Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ, ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ, ΓΚΙΑΠ


Ο Άρης Βελουχιώτης, κατά κόσμον Θανάσης Κλάρας, δεν ήταν στρατιωτικός. Δεν είχε ιδέα από όπλα και πόλεμο. Έγινε, όμως, ο αρχιστράτηγος του ΕΛΑΣ, του αντάρτικου στρατού την περίοδο της κατοχής. Φοβερά πράγματα. Σχεδίαζε μία μάχη ο μέγας, ο τεράστιος Άρης, και έδειχνε στους αξιωματικούς του πως θα κινηθούν, αμυντικά, επιθετικά, και οι παρευρισκόμενοιΆγγλοι αξιωματικοί έπεφταν σε βαθύτατο διαλογισμό.

Μιλάμε σοβαρά. Μιλάμε πραγματικά. Μιλάμε ιστορικά. Πώς είναι δυνατόν ένας άσχετος με την τέχνη του πολέμου, να δίνει ρεσιτάλ στρατιωτικής τακτικής κι εμείς οι σπουδαγμένοι και επίλεκτοι και παρασημοφορεμένοι αξιωματικοί του βρετανικού στρατού να παίρνουμε μαθήματα από έναν αγροίκο.


Γιατί, ο βαρύμαγκας, αυτός ο αρχιαληταράς Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο πρώτος στην Ιστορίαπου οργάνωσε τακτικό στρατό στη νεώτερη Ελλάδα, που την έμαθε την τέχνη του πολέμου; Ε, όσο να’ναι ο Γιώργαρος κάτι έμαθε πριν γίνει αρχιστράτηγος στη «Σχολή Ευελπίδων», όπως εύστοχα χαρακτηρίζεται η Αυλή του Κυβερνήτη της Ελλάδος, του Αλή Πασά των Ιωαννίνων.

Όλα όσα ανέφερα τα καταθέτω στη μνήμη του μέγιστου Βιετναμέζου Γκιάπ, άλλου άσχετου στρατιωτικού, που πέθανε χθες στα 102 χρόνια. Υποκλίνομαι στην εμβληματική αυτή φυσιογνωμία, του ανθρώπου που τσάκισε το 1954 τους αποικιοκράτες Γάλλους και νίκησε τα πρεζόνια τους Αμερικανούς

Βιετνάμ. Η μεγαλύτερη, η πιο ντροπιαστική ήττα των γιάγκηδων. Νικητής, ο Βο Νγκουέν Γκιάπ. Θα χρειαστεί να επανέλθω, ίσως.
ΠΗΓΗ

ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΟΠΩΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ



Γιος αγρότη. Ναι, μπορεί να συμβεί ακόμα στην εποχή μας. Ένα αγροτόπαιδο, κάποιος από ένα χωριό του Βιετνάμ, χωρίς σπουδές και πανεπιστήμια, από την απόλυτη ανωνυμία, από το πουθενά, απ’ εκεί που δεν υπάρχει ούτε στον χάρτη, να εξελιχθεί σε αυτοδίδακτο στρατηγό και να διοικεί τα στρατεύματα της χώρας του και να κερδίζει την πρώτη δύναμη του πλανήτη, τηνΑμερική. Αυτός είναι ο αξιοσέβαστος, ανεγνωρισμένος για τη μεγάλη του αξία και από τους αντιπάλους του, Βο Νγκουέν Γκιάπ, πιο γνωστός σαν «Γκιάπ».

Δύο είναι οι κορυφαίοι άνδρες του Βιετνάμ. Οι δύο μεγάλοι επαναστάτες, οι δύο ήρωες της βιετναμέζικης ανεξαρτησίας. Ο Χο Τσι Μινχ και ο Γκιάπ (στη φωτό ο Γκιαπ πάνω αριστερά με τον Χο Τσι Μινχ δεξιά δίπλα του). Ο Γκιάπ και ο Χο Τσι Μινχ

Έγινε αρχηγός του στρατού της πατρίδας του σε ηλικία 33 χρονών. Αρχηγός των ανταρτώνπου φορούσαν σανδάλια από λάστιχα αυτοκινήτων. Δεν είναι πολλά τα 70 χρόνια, τίποτα δεν είναι. Κι όμως, το 1944 ο πόλεμος γινόταν όπως μας τον δείχνουν οι ασπρόμαυρες αμερικάνικες ταινίες. Όπως πολέμησαν οι Έλληνες στο αλβανικό μέτωπο. Έσερναν τα κανόνια στο βουνό, στα χιόνια, με τρύπιες αρβύλες και τρύπιες κάλτσες.

Μία τελευταία κουβέντα με αφορμή το θάνατο του Γκιάπ. Μην ανοίξουμε το βιβλίο. Λοιπόν. Ο στρατηγός την γνώρισε τη ζωή στο Βιετνάμ, όπως διαμορφώθηκε μετά την αποχώρηση τωνΑμερικανών, μετά την ήττα τους, πριν τέσσερις δεκαετίες. Τι θα έλεγε σήμερα ο Χο Τσι Μινχ, που κι αυτός πολέμησε για τον κομουνισμό, που αντιστάθηκε στην αποικιοκρατία, στονιμπεριαλισμό.

Τι θα έλεγε ο μέγας επαναστάτης Χο Τσι Μινχ για το Βιετνάμ που έχει απολύτως «δυτικοποιηθεί» και περισσότερο μοιάζει με χώρα της Ευρώπης, με πολιτεία των ΗΠΑ.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.