Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Ο θίασος των φοβικοτροϊκανών έδωσε μια πολύ κακή παράσταση το βράδυ της Πέμπτης στην (Κυπριακή) Βουλή. Από τη μια, η αλαζονεία της (κυβερνητικής) εξουσίας, που χάθηκε στο μέτρημα των κουκιών, επανήλθε για συζητήσεις, όταν είδε τον ουρανό να πέφτει στο κεφάλι της. Από την
άλλη, οι τσάμπα μάγκες, ξέχασαν το αριθμητήριο στα κομματικά γραφεία καθώς θεωρούσαν δεδομένο πως τα νομοσχέδια «κουτσά-στραβά θα περνούσαν» (από τους άλλους).
Τελικά αναγκάστηκαν σε αναδίπλωση και στοιχήθηκαν -στην ουσία- δίπλα στους άλλους. Το τι διαδραματίσθηκε αφορά το χάλι του πολιτικού συστήματος. Η επιδερμικότητα, χαρακτηριστικό χάρισμα των πολιτικών, θριάμβευσε. Τα μνημονιακά νομοσχέδια εγκρίθηκαν από το Υπουργικό (του Τροόδους) προ δεκαημέρου, πέρασαν από την Επιτροπή Οικονομικών και παραπέμφθηκαν στην ολομέλεια με τη σιγουριά όλων ότι θα είναι μια τυπική διαδικασία (για αυτό και πολλοί εκ των βουλευτών έλειπαν σε αποστολές εκτός Κύπρου).
Το κυβερνητικό στρατόπεδο προσήλθε με άνεση για να τονίσει τον μονόδρομο του Μνημονίου, παρουσιαζόμενο τροϊκανότερο της Τρόικας. Το ΑΚΕΛ από την πλευρά του, οργάνωσε διαδήλωση για να παρουσιασθεί ως αντι-μνημονιακή δύναμη. Η προσέλευση θα πρέπει να έχει προβληματίσει. Όχι γιατί δεν υπάρχει αντιμνημονιακό ρεύμα στην κοινωνία, αλλά επειδή αυτοί το οργάνωσαν. Άλλωστε, η μνήμη δεν είναι κοντή. Αυτοί προσκάλεσαν την Τρόικα, έκαναν την αίτηση για ένταξη στον Μηχανισμό Στήριξης, συζήτησαν και συμφώνησαν το πρώτο Μνημόνιο, παρόλο που δεν το υπέγραψαν. Συνεπώς, το πρώτο Μνημονιακό κόμμα δεν μπορεί, εάν δεν παραδεχθεί το λάθος του, να αλλάζει σήμερα προσωπείο. Η πρώτη υποταγή στην Τρόικα τους ανήκει.
Η επόμενη ημέρα του θρίλερ στην (Κυπριακή) Βουλή δεν έστειλε μηνύματα. Άρχισαν οι πρωταγωνιστές από το πρωί, στα ερτζιανά, να δικαιολογούνται. Άρχισαν από το πρωί να επικαλούνται τα γνωστά και τετριμμένα. Όλοι έχουν άγχος να σωθεί ο Συνεργατισμός, τον οποίο ειρήσθω εν παρόδω, έχουν(όλοι) γαλέψει ρουσφετολογικά όλα αυτά τα χρόνια.
Είναι σαφές πως κάθε φορά που θα πρέπει να απελευθερωθεί δόση δανείου «θα γίνεται το ίδιο πανηγύρι στο χωριό». Θα αιωρείται πάνω από το κεφάλι μας ως δαμόκλειος σπάθη, η απελευθέρωση ή όχι της δόσης. Και στο βωμό αυτού του εκβιασμού θα περνούν νέοι σκληροί όροι. Τι πρέπει να γίνει;
Το πρώτο ερώτημα που θα πρέπει να απαντηθεί είναι κατά πόσο η οδός του Μνημονίου θα οδηγήσει στην ανάκαμψη. Τεκμηριωμένα και χωρίς τις γνωστές φανφάρες. Το δεύτερο ερώτημα είναι κατά πόσο ένα σχέδιο απεγκλωβισμού από το Μνημόνιο μπορεί να προσφέρει διέξοδο.
Κοντολογίς, είτε θα παραμείνουμε στο Μνημόνιο χωρίς να υπάρχει φως στον ορίζοντα, είτε θα εξέλθουμε, που θα σημαίνει και έξοδο από την Ευρωζώνη (αγγίζοντας και την πολιτική, γεωπολιτική διάσταση του εγχειρήματος). Και για τα δυο χρειάζεται σχέδιο και σοβαρή αξιολόγηση. Είναι, όμως, πρόδηλο -και επιβεβαιώθηκε θριαμβευτικά προχθές- ότι σχέδιο δεν μπορούν να κάνουν οι φαφλατάδες της πολιτικής.
Ο θίασος των φοβικοτροϊκανών έδωσε μια πολύ κακή παράσταση το βράδυ της Πέμπτης στην (Κυπριακή) Βουλή. Από τη μια, η αλαζονεία της (κυβερνητικής) εξουσίας, που χάθηκε στο μέτρημα των κουκιών, επανήλθε για συζητήσεις, όταν είδε τον ουρανό να πέφτει στο κεφάλι της. Από την
άλλη, οι τσάμπα μάγκες, ξέχασαν το αριθμητήριο στα κομματικά γραφεία καθώς θεωρούσαν δεδομένο πως τα νομοσχέδια «κουτσά-στραβά θα περνούσαν» (από τους άλλους).
Τελικά αναγκάστηκαν σε αναδίπλωση και στοιχήθηκαν -στην ουσία- δίπλα στους άλλους. Το τι διαδραματίσθηκε αφορά το χάλι του πολιτικού συστήματος. Η επιδερμικότητα, χαρακτηριστικό χάρισμα των πολιτικών, θριάμβευσε. Τα μνημονιακά νομοσχέδια εγκρίθηκαν από το Υπουργικό (του Τροόδους) προ δεκαημέρου, πέρασαν από την Επιτροπή Οικονομικών και παραπέμφθηκαν στην ολομέλεια με τη σιγουριά όλων ότι θα είναι μια τυπική διαδικασία (για αυτό και πολλοί εκ των βουλευτών έλειπαν σε αποστολές εκτός Κύπρου).
Το κυβερνητικό στρατόπεδο προσήλθε με άνεση για να τονίσει τον μονόδρομο του Μνημονίου, παρουσιαζόμενο τροϊκανότερο της Τρόικας. Το ΑΚΕΛ από την πλευρά του, οργάνωσε διαδήλωση για να παρουσιασθεί ως αντι-μνημονιακή δύναμη. Η προσέλευση θα πρέπει να έχει προβληματίσει. Όχι γιατί δεν υπάρχει αντιμνημονιακό ρεύμα στην κοινωνία, αλλά επειδή αυτοί το οργάνωσαν. Άλλωστε, η μνήμη δεν είναι κοντή. Αυτοί προσκάλεσαν την Τρόικα, έκαναν την αίτηση για ένταξη στον Μηχανισμό Στήριξης, συζήτησαν και συμφώνησαν το πρώτο Μνημόνιο, παρόλο που δεν το υπέγραψαν. Συνεπώς, το πρώτο Μνημονιακό κόμμα δεν μπορεί, εάν δεν παραδεχθεί το λάθος του, να αλλάζει σήμερα προσωπείο. Η πρώτη υποταγή στην Τρόικα τους ανήκει.
Η επόμενη ημέρα του θρίλερ στην (Κυπριακή) Βουλή δεν έστειλε μηνύματα. Άρχισαν οι πρωταγωνιστές από το πρωί, στα ερτζιανά, να δικαιολογούνται. Άρχισαν από το πρωί να επικαλούνται τα γνωστά και τετριμμένα. Όλοι έχουν άγχος να σωθεί ο Συνεργατισμός, τον οποίο ειρήσθω εν παρόδω, έχουν(όλοι) γαλέψει ρουσφετολογικά όλα αυτά τα χρόνια.
Είναι σαφές πως κάθε φορά που θα πρέπει να απελευθερωθεί δόση δανείου «θα γίνεται το ίδιο πανηγύρι στο χωριό». Θα αιωρείται πάνω από το κεφάλι μας ως δαμόκλειος σπάθη, η απελευθέρωση ή όχι της δόσης. Και στο βωμό αυτού του εκβιασμού θα περνούν νέοι σκληροί όροι. Τι πρέπει να γίνει;
Το πρώτο ερώτημα που θα πρέπει να απαντηθεί είναι κατά πόσο η οδός του Μνημονίου θα οδηγήσει στην ανάκαμψη. Τεκμηριωμένα και χωρίς τις γνωστές φανφάρες. Το δεύτερο ερώτημα είναι κατά πόσο ένα σχέδιο απεγκλωβισμού από το Μνημόνιο μπορεί να προσφέρει διέξοδο.
Κοντολογίς, είτε θα παραμείνουμε στο Μνημόνιο χωρίς να υπάρχει φως στον ορίζοντα, είτε θα εξέλθουμε, που θα σημαίνει και έξοδο από την Ευρωζώνη (αγγίζοντας και την πολιτική, γεωπολιτική διάσταση του εγχειρήματος). Και για τα δυο χρειάζεται σχέδιο και σοβαρή αξιολόγηση. Είναι, όμως, πρόδηλο -και επιβεβαιώθηκε θριαμβευτικά προχθές- ότι σχέδιο δεν μπορούν να κάνουν οι φαφλατάδες της πολιτικής.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.