Ποιος την ζωή μου, ποιος την κυβερνά;

             …όταν ρώτησε ο νους και η καρδιά επαναστάτησε, το ΕΙΜΑΙ, άρχισε να ψάχνει την ταυτότητά του!
«Ποιος την ζωή μου, ποιος την κυνηγά;» Το άκουσμα αυτού του γνωστού τραγουδιού, έφερε στο φώς ένα ερώτημα που κοιμόταν, ποιος ξέρει πόσα χρόνια στο υποσυνείδητο, σαν φίδι, σε χειμερία νάρκη. Όχι όμως για το ποιος την κυνηγά, αλλά ποιος άραγε την κυβερνά. Το κράτος, η πολιτική και οι πολιτικοί, οι εργοδότες, οι άνδρες, τα χρήματα, το κατεστημένο, η θρησκεία, ποιος; Και αν βρω ποιος την κυβερνά τι μπορώ να κάνω για να την αλλάξω; Άραγε μπορώ να την αλλάξω, ή  μήπως είμαι έρμαιο των όποιων καταστάσεων;

Δεκάδες ερωτήματα πυροδότησαν το νου μου και η μία σκέψη διαδέχονταν την άλλη.  Γρήγορα, χάθηκα στα υπεράριθμα δωμάτια του νοητικού μου κάστρου! Κουράστηκα και καθώς οι σκέψεις μου έφεραν ανησυχία και ταραχή, ξέχασα ποια είμαι! Χωρίς να το καταλάβω έχασα την εξουσία του ΕΙΝΑΙ μου! Αστραπιαία οι ρόλοι μοιράστηκαν! Το Εγώ πήρε τον ρόλο του αρχηγού,  ο νους του υπαρχηγού και η προσωπικότητα του υπασπιστή. Για το ΕΙΝΑΙ, έμεινε μόνο ο ρόλος του παρατηρητή! 

 Ταραχή! Η καρδιά χτύπησε δυνατά για να θυμίσει την ύπαρξή της. 
-Είμαι κι εγώ εδώ, μην με φορτώνεις με «βαριές» σκέψεις. Γιατί δεν με ρωτάς τι θέλω, τι μου αρέσει; Εγώ δεν έχω λόγο; 
-Τς,τς,τς γυναίκες! Σκέφτηκε ο νους υποτιμητικά με ύφος αρχηγού. Και για να δώσει μεγαλύτερη ισχύ στην θέση του, είπε: ωραία λοιπόν, τι θέλεις;
-Έ, κάτσε να ηρεμήσω πρώτα από τον τρόμο που μου προκάλεσαν οι σκέψεις σου. Θέλω ηρεμία και γαλήνη για να εκφραστώ.
-Πιστεύεις ότι είναι καιρός για τέτοιες πολυτέλειες; Τα πράγματα τρέχουν! Είπε ο νους φουσκώνοντας  το στήθος του σαν τενόρος που παίρνει ανάσα πριν την κορώνα.
-Καημένε, οι αυταπάτες σου τρέχουν κι εσύ σαν πιστός δούλος τις ακολουθείς. Τι νομίζεις ότι κάνεις όταν τρέχεις από δωμάτιο σε δωμάτιο; Ίσα- ίσα που ξεσηκώνεις όλο το παλάτι χωρίς λόγο και μας αναστατώνεις με τα φαντάσματά σου!!! Είπε η καρδιά εκφράζοντας σε ήρεμο τόνο, τον θυμό της.
-Μην μαλώνετε. Υπάρχουν τόσες ανάγκες που κάθε διαμάχη μας απομακρύνει από τον κύριο στόχο μας! Είπε ο υπασπιστής
-Ο οποίος είναι; Ρώτησε ο νους κοροϊδευτικά.
-Μα που ζεις; Μας παίρνουν την εξουσία μέσα απ’ τα χέρια μας! Πρέπει να πολεμήσουμε!
-Ποιόν;
-Αυτούς!
-Ποιοι είναι αυτοί; Και για να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους μην παίρνεις τον ρόλο του αρχηγού, γιατί αρχηγός δεν είσαι.
-Και ποιος είναι, εσύ; Από πότε;
-Ε, φώναξε η καρδιά και ανοίγοντας μια τεράστια αγκαλιά, σκέπασε τον αρχηγό και τον υπασπιστή με τα τρυφερά της χέρια. Ησυχάστε, ψιθύρισε, ησυχάστε.  Ένα γλυκό, καθαρό και ιδιαίτερα λαμπερό φώς άρχισε να ρέει μέσα  στην αγκαλιά της σκορπώντας γαλήνη και αγάπη. Για αρκετή ώρα έμειναν όλοι σιωπηλοί απολαμβάνοντας την γλυκιά θαλπωρή. Όσο περνούσε η ώρα η αγάπη τους διαπερνούσε αφήνοντας μια αίσθηση πληρότητας. Μαλάκωσαν και οι δυο και λόγια άλλα δεν έβρισκαν να πουν. Καθώς ανασηκώθηκαν έστρεψαν το βλέμμα τους στην καρδιά.
-Εσύ είσαι ο αρχηγός; Ρώτησαν
-Όχι αγαπημένοι, εγώ σας έδειξα τι θέλω και τι μπορώ να κάνω. Αρχηγός έτσι όπως εσείς το εννοείτε δεν υπάρχει! 
Τότε το ΕΙΜΑΙ θυμήθηκε! 
-Α! αναφώνησε. Είδα ένα όνειρο ότι ήμουν άνθρωπος και δεν θυμόμουν ότι ΕΙΜΑΙ!! Τι παιγνίδι κι αυτό είπε και με μιας απλώθηκε σε ολόκληρο το σύμπαν!!!!    

Εύα Κορολή

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ