H ΡΟΔΟΣ ΦΛΕΓΕΤΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ

Δεν υπάρχει πιο λυπηρό θέαμα, από το να βλέπεις τον τόπο σου να καίγεται. Η Ρόδος μας έχει δοκιμαστεί πολλές φορές από το απαίσιο τέρας, που λέγεται φωτιά. Μερικές φορές ευθύνεται η αμέλεια των ανθρώπων και άλλες πάλι, από εμπρηστές που ζηλεύουν το σμαραγδένιο νησί μας και θέλουν να το αφανίσουν. Χτες είχαμε πάλι το καταραμένο τέρας και μέχρι στιγμής, έχει καταφάει τριάντα χιλιάδες δασικής έκτασης. Ο πόνος όλων των Ροδιτών είναι μεγάλος, με αυτοθυσία πολύ εθελοντές, πολίτες και πυροσβέστες, παλεύουν άνισα με το τεράστιο, καταραμένο τέρας. Η πολιτεία αν και έχουμε ζητήσει αρκετές φορές, να μας στείλει επαρκές  εξοπλισμό και πυροσβέστες, κωφεύει. Περιμένει δηλαδή να μας κατασπαράξει το τέρας και μετά να μας στείλει βοήθεια. Τα πνευμόνια της Ρόδου αυτή την στιγμή είναι κατάμαυρα από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα, της καταστροφικής φωτιάς.

Θυμάμαι πριν δυο χρόνια σε μια βόλτα μας  στις πεταλούδες, βλέπαμε γύρω μας ένα νεκροταφείο. Δέντρα καμμένα χώμα μαυρισμένο, ήταν σαν να περνούσαμε από τα καζάνια της κόλασης. Το νησί μας διαθέτει πανέμορφες δασικές εκτάσεις, που χαίρεσαι να κάνεις την βόλτα σου και να τις θαυμάζεις. Αλίμονο όμως αν περάσεις από ένα καμένο δάσος, ο πόνος σου σφίγγει  την καρδιά, στην ξεριζώνει χωρίς υπερβολές. Χιλιάδες φορές ομάδες εθελοντών, μαθητών, προσκόπων και άλλων φορέων που αγαπούν τον τόπο μας, έχουν πάει για αναδάσωση και άλλες τόσες φορές μας έχουν κατακάψει τα βρωμερά χέρια των εμπρηστών. Ένα δέντρο εκτός από την ομορφιά του, μας δίνει και τις ευεργετικές υπηρεσίες του. Μας δίνει το οξυγόνο για μια καλύτερη και υγιεινή ζωή. Ένα δέντρο είναι αδελφάκι του ανθρώπου ή μάλλον ο καλός του άγγελος. Φροντίζει να τον προστατεύει από πολλά κακά, από πλημμύρες, μόλυνση του περιβάλλοντος και του δίνει ψυχική γαλήνη κοιτάζοντάς το. Επίσης είναι ζωντανός οργανισμός και μάλιστα, πιο ανθεκτικός στο χρόνο από εμάς. Αν λοιπόν αφήνουμε την πολύτιμη αυτή  ζωή να καίγεται, σίγουρα θα παρασύρει και εμάς σε αυτό τον θάνατο. 

Αν είχα μπροστά μου έναν εμπρηστή θα του έκαιγα τα χέρια, πρώτον για να μην ξανακάψει ούτε κλωνάρι και δεύτερον, για να καταλάβει και να νιώσει τον πόνο, που προξενεί σε ένα δέντρο και σε όλους εμάς.

Αν είχα μπροστά μου έναν πολιτικό, θα τον χαστούκιζα για να μάθει να σέβεται τον πλούτο και το οξυγόνο του νησιού μου. Αν είχα μπροστά μου τον Θεό, θα τον παρακαλούσα να κοιτάξει και να προστατέψει το νησί μας. Αν είχα μπροστά μου, κάποιον που ευθύνεται με την αμέλεια του για την πυρκαγιά, θα τον έφτυνα και θα του έλεγα να κοιτάξει την βιβλική καταστροφή που προξένησε. Θλίβομαι και κλαίω από χτες, όταν κοιτάζω την καταστροφική πορεία του αδίστακτου τέρατος, με την πύρινη γλώσσα. 

Δεν μπορώ να συνεχίσω να σας λέω τα συναισθήματα που νιώθω, γιατί πονώ ακόμα περισσότερο. Θέλω μόνο να ευχαριστήσω όλους αυτούς τους απλούς πολίτες αλλά και το σώμα των πυροσβεστών, αέρας και ξηράς και σε όσους άλλους βρίσκονται από χτες στην φωτιά και με αυτοθυσία παλεύουν για να την σβύσουν. Κουράγιο παιδιά εμείς θα αντέξουμε και αυτή την καταστροφή και πάλι θα αναστήσουμε τα δικά μας δάση. Έτσι για πείσμα όλων αυτών, που συμβάλλουν με κάθε τρόπο, για να μας καταστρέψουν. 

Μύριαμ Κ. Ρόδος

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ