ΠΕΡΙ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΟΣΑ ΔΙΕΣΩΘΗΣΑΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΣΤΑΓΕΙΡΙΤΟΥ

Πρώτος ιερός ποιητής λογίζεται εν Ελλάδι ο Ορφεύς, ενώ γνώστες των μυστηρίων ήσαν οι Κάβειροι εις την νήσον Σαμοθράκη, ο Μελάμπους εις Αργολίδαν, ο Μουσαίος εν Αθήναις, ο Τροφώνιος εις Βοιωτίαν. Λόγω του αρρήτου των τελουμένων μυστηρίων, δεν σώζονται συγγράμματα. 

Διεσώθησαν όμως αναφοραί εις συγγράμματα χριστιανών όπως του Κλήμεντος, του Αρνοβίου και Τερτυλλιανού, τα οποία βρίθουν αλληγοριών ώστε να διαφυλάξουν τα κρυπτόμενα εις αυτά μυστικά. Απο τα σωζόμενα συνάγεται ότι η μύησις εδίδασκε τέσσερα δόγματα. 


1ον) την αλληγορίαν της μυθολογίας εκάστου θεού. 
2ον) ότι ο θεός είναι δημιουργός, προνοεί, διοικεί τα όντα και γνωρίζει τους διαλογισμούς των ανθρώπων.
3ον) την αθανασίαν της ψυχής
4ον) την κρίσιν και ανταπόδοσιν εις την «άλλην ζωήν».

Όλα τούτα είναι ηθικά και εναποθηκευμένα υπό της φύσεως εις την καρδίαν των ανθρώπων. Οι μυούμενοι εθεωρούντο μεταξύ των αδελφοί, δια του δεσμού μυήσεως και συνέτρεχον ο εις τον άλλον αλληλοβοηθούμενοι. Χαρακτηριστικά των ήσαν : να είναι αμόλυντοι, καθαροί, ανδρείοι, γενναίοι, άφοβοι και ενάρετοι. Δια τούτο οι προς μύησιν εδοκιμάζοντο, και όταν επιτυχώς διήρχοντο τα στάδια των δοκιμασιών, εθεώρουν ότι επαναγεννήθησαν κατόπιν θανάτου. Ο Στοβαίος ορθώς λέγει ότι : «τον ίδιον αγώνα δοκιμάζει η ψυχή του θνήσκοντος και του μυημένου». Τα πλέον γνωστά μυστήρια ήσαν τα Ελευσίνια. Υπήρχον τα μικρά της Περσεφόνης (όπου προηγείτο καθαρισμός και προπαρασκευή, και τα μεγάλα σπουδαιότατα της Δήμητρος.

ΜΥΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

Ο μυούμενος είχεν τινά ως εγγυητήν –θετός πατήρ (ως ο σημερινός νονός), πρόσωπον ενάρετον και πιστόν, του οποίου ήθελε να ομοιάσει. Αφού εδοκιμάζετο δια νηστειών, σκληραγωγιών κλπ εφέρετο εις ιερόν το οποίον ευρίσκετο πλησίον ποταμού. Εκεί ελούετο ώστε να καθαρθεί απο το μίασμα της προηγούμενης διαγωγής του. Καταδεικνύεται ούτως ότι οι χριστιανοί αντέγραψαν την όλην διαδικασίαν δια του «μυστηρίου του βαπτίσματος». 

Ο ιερεύς όστις επιστάτει ονομάζετο Υδρανός, διότι ο καθαρμός συντελείτο δια του ύδατος. Κατόπιν εθυσίαζον θυληκόν χοιρίδιον αλληγορούντες την ευφορίαν της φύσεως. Ύστερον εδίδετο όρκος όστις έλεγεν ότι δεν κοινοποιεί εις ουδένα όσα είδεν.

 Ο ιερεύς επέβαλλε τότε περιέργους ερωτήσεις εις τον μυούμενον όπως : «έφαγες καρπούς»; Δια να λάβει ως απάντησιν : «ενήστευσα, έπιον κυκεώνα, έλαβον εκ της κίστεως, έβαλον εις κάλαθον, έλαβον απο τον κάλαθον και έβαλον εις την κίστιν.» δια τους πολλούς ίσως είναι ακατανόηται αι φράσεις αυταί.

 Δεν είναι δύσκολαι δι όσους έχωσιν εντρυφήσει εις άρρητα να εννοήσωσιν το μυστικόν των αλληγοριών. {κυκεών ήτο μίγμα οίνου, μέλιτος, ύδατος και αλεύρου}, ενώ κίστις ελέγετο το κιβώτιον.

 Ο κάλαθος και η κίστις εφέροντο δια πομπής κατά τας εορτάς της Δήμητρος. Μετά ταύτα, ο μυούμενος εεθεωρείτο μύστης των μικρών Μυστηρίων και απεκαλείτο δόκιμος ως άξιος να μυηθεί εις τα μεγάλα Μυστήρια.


Εις την επομένην ανάρτησιν, θα αναφέρω όλο το τυπικόν των Μεγάλων Μυστηρίων καθώς και τας λέξεις άτινας εχρησιμοποίουν οι μυούμενοι και οι ιερείς. Επέλεξα δε ως γλώσσαν γραφής την παρωχημένην αλλά πλησιεστέραν προς την αρχαίαν καθαρεύουσαν και ούτως γράφων θεωρώ ότι εννοήσωσιν καλύτερον οι ομόδοξοι τας αληθείας των προγόνων.

Υμέτερος Αργικέραυνος

Συνεχίζεται.......................


ΝΕΦΕΛΗΓΕΡΕΤΗΣ ΑΡΓΙΚΕΡΑΥΝΟΣ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ