Για τη σημασία του εχθρού στη ζωή μας

Μπορεί να σας ξενίζει στο άκουσμα, κι όμως οι εχθροί παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μας.

Η συγγραφέας Καρέ Σάντος είχε σχολιάσει κάποτε πως ένας άνθρωπος που έχει περάσει τα 30 και δεν έχει εχθρούς τότε αξίζει τη συμπόνια μας γιατί δεν έχει καταφέρει τίποτα στη ζωή του. Μια άποψη που μας θέτει σε σκέψεις ποιο βαθιές και γεννά ερωτήματα. Ένας εχθρός δεν θέλει το κάλο μας, εκπέμπει αρνητική ενέργεια, μας επηρεάζει λάθος, γιατί να υπάρχει στη ζωή μας; Ίσως, στα εύλογα αυτά ερωτήματα μπορεί να μας απαντήσει ο Δαλάι Λάμα παρουσιάζοντας μια πολύ διαφορετική οπτική.

» Ποτέ δεν πρέπει να βρίσκουμε προφάσεις και να λέμε πως οι εχθροί μας μάς εμποδίζουνε να εξασκηθούμε στη γαλήνη, και πως αυτή είναι η αιτία του εκνευρισμού μας. Αν δεν είμαστε υπομονετικοί, δεν εξασκούμαστε με ειλικρίνεια. Δεν μπορούμε να λέμε πως ο ζητιάνος είναι εμπόδιο για τη γενναιοδωρία, αφού αυτός ακριβώς είναι ο λόγος της ύπαρξής τους. Από την άλλη, οι άνθρωποι που μας εκνευρίζουν και βάζουν σε δοκιμασία την υπομονή μας είναι σχετικά λίγοι. Το να βρεις έναν πραγματικό εχθρό είναι τόσο σπάνιο που θα έπρεπε να χαιρόμαστε όταν το βλέπουμε και να εκτιμούμε τα οφέλη που μας χαρίζει. Αξίζει να είναι ο πρώτος στον οποίο προσφέρουμε όλα τα ευεργετήματα που ο ίδιος θα μας επιτρέψει να αποκτήσουμε, και να είναι άξιος σεβασμού και μόνο το γεγονός ότι μας επιτρέπει να εξασκηθούμε στην υπομονή».

Με άλλα λόγια θα πρέπει να μάθουμε να εκτιμούμε «τη σιωπή μέσω του φλύαρου, την ανοχή μέσω του αδιάλλακτου, και την ευγένεια μέσω του αγενούς». 

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ