ΑΒΛΑΒΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΣΠΑΣΗ

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΓΝΟΤΗΤΑ

Άσκηση Τέταρτη

Σε αυτό το κεφάλαιο πρόκειται να μάθουμε την άσκηση της αβλάβειας και θα προσπαθήσουμε να την κάνουμε ένα σταθερό καθοδηγητικό φως στη ζωή μας.

«Μελετήστε την καθημερινή σας συμπεριφορά, τα λόγια και τις σκέψεις σας, για να τις κάνετε ολότελα αβλαβείς.

Βάλτε τον εαυτό σας να κάνει τέτοιες σκέψεις για σας και για τους άλλους, που θα είναι εποικοδομητικές και θετικές και συνεπώς αβλαβείς στα αποτελέσματά τους.

Μελετήστε τη συγκινησιακή σας επίδραση πάνω στους άλλους, έτσι ώστε με κάποια αρνητική διάθεση, με κάποια κατάπτωση και κάποια συγκινησιακή αντίδραση να μη μπορείτε να βλάψετε έναν συνάνθρωπό σας…

Να θυμάστε, σε σχέση με το ίδιο θέμα, ότι η βίαιη πνευματική έφεση και ο ενθουσιασμός, κακά τοποθετημένα και μη ορθά κατευθυνόμενα, μπορούν εύκολα να βλάψουν ένα συνάνθρωπό μας. Έτσι μην ενδιεφέρεστε μόνο για τις λαθεμένες τάσεις σας, αλλά και για τη χρήση των αρετών σας».

(Αλίκη Μπέιλη ”Πραγματεία επί της Λευκής Μαγείας”.)

Η άσκηση της αβλάβειας πρέπει να εκτελείται σε όλη τη διάρκεια της μέρας, κρατώντας τη συνείδησή σας άγρυπνη σε κάθε έκφραση και εσωτερική δραστηριότητα.

Κάθε βράδυ πριν αποσυρθείτε, καθίστε για δέκα λεπτά στο μέρος της γαλήνης και της σιωπής και κάντε μια ανασκόπηση της ζωής σας κατά την ημέρα, για να δείτε αν υπήρξατε ή όχι αβλαβείς στους άλλους.

Στις σκέψεις σας

Στην ομιλία σας

Στις συγκινησιακές σας αντιδράσεις

Στις δραστηριότητες σας.

Καθώς σκέφτεστε την ημέρα σας, είναι σημαντικό να πάρετε τη θέση ενός αποσπασμένου παρατηρητή. Οραματιστείτε τον εαυτό σας σαν να είναι κάποιος άλλος και παρατηρήστε όλες τις εκφράσεις αυτού του άλλου ατόμου για να δείτε πού θα μπορούσε να είναι περισσότερο αβλαβές. Μην το κριτικάρετε και μην το καταδικάζετε.

Απλώς μελετήστε τη συμπεριφορά του προς τους άλλους με θεία αδιαφορία.

Η διαδικασία αυτή είναι μια τέχνη και θα πρέπει να εκτελείται με καλλιτεχνικό τρόπο.

Κάνοντάς το θα ανακαλύψετε βαθμιαία ότι η εσωτερική πραγματική σας ύπαρξη είναι ουσιαστικά καλή και ότι αυτή η εσωτερική ύπαρξη είναι κάτι ξεχωριστό από την προσωπικότητα που σκέφτεται, αισθάνεται και δρα.

Όταν φτάσετε σε αυτή την κατάσταση απόσπασης, μπορείτε να μετουσιώσετε όλους τους ανεπιθύμητους κραδασμούς και να τους χρησιμοποιήσετε για καλύτερους σκοπούς.

Η αβλάβεια είναι ο «καταστροφέας όλων των περιορισμών που βρίσκονται στο νοητικό φορέα, το συναισθηματικό φορέα και στη ζωή και τις σχέσεις σας στο φυσικό πεδίο.

Καθαρίζει όλους τους φορείς της έκφρασης και αφήνει το καθαρό φως της Θείας Συνείδησης.

Να είμαστε αβλαβείς σημαίνει να ζούμε μια ζωή πλημμυρισμένη από την εσωτερική καλοσύνη.

Η καλοσύνη εξαγνίζει, ολοκληρώνει, μετουσιώνει και οδηγεί στο όρος της μεταμόρφωσης.

Κατά την εκτέλεση της βραδυνής ανασκόπησης πάνω στην αβλάβεια είναι σημαντικό να ξέρουμε πώς να αντιμετωπίζουμε αυτά που ανακαλύπτουμε κατά την παρατήρησή μας.

Καθώς περνάει ο καιρός θα ανακαλύψετε ότι εκφράζετε πολλά επιβλαβή λόγια, συναισθήματα, σκέψεις και στάσεις και η πρώτη σας παρόρμηση θα είναι να τα αλλάξετε.

Αυτό είναι λάθος.

Μην προσπαθήσετε να αλλάξετε τη συμπεριφορά σας με τη βία.

Συνεχίστε απλώς να την παρατηρείτε και να τη βλέπετε όπως είναι.

Δεν πρέπει να υπάρξει βίαιη αλλαγή.

Η αλλαγή πρέπει να αρχίσει στα εσωτερικά επίπεδα του νου και να συμβεί βαθμιαία χωρίς πίεση ή εξαναγκασμό.

Η αλλαγή είναι αναπόφευκτη, αλλά πρέπει α έρθει σαν αποτέλεσμα της εσωτερικής σας επίτευξης και πόσπασης.

Όταν ήμασταν παιδιά είχαμε τα παιχνίδια μας. Τα περισσότερα από τα ελαττώματα και τα πάθη μας είναι σαν παιχνίδια στα οποία είμαστε προσκολλημένοι.

Πρέπει να συνεχίσουμε να μεγαλώνουμε μέχρις ότου έρθει η μέρα που τα «παιχνίδια» μας δε θα μας έλκουν πια.

Αυτό θα το πετύχουμε με τη φυσική και βαθμιαία ανάπτυξη. Πρέπει πάντα να υπολογίζουμε την αναγκαιότητα μιας περιόδου προσαρμογής στα καινούργια είδη ενέργειας και εσωτερικών καταστάσεων.

Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο λέμε απλώς παρατηρήστε. Παρατηρήστε προσεκτικά και μάθετε για τον εαυτό σας, αλλά μην αναστατώνεστε.

Μείνετε ήρεμοι και αδιάφοροι σαν να παρατηρούσατε κάποιον άλλον.

Αυτό θα επιφέρει καθαρότητα του νου και της όρασης και με την καθαρότητα του νου και της όρασης το εσωτερικό σας φως βαθμιαία θα διώξει τα σύννεφα και την ομίχλη από γύρω και από μέσα σας.

Άσκηση Πέμπτη

Αυτή η άσκηση, η άσκηση της απόσπασης ασχολείται με τα βασικά βήματα που οδηγούν στην εσωτερική κληρονομιά μας. Διαιρείται σε τρία μέρη.

Μέρος I

Το πρώτο μέρος πρέπει να χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια του πρώτου μήνα, αλλάζοντας το αντικείμενο της άσκησης κάθε μέρα, προχωρώντας βαθμιαία από εκείνα που σας ενδιαφέρουν ελάχιστα σε κείνα με τα οποία είστε ταυτισμένοι.

Ακολουθήστε την παρακάτω διαδικασία:

Καθίστε στο ιδιαίτερο δωμάτιό σας και χαλαρώστε ολόκληρο το σώμα, τα συναισθήματα και το νου σας. Κοιτάξτε για λίγα λεπτά τα έπιπλά σας και ύστερα πείτε:

«Αυτά είναι τα έπιπλά μου. Αυτά είναι τα βιβλία μου. Αυτό είναι το δωμάτιο μου. Όλα τα πράγματα σε αυτό το δωμάτιο είναι δικά μου γιατί εγώ τα χρησιμοποιώ.

Κάποια μέρα θα παλιώσουν και θα τα πετάξω ή εγώ θα γεράσω και θα πεθάνω και θα εγκαταλείψω καθετί που μου ανήκει.

Όταν οι φυσικές σχέσεις μου με αυτά σπάσουν, τότε δεν είναι πια δικά μου.

Επομένως αυτό πρέπει να σημαίνει ότι δεν είναι δικά μου, αλλά ότι ανήκουν σε κείνο το μέρος της ύπαρξης μου που είναι κάτι άλλο από την πραγματική μου Ουσία.

Ποιό είναι αυτό το μέρος της ύπαρξης μου που ανήκει στον κόσμο, στο σπίτι μου, στα έπιπλα μου; Κυρίως είναι το φυσικό μου σώμα».

Ύστερα σηκώστε το χέρι σας μπροστά στο πρόσωπο σας και κοιτάξτε τα δάχτυλά σας.

Ανοίξτε τα και κλείστε τα.

Κοιτάξτε τα νύχια σας, τις φλέβες, τις λεπτές τρίχες στο πίσω μέρος του χεριού σας και ύστερα πείτε:

«Αυτό είναι το χέρι μου, αλλά εγώ δεν είμαι το χέρι μου. Το χέρι μου ανήκει. Το χρησιμοποιώ. Είναι σαν ένα κομμάτι έπιπλο, ένα κομμάτι ζωντανό έπιπλο. Είναι μέρος του σώματός μου.

Το σώμα μου είναι ένα κομμάτι ζωντανού εξαρτήματος. Δεν είναι «εγώ».

Μπορώ και το χρησιμοποιώ. Είναι το αμάξι μου, ο φορέας μου. Είναι μια λεπτή, περίπλοκη γέφυρα ανάμεσα στον κόσμο και σε μένα».

Στο σημείο αυτό σταθείτε μπροστά σε ένα μεγάλο καθρέφτη, μόνο για ένα λεπτό (όχι περισσότερο) και κοιτάξτε τα πόδια, το σώμα, τα χέρια, το κεφάλι, το πρόσωπο και τα μάτια σας. Ύστερα κοιτάξτε το σώμα σας σαν σύνολο και πείτε:

«Αυτό είναι το σώμα μου το οποίο χρησιμοποιώ. Το πραγματικό “εγώ” δε μπορεί να φανεί».

Ύστερα καθίστε σε μια καρέκλα, κλείστε τα μάτια σας και κοιτάξτε μέσα στο σώμα σας. Χρησιμοποιώντας τη φαντασία σας οραματιστείτε τα όργανα, τους αδένες, την καρδιά, το στομάχι, τα έντερα, τους πνεύμονες και τον εγκέφαλό σας.

Ύστερα από λίγα λεπτά οραματισμού πείτε σιωπηλά:

«Όλα αυτά τα όργανα είναι μέρη του σώματος. Μαζί με το σώμα θα διαλυθούν και θα γίνουν στοιχεία. Ανήκουν στο φυσικό κόσμο. Εγώ απλώς τα χρησιμοποιώ σαν ένα μηχανισμό επαφής και έκφρασης.

Μπορώ να τα αναγκάσω να εργάζονται καλύτερα και να με εξυπηρετήσουν περισσότερο».

Η άσκηση αυτή μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί στο να σκέφτεστε ζωντανά πράγματα σαν εξαρτήματα ή έπιπλα.

Ο σκύλος, η γάτα, τα πουλιά σας είναι ζωντανά πλάσματα που βρίσκονται κοντά σας και μπορείτε να τα θεωρήσετε σαν ιδιοκτησία σας, αποκτήματα σας. Φίλοι, συγγενείς και μέλη της οικογένειας μπορούν επίσης να θεωρηθούν σαν «εξαρτήματα», όταν χρησιμοποιείτε την άσκηση της απόσπασης.

Πρέπει να έχετε επίγνωση του γεγονότος ότι μπορούν να εξαφανιστούν οποιαδήποτε στιγμή.

Δε σας ανήκουν.

Δεν έχετε τη δύναμη να τους χρησιμοποιήσετε και να τους κρατήσετε για τον εαυτό σας.

Κάθε φορά που ταυτίζεστε με άλλους, είναι αδύνατο για σας να μείνετε αποσπασμένοι στη σχέση σας μαζί τους. Δεν έχετε την απαραίτητη ηρεμία και δε μπορείτε να μείνετε σταθεροί μέσα στην ύπαρξη σας και γίνεστε ένα παιχνίδι αλλαγής.

Μερικές φορές μπορεί να νιώθετε ένα με τους άλλους και να μοιράζεστε τα προβλήματα, τις συγκινήσεις και τις σκέψεις τους, αλλά αυτή η αίσθηση της ενότητας στο φυσικό, συναισθηματικό και νοητικό πεδίο είναι μια πλάνη.

Είστε ένα μαζί τους στην ανώτερη ύπαρξή σας, στην ουσία σας.

Η αναγνώριση αυτού του γεγονότος σας οδηγεί σε μια αβλαβή ζωή και σας παρακινεί να εκπληρώνετε τα καθήκοντα και τις ευθύνες σας απέναντί τους, αλλά χωρίς ταύτιση και πάντα μέσα από το οχυρό της ύπαρξής σας.

Έτσι θα οδηγηθείτε σε περισσότερη ελευθερία και σε βαθύτερη χαρά, γιατί όσο περισσότερο γίνεστε ικανοί να αποσπάστε από την όψη μορφή της ζωής, τόσο περισσότερο μπορείτε να προχωρήσετε βαθύτερα στην εσωτερική σας ύπαρξη, που είναι στην ουσία της χαρά και ευδαιμονία.

Η παραπάνω άσκηση πρέπει να εκτελεστεί με προσοχή και με ακρίβεια για έναν ολόκληρο μήνα.

Μέρος II

Το μέρος αυτό της άσκησης της απόσπασης θα πρέπει να εκτελεστεί κατά τη διάρκεια του δεύτερου μήνα. Οι οδηγίες είναι οι ακόλουθες:

Κλείστε τα μάτια σας και σκεφτείτε κάποιο αντικείμενο που σας είναι πολύ αγαπητό.

Όπως μια μηχανή προβολής, ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο, ένα ρολόι, ένα βιβλίο ή χειρόγραφο κτλ. Ύστερα, μέσα στη φαντασία σας, σταθείτε μακριά από αυτό και καταστρέψτε το με οποιοδήποτε τρόπο θέλετε.

Αφού, μέσα στη φαντασία σας, το έχετε δει να καταστρέφεται τραγουδήστε ένα τραγούδι χαράς και ευτυχίας και ύστερα πείτε:

«Δεν είναι “εγώ”. Ξέρω ότι ο Πραγματικός Εαυτός μου δε μπορεί να επηρεαστεί ακόμα και αν το αντικείμενο καταστραφεί πραγματικά ή μου αφαιρεθεί».

Διαλέγετε διαφορετικά αντικείμενα καθώς εκτελείτε αυτή την άσκηση στη διάρκεια του μήνα.

Μέρος III

Τον τρίτο μήνα θα χρησιμοποιήσετε το Μέρος III, μια πιο προχωρημένη άσκηση πάνω στην απόσπαση. Παρακαλώ ακολουθήστε αυτές τις οδηγίες:

Κάθε μέρα και για τις πρώτες δεκαπέντε μέρες θα κάθεστε ήρεμοι στο δωμάτιο σας για δέκα ή δεκαπέντε λεπτά, θα κλείνετε τα μάτια σας και θα φαντάζεστε μια κηδεία. Δείτε τον εαυτό σας ξαπλωμένο στο φέρετρο ενώ οι αγαπημένοι σας και εκατοντάδες άλλοι περνούν από δίπλα σας.

Φανταστείτε ότι πηγαίνουν το σώμα σας στο κρεματόριο και το καίνε. Ότι σκορπίζουν τη στάχτη σας στον άνεμο.

Δείτε καθαρά πώς κλαίνε και πώς νιώθουν. Παρατηρήστε τους και ακούστε τους καθώς μιλούν. Χρησιμοποιήστε τη φαντασία σας για να κάνετε το καθετί όσο πιο αληθινό γίνεται.

Στην αρχή, καθώς αρχίζετε αυτή την άσκηση, θα ανακαλύψετε κάποια εσωτερική αντίσταση, αλλά σιγά – σιγά θα την εκτελείτε εύκολα.

Κατά τις επόμενες δεκαπέντε μέρες διαλέξτε έναν αγαπημένο φίλο, ύστερα ένα συγγενή, ένα μέλος της οικογένειας, ίσως το σύζυγο ή τη σύζυγο, ή το παιδί σας και προχωρήστε με τον ακόλουθο τρόπο:

Σκεφτείτε πόσες πολλές φορές το άτομο έχει πεθάνει και με τι είδη θανάτου.

Φανταστείτε ένα θάνατό του και απεικονίστε τον με κάθε λεπτομέρεια.

Σκεφτείτε επίσης το σώμα του ατόμου και φανταστείτε τι θα του συμβεί κατά τα επόμενα εκατό ή διακόσα χρόνια.

Αυτή η τελευταία άσκηση περιλαμβάνει τόσο συγκινησιακή όσο και νοητική απόσπαση για την οποία θα μιλήσουμε στα μαθήματα που ακολουθούν.

Είναι βασικό το γεγονός ότι κάθε φορά που αποσπάστε από κάποιο επίπεδο, αυξάνετε τον έλεγχό σας σε αυτό, αυξάνετε το φως, την αγάπη και τη δύναμή σας σε αυτό το επίπεδο.

Αυτές οι ασκήσεις είναι ασκήσεις για όλη τη ζωή. Στην αρχή τις χρησιμοποιούμε για τρεις μήνες, ώστε να δημιουργήσουμε μια συνειδητή απόσπαση από το φυσικό μας σώμα, από το σπίτι μας και από τον κόσμο.

Αυτή η απόσπαση βαθμιαία βαθαίνει και έρχεται μια μέρα που δεν ταυτιζόμαστε πια με το σώμα ή με τα διάφορα αντικείμενα. Αυτό μας χαρίζει μια βαθύτερη αίσθηση ελευθερίας, αλλά ταυτόχρονα και έναν καινούργιο και βαθύτερο τρόπο απόλαυσης των αντικειμένων μας. Γινόμαστε πιο ελεύθεροι στις κοινωνικές μας σχέσεις. Ο ύπνος και η χαλάρωση μας γίνονται βαθύτερα και υγιέστερα και το νευρικό μας σύστημα δέχεται περισσότερη ενίσχυση απ’ ό,τι πριν.

Υπάρχει, όμως, ένα σημαντικό σημείο σχετικά με αυτή την άσκηση για το οποίο πρέπει να δοθούν μερικές υποδείξεις:

Η μακρόχρονη ταύτιση με το σώμα και με τα αντικείμενα και ο βίαιος αποχωρισμός από αυτά έχουν αφήσει ισχυρές μνήμες μέσα στον εσωτερικό μας κόσμο.

Την ώρα που εκτελούμε την άσκηση μερικές από αυτές τις μνήμες μπορεί να εμφανιστούν ή να διεργεθούν και να προκαλέσουν εσωτερική αναστάτωση, ενόχληση, φόβο, μελαγχολία ή θλίψη.

Αν παρουσιαστούν τέτοια αισθήματα αυτό σημαίνει ότι οι ασκήσεις πετυχαίνουν το καθαριστικό τους έργο.

Δε μπορούμε να κάνουμε κάποια πραγματική πρόοδο, αν δεν κάψουμε τις εντυπώσεις που έρχονται από τις προηγούμενες ζωές μας και αν δε μάθουμε, μέσω της απόσπασης, να είμαστε κύριοι του φυσικού σώματος, των συναισθημάτων και των σκέψεων μας.

Οι εντυπώσεις με τις οποίες ασχολούμαστε είναι πολύ πραγματικές. Καταγράφηκαν πάνω μας με διάφορους τρόπους τη στιγμή που αφήσαμε το φυσικό μας σώμα σε αρκετές διαφορετικές ζωές. Κάθε φορά που εγκαταλείπαμε το φυσικό μας σώμα, κάθε φορά που ένα αγαπημένο πρόσωπο ή απόκτημα, πολύτιμο για μας, χανόταν, δεχόμαστε μια ισχυρή εντύπωση. Μερικές από αυτές τις εντυπώσεις είναι πολύ σκοτεινές. Συχνά ευθύνονται για τις πολλές ψυχολογικές ή νοητικές διαταραχές μας και μπορούν να προκαλέσουν νευρικές ή αδενικές δυσκολίες. Μπορεί επίσης να είναι η αιτία κοινωνικών αναστατώσεων.

Οι σκοτεινές εντυπώσεις μπορούν να διεγερθούν και να επηρεάσουν τη συνείδησή μας με πολλούς τρόπους, αλλά δε μπορούμε να περάσουμε σε ανώτερες διαστάσεις αν δεν απαλλαγούμε από αυτές.

Εκτελώντας αυτές τις ασκήσεις ελευθερώνουμε αυτές τις εντυπώσεις και μειώνουμε τη δύναμη και την επιρροή τους, ή τις εξαφανίζουμε τελείως.

Κάνοντας αυτές τις ασκήσεις εξαφανίζουμε επίσης την πίεση των νοητικών κυμάτων μας, τα οποία μερικές φορές συγκεντρώνονται σε μια ιδιαίτερη περιοχή του σώματος.

Τα νοητικά μας κύματα είναι πολύ ισχυρές ενέργειες οι οποίες διεγείρουν ή και παραλύουν ακόμα εκείνο το μέρος του μηχανισμού πάνω στο οποίο συγκεντρώνονται συνεχώς.

Οι ασκήσεις εξαφανίζουν την πίεση, επιφέρουν ισορροπία και δίνουν στο σώμα την ευκαιρία να αναπνεύσει ελεύθερα.

Αβλάβεια είναι η διαδικασία της ακτινοβολίας της Εσωτερικής Δόξας.

Η ακτινοβολία αυξάνει βαθμιαία καθώς τα εσωτερικά εμπόδια απομακρύνονται μέσω της άσκησης της απόσπασης.

Δε μπορούμε να αποκτήσουμε κάποια πραγματική γνώση σχετικά με τον εαυτό μας και σχετικά με την τεχνική της αυτοπραγμάτωσης, αν δεν εργαστούμε με επιμέλεια στο εσωτερικό μας εργαστήριο μέσω της ειλικρινούς παρατήρησης.

Ο κύριος αντικειμενικός σκοπός μας είναι να γίνουμε ένας πραγματικός, αποσπασμένος παρατηρητής.

Όταν φτάσουμε αυτόν τον αντικειμενικό σκοπό, τα υπόλοιπα θα έρθουν με φυσικό τρόπο.

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗΣ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ