οι άνθρωποι αιρετικοί με την Αθωότητα, την Χαρά και την Ανάσταση, φαίνεται από τον τρόπο που επιτρέπουν στον θεό να τους κρίνει, πιστεύοντας ότι θα τους αγαπήσει για συγκεκριμένους λόγους, με συγκεκριμένες εντολές και πάντα μετά θάνατο...

Ενας δούλος της ζωής όμως, αποκλείεται να γίνει ελεύθερος μετά την ζωή...Όπως εδώ, έτσι και εκεί...Όπως πάνω, έτσι και κάτω, όπως μέσα, έτσι και έξω...
Η τραγική έκπληξη είναι ότι μέσα στην Ζωή ανασταίνεται, και μετά αποχωρεί και όχι το αντίθετο...
Τούτο μας έδειξε ο Άνθρωπος, μια μνήμη που αποφεύγουμε να θυμηθούμε, δεν παύει να είναι Μνήμη αιώνια χαραγμένη στην Ανθρώπινη Ύπαρξη...
Το Πνεύμα μέσα μας, δεν μπορεί να αναστηθεί, όταν ζούμε, χαμένοι από τον Εαυτό μας...
Μας χωρίζει πάντα η Αιωνιότητα του και όχι το σώμα μας...
Και κυρίως μας χωρίζει ένας ωκεανός ασυνειδησίας...
Το "θηρίο" είναι μόνο μέσα μας, που πάντα θα πολεμάει για να μην το ανακαλύψουμε...Και είναι πολύ ευρηματικό σ' αυτό!

Όμως η Ζωή είναι Αθώα, ο Άνθρωπος είναι Αθώος...αλλά μόνο όταν είναι Ζωντανός σε όλες τις εκφάνσεις της Παρουσίας του...
Η Ειρήνη και η Αγάπη δεν είναι καταστάσεις που μπορούν να κατακτηθούν εξωτερικά (το ξέρουμε άλλωστε), είναι καταστάσεις που μπορούν να βιωθούν, όταν στην ευρηματικότητα του "θηρίου" έχουμε να αντιτάξουμε την Λογική της Αγάπης.

Και αν τούτα κοντράρονται στην σκέψη μας, αν λέμε ότι Λογική και Αγάπη δεν πάνε μαζί, είναι γιατί έχουμε διαχωρίσει το Είναι μας σε συναίσθημα και νόηση, ενώ ο άνθρωπος ολόκληρος έχει και Πνεύμα...

Από ποιόν άραγε θέλουμε να σωθούμε?

Βάσω Νικολοπούλου

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ