Το βαλσαμωμένο χέρι ενός κλέφτη και ο κόμης που θάφτηκε ζωντανός σε μια εκκλησία της Πράγας

Όταν ο κόσμος μπαίνει στον κυρίως ναό του Kostel Sv. Jakuba Vetsiho, κοιτάει ψηλά πάνω και δεξιά. Εκεί, υπάρχει ένα μαραμένο μαύρο χέρι που κρέμεται από ένα γάντζο στο ταβάνι. Σε αντίθεση με τα οστά των αγίων που βρίσκονται σε καθολικές εκκλησίες, δεν έχει τοποθετηθεί εκεί από σεβασμό. Αντιθέτως, είναι πετσοκομμένο, οι τένοντες και το δέρμα κρέμονται στον αέρα, εκεί όπου θα πρέπει να είναι ο ώμος. Κανείς δεν ξέρει ακριβώς πότε κρεμάστηκε το χέρι εκεί, αλλά η ιστορία του πώς βρέθηκα εκεί είναι θρυλική.

Πολύ παλιά, κάπου γύρω στον 16ο ή 17ο αιώνα, μπήκε ένας άντρας τη νύχτα στο ναό. Διέσχισε το μέρος όπως και σήμερα κάνουν οι τουρίστες και θαύμασε την ομορφιά της εκκλησίας. Οι πολύτιμοι λίθοι και ο χρυσός γυάλιζαν στο φως των κεριών, αλλά και τα κοσμήματα που κοσμούσαν την εικόνα της Παναγίας τράβηξαν την προσοχή του. Σίγουρα θα ήταν πιο χρήσιμα σε αυτόν από ότι σε ένα άγαλμα. Έτσι, ανασηκώθηκε και τα περιεργάστηκε.

Το χέρι του κλέφτη - φωτογραφία: Elizabeth Harper

Το άγαλμα ... άλλαξε στάση και με το παγωμένο χέρι του άρπαξε τον κλέφτη από το χέρι! Τον κράτησε εκεί μέχρι το πρωί που τον βρήκαν οι μοναχοί, οι οποίοι προσπάθησαν να τον ελευθερώσουν (ίσως και να τον είχαν συγχωρήσει ήδη). Αλλά το πέτρινο χέρι δεν κουνιόταν. Αφού εξάντλησαν όλες τις επιλογές, αναγκάστηκαν να ζητήσουν τη βοήθεια των ενοριτών. Άλλωστε, η εκκλησία ήταν κοντά στη συντεχνία των κρεοπωλών.

Κοντινό στο χέρι - φωτογραφία: Elizabeth Harper

Ο ακρωτηριασμός εκείνες τις ημέρες ήταν κάτι που γινόταν χωρίς αναισθησία ακόμη και όταν γινόταν από έναν γιατρό, πόσο μάλλον από μια ομάδα κρεοπωλών. Οι κραυγές του κλέφτη μάλλον ακούστηκαν παντού τριγύρω. Αλλά όταν τελείωσαν όλα και ο βραχίονας απομακρύνθηκε, το πέτρινο χέρι "άφησε" το κομμένο σκέλος και επέστρεψε στην γαλήνια πόζα του.

Οι κρεοπώλες κρέμασαν το χέρι στο εσωτερικό του ναού σαν προειδοποίηση. Κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν εκεί για έναν αιώνα, όταν ο κόμης Jan Václav Vratislav της Μιτρόβιτσα πέθανε από υδρωπικία στη Βιέννη. Ένα τεράστιο μπαρόκ μνημείο ανατέθηκε στην εκκλησία και πραγματοποιήθηκε από τον Βιεννέζο αρχιτέκτονα Johann Bernhard Fischer von Erlach. Το μόνο πρόβλημα ήταν, ότι όταν ο κόμης Vratislav έφτασε πίσω στην Πράγα, δεν ήταν νεκρός.

Ο τάφος του κόμη - φωτογραφία

Μετά την κηδεία του, απαίσιοι ήχοι ερχόντουσαν από το εσωτερικό του τάφου του. Οι ενορίτες, θεωρώντας ότι η ψυχή του κόμη δεν μπορούσε να βρει ανάπαυση, ευλόγησαν τον τάφο και προσευχήθηκαν μέχρι που οι θόρυβοι σταμάτησαν ξαφνικά.

Σε μια μεταγενέστερη ανακαίνιση του ναού οι εργάτες βρήκαν τον κόμη έξω από το φέρετρο του! Προφανώς ήταν ζωντανός, αλλά παγιδευμένος από το τεράστιο πέτρινο μνημείο.

Ο πίνακας στον βωμό - φωτογραφία

Το τελευταίο παράξενο συμβάν συνέβη περίπου 50 χρόνια αργότερα. Ο ζωγράφος Vaclav Vavrinec Reiner δούλευε εκεί που εξακολουθεί να είναι ο κυρίως βωμός. Κάθε πρωί περπατούσε κάτω από το μαραμένο χέρι του κλέφτη στον κυρίως ναό και εργαζόταν, αγνοώντας ότι κάτω από τα πόδια του ήταν ο σκελετός του κόμη. Η πανούκλα μαίνονταν εκείνο τον καιρό την Πράγα. Πολλοί από τους ενορίτες και τους κληρικούς του ναού πέθαναν, ανάμεσα τους και η οικογένειας και οι φίλοι του Reiner. Πολλοί ήταν αυτοί που άρχισαν να αναρωτιούνται αν ο βωμός προστάτευε τον ζωγράφο. Οι υποψίες τους απλά δεν επιβεβαιώθηκαν την επόμενη ημέρα που τελείωσε τελικά το έργο του και ανακαλύφτηκαν τα αποκαλυπτικά σημάδια της πανούκλας. Την επόμενη ημέρα ήταν νεκρός.

ΞΩΤΙΚΟ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ