Η Δημοκρατία Αποθνήσκει Και Εμείς Στρουθοκαμηλίζουμε…

Η δημοκρατία, όρος ελληνικός, πολιτογραφηθείς διεθνώς, ονομάζεται το πολτικό σύστημα, στο οποίο “άρχει ο λαός”, κυριαρχούν οι περισσότεροι, γι’ αυτό και είναι “κάλλιστον το όνομά” της. Δημοκρατία, υπό ευρύτερη έννοια, είναι μια κοινωνική αρχή τάξεως γεινικής ισχύος, όπου αναγνωρίζεται κάθε μέλος της κοινωνίας. Ενας χώρος δράσης αυτουπεύθυνης ελευθερίας και συνυπεύθυνης συμμετοχής στα κοινά. Δηλαδή, δημοκρατία, σημαίνει: “Είμαι τόσο καλός, όσον και εσύ”. Αλλά και: “Είσαι τόσο καλός, όσον και εγώ”.

Υπό ευρύτερη επίσης έννοια, δημοκρατία είναι το πολίτευμα ενός κράτους, στο οποίο όλοι οι ενήλικες πολίτες, αμέσως ή εμμέσως, λαμβάνουν μέρος στην εξουσία. Είναι, δηλαδή, η αυτοκυβέρνηση του λαού ενός κράτους. Και που έχει την αρχή της η δημοκρατία και η λαική κυριαρχία; Στην αξία: Ανθρωπος!.. Σ’ αυτήν εμπεριέχονται και μ’ αυτήν πραγματώνονται όλες οι αξίες, υποκειμενικές και αντικειμενικές, υλικές και πνευματικές, κατώτερες και ανώτερες, κατά τη διαδικασία: από το άτομο στο σύνολο και με το σύνολο, δια του συνόλου, στο άτομο. Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος, αν και γεννιέται ως άτομο, ουδαμού, πραγματώνεται ως άτομο. και τούτο, επειδή, πριν γεννηθεί ως άτομο, είναι κοινωνία, “ζώον κοινωνικόν”.

Κοινωνία ως προς μεν το νόημά της, δεν είναι άλλο από το σημείο διασταύρωσης ανθρωπίνων συνειδήσεων, από την οποία διασταύρωση γεννιέται το συναίσθημα της συμπάθειας ή αντιπάθειας, καρπός των οποίων είναι η αγάπη και το μίσος, ο Κάιν και ο Αβελ. Ως προς δε το περιεχόμενό της, η κοινωνία είναι σύνθεση ιεραρχημένων αντικειμενικών αξιών εκ των κάτω προς τα άνω, από τις βιολογικές πρός τις πνευματικές…

Εσείς εκτιμάτε ότι υπάρχει δημοκρατία στην Ελλάδα με τα παραπάνω δομικά χαρακτηριστικά; Η δική μου εκτίμηση είναι ότι στον τόπο τούτο η δημοκρατία αποθνήσκει, ενώ εμείς “στρουθοκαμηλίζουμε” και περιχαρακωνόμασατε στο μικρόσκοσμό μας. Και αποθνήσκει η δημοκρατία, γιατί στο μεταξύ αυθεντίας και ελευθερίας κλίμα επωάζεται, εκκολάπτεται και εξαπλώνεται επιδημικώς, ο “καρκίνος” της δημοκρατίας, η δημαγωγία. Πολιτική υποκρισία και δημαγωγία συνιστούν τη μεγάλη ασθένεια της δημοκρατίας.

Η δημοκρατία στην Ελλάδα αποθνήσκει, για μια ακόμη φορά, ιδιαίτερα τα τελευταία τρία χρόνια, με την αυταρχική διακυβέρνηση
και την εξαθλίωση των πολιτών. Με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου της κυβέρνησης. Με την απαγόρευση των διαδηλώσεων και εν πολλοίς την ασκούμενη βία εναντίον των διαδηλωτών. Με την επιστράτευση των απεργών των διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Με την παράλυση του κοινωνικού κράτους, για να ικανοποιηθεί στο έπακρον το μνημονιακό ζητούμενο. Με την αποψίλωση και την υπερφορολόγηση των εισοδημάτων, που οδήγησαν όχι απλώς τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, αλλά την κοινωνία στην αποδυσπέτιση και την εξαθλίωση. Με την κονιορτοποίηση των εραγασιακών δικαιωμάτων. Με την αναξιοκρατία και την ημετεροκρατία, καθώς τα προνόμια των εγκάθετων και της πολιτικής παχυδερμίας καλά κρατούν και προκαλούν το δημόσιο αίσθημα.

Η δημοκρατία στην Ελλάδα αποθνήσκει, γαιτί το Σύνταγμα έγινε “κουρελόχαρτο”. Γιατί ευτελίζονται οι έννοιες της ισότητας και της ισονομίας. Γιατί οι αβούλευτοι της Βουλής νομοθετούν και ψηφίζουν κατά τις επιταγές των ξένων και συχνά των εγχώριων συμφερόντων. Γιατί μόλις χθές, για παράδειγμα, η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών ψήφισε την ανασττολή της χρηματοδότησης από το κράτος της εκτρωματικής μεν Χρυσής Αυγής, αλλά ταυτόχρονα ενός κοινοβουλευτικού κόμματος. Και βέβαια εκκρεμούν κατηγορίες, και βέβαια προφυλακίστηκαν όπως τέλος πάντων προφυλακίστηκαν οι βουλευτές του, καρικατούρες της πολιτικής αναμφίβολα, αλλά η υπόθεση ούτε καν στο ακροατήριο έχει φτάσει, πολλώ μάλλον να τελεσιδικήσει, αφού ακόμη βρίσκεται στο προανακριτικό στάδιο.

Υπέρβαση της διαδικασίας της δικαιοσύνης από τους βουλευτές; Κατάργηση του τεκμηρίου της αθωώτητας; Πρόωρη “εκσπερμάτιση”
πολιτικής βλακείας, που εν τέλει θα αποδειχθεί “μπούμεραγκ” και θα απαξιώσει ακόμη περισσότερο το πολιτικό σύστημα, αλλά το κυριότερο θα προκαλέσει την ανάπτυξη διαφόρων κομματικών μορφωμάτων; Οπως και να το δει κανείς, πρόκειται για ένα “πραξικόπημα” παράλογου λογισμού εναντίον του περιεχομένου της δημοκρατίας εντός μάλιστα του ναού της, που είναι το Κοινοβούλιο.

Η δημοκρατία αποθνήσκει, όταν υπηρετεί τα “καλά και τα συμφέροντα” ή όταν χρησιμοποιείται με το πρόσχημα της προστασίας της με “δύο μέτρα και σταθμά”. Και γίνομαι σαφής: Γιατί μια παρόμοια τροπολογία άρσης της κρατικής επιχορήγησης δεν ήρθε σε παρελθόντα χρόνο στη Βουλή για τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα, όταν στελέχη τους και πρώην υπουργοί ενεπλάκησαν και εμπλέκονται σε σκάνδαλα, που είχαν ως αποτέλεσμα την καταλήστευση του Δημοσίου και τον ευτελισμό κάθε έννοιας χρηστής διοίκησης και της δημοκρατίας;

Και βέβαια η δημοκρατία τραυματίζεται βάναυσα όταν επικρατεί το δίκιο του ισχυρού, όταν η πολιτική κοινότητα αποσυντίθεται και η εξουσία “απαγορεύει” τις διαφορετικές φωνές, μ’ ενα είδος συνωμοτικού αποκλεισμού τους από τα ΜΜΕ. και αποκλείονται οι “άλλες φωνές” από τα ΜΜΕ, γιατί ο “ομφάλιος λώρος” που συνδέει εξουσία και ΜΜΕ είναι ισχυρός και στηρίζεται στο “δούναι και λαβείν”, όπως αυτό υπαγορεύεται από τα ανομολογητα συμφέροντα εκατέρωθεν.

Η δημοκρατία αποθνήσκει, γιατί στους Ελληνες που ανακάλυψαν την “ιδέα” άνθρωπος και την προσέφεραν στην ανθρωπότητα, η “ιδέα” αυτή κατεδαφίζεται από τις εκτροπές και παρεκτροπές της εξουσάις, αφού ούτε λόγος να γίνεται πλέον για ελευθερία και ισότητα των πολιτών προ του Νόμου. Και επειδή ο άνθρωπος-πολίτης, από τη φύση του, ως ύλη και πνελυμα, ενσαρκώνει τις αξίες στο “πρέπειν” και στο “οφείλειν”, ως όν υπεύθυνο, πρέπει να έχει συνείδηση της αξιοπρέπειας του και της ελευθερίας του, είναι καιρός ο Ελληνας, όσο κι αν έχει νοθευτεί η ιστορική του μνήμη, να παύσει να ανέχεται την παραβίαση του Συντάγματος δια της “κοινοβουλευτικής δικτατορίας”

Είναι καιρός ο Ελληνας να αντιμετωπίσει δυναμικά τις αντιφάσεις της πολιτικής, τη μεταξίωση, τον “ψυχικό γενιτσαρισμό” της νοελαίας, την απώλεια της εθνικής του ψυχής και μαζί της ελευθερίας, το αχαλίνωτο πολιτικό ψέμα και να εξοβελίσει τους πολιτικούς εκείνους που παραδέρνουν ανάμεσα σε επιπολαιότητες απίστευτες και βαναυσότητες αναχρονιστικές, ενέργειες αντιδημοκρατικές και κομματικές στενοκεφαλιές, με αποτέλεσμα να απομένουν η γραφικότητα τους, η γελοιότητά τους και τα όποια τετελεσμένα, πάντα οδυνηρά για την κοινωνία.

Αν υπάρχει κάτι βέβαιο είναι πως η δημαγωγία και η πολιτική υποκρισία εναγκαλισμένες με την ανικανότητα, οδηγούν στον κοινωνικό όλεθρο. Ή οι Ελληνες θα βουλιάξουν ή οι αγύρτες της πολιτικής, και είναι πολλοί οι διακρινόμενοι για την αγυρτεία τους, θα εξοστρακιστούν. Δεν θα τους “κάψει” βέβαια η κοινωνία στην πυρά, όπως τους μάγους του Μεσαίωνα, αλλά θα κάψει τα ομοιώματά τους, όπως έναν καιρό τον Ιούδα στο τέλος της μεγάλης Εβδομάδας, μέσα σε γενικό καγχασμό!..

Γράφει ο Στυλιανός Συρμόγλου
University of London (Visiting Professor of International Relations), University of Washington (Visiting Professor of International Relations) και Mass Media (Journalist / CEO & Managing Director)

madatoforos

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ