Τι φοβούνται τα παιδιά;

Κάθε άνθρωπος έχει βιώσει το συναίσθημα του φόβου και αναμφίβολα, είναι μια δυσάρεστη εμπειρία. Ωστόσο, αν το σκεφτούμε πιο ψύχραιμα, θα διαπιστώσουμε ότι ο φόβος είναι ένα αρκετά χρήσιμο συναίσθημα. Είναι ίσως ο σημαντικότερος μηχανισμός διατήρηση στη ζωή, μιας και μας προφυλάσσει από τους κινδύνους.

 Πολλές φορές, οι γονείς ανησυχούν υπερβολικά όταν τα παιδιά τους εκδηλώσουν ξαφνικά φόβο για κάποιο ερέθισμα. Μελέτες έχουν δείξει ότι, κάποιοι φόβοι είναι τόσο συχνοί, ώστε είναι «φυσιολογικό» ή ακόμα κι αναμενόμενο για τα παιδιά, στα διάφορα στάδια της ανάπτυξής τους, να νιώθουν φόβο προς κάποια ερεθίσματα. Ανάλογα με το στάδιο ανάπτυξης του παιδιού, τα φοβικά ερεθίσματα αλλάζουν.

 Κατά τη βρεφική ηλικία, το φοβικό συναίσθημα μπορεί να προκληθεί από κάποιον οξύ κρότο ή αν το βρέφος αισθανθεί ότι θα το αφήσουμε να πέσει. Επίσης δεν πρέπει να παραξενευτούμε εάν το μωράκι μας αρχίσει να δυσανασχετεί με τα ξένα πρόσωπα. Μέχρι τον 6ο -7ο μήνα ένα βρέφος δέχεται εύκολα τα ξένα πρόσωπα και δείχνει να διασκεδάζει σε όποια αγκαλιά κι αν βρίσκεται. Ωστόσο, μετά τον 7ο μήνα, ένα βρέφος αρχίζει να προσκολλάται στο μητρικό πρόσωπο και αντιδρά αν βρεθεί με ξένους. Αυτό το «άγχος αποχωρισμού» από τη μητέρα και η εκδήλωση φόβου προς τα ξένα πρόσωπα, είναι απόλυτα αναμενόμενο και μέρος της φυσιολογικής του ανάπτυξης.

 Στα παιδιά προσχολικής ηλικίας, οι καταστάσεις που προκαλούν φόβο είναι κυρίως οι καταστάσεις εκείνες που συνδέονται με το άγνωστο και το αναπάντεχο ή καταστάσεις που προκαλούν ανασφάλεια. Σε μικρότερες ηλικίες, οι φόβοι είναι πιο απτοί και συγκεκριμένοι πχ ο γιατρός, τα σκυλιά, τα ύψη, οι ισχυροί θόρυβοι, οι καταιγίδες κι οι αστραπές, η γελοιοποίηση κι η αποτυχία, ενώ όσο το παιδί μεγαλώνει, αυξάνονται οι φόβοι που σχετίζονται με το μυστηριώδες πχ το σκοτάδι, τις σκιές, τα φαντάσματα και τις μάγισσες κ.α. η εκδήλωση τέτοιων φόβων, συνήθως ταλαιπωρούν τους γονείς, μιας και το παιδί δε θα θέλει να κοιμηθεί μόνο του ή να παίξει μόνο του σε ένα δωμάτιο.

 Μετά την ηλικία των επτά ετών, οι φόβοι αυτοί μειώνονται αισθητά και στο δέκατο έτος σχεδόν εξαφανίζονται. Μετά το δέκατο έτος, οι φόβοι πια γίνονται πιο ρεαλιστικοί και συνδέονται με θέματα που αφορούν στην κοινωνική ζωή, όπως οι σχέσεις με τους συνομηλίκους και η σχολική επιτυχία.

 Όλα τα παραπάνω λοιπόν δεν πρέπει να μας ανησυχούν. Όπως προείπαμε, οι φόβοι δεν είναι μόνο προστατευτικοί, αλλά πολλές φορές αποτελούν δείκτη της ομαλής ανάπτυξης του παιδιού όπως πχ όταν μετά το 1ο έτος ο φόβος για τα ξένα πρόσωπα αρχίζει να υποχωρεί, καταλαβαίνουμε ότι το βρέφος προχωρά σε ένα ανώτερο επίπεδο γνωστικής ανάπτυξης. Μπορεί οι διάφοροι φόβοι να μας ταράζουν και να μας αναστατώνουν, αλλά είναι αναπόφευκτα μέρος της φυσιολογικής ανάπτυξης του ανθρώπου. Τις περισσότερες φορές είναι παροδικοί, ενώ συνήθως δεν εμποδίζουν την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ