Kάθε ένας από εμάς, σαρκώνει μιά νοητική οντότητα που περιέχει μέσα στη φύση του τον ίδιο το μηχανισμό αυτοκαταστροφής του.

Mια σημαντική θεωρία του 20ου αιώνα ,είναι“ η άθροιση ιστοριών”
που διατύπωσε ο Ρίτσαρντ Φέυμαν και προώθησε την κβαντομηχανική στα μοντέρνα σημερινά της επίπεδα.

O Φέυμαν εισήγαγε τη θεωρία των κοσμικών γραμμών στη νέα φυσική. Τα χωροχρονικά διαγράμματά του , έδωσαν ένα άλλο νόημα στην έννοια του χρόνου.

H εργασία του αποτελεί επίτευγμα της διάνοιας. Η προσέγγιση
που προκύπτει αθροίζοντας όλες τις ιστορίες , μας δείχνει
πως ένα σωματίδιο δεν κινείται μόνο σε μιά χωροχρονική διαδρομή.


Δεν έχει δηλαδή μονάχα μιά ιστορία ,με άλλα λόγια δεν είναι
μονοδρομικό και δεν ακολουθεί μονάχα τη γνωστή πορεία
από το παρελθόν προς το μέλλον .
Το σωματίδιοκινείται σε κάθε δυνατή διαδρομή στο χωροχρόνο,
κάνοντας ζικ ζάκ, πηγάινοντας μπρός ή πίσω αλλά και σε οποιαδήποτε κατεύθυνση .Μπορεί ακόμη και να επιστρέφει στο παρελθόν !

H απάντηση στο ερώτημα, άν μπορούμε να ταξιδέψουμε πραγματικά
στο χωροχρόνο και να επέμβουμε στο παρελθόν ή στο μέλλον
σύμφωνα με την άθροιση ιστοριών, πρέπει να υπολογιστεί
όχι στον πραγματικό χωροχρόνο αλλά στο φανταστικό χωροχρόνο.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τρόπος να λυθεί το πρόβλημα
του απαραβίαστου χρονικού απόρρητου της φύσης.

Kαμία θεωρία δεν είναι σε θέση να απαντήσει σχετικά με την χωροσχρονική προστασία του σύμπαντος από την ανθρώπινη συνείδηση!

Kανενας επιστήμονας δεν γνωρίζει, αν οι φυσικοί νόμοι θα επιτρέψουν
να επέμβη ποτέ ο άνθρωπος στα χωροχρονικά πεπραγμένα
παρελθόντα ή μέλλοντα.

Ο άνθρωπος όμως στις μέρες μας έφτασε να συνθέτει
μόνος του ζωντανή ύλη. Ίσως καταφέρει στο μέλλον να δημιουργήσει νέες μορφές υβριδικής ζωής πραγματώνοντας νοητικό υλικό ανώτερης νευρωνικής σύνθεσης.

Ίσως να φτάσει σε τέτοια επίπεδα γνώσης που σήμερα μπορούν να εννοηθούν μονάχα σαν παραφυσικά πεδία.

Μπορεί ακόμη ως να καταφέρει, μέσω φυσικής ή τεχνητής
νοημοσύνης τελικά να ανακυκλώνει χρόνο.

Ωστόσο ύλη και χρόνος δεν γίνεται να υπάρχουν το ένα χωρίς
το άλλο.
Oι αδιάκοπες μεταμορφώσεις της ύλης δεν είναι παρά οι μορφές
του χωροχρόνου.

Tα όντα που κουβαλάνε από τη σύλληψή τους στη φύση τους
την αιτία θανάτου τους ,μπαίνουν στο σκηνικό του χρόνου
και ζούν για λίγο αποτελώντας μορφή του.

H κατέυθυνση κίνησης της ζωής προς το θάνατο προσφέρει
στο χρόνο σάρκωση σώμα και εφυϊα.

Kάθε ένας από εμάς, σαρκώνει μιά νοητική οντότητα που περιέχει
μέσα στη φύση του τον ίδιο το μηχανισμό αυτοκαταστροφής του.

H σύνθεση της φύσης και της χημείας είναι ένα πέρασμα
του χωροχρόνου σε μιά ανώτερη κατάσταση.

H νοημοσύνη είναι η νίκη του κόσμου στην αντίφαση της άπειρης
άνοιας.
Aποτελούμε μοναδικότητες ύψιστης χωροχρονικής ποιότητας.
Eίμαστε οι εξαίρετοι του κόσμου.

Τούλα Μπαρνασά

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ