Η τυραννία της οικειότητας

Ριτσαρντ Σενετ Η τυραννία της οικειότητας Ο δημόσιος και ιδιωτικός χώρος στον δυτικό πολιτισμό μτφ Γ. Μερτικας Αθήνα , Νεφέλη 1999

Για τον Σενετ τα καλύτερα πράγματα στην δυτική πολιτισμική 

παράδοση ,προέρχονταν από τις συμβάσεις που κάποτε ρύθμιζαν 

τις απρόσωπες σχέσεις στο δημόσιο χώρο.

 Οι συμβάσεις αυτές που τώρα τις καταδικάζουμε ως περιοριστικές, 

τεχνητές και απονεκρωτικές του αυθορμητισμού των 

συναισθημάτων, εγκαθίδρυαν κάποτε πολιτισμένα σύνορα 

ανάμεσα στους ανθρώπους, έθεταν όρια στη δημόσια επίδειξη των

 αισθημάτων και προωθούσαν την ευγένεια. 

Στο Λονδίνο η το Παρίσι του 18ου αιώνα, η κοινωνικότητα δεν εξαρτιόταν 

από την κοινωνικότητα. Ξένοι πού αντάμωναν στα πάρκα η στους 

δρόμους μπορούσαν χωρίς αμηχανία να μιλούν μεταξύ τους .

Συμμερίζονταν ένα κοινό απόθεμα δημόσιων σημάτων, που έδινε τη 

δυνατότητα σε ανθρώπους κοινωνικά άνισους να κάνουν μια 

πολιτισμένη συζήτηση χωρίς να νιώθουν ότι καλούνται να εκθέσουν 

τα πιο κρυφά τους μυστικά.

Κατά τον Σενετ η ρομαντική λατρεία «του συναισθήματος ,της ειλικρινείας 

και της αυθεντικότητας» έσκισε τις μάσκες που κάποτε είχαν φορέσει οι 

άνθρωποι στον δημόσιο χώρο και διέβρωσε τα σύνορα ανάμεσα σε 

δημόσια και ιδιωτική ζωή. Τον 19ο αιώνα η επιφυλακτικότητα κατέρρευσε 

και οι άνθρωποι έφτασαν να πιστεύουν ότι οι δημόσιες πράξεις αποκάλυπταν

 την εσωτερική τους προσωπικότητα. Ως συνέπεια στην εποχή μας οι σχέσεις

 στον δημόσιο χώρο συλλαμβάνονται ως μια μορφή αυτοαποκάλυψης 

και η συζήτηση αποκτά χαρακτήρα εξομολόγησης .«…. Ότι καθιστά μια

 πράξη έγκυρη (δηλαδή αυθεντική) είναι ο χαρακτήρας όσων μετέχουν 

σε τούτη κι όχι η πράξη καθ εαυτή»

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ