Να ζεις…

Μαριάννα Μπουντούρη

Να ξυπνάς νωρίς.

Να βγαίνεις στο μπαλκόνι. Να ρουφάς μια μεγάλη τζούρα αέρα. Και εκπνέοντας να νιώθεις μια γλυκιά εσωτερική γαλήνη.

Να μη σκέφτεσαι.

Να είσαι μόνος. Μόνος σου. Και να μην σε αγχώνει.

Να ονειρεύεσαι.

Να ακούς ξανά και ξανά το αγαπημένο σου τραγούδι. Και να το τραγουδάς στο μπάνιο. Και να το σιγοψιθυρίζεις έξω.

Να αισθάνεσαι.

Να συναντάς ένα παλιό σου φίλο που είχες καιρό να δεις.

Να χαμογελάς.

Να αλλάζεις καμιά φορά δρόμο όπως πηγαίνεις στη δουλειά. Ίσως και όταν γυρίζεις. Και ας μην είναι ο πιο σύντομος.

Να μη φοβάσαι.

Να συναντάς κάποιον στο ασανσέρ και να του χαμογελάς.

Να νιώθεις πλήρης.

Να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να αγαπάς αυτό που βλέπεις.

Να χεις το θάρρος για πρώτη φορά, μετά από 26 χρόνια ζωής, να πεις στον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής σου, τη μητέρα σου, ότι σου χει λείψει.

Να κάνεις όνειρα.

Να βγάζεις κάθε μέρα βόλτα το σκύλο σου.

Να χορεύεις.

Να αγαπάς τα χρώματα που αφήνει το δειλινό στην κουρτίνα σου.

Να νιώθεις ελεύθερος.

Να νιώθεις τυχερός που μπορείς να βλέπεις τη θάλασσα.

Να συγχωρείς.

Να κάνεις ποδήλατο και να νιώθεις τον αέρα να αγγίζει το κάθε κύτταρο του προσώπου σου.

Να σχεδιάζεις ένα ταξίδι.

Να κλείνεις τα μάτια το βράδυ, να σχηματίζεις στο μυαλό σου το πιο όμορφο τοπίο, λίγο πριν σε πάρει ο ύπνος και να μπαίνεις μέσα.

Να ζεις.

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ ΦΑΡΟΣ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ