H Μνήμη των Ονειροπαρμένων

ΕΙΣΑΓΩΓΉ

Μικρά ερωτήματα για ένα μεγάλο και σοβαρό ερώτημα!

Αυτά είναι τα τετραγωνισμένα μου Φύλλα.. μου δημιουργούν σκέψεις και εντυπώσεις...
Είμαι άνθρωπος αλλά δεν είμαι σίγουρος ακόμα γιαυτό, έχω τις δικές μου αμφιβολίες για την περίπλοκη φύση μου...
Έτσι σκέφτομαι συνεχώς χωρίς σταματημό... και οι σκέψεις μου γίνονται σκέψεις των σκέψεων των σκεπτόμενων ονειρικών κόσμων, που μου αποπνέουν μικρά ερωτήματα, σαν και αυτά τις καθημερινότητάς μας...
Πολύ εύκολο το να είσαι κανονικός άνθρωπος τελικά μέσα στον κόσμο τούτο... Η μήπως και όχι?
Αλλά όπως είπα, έχω ακόμα τις αμφιβολίες μου και αυτό είναι που μου κάνει ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση...
Μα τι θα γινόταν αν δεν σκεπτόμουν τίποτα? Ίσως να γινόμουν και λίγο.. άνθρωπος...

* * *

Σκέψεις! 

Πολλές σκέψεις μέσα στο μυαλό μου, σκέψεις που πάντα κυριεύουν και κυρίευαν τον Ανθρώπινο Νου.

  Ζούμε σε έναν κόσμο που τα γεγονότα είναι τα κριτήρια των αποτελεσμάτων τους, αλλά πάντα, σχεδόν πάντα, αγνοούμε τα αίτια αυτών των γεγονότων που δημιουργούν αποτελέσματα.

Τι είναι αυτές οι σκέψεις μέσα στο μυαλό μου?

Μήπως είναι τόσο λογική η ζωή που μπορεί να σε κάνει να ξυπνάς κάθε πρωί χωρίς να έχεις το άγχος για την άλλη και την παρ’ άλλη μέρα?.. πόσο μάλλον και για το "Χθες" και το "Κάποτε"?

Και ποιος αυτός ο λόγος του άγχους για το αύριο?

Και ποιος αυτός και του προχθές?

Σκέψεις που πολύ απλά μας περιορίζουν μέσα στα πλαίσια του Χρόνου, αλλά δεν είναι ο χρόνος.

Και εγώ που πιστεύω πως η σκέψη είναι το μυαλό του ανθρώπου?

..ή μήπως το μυαλό είναι φτιαγμένο για να επεξεργάζεται την σκέψη?

Πολύ απλά θα μαρτυρήσω πως φοβάμαι για το αύριο μην γίνει χθες και το χθες αύριο…

Μέσα στην χθεσινή μου μέρα δεν έγινε και τίποτα το ιδιαίτερο…

Η μήπως έγινε το κάτι πολύ ιδιαίτερο?

Το χθες με το αύριο έχουν συνωμοτήσει για να με κυριεύσουν μέσα στα πλαίσια του Χρόνου?

Όλοι μας έχουμε την ανάγκη του χρόνου για να βάλουμε μια τάξη, έτσι ώστε να ρυθμίζουμε και να ορίζουμε το καθετί στη ζωή μας… και αυτό είναι μια σκέψη.

Αν μια σκέψη δημιουργεί την αίσθηση του χρόνου τότε ο άνθρωπος γερνάει επειδή το σκέφτηκε? και αυτό είναι ένα άλλο ερώτημα… Προφανές ειναι ομως πως... 

...ορίζοντας κάτι στη ζωή μας του δημιουργούμαι αρχή και τέλος και έτσι το δημιουργήσαμε και εμείς για τον εαυτό μας.

Αλλά πόσο πραγματικό είναι αυτό το τέλος?
* * *

Ονειροπαρμένοι?

Μνήμη είναι το παρελθόν και το Μέλλον του ανθρώπινου Νου…

Ο Νους έχει πολλά βάθη, περιοχές, υποσυνείδητα πεδία και κρυψώνες που πρέπει να επισκεφτεί κανείς οπωσδήποτε…
Και αυτό γιατί?

Η Αντικειμενικότητα σε ένα "κάτι" (ένα υποκείμενο) είναι ξύπνια συνείδηση σε αυτό το "κάτι", δηλαδή να έχεις αποκτήσει πλήρης επίγνωση σε όλες του της περιοχές, κρυψώνες, πεδία και όλες τις διαστατικές μορφές αυτού του «κάτι»…

Ο Άνθρωπος ονομάζει κάτι αντικείμενο διότι έχει αποφασίσει πως αυτό το κάτι είναι αυτό που βλέπει.. μέχρι εκεί που μπορεί να το δει, αλλά δεν σημαίνει πως το έχει δει πραγματικά.
Αυτό που για εμάς υπάρχει και αντιλαμβανόμαστε είναι μόνο η μορφή, και η μορφή καθορίζει την ύπαρξη...
Μια Ιδεατή ύπαρξη, με λίγα λόγια ένα Matrix...

Όμως...
Η κάθε μορφή έχει και τη  κενή της πλευρά (άσχετα αν δεν την αντιλαμβανόμαστε)...
Το κενό και η Ύπαρξη αλληλοσυμπληρώνονται μεταξύ τους και δεν αντικρούονται όπως κάποιοι νομίζουν, αλλά περιλαμβάνονται και αγκαλιάζονται...

"Αυτό είναι Σκοτάδι + Φως"

Όταν ένα ον με κανονικές ευαισθησίες σαν και εμάς, βλέπει ένα αντικείμενο, βλέπει μόνο την Υπαρκτή του όψη, αλλά δεν βλέπει την κενή του όψη.

Στον κόσμο μας εκτός της προσωπικής μας "ατομικής" πραγματικότητας υπάρχει και η "συλλογική"  πραγματικότητα, η οποία αποτελείτε από μια μάζα ανθρώπινων Νόων που έχουν αποφασίσει να βλέπουν μόνο αυτό που θέλουν να βλέπουν.

Έτσι υπάρχει αυτό που έχουμε αποφασίσει ότι υπάρχει… και είναι φανερό και λυπηρό κατ εμέ..

Δεν σημαίνει όμως πως αυτό που αποφασίσαμε ότι υπάρχει, πως το έχουμε δει κιόλας!

Απλά αποφασίσαμε, δεν το έχουμε δει σε όλα του τα βάθη...

Εδώ είναι η κοροϊδία και η εκμετάλλευση.. Μας λένε "κάποιοι".. "Αυτό Υπάρχει" και εμείς συμφωνούμε, και όχι μόνο έτσι απλά συμφωνούμε.. σκύβουμε το κεφάλι, καθόμαστε στη θέση μας για να περάσει η λεπίδα απ' το λαιμό... αφου την περιμέναμε απο τον ουρανό απο εκεί θα ερχόταν.....

Κάποτε μέσα στις σκοτεινές μου ώρες και στιγμές είχα γράψει: 

Άνθρωποι που έχουν στάνταρ απόψεις, στάνταρ αντιλήψεις, στάνταρ ψυχισμό....

Ευνούχοι της κοινωνίας και του πολιτισμού της γης...

Ναι θέλουν την ησυχία τους...

Παγωμένοι μεσα σε εναν κόσμο που αλλιώς ονομάζετε "Θα ήθελα", και ποτε δεν έχουν...

Ας έχουν την ησυχία τους μωρέ κοίτα να δεις τι κερδίζουν καθε μέρα...

Μια "ζωη" χωρίς την αίσθηση της έκπληξης, δεδομένα προγραμματισμένα ρομποτακια...

Ας κάτσουν στο μαντρι τους που ειναι ασφαλές και ας μουγκρίζουν ζητώντας βοήθεια απο τον γεροβοσκό με την "μαγκούρα", που αργά η γρήγορα γίνεται "δρεπάνι"....

Άκουσε τον Λύκο όταν νιώθεις καταπίεση...

* * *

Έτσι έχουμε μπλοκάρει σε ένα απλά "μέρος" της πραγματικότητας.
Στην ουσία δεν έχουμε καν την επίγνωση του πραγματικού και ότι θεωρούμε πραγματικό ταυτόχρονα αλλάζει γιατί δεν το έχουμε δει εξολοκλήρου...

Πάρτε ένα απλό παράδειγμα:
H Γη, ξέρουμε ότι υπάρχει, την βλέπουμε την αντιλαμβανόμαστε μέσα απο τις αισθήσεις μας…
όμως μέχρι εκεί που όλοι μας έχουμε αποφασίσει ότι η Γη είναι αυτό που είναι ή αυτό που μας έχουν πει ότι είναι...
Στην περίπτωση που κάποιος ανάμεσα στους πολλούς είχε μια "άλλη" άποψη για την πραγματικότητα θα συνέβαινε παντα μοιραίο...
Γιαυτό ο Λύκος δίνει πάντα λύσεις, αλλά αν κάθεσαι και περιμένεις να βγει ο ήλιος η θα σου πάρουν το κεφάλι εκεί που δεν το περιμένεις η θα σε φάει ο ίδιος ο Λύκος γιατί δεν άξιζες καν την ίδια σου την ελευθερία...
Ο Ήλιος  έρχεται μόνο αν τον σηκώσεις από μέσα σου.... γιαυτό ο Λύκος σου δείχνει πάντα τον δρόμο προς το φεγγαρόφωτο...


Οι Σκέψεις...

Τώρα για τις σκέψεις που κάνεις, υπάρχει περίπτωση μια σκέψη σου να γίνει πραγματική αλλά να υπάρχει μόνο για λίγο, την στιγμή που το σκέφτηκες. Αν όμως την τροφοδοτείς συνεχώς και ταξιδεύεις σε αυτή, θα αρχίσεις να καταλαβαίνεις πως ζωντανεύει, όχι μόνο μέσα σου, αλλά και γύρο σου…

Το Σύμπαν είναι άπειρο και μπορεί να έχει οτιδήποτε θελήσει κάποιος μέσα σε αυτό, αρκεί να μην έχει βάλει κάποιος κάποια όρια έτσι ώστε να σε περιορίσει μέσα στα πλαίσια της κοινής πραγματικότητας όλων των υπόλοιπων ανθρώπων…

Ο Νους διαιρούμενος από την μάχη των αντιθέτων, δεν είναι σε θέση να καταλάβει το καινούριο και έτσι απολιθώνετε και παγώνει...
Παγώνει… στην ποιο εύκολη και ποιο κοινή ή κατανοητή γι'αυτόν πραγματικότητα, χωρίς να γνωρίσει το παραπέρα (Πέρα από αυτό που αντιλαμβανόμαστε) και το εσωτερικό του περιβλήματος (Μέσα στον πυρήνα, ο Εσωτερικός κόσμος)…

Όταν αντιληφθεί ένας Νους πως δεν είναι παρελθόν και Μέλλον αλλά μόνο παρόν, τότε θα ξυπνήσει από το ονείρεμα των ονείρων…

Ναι! Είμαστε Ονειροπαρμένοι...

Αλήθεια!?!

Ποιος έχει δει τον Νου του πραγματικά?!?

Ποιος ξέρει τι είναι ο Νους?!?

Αλήθεια!?!

Πιστεύεις πως ο Νους είναι αυτό το πράγμα που το ονομάζουμε ¨Μυαλό¨?!?

Αυτό είναι ο Νους?!?

Τον είδες και τελείωσε ε? πας για Ύπνο να χαλαρώσεις μετά από μια τέτοια μέρα ε?…
Δεν αηδίασες που είδες ένα γλοιώδες πράγμα που ονομάζετε μυαλό αλλά δεν είναι ο Νους σου?
Α! ναι.. ο Άνθρωπος είναι απλά μια μάζα σκουλήκια γεννιέται από το σκουλήκι της ζωής και στο τέλος τον τρώει, το ίδιο.. σκουλήκι του Θανάτου...

Έτσι έχουμε μάθει να βλέπουμε πάντα αυτό που μας βολεύει ή αυτό που μας παραδίδουν "οι αλλοι", είναι στη φύση μας να αποφεύγουμε οτιδήποτε μπορεί να μας βλάψει, ¨Υποθετικά¨ βέβαια, γιατί δεν ξέρουμε καν αν θα μας βλάψει πραγματικά κάτι.
Το να μάθει κανείς τις λειτουργίες του Νου, είναι σαν να έχει μάθει όλη την δημιουργεία του σύμπαντος..
Το οτι δεν θέλουμε να μάθουμε οφείλετε στους αρχαιότερους φόβους του ανθρώπου που μάζεψε στο πέρας του, από την αρχή της ύπαρξής του, μέχρι τώρα, και συνεχίζει να εμπλουτίζεται όλο και με περισσότερους φόβους αντί να τους αντιμετωπίζει... και το οτι συνεχίζει και παραμένει φοβισμένος ακόμα και αυτός που έχει αμφιβολίες για την αλήθεια της πραγματικότητας, είναι γιατί δεν έχει διαλύσει το "Εγώ" του... ένα μεγάλο εμπόδιο προς την αυτογνωσία και αυτοπραγμάτωση...

Και Ναι!

Ο άνθρωπος είναι ένα δειλό και φοβισμένο διανοητικό ζώο*, χειρότερο και από όλα τα είδη ζώων, που έχουν περισσότερη ανθρωπιά μέσα τους, γιατί μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν τους εαυτούς τους μέσα στην Άγρια Φύση...
*Μην ξεχνάμε... άνθρωπος γίνεσαι, δεν γεννιέσαι και δεν έχεις καμιά σχέση με την εικόνα και την πνοή του πρωτόπλαστου, ακόμα κι αυτός δεν ήταν καν ολοκληρωμένος...

Πιο ειν' το πρόβλημα?

Ποτέ δεν τολμήσαμε να επιχειρήσουμε το ακατόρθωτο, απλά σχηματίζαμε συνεχώς μόνο εντυπώσεις…
Εντυπώσεις που από τον φόβο μας μην είναι αλήθεια, αργά ή γρήγορα γίνονταν πραγματικότητα…

Και μην μου πεις αν αυτό δεν είναι μια απόφαση η μια συμφωνία!…

Μάλλον απόφαση ότι συμφωνείς να φοβάσαι ¨μην τυχόν και είναι αλήθεια¨…

Μήπως νομίζουμε πως αγνοώντας αυτήν την κατάσταση, ξεφύγουμε από τον φόβο που αυτοδημιουργήσαμε?!?

Οποιαδήποτε σκέψη που κάνουμε Ζει και την τροφοδοτούμε, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, το θέμα είναι πως πολλές σκέψεις μας τις αφήνουμε στο Υποσυνείδητο δηλαδή στην χωματερή που πετάμε τα σκουπίδια χωρίς να τα ανακυκλώσουμε και έτσι αυτό που καταφέρνουμε είναι η μόλυνση του εσωτερικού μας κόσμου, του Νου, εμπλουτίζοντας το εγώ μας με σκεπτομορφές και τερατομορφίες του παρελθόντος που αργά η γρήγορα επέρχονται στο μέλλον και διαλύουν ότι πραγματικό υπάρχει και υπήρχε μέσα μας…

Αγνοούμε ακόμα και πια είναι τα Αίτια διάφορων πόνων και ασθενιών, μολύνσεων και ιόν ακόμα και χειρουργεία που τα δημιουργούμε εμείς ασυνείδητα και μας αρέσει κιόλας...
Ο Κόσμος μας είναι παντού μολυσμένος..... έχετε σκεφτεί οτι πρώτα απ' όλα εμείς μέσα μας είμαστε μολυσμένοι? και γιαυτό ίσως να είμαστε και απ' έξω?...
* * *

Το μυαλό είναι φτιαγμένο για να επεξεργάζεται την σκέψη, αλλά δεν είναι η σκέψη…

Μήπως έχουμε μπερδέψει την σκέψη μας με το μυαλό και το μυαλό με τον Νου?!?

Αυτό το λάθος που κάνουμε να ταυτίζουμε πάντα διαφορετικές έννοιες μπορεί να μας κοστίσει ένα τρομερό πάγωμα σαν και αυτό που ζούμε τώρα…

Αλλά που να αντιληφθούμε ότι είναι πάγωμα αφού κοιμόμαστε του καλού καιρού…

Και ξέρετε…

Αυτό το ¨καλού καιρού¨ μπορεί να είναι και ¨κακού καιρού¨ αφού κοιμόμαστε…

Αλλά ποιος νοιάζεται να ξυπνήσει αφού περνάει καλά στο ονείρεμά του και ακόμη και αν δεν περνάει καλά, δεν πιστεύει πως υπάρχουν και άλλα όνειρα…

Τότε πώς να πιστέψει πως υπάρχει και ξύπνημα?!?


ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ