Τα επόμενα στάδια της ανθρώπινης εξέλιξης

Κι αν ως άνθρωποι μοιάζαμε περισσότερο με μεταλλαγμένους υπερ-ήρωες τύπου Χ-Men παρά με τους απλούς εαυτούς μας; Έρευνες, φαντασία, φιλοσοφία και τεχνολογία εξετάζουν τις πιθανές μεταλλάξεις μας, αλλά και το μέλλον του ανθρώπου τον επόμενο αιώνα.

Υπήρξαν μια σειρά από εικασίες τον τελευταίο καιρό σχετικά με την ενδεχόμενη μορφή που θα μπορούσε να πάρει η ανθρωπότητα, ιδιαίτερα σε σχέση με το ρόλο που παίζουν τα παιχνίδια της τεχνολογίας στη ζωή μας και πώς αυτά θα μπορούσαν να αναμορφώσουν τους εαυτούς μας, σωματικά και ψυχικά.

Βιβλία όπως το 2021 της Susan Greenfield (επιστήμονας και συγγραφέας) φωτογραφίζουν το πώς μπορεί να φαντάζει ένας τέτοιος κόσμος, αφού η πλοκή τους ξετυλίγεται σε κάποιο δυστοπικό μέλλον, όπου όλες οι προβλέψεις σχετικά με τους κινδύνους της τεχνολογίας έχουν γίνει πραγματικότητα.


Στον αντίποδα, ολοκληρωμένες συλλογές επιστημονικών εκθέσεων, όπως το The Transhumanist Reader, εξετάζουν την προέλευση και την τρέχουσα κατάσταση της μετανθρωπιστικής σκέψης, τον ταχύ ρυθμό των νέων τεχνολογιών και το ρόλο που διαδραματίζουν. Τα δοκίμια αυτά αντιμετωπίζουν βασικά φιλοσοφικά επιχειρήματα υπέρ και κατά της ανθρώπινης βελτίωσης μέσω της τεχνολογίας, και εξετάζουν τις πιθανές συνέπειες και λύσεις στα κοινωνικά και ηθικά ζητήματα που προκύπτουν.

Πάντως οι πιθανές αλλαγές μοιάζουν δελεαστικές, τουλάχιστον με μια πρώτη ματιά. Για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να αλλάζουμε το χρώμα του δέρματός μας κατά βούληση, όπως οι χαμαιλέοντες. Ή να έχουμε επιλεκτική ακοή και να απομονώνουμε όσα δε θέλουμε να ακούμε (πράγμα πολύ χρήσιμο στις θορυβώδεις μεγαλουπόλεις). Επίσης, θα μπορούσαμε να διαθέτουμε πλοκάμια με βεντούζες, σκελετούς ελαστικούς σαν λάστιχο, ακόμα και φτερά για να πετάμε.

Αλλαγές σαν κι αυτές έχουν χρησιμότητα σε πολλά επίπεδα: ο χαμαιλεοντισμός (δηλαδή η εκούσια αλλαγή χρώματος) θα μπορούσε να λειτουργήσει θετικά κατά των προκαταλήψεων λόγω φυλής. Η επιλεκτική ακοή θα βοηθούσε στα επίπεδα μείωσης νευρικότητας και άγχους.

Οι ελαστικοί σκελετοί θα καθιστούσαν πιο δύσκολα τα σπασίματα και τους τραυματισμούς, αλλά ευκολότερα πολλά άλλα πράγματα, από καθημερινές κινήσεις μέχρι τη διαδικασία της γέννας ή το χορό. Κι αν μιλήσουμε για τα φτερά, ο σουρεαλισμός ανεβαίνει σε άλλα επίπεδα: «Πετάγομαι κάπου και επιστρέφω σε 5'»!

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ