Σπειροειδής διάσταση, κάρμα και γωνιώδης πορεία ζωής

Γνωρίζουμε όλοι -ή τουλάχιστον όσοι βρίσκονται ως αναγνώστες στο παρόν blog-, ότι σε περίπτωση κινδύνου ο άνθρωπος έχει δύο δυνατότητες… της μάχης ή της φυγής… Αυτό συμβαίνει στο υλικό, σωματικό επίπεδο της μορφής, όπου το Εγώ πάντοτε σε εγρήγορση ως φρουρός του σώματος και της ύλης, ενημερώνει τους υπάρχοντες μηχανισμούς, ανακαλεί από την μνήμη και την εμπειρία του ανάλογες πρακτικές και λύσεις και τελικά αντιδρά θέτοντας το σώμα σε κατάσταση μάχης ή στρέφοντάς το σε θέση φυγής και απομακρύνοντάς το από το επικίνδυνο σημείο… Στο πνευματικό επίπεδο όμως τι συμβαίνει στις ανάλογες περιπτώσεις; Τι συμβαίνει δηλαδή εσωτερικά, ενεργειακά σε επίπεδο Εαυτού, στις περιπτώσεις που το σώμα βρίσκεται σε μια χρονική στιγμή όπου αντιλαμβάνεται μέσω των αισθήσεών του κίνδυνο για την επιβίωση και διατήρησή του;

Είναι πράγματι πολύ ωραίο να συζητάμε για πνευματικά, φιλοσοφικά θέματα και να ασχολούμαστε με το υπερβατικό, όμως θα πρέπει κάθε τόσο να το εναρμονίζουμε με την τρέχουσα «πραγματική» μας ζωή… Να προσπαθούμε δηλαδή να εξετάσουμε, αν μπορούμε κάποια από αυτά που αποφασίσαμε να γνωρίσουμε, να τα κάνουμε πράξη και να τα εφαρμόσουμε στον αισθητό κόσμο που ζούμε… Όσο μπορούμε φυσικά… Αλλιώς δεν έχει νόημα να ασχολούμαστε… Διότι τότε το θεωρούμε κάτι μακρινό και άπιαστο για μας… Το Εγώ μας, παρακάμπτοντας τη εσωτερική βούλησή μας, το παρακάμπτει υπερτονίζοντάς το ή υποτιμώντας τις προσπάθειές μας, με μοναδικό σκοπό την διατήρηση της ηγεμονίας του επάνω μας… Έτσι λοιπόν σε αυτό το άρθρο, αποφάσισα να πούμε μερικά λόγια για κάτι πιο πολύπλοκο αλλά και συγχρόνως πολύ πρακτικό και καθημερινό… Την σπειροειδή 6^η διάσταση, το κάρμα και την γωνιώδη ενεργειακή πορεία των επιλογών της ζωής μας…

Πριν ξεκινήσω την ανάλυση των όσων θέλω να περιγράψω, θα πρέπει να πω ότι η 6^η διάσταση είναι ένας ενεργειακός χώρος υπερβολικά δύσκολος στην περιγραφή του με λέξεις. Διότι εκτός του ότι είναι ενεργειακός, συμπεριλαμβάνει πολλαπλές κινήσεις μέσα του, οι οποίες είναι σχεδόν αδύνατον να περιγραφούν με όρους τριών διαστάσεων που γνωρίζουμε… Για το σκοπό αυτό έψαξα στο διαδίκτυο και βρήκα ένα βίντεο το οποίο θα βοηθήσει τον κάθε αναγνώστη να αντιληφθεί καθαρότερα αυτά που θα περιγράψουμε πιο κάτω. Διότι για να αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε την διαδικασία που συμβαίνει στην 6^η διάσταση και την δημιουργία αυτού που έχουμε μάθε να ονομάζουμε «κάρμα», θα πρέπει πρώτα να πούμε μερικά λόγια για την σπειροειδή κίνηση… Την κίνηση δηλαδή που δημιουργεί «δύνη»… Όπως βλέπετε στο βίντεο, ενώ για μας που κατοικούμε μέσα στο ηλιακό μας σύστημα, αυτό μας φαίνεται ακίνητο, με τους γνωστούς πλανήτες του να έρχονται γύρω από τον ήλιο ακολουθώντας μια κυκλική (ή ελλειπτική) τροχιά, αυτό δεν συμβαίνει σε κάποιον ο οποίος μας παρατηρεί έξω από αυτό…

Εκεί ο παρατηρητής, βλέπει στους πλανήτες μια διπλή κίνηση, η οποία διαμορφώνει στο σύνολο των πλανητών μια συνολική σπειροειδή πορεία… Μια πορεία δηλαδή η οποία αποτελείται από τις «κυκλικές» πορείες τους γύρω από τον Ήλιο μας, αλλά και μια συνολική διαφορετική πορεία όλου του συστήματος μαζί… Διότι ο Ήλιος μας, ενώ σε μας φαίνεται σταθερός δεν είναι… Κινείται μέσα στο σύμπαν μας με μια ταχύτητα που πλησιάζει τα 70.000 Χλμ την ώρα Η κίνηση αυτή είναι επίσης σύνθεση αλλά εμείς για το παράδειγμά μας θα τη θεωρήσουμε ευθεία για να μην το κάνουμε ακόμη πιο δύσκολο το όλο θέμα… Έτσι λοιπόν, έχουμε τον Ήλιο ο οποίος διαγράφει μια ευθύγραμμη πορεία, γύρω από τον οποίο όμως γυρίζουν κυκλικά οι πλανήτες του… Έτσι λοιπόν, ο ίδιος μοιάζει με κομήτη ο οποίος ακολουθείται από διάφορα σώματα τα οποία περιστρέφονται γύρω από αυτόν… Και ενώ ο ήλιος διαγράφει μία κίνηση –την ευθύγραμμη-, οι πλανήτες που βρίσκονται γύρω του διαγράφουν δύο κινήσεις… Μία ευθύγραμμη (μαζί με τον ήλιο) και μια κυκλική (γύρω από αυτόν)… Η διπλή όμως κίνηση αυτή, σχηματίζει τελικά έλικα… Έναν έλικα ο οποίος περιστρεφόμενος συνεχώς, σχηματίζει με της σειρά του μια νοητή σπειροειδή πορεία δύνης, η οποία είναι και το σημερινό μας ενδιαφέρον…

Γιατί ενδιαφέρον; Πριν σας το πω θα ήθελα να φανταστείτε όλο αυτό το σύνολο από τους πλανήτες που είδατε στο βίντεο, αλλά με μια διαφορά. Στη θέση των πλανητών που περιστρέφονται θα βάλετε νέφη… Ενεργειακά νέφη, ίδια περίπου με αυτά που γνωρίζετε σαν νέφη ηλεκτρονίων… Βάζετε λοιπόν στη θέση κάθε πλανήτη ένα ενεργειακό νέφος και στη θέση του ήλιου ένα κεντρικό πυρήνα -σε ενεργειακή κατάσταση κι αυτόν-, και τα φαντάζεστε να κινούνται με τον ίδιο τρόπο που είδατε στο βίντεο… Διαγράφοντας μια συνολική ελικοειδή σπειροειδή πορεία μέσα σε ένα χώρο… Για να δείξετε περισσότερο ενδιαφέρον και να ασχοληθείτε περισσότερο με αυτή τη νοητική εργασία που σας περιγράφω, σας λέω κατ αρχήν, ότι αυτό το ενεργειακό σύνολο που έχετε δημιουργήσει τώρα νοητικά στη θέση του ήλιου και των πλανητών, είναι ο Εαυτός μας… Ο άϋλος, πνευματικός, ενεργειακός, υπερβατικός Εαυτό μας…

Όλος μαζί είναι ένα σύνολο, ένα Όλον, αλλά για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τα επί μέρους, σας λέω ότι στη θέση του Ήλιου θα βάλετε το κεντρικό κοσμικό κύτταρό σας –αυτό που έχουμε μάθει σαν ψυχή- και στη θέση των πλανητών, θα βάλετε τις πεποιθήσεις σας, τα χαρίσματα και τα μειονεκτήματα σας… Δηλαδή θα βάλετε τα πέντε λειτουργικά αρχεία (πεποιθήσεις) μαζί με τα αρχεία διαμόρφωσης (χαρίσματα και μειονεκτήματα) όπως τα έχουμε ξαναπεί στον α’ κύκλο περιγράφοντας τη λειτουργία της ψυχής στον αισθητό κόσμο… Αυτή η εικόνα πλησιάζει πάρα πολύ το ενεργειακό μας σύνολο… Δείτε αν θέλετε τώρα πάλι το βίντεο με διαφορετική ματιά όμως τώρα, ώστε να αντιληφθείτε την όλη κίνηση και πορεία του εαυτού μας μέσα στην 6^η διάσταση… Σε ένα χώρο δηλαδή ενεργειακό ο οποίος είναι έξω από το χρόνο και φυσικά δεν είναι χώρος με την έννοια που του δίνουμε εμείς στις τρεις διαστάσεις… Είναι ένα «ενεργειακό πεδίο» που μεσολαβεί πριν εισέλθουμε στην 5^ηδιάσταση και αφού έχουμε διέλθει από την 7^η όπου λαμβάνουμε τα χαρακτηριστικά της κάθε ζωής…

Λέω μεσολαβεί και εισέλθουμε σαν να περνάμε από τη μία διάσταση στην άλλη απλά για να κατανοήσουμε την πορεία… Είναι όροι καθαρά αισθητού κόσμου για να συνεννοηθούμε. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει διαχωρισμός των διαστάσεων από τη μία στην άλλη, αλλά αποτελούν ένα ενιαίο Όλο, άχρονο και άχωρο, αλλά ας συνεχίσουμε… Κάθε ένα λοιπόν από τα χαρακτηριστικά μας ή τις πεποιθήσεις μας, περιστρέφεται ενεργειακά γύρω από τον κεντρικό πυρήνα, όπως ακριβώς συμβαίνει και με ένα Ηλιακό σύστημα και τους πλανήτες του… αναπαράγοντας έτσι τη δομή, φύση και λειτουργία του ενεργειακού συστήματος στο οποίο εισέρχεται. Περιστρέφονται σαν νέφη, ενεργειακά, ακολουθώντας διπλή κίνηση –ευθεία και κυκλική- διαγράφοντας έτσι μια σπειροειδή πορεία… Μια πορεία σε δύνη…

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να θυμηθούμε τον τρόπο που γίνεται η υλοποίηση και τον οποίο έχουμε αναφέρει αρκετές φορές στον α’ κύκλο, περιγράφοντας την αρχή της αντιστρόφου ροής… Περιληπτικά επαναλαμβάνω ότι ολόκληρος ο κόσμος διέρχεται από το σημείο που εμείς αντιλαμβανόμαστε σαν «τώρα» και αντιστρέφεται μέσα του… ενώ εμείς αυτή την αντιστροφή τη βιώνουμε γραμμικά τη μία στιγμή μετά την άλλη… Ας πάμε όμως λίγο στην φωτογραφία –σχήμα που ακολουθεί, ώστε να δούμε καλύτερα την πορεία αυτή από τις διάφορες στιγμές μας… Το συμπαντικό ενεργειακό κύτταρό μας λοιπόν –αυτό είπαμε που στις θρησκείες το αναφέρουν ως ψυχή- αναπαρίσταται με τον ήλιο και τα χαρίσματα και οι πεποιθήσεις μας με τους πλανήτες…

Στην πορεία λοιπόν που ακολουθεί η συνειδητότητα και υλοποιεί τον κόσμο (σίγουρα στο σημείο αυτό θα πρέπει οι νέοι αναγνώστες να κάνουν μια βόλτα από τις αναρτήσεις που περιγράφω όλο αυτό που μόλις έγραψα) διέρχεται μέσα από τις στιγμές του «τώρα», τις οποίες εδώ έχω σημειώσει συμβολικά με τους αριθμούς από το 1 μέχρι το 12 στην κάτω οριζόντια γραμμή, από δεξιά προς αριστερά… Παρατηρούμε λοιπόν τον πυρήνα να διέρχεται από τις χρονικές στιγμές (στην πραγματικότητα ολόκληρη η συνειδητότητα διέρχεται από εμπρός του μέσω της δικής του παρατήρησης), με τις πεποιθήσεις, χαρίσματα και ελαττώματα (λειτουργικά αρχεία και αρχεία διαμόρφωσης) να περιστρέφονται γύρω του «κυκλικά» δημιουργώντας δύνη (τα γαλάζια ίχνη που δημιουργούν τις γαλάζιες πορείες στο σχήμα)… Τα πιο έντονα στοιχεία από αυτά διαγράφουν ένα ίχνος κύματος ενώ τα περισσότερο ασθενή μοιάζουν με ευθεία ή μεγάλη καμπύλη πάνω και κάτω από την πορεία του Ήλιου –πυρήνα…Τώρα ας επικεντρωθούμε στη χρονική στιγμή του «τώρα» με τον αριθμό 1. Την δεξιά με το κόκκινο χρώμα …

Τι παρατηρούμε εκεί; Εκεί για το παράδειγμά μας, είναι μια στιγμή που συμβαίνει στη ζωή μας ένα συνταρακτικό γεγονός, το οποίο επιδρά δραστικά πάνω σε ένα μας χαρακτηριστικό ή μια (ή περισσότερες) πεποίθηση… Χάνουμε ένα γονιό ενώ είμαστε παιδιά, μας προδίδει ή μας εγκαταλείπει ένας σύντροφος, βιώνουμε βία ή εξευτελισμό ή οτιδήποτε που μπορεί να μας συνταράξει… Σε εκείνη ακριβώς τη στιγμή, δημιουργείται μια δυνατή ενεργειακή σύναψη… Ένας ενεργειακός δεσμός ο οποίος συνδέει το πεδίο της ενεργοποιημένης από το γεγονός πεποίθησης με τη στιγμή… Μια ενεργειακή σύναψη που εμείς την θεωρούμε σύναψη μνήμης μέσα στον εγκέφαλό μας, αλλά δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας συνεχής «ενεργός» ενεργειακός δεσμός ανάμεσα στην «εικόνα» μας που δημιουργήθηκε τότε και στο συνεχές «τώρα» μας… Τι συμβαίνει δηλαδή… Ενώ ο πυρήνας συνεχίζει την πορεία του ευθύγραμμα προς τις επόμενες στιγμές μας προς τα αριστερά της εικόνας, το ενεργειακό «νέφος» της δεδομένης πεποίθησης που συμμετείχε στο συμβάν και ενεργοποιήθηκε, λόγω της ύπαρξης της σύναψης και του δεσμού που δημιουργήθηκε, επιστρέφει συνεχώς ενεργειακά στη δεδομένη στιγμή με τον αριθμό 1… Η γέννηση ενός «κάρμα» είναι γεγονός…

Πως γίνεται αυτό… Ένα μέρος του Εαυτού μας, μικρό ή μεγάλο, έχει σταματήσει να διαγράφει την κυκλική πορεία γύρω από τον πυρήνα συνεχώς, αλλά τη μια στιγμή έλκεται μια από τον πυρήνα και τον ακολουθεί ενώ την άλλη στιγμή έλκεται από το σημείο του συμβάντος και επιστρέφει πίσω στη χρονική στιγμή του (1)… Δηλαδή αντί για κυκλική πορεία, διαγράφει ένα συνεχές ζικ-ζακ, γεμάτο από γωνιώδεις αλλαγές πορείας μπρος- πίσω όπως φαίνεται καθαρά στο σχήμα… Ενώ δηλαδή ο Εαυτός έχει φτάσει σε μια χρονική στιγμή 10, ένα τμήμα του (μικρό ή μεγάλο) επιστρέφει ακόμη συνεχώς ενεργειακά στη στιγμή 1 διαγράφοντας όλο και μεγαλύτερες αποστάσεις ώστε να προφταίνει τα δύο του άκρα… Βρισκόμαστε πλέον σε αυτό που είπαμε στην αρχή… δημιουργούμε κάρμα…

Δηλαδή τι γίνεται και πως… Αυτό το ενεργειακό ζικ-ζακ το οποίο προέρχεται από τις γωνιακές διαδρομές, δημιουργεί μια σημαντική ενεργειακή απώλεια, η οποία οφείλεται στη «σύναψη του συμβάντος» με τον Εαυτό. Έτσι ο Εαυτός, (ή αν θέλετε η ψυχή) αρχίζει να έχει ανάγκη από μεγαλύτερες ποσότητες ενέργειας, έτσι ώστε να ανταποκριθεί στην ζήτηση αυτή. Δημιουργείται δηλαδή ένα «αρνητικό» ενεργειακό φορτίο το οποίο συνεχώς μεγαλώνει, αρχίζοντας να έχει αντίκτυπο στον ψυχισμό του ατόμου… Το ενεργειακό αυτό φορτίο τώρα, ο Εαυτός αρχίζει την προσπάθεια να το εξουδετερώσει στη διάρκεια της ζωής που του απομένει… Τις περισσότερες φορές όμως δεν το καταφέρνει και έτσι τη στιγμή του υλικού θανάτου περνάει στο υπερβατικό φορτισμένος με ένα ενεργειακό αρνητικό «βάρος»…

Ποιος είναι ο τρόπος για να απαλλαγούμε από αυτό το γεγονός και πως μπορούμε να προφυλαχτούμε στο μέλλον λοιπόν; Στο γεγονός που είπαμε ότι αποτελεί την εκκίνηση της όλης αυτής κατάστασης, μπορεί να εμπλεκόμαστε μονάχα εμείς ή μπορεί να υπάρχει στην εμπλοκή αυτή και άλλο άτομο, ένα ή περισσότερα… Άτομα, ομάδες, έθνη κλπ… Ο δεσμός αυτός το αναγκάζει να σταματήσει την «κυκλική» πορεία και να τη μετατρέψει σε «γωνιακή» διαδρομή. Για να σταματήσει αυτό και να επανέλθει η πορεία μας σε κυκλική ακολουθώντας το σύνολο του Εαυτού μας, πρώτα θα πρέπει να κατανοήσουμε αυτή τη γωνιώδη διαδρομή του αδιάκοπου πήγαινε-έλα από ένα σημείο γεγονότος. Για να το κατανοήσουμε όμως αυτό, θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι στο δεσμό- σύναψη αυτό, έχει εμπλακεί με το γεγονός, κάποιο δικό μας «εικονικό» ενεργειακό συστατικό  και όχι ολόκληρο το σώμα μας ή ο νους μας…

Για να θυμηθούμε επαναλαμβάνω ότι οι πεποιθήσεις είναι το εικονικό αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης μας με τη συνειδητότητα όπως είπαμε στον α’ κύκλο… Και αυτό το λέω διότι ο νους (με την υλική έννοια της μυαλού που παράγει σκέψεις), αφομοιώνει το γεγονός σαν δική του υπόθεση, χωρίς να λαμβάνει υπ όψη τον Εαυτό… Κι αυτό διότι το ενεργειακό αυτό συστατικό που έχει εμπλακεί (πεποίθηση), είναι συνδεδεμένο με ένα τμήμα του Εγώ μας… Της εικονικής μας προσωπικότητας που ζει και τρέφεται με τις πεποιθήσεις μας… Άρα η πεποίθηση που ενεπλάκη στο συμβάν, «δένει» κατά κάποιο τρόπο εκεί μαζί της και το τμήμα του Εγώ που ελέγχεται από αυτή… Έτσι για παράδειγμα η πεποίθηση του ελέγχου, σε συμβάν που υπάρχει «προδοσία», το Εγώ ενεργοποιούμενο για μάχη, δημιουργεί τις προϋποθέσεις της καλλιέργειας συνθηκών «εκδίκησης»… Ένα γεγονός που συνέβη κάποια στιγμή, τρέφεται από την ενέργεια που παράγει όλο αυτό το συνεχές ζικ-ζακ και οργανώνει το Εγώ να εκδηλώσει δράση εκδίκησης… Σε όλο αυτό όμως, ο Εαυτός είναι εντελώς εξουδετερωμένος και κυριαρχείται πλήρως από το Εγώ…

Και τι συμβαίνει χρονικά; Κάθε ζικ-ζακ που δημιουργείται από την γωνιώδη πορεία, διαγράφει άτυπα ένα κύκλο στο ίδιο σημείο… Όλο το ενεργειακό σώμα του Εαυτού προχωράει μαζί με τη συνειδητότητα και εξελίσσεται και συγχρόνως ένα τμήμα του μένει πίσω εισερχόμενο σε νέους κύκλους οι οποίοι γίνονται τοπικά γύρω από το τότε συμβάν… Κάθε τέτοιος όμως κύκλος, μας επιστρέφει στο ίδιο σημείο… Ξανά και ξανά και ξανά ενώ το εξωτερικό σκηνικό του αισθητού κόσμου- αλλάζει, εμείς βρισκόμαστε σε μια σειρά από κύκλους που μας επιστρέφουν κάθε φορά στο ίδιο σημείο… Ποιο σημείο; Στο ίδιο σημείο «εσωτερικού πόνου»… Αυτό που γίνεται αντιληπτό σε μας είναι ο «εσωτερικός σωματικός πόνος ψυχής»… Όπως συνέβη την πρώτη φορά στην εκκίνηση του συμβάντος… Χωρίς να κατανοούμε τι συμβαίνει και γιατί συμβαίνει σε μας αυτό, σαν να έλκουμε ξανά και ξανά ίδιες καταστάσεις στη ζωή μας, είμαστε δεμένοι σε αυτό τον κύκλο… Όχι ολόκληροι… Ένα κομμάτι του Εαυτού μας…

Ενώ δηλαδή ο υπόλοιπος μπορεί να εξελίσσεται υλικά ή πνευματικά, στην εργασία, την καριέρα, την οικογένεια, σε κάποια χαρίσματα που έχει και προχωράει «εμπρός», κάποιο στοιχείο του τον κρατάει «πίσω»… Κάποια σκιά της ψυχής του έχει μείνει πίσω και εξακολουθεί να αγωνίζεται κάνοντας γωνιακές διαδρομές, οι οποίες δημιουργούν μια ενεργειακή ρωγμή στη δύνη που κινείται ο Εαυτός του στο σύμπαν… Κι αυτή η ενεργειακή ρωγμή, όταν περάσουμε στο υπερβατικό μετά το θάνατο του σώματός μας, παραμένει εκεί… Οι εικόνες μας παραμένουν στην 4^η διάσταση… θυμάστε; Ο υλικός θάνατος του σώματος απλώς μας βγάζει από τη χρονική γραμμή και μας κάνει αόρατους σε εκείνους που ζουν ακόμη μέσα της… Η ψυχή έτσι δεν έχει ολοκληρώσει τη διαδρομή της και επανέρχεται σε άλλο σώμα… Επανέρχεται κυρίως λόγω αυτού του ενεργειακού βάρους… Να ελευθερωθεί από αυτό με νέο κύκλο ζωής… Πως θα το πετύχει αυτό; Έχουμε μιλήσει σχετικά… Με την αποδοχή του γεγονότος σαν αυτό που είναι… Σαν μια χρονική στιγμή που μας έδωσε μερικές πληροφορίες, τις οποίες εμείς αφήσαμε να τις διαχειριστεί το Εγώ μας μέσω των πεποιθήσεων μας…

Η φράση «πάμε παρακάτω» σημαίνει αυτό ακριβώς… Απεγκλωβίζεσαι από το γεγονός και το κρατάς μονάχα ως ανάμνηση… Εδώ θα πρέπει να πω κάτι σημαντικό για τη λειτουργία της μνήμης… Μέχρι τώρα, θεωρούσαμε και θεωρούμε, ότι οι εγκεφαλικές συνάψεις είναι ηλεκτρικά σήματα που δημιουργούν τη μνήμη μέσα στον εγκέφαλό μας… Καμία σχέση… Ο εγκέφαλός μας είναι όργανο «επεξεργασίας» σημάτων και όχι «αποθήκευσης»… Οι συνάψεις δεν αποθηκεύουν μνήμη στον εγκέφαλο… Το σώμα μας δεν είναι σταθερό αλλά αναπαράγεται συνεχώς μέσα από τη ροή της συνειδητότητας… Αναπαράγεται και μετά φεύγει σαν εικονική μορφή στο μέρος του χρόνου που εμείς το ονομάζουμε παρελθόν… Οι συνάψεις λοιπόν, είναι ενεργειακοί δεσμοί ανάμεσα στο «τώρα» και σε κάθε εικονική μορφή που πέρασε στις προηγούμενες στιγμές μας τις οποίες ζήσαμε…

Κάθε στιγμή που ζούμε, απομακρύνεται από το «τώρα» μας στο παρελθόν… και ο μόνος τρόπος να την «ανακαλέσουμε» στη μνήμη μας, είναι μέσω αυτών των συνάψεων, -ενεργειακών δεσμών- που υπάρχουν μεταξύ τους… Το «πάμε παρακάτω» λοιπόν, χαλαρώνει ένα δυνατό ενεργειακό δεσμό γωνιώδους κίνησης ή κάρματος και τον μετατρέπει σε απλή σύναψη μνήμης… Μνήμης που όταν την ανακαλούμε, έχει σταματήσει πλέον να την ελέγχει το Εγώ και να τη δραματοποιεί… Το «συμβάν» έτσι, μετατρέπεται από δράμα σε μια απλή στιγμή… Η αποδοχή της πεποίθησης και της «εικονικής» κατάστασης, σταματάει να σου δημιουργεί την ανάγκη να το ξαναζήσεις… Μπορεί να το ξαναζήσεις αλλά όταν έχει καταργηθεί η ανάγκη, η συμπεριφορά σου είναι διαφορετική σε αυτό… Σταματάει να σου δημιουργεί πάλι «εσωτερικό πόνο»…

Κάθε φορά που ετοιμαζόμαστε για μάχη ή φυγή, στον πνευματικό χώρο ετοιμάζεται να αλλάξει μια κατάσταση σε γωνιώδη πορεία ή να παραμείνει κυκλική συνεχίζοντας τη ροή της συνειδητότητας ομαλή… Κάθε δική μας μάχη ή κάθε μας φυγή, μπορεί να «σώσει» ή να «τραυματίσει» το σώμα μας, εξωτερικά, ή να αλλάξει τις ζωές τις δικές μας ή των γύρω μας, δημιουργώντας νέους κύκλους που θα αργήσουν να ολοκληρωθούν… Η 6^ηδιάσταση είναι δύσκολο να αποκρυπτογραφηθεί στον ανθρώπινο νου, διότι περιέχει τις «συνέπειες» των πράξεών μας… Συνέπειες σε μας και στους άλλους… Ο ανθρώπινος νους, αντιλαμβάνεται σαν συνέπειες μονάχα αυτές που έχει βιώσει με οποιοδήποτε τρόπο… κάνοντας αδύνατον να τις αναγνωρίζουμε αν δεν τις έχουμε βιώσει πριν… Η γνώση από μόνη της αν δεν γίνει βιωματική παραμένει άγνοια… Μια άγνοια που το Εγώ έχει μάθει πολύ καλά να χρησιμοποιεί για τις ανάγκες του…

Η αντίληψη της πιθανής γωνιώδους πορείας που θα στρέψουμε τις δικές μας ζωές αλλά και των συνανθρώπων μας είναι ένας δείκτης, ο οποίος πέρα από έννοιες όπως αμαρτία και τιμωρία, είναι ικανός να μας δώσει αρκετές πληροφορίες για τις συνέπειες που δημιουργούμε γύρω μας… Η ίδια αντίληψη αυτή, μετατρέπεται σε φάρο αν κατορθώσουμε να την εντάξουμε στους εσωτερικούς μας αγγελιοφόρους, οι οποίοι μας πληροφορούν συνεχώς για την εσωτερική μας πορεία σε τούτη τη ζωή… Μια πορεία που μπορεί να αρχίσει να αμβλύνεται και να επανέρχεται σε κυκλική τροχιά, ακολουθώντας το ταξίδι της ψυχής μας πέρα από την κάθε στιγμή αυτού του κόσμου… Ένα ταξίδι που θα μετατρέψει πάλι την εσωτερική μας οδύνη σε ενεργή κοσμική δύνη…

Αλκιρέας

Εις το ΕπανΟιδείν

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ