ΣΗΚΩΝΟΜΑΙ ΟΡΘΙΟΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΟΙΤΑΩ ΜΠΡΟΣΤΑ, ΚΟΙΤΑΩ ΠΙΣΩ, ΚΟΙΤΑΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΒΟΥΤΑΩ… ΜΠΡΟΣΤΑ !!

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΕΞΕΥΓΕΝΙΣΤΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΣΤΡΑΦΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΟΥ;
ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥ;

ΑΝ ΔΕΝ ΜΕΛΕΤΗΣΕΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΛΑΘΗ;
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ;
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ, ΧΩΡΙΣ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΔΙΕΠΟΥΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;

ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΣΤΟ ΧΑΟΣ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΤΟ ΓΝΩΡΙΜΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ.
ΜΠΡΟΣΤΑ ΕΝΑ ΣΚΟΤΑΔΙ- ΕΡΕΒΟΣ-
ΠΙΣΩ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΓΝΩΡΙΜΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ.
ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ
ΜΠΡΟΣΤΑ Η ΕΛΠΙΔΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ


ΕΝΑΣ ΑΡΧΕΓΟΝΟΣ ΦΟΒΟΣ ΠΟΥ ΚΑΡΑΔΟΚΕΙ ΝΑ ΣΕ ΓΟΝΑΤΙΣΕΙ
ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΤΟΛΜΗΣΕΣ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙΣ ΟΡΘΙΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΧΑΟΣ
ΣΤΟ ΑΠΥΘΜΕΝΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΕΡΕΒΟΣ ΠΟΥ ΧΩΝΕΥΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΠΕΙΡΟ ΧΟΡΟ ΤΟΥ

ΠΙΣΩ ΟΛΑ ΣΕ ΣΕΙΡΑ, ΣΑΝ ΟΠΤΙΚΗ ΙΝΑ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΘΡΕΠΤΙΣΕΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΗΞΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΡΕ ΚΑΡΕ ΠΟΥ ΜΕ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΘΙΣΜΕΝΟ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΑΙΩΡΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΚΕΝΟ!...

ΜΙΑ ΠΑΡΟΤΡΥΝΣΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΙΣΩ, ΒΟΥΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ…

ΜΙΑ ΑΧΝΗ ΦΩΝΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΟΣ ΑΝΤΙΛΑΛΕΙ, ΒΟΥΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ !
ΜΕ ΕΛΚΕΙ, ΜΑ ΜΕ ΚΡΑΤΑ Ο ΦΟΒΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ
ΜΕ ΚΡΑΤΑ Η ΛΟΓΙΚΗ
ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
ΚΑΘΟΛΟΥ Η ΓΝΩΣΗ.
ΜΟΙΑΖΕΙ ΛΙΓΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΧΑΟΣ
ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙ


ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΟΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ
ΚΟΙΤΑΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ, ΚΟΙΤΑΩ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΜΝΗΜΕΣ ΜΟΥ, ΨΑΧΝΩ ΝΑ ΒΡΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΡΙΣΚΩ ΝΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΜΕΣΑ ΣΕ ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ ΝΕΦΕΛΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΠΟΛΥΔΥΝΑΜΑ ΠΕΔΙΑ…
ΝΑ ΚΑΒΑΛΑΕΙ ΣΤΙΣ ΟΥΡΕΣ ΤΩΝ ΚΟΜΗΤΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΙΓΥΡΙΖΕΙ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΚΟΣΜΩΝ
ΑΛΛΟΤΕ ΝΑ ΠΑΛΕΥΕΙ, ΑΛΛΟΤΕ ΝΑ ΓΛΕΝΤΑΕΙ, ΑΛΛΟΤΕ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ, ΑΛΛΟΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΟΣΜΙΚΗ ΧΡΥΣΟΣΚΟΝΗ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΦΤΕΙ ΣΑΝ ΒΡΟΧΗ ΣΕ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ, ΑΛΛΟΤΕ ΝΑ ΕΝΔΥΕΤΑΙ ΣΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΠΟΛΥΧΡΩΜΟ ΓΑΪΤΑΝΑΚΙ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ.

ΑΛΛΟΤΕ ΗΛΙΟΣ, ΑΛΛΟΤΕ ΦΕΓΓΑΡΙ, ΑΛΛΟΤΕ ΜΑΚΡΙΝΟ ΑΣΤΡΟ ΠΟΥ ΤΡΕΜΟΣΒΗΝΕΙ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΝΟΣ ΦΤΩΧΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΟΥ ΚΑΘΙΣΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΕΙ…

ΑΛΛΟΤΕ ΜΕΝΩ ΜΟΝΟΣ ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΕΛΠΙΔΕΣ, ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΟΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ, ΜΗΠΩΣ ΑΚΟΥΣΩ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΒΓΑΛΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ. ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΑΧΝΗ ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΟΣ ΝΑ ΜΕ ΕΛΚΕΙ.

ΒΟΥΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ…!



ΒΟΥΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ…!

ΚΟΙΤΑΩ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ, ΠΙΣΩ ΜΟΥ, ΝΑ ΒΡΩ ΤΑ ΟΠΛΑ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΠΑΝΟΠΛΙΑ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΑΧΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΠΡΟΦΥΛΑΞΕ
ΚΑΙ ΤΑ ΒΡΙΣΚΩ ΣΕ ΜΙΑ ΠΤΥΧΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΣΚΟΝΙΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΥΛΙΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, ΟΧΙ ΠΕΤΑΜΕΝΑ, ΑΚΟΥΜΠΙΣΜΕΝΑ ΜΕ ΤΙΜΗ ΟΠΩΣ ΑΡΜΟΖΕΙ, ΑΛΛΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ.

Η ΓΝΩΡΙΜΗ ΑΙΣΘΗΣΗ ΚΑΘΩΣ ΤΑ ΦΟΡΑΩ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΜΟΥ.

ΑΛΗΘΕΙΑ

ΣΕΒΑΣΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΤΑ ΟΠΛΑ ΜΟΥ

ΣΗΚΩΝΟΜΑΙ ΟΡΘΙΟΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΚΟΙΤΑΩ ΜΠΡΟΣΤΑ, ΚΟΙΤΑΩ ΠΙΣΩ, ΚΟΙΤΑΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΒΟΥΤΑΩ…

ΜΠΡΟΣΤΑ !!

Γ.Α.ΡΟΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ