Η Εξωσωματική Συνειδητότητα

Το ΧΑΟΣ, το Αχανές, το Απεριόριστο, η Θεότητα, Είναι Αυτό που Περικλείει Τα Πάντα Μέσα Του: η Βάση Κάθε Αντίληψης κι Εμπειρίας.

Η Συνείδηση (η Επίγνωση) είναι το Ενοποιημένο Πεδίο Αντίληψης, Εποπτείας, που Εμπεριέχει όλα τα Πεδία Ύπαρξης, κάθε κατάσταση ύπαρξης, κάθε αντιληπτική δραστηριότητα. Η Επίγνωση Εκδηλώνεται μέσα στους Κόσμους, που Εκδηλώνονται -Υπάρχουν – Λειτουργούν στον Ίδιο Χώρο αλλά σε διαφορετικές συχνότητες εκδήλωσης.

Όταν η Επίγνωση Εκδηλώνεται στον Υλικό Κόσμο μέσα από ένα υλικό φορέα «διατηρεί» από την  «Ύπαρξη στα Ανώτερα Πεδία» τις Δυνάμεις Εκδήλωσης (σε Αυτά τα Πεδία) σαν Ανώτερες Λειτουργίες μέσα στον υλικό φορέα. Έτσι η «Σύνθεση του Όντος στον υλικό κόσμο» μπορεί να περιγραφεί ως εξής:

Απεριόριστη Επίγνωση (Απεριόριστη στην Φυσική Κατάστασή της) που Αποτελεί  και Παραμένει σαν Βάση Ύπαρξης, αλλά Βαθιά Ασυνείδητη.

Η Ανώτερη Λειτουργία του Ενοποιημένου Πεδίου Συνείδησης, του Πνεύματος, ή Πνευματικής Νοημοσύνης, που δεν είναι ανεπτυγμένη σε όλους τους ανθρώπους.

Η Ανώτερη Λειτουργία του Νου, της Σκέψης, ή της Έλλογης Νοημοσύνης.

Η Ανώτερη Λειτουργία της Ψυχής, του Δυναμισμού, της Ενέργειας, ή της Ενστικτώδους ή Συναισθηματικής Νοημοσύνης.

Όλες οι Ανώτερες Λειτουργίες του Όντος (Ασυνείδητες ή συνειδητές) διοχετεύονται μέσω των λειτουργιών του φορέα (του εγκεφάλου και του σώματος) κι είναι ακριβώς αυτή η δραστηριότητα που χαρακτηρίζεται σαν ψυχοσωματική λειτουργία (η «υλική ψυχή» των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων)… Κάποιοι ορίζουν σαν «Ψυχισμό» (Ψυχή) τις Ανώτερες Λειτουργίες που εκδηλώνονται στο σώμα… κάποιοι προσδιορίζουν τον «ψυχισμό» στην ψυχοσωματική λειτουργία του… κάποιοι θεωρούν τον «ψυχισμό» σαν επιφαινόμενο της βιολογικής διαδικασίας, της οργανικής σύνθεσης και δραστηριότητας.

Το σώμα είναι ο φορέας μέσα στον οποίο βιώνεται η ύπαρξη στον υλικό κόσμο και μέσω του οποίου επικοινωνούμε (με τις αισθήσεις) και αντιδρούμε (με τις δραστηριότητές μας) στον υλικό κόσμο.…

Ο Σκοπός της Μυστικής Γνώσης και της Πνευματικής Προσπάθειας είναι  η Απελευθέρωση της Συνείδησης από τα δεσμά του υλικού σώματος και της υλικής ζωής, η Διεύρυνση της Συνειδητότητας, η Πραγματοποίηση μιας Ευρύτερης Επίγνωσης, μιας Ανοιχτής Απεριόριστης Επίγνωσης, του Ενοποιημένου Πεδίου Συνείδησης, της Ενότητας του Όντος και τέλος της Θεότητας…

Αυτό Οδηγεί στην Ανεξαρτητοποίηση της Συνείδησης και κατά την διάρκεια αυτής της Δραστηριότητας το «κέντρο βάρους της ύπαρξης», της Επίγνωσης, μεταφέρεται από τις εξωτερικές και εξωστρεφείς δραστηριότητες στην Ίδια την Επίγνωση… μέχρι που γίνεται Κατανοητό ότι η Επίγνωση είναι μια Ανεξάρτητη Δραστηριότητα Ύπαρξης που δεν χρειάζεται το σώμα, αφού Επεκτείνεται πέραν του Υλικού, στο Υπερβατικό, μέχρι το Αχανές Βάθος της Θεότητας

Αυτό μπορεί να γίνει με Δύο Διαδικασίες που μολονότι έχουν μια «διαφορετική» εκκίνηση Φτάνουν στο Ίδιο Αποτέλεσμα:

Α)Μέσω της Ενσωματωμένης Συνειδητότητας:

 Μέσω της Εσωτερίκευσης της ζωής, της Εμβάθυνσης του Βιώματος της Ύπαρξης, της Διεύρυνσης της Επίγνωσης,  που απελευθερώνεται σταδιακά από τις κατώτερες δραστηριότητες και βυθίζεται στο Απεριόριστο. Κατά την διάρκεια αυτής της διαδικασίας είμαστε «συνδεδεμένοι» με το σώμα, οι πληροφορίες από την σκέψη, το συναίσθημα, και τον εξωτερικό κόσμο μέσω των αισθήσεων εισρέουν ανεμπόδιστα στο πεδίο της επίγνωσής μας. Αυτό που διαχειριζόμαστε είναι ο τρόπος που «βλέπουμε» κι όχι το αντικείμενο. Καθώς η Επίγνωση Εσωτερικεύεται, Εμβαθύνεται.. οι εξωτερικές πληροφορίες «απαλείφονται» ψυχολογικά, γίνονται ουδέτερες κι αγνοούνται. Η Επίγνωση Απελευθερώνεται (όταν διαλύεται το «σύμπλεγμα του εγώ» κι Επεκτείνεται στο Απεριόριστο… (Στα προηγούμενα Άρθρα μας, «Η Οδός», κλπ. ασχοληθήκαμε ακριβώς με Αυτή την Διαδικασία…)…

Β) Μέσω της Εξωσωματικής Συνειδητότητας:

Σε αυτή την διαδικασία , μέσω της Βαθιάς Χαλάρωσης του υλικού σώματος, η Συνειδητότητα Αποσύρεται από το υλικό σώμα και βιώνει την ύπαρξη εξωσωματικά. Οι Ανώτερες Λειτουργίες του Όντος (που περιγράψαμε πιο πάνω) βιώνονται όχι σαν «Ψυχισμός» ή ψυχοσωματικές δραστηριότητες, ή υλικές λειτουργίες, μέσα στο σώμα, αλλά σαν ανεξάρτητες Καταστάσεις Ύπαρξης, έξω από το σώμα. Έτσι όταν βιώνουμε με αυτό τον τρόπο την «ψυχή», την «ψυχική δραστηριότητα», δεν την βιώνουμε σαν ανώτερη λειτουργία μέσα στο σώμα, αλλά σαν ψυχική οντότητα, ψυχικό σώμα (ή αστρικό σώμα στη γλώσσα του Αποκρυφισμού) στο αντίστοιχο μεταφυσικό (αόρατο) πεδίο, Το ίδιο και με το Νου, που βιώνουμε σαν νοητικό σώμα στο νοητικό πεδίο, κλπ…

Φυσικά, σε ένα Άρθρο που δημοσιεύεται (και μπορεί να διαβάσει ο καθένας) δεν μπορούμε να μιλήσουμε με λεπτομέρειες, μπορούμε όμως να πούμε αρκετά ώστε να διαφωτίσουμε τόσο την διαδικασία, όσο και τις διάφορες Καταστάσεις που Βιώνουμε εξωσωματικά… Κι αυτό το κάνουμε μόνο για ένα λόγο, ότι λέγονται και δημοσιεύονται πολλές ανακρίβειες. Βέβαια φαίνεται αν κάποιος έχει βιώματα και μιλά από εμπειρία, ή αν απλά εκθέτει τις φαντασιώσεις του. Καθένας οφείλει να έχει τα μάτια του ανοιχτά. Ο λογικός άνθρωπος δεν πίνει νερό από βρώμικη πηγή.

…

Η Βαθιά Χαλάρωση για την οποία μιλήσαμε είναι απλά η Απόσυρση της Συνειδητότητας από το σώμα, που επιτυγχάνεται με την σταδιακή εξάλειψη της μυϊκής δραστηριότητας σε πρώτο στάδιο… Πρόκειται για «μία» διαδικασία στην οποία βιώνουμε διάφορες καταστάσεις. Ο λόγος που διακρίνουμε καταστάσεις, στάδια είναι μόνο μεθοδολογικός. Στην πραγματικότητα όσο πιο βαθιά γίνεται η χαλάρωση τόσο μεταβαίνουμε φυσιολογικά από την μια κατάσταση στην άλλη.

Για κάποιον που έχει μεγαλώσει σε δυτικό περιβάλλον και δεν έχει ασκηθεί (για χρόνια) σε στάση διαλογισμού είναι καλύτερα να ξαπλώσει σε ένα κρεβάτι, ή στο έδαφος (όπως βολεύει) χωρίς μαξιλάρι αν είναι δυνατόν και πάντως σε μια άνετη στάση (ανάσκελα) όπου το σώμα μπορεί να «εγκαταλειφθεί», όπου δεν θα χρειάζεται δηλαδή προσπάθεια να συγκρατηθεί εκεί.

Η Μυϊκή Χαλάρωση είναι κάτι που πρέπει να επιτύχει κάποιος μόνος του, (δεν μπορούμε να δώσουμε εδώ τεχνικές λεπτομέρειες).

Όταν επιτύχει κάποιος την Βαθιά Χαλάρωση θα βιώσει διάφορες Καταστάσεις που μπορούν να περιγραφούν με τη σειρά:

Ι) Η Συνειδητότητα στους Κατώτερους Μεταφυσικούς Κόσμους

Α) Αίσθημα Ελαφρότητας του Σώματος. Η Συνειδητότητα Βρίσκεται  (και Ελέγχει) το υλικό σώμα. Αντιλαμβανόμαστε σαν να «επιπλέουμε» πάνω στην επιφάνεια (που είχαμε καθίσει ή) είχαμε ξαπλώσει. Μπορούμε να επανέλθουμε στην φυσιολογική κατάσταση της εγρήγορσης, ή να γλιστρήσουμε σε ύπνο. Αν Εμβαθύνουμε όμως την Χαλάρωσή μας περνάμε στο επόμενο στάδιο.

Β) Αίσθημα του Αβαρούς Σώματος. Η Συνειδητότητα μεταφέρεται στο Ψυχικό ή Αστρικό σώμα.

 

Αντιλαμβανόμαστε σαν να «αιωρούμαστε». Αυτό που νοιώθουμε όμως δεν είναι το φυσικό σώμα, είναι το αόρατο αστρικό σώμα μας. Μπορούμε να επανέλθουμε στην φυσιολογική κατάσταση της εγρήγορσης, ή να «απομακρυνθούμε» από το φυσικό σώμα..

Ο Αστρικός Κόσμος όμως δεν είναι η αυλή του σπιτιού μας. Μολονότι έχουμε  έρθει εδώ χιλιάδες φορές (στον κύκλο των μετενσαρκώσεων) κι από εδώ έχουμε ξαναγυρίσει στη γη, δεν θυμόμαστε (στην παρούσα συνείδηση) τίποτα κι έτσι ο Αστρικός Κόσμος είναι για μας , στην κυριολεξία, παντελώς άγνωστος. Χρειάζεται λοιπόν προσοχή σε ό,τι κάνουμε εδώ. 

Η δική μας συμβουλή, θα ήταν να «συνεχίσουμε» σε Βαθύτερους, Ανώτερους και πιο Ασφαλείς κόσμους.

Να σημειώσουμε ακόμα ότι η έξοδος στον Αστρικό Κόσμο είναι τελείως διαφορετική εμπειρία από τις «μεταθανάτιες εμπειρίες» που έχουν τυχαία, συμπτωματικά κι αθέλητα, κάποιοι άνθρωποι (όπως στην διάρκεια εγκεφαλικού επεισοδίου, κάποιας εγχείρησης, κλπ.). 

Σε αυτή την περίπτωση αποχωριζόμαστε από το σώμα αλλά εκδηλωνόμαστε στο ενεργειακό-αιθέριο, (ψυχοσωματικό) πεδίο. Βλέπουμε τον κόσμο των ζωντανών και δεν απομακρυνόμαστε από αυτό τον γνώριμο κόσμο. Αυτή όμως είναι μια τελείως διαφορετική εμπειρία από την «αστρική εμπειρία». Είναι μη ελεγχόμενη, σύντομη και γήινη… 

Η Παράδοση λέει ότι όταν ο άνθρωπος πεθαίνει εκδηλώνεται σε αυτό το πεδίο για σαράντα περίπου ημέρες και μετά εγκαταλείποντας το ενεργειακό-αιθέριο σωμα εκδηλώνεται στο αστρικό πεδίο με το αστρικό σώμα του… μέχρι να επανέλθει στη γη ή να ανυψωθεί σε ανώτερους κόσμους.

Αν Εμβαθύνουμε ακόμα περισσότερο στην Χαλάρωση περνάμε στο επόμενο στάδιο.

Γ) Απώλεια της αίσθησης του (αστρικού) «σώματος». Η Συνειδητότητα μεταφέρεται στον Νοητικό πυρήνα της ύπαρξης. Αντιλαμβανόμαστε μόνο ότι είμαστε «εδώ», σαν παρουσία στο χώρο, χωρίς «συγκεκριμένο» σώμα. Ο «προσανατολισμός» μας στον χώρο ελέγχεται απόλυτα από την σκέψη. Στην πραγματικότητα αντιλαμβανόμαστε το χώρο σαν μια σφαίρα που επεκτείνεται προς οποιαδήποτε κατεύθυνση (δεν υπάρχουν συγκεκριμένες κατευθύνσεις)… Κι ο Νοητικός Κόσμος, σαν ένας εξωτερικός (σε σχέση με το Πνεύμα) είναι ένας κόσμος αντικειμενικός με δική του διάρθρωση και δραστηριότητες… Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν «περάσει» από εδώ στην πορεία τους προς Ασφαλέστερα Λιμάνια, αλλά υπάρχουν ελάχιστες αναφορές για αυτόν καθεαυτόν τον κόσμο.

Αν Εμβαθύνουμε ακόμα περισσότερο στην Χαλάρωση περνάμε στο επόμενο στάδιο που είναι ποιοτικά αρκετά διαφορετικό.

ΙΙ) Η Συνειδητότητα στους Ανώτερους Μεταφυσικούς Κόσμους

Δ) Διάλυση της αντίληψης της εδώ παρουσίας. Η Συνειδητότητα μεταφέρεται στον Οντολογικό Πυρήνα της ύπαρξης, στο Είναι. Αντιλαμβανόμαστε να Επεκτεινόμαστε σε όλο τον Αντιληπτό Χώρο…

Ε) Διάλυση της αντίληψης του χώρου… Αντιλαμβανόμαστε ότι η Επίγνωση Είναι ο Χώρος…

ΣΤ) Διάλυση της Επίγνωσης… Αντίληψη του Αχανούς…

ΙΙΙ) Το Ενοποιημένο Πεδίο της Συνείδησης

IV) Η Θεότητα, το Αρχικό Χάος

...

Γίνεται κατανοητό ότι είτε ακολουθήσουμε τον Δρόμο της Ενσωματωμένης Συνειδητότητας, είτε ακολουθήσουμε τον Δρόμο της Εξωσωματικής Συνειδητότητας, στα τελευταία στάδια της πνευματικής εμπειρίας έχουμε τα ίδια βιώματα, της Απελευθερωμένης Επίγνωσης που Βυθίζεται στην Ενότητα του Όντος, στην Ίδια την Θεότητα… 

Τελικά η Φωτισμένη Συνείδηση Κατανοεί και Βιώνει την Ακινησία (την έλλειψη εξωτερικής δραστηριότητας βιωμάτων και πληροφοριών) και την Κίνηση (την εξωτερική δραστηριότητα, τα εξωτερικά βιώματα και πληροφορίες) σαν Μία Και Μοναδική Πραγματικότητα.

Ultimate Reality

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ