Με ξενολιγούρα κι αρλούμπες, ψήφοι δεν μαζεύονται

Οι αρλούμπες και η ξενολιγούρα: Η Ελλάδα δεν πάσχει από έλλειψη νόμων, αλλά από πληθώρα κακών νόμων–δηλαδή νόμων που δημιουργήθηκαν για να εξυπηρετήσουν “φωτογραφικά” συμφέροντα και εκάστοτε κομματικές ή/και ψηφοθηρικές ανάγκες. Πάσχει επίσης από ανεφαρμογή νόμων και επιλεκτική ή κατά καιρούς εφαρμογή τους.

Και είναι μεγάλη αρλούμπα και έχει καταντήσει σκέτη αηδία αυτή με το Βενιζέλο να λέει “διεθνής υποχρέωση της Ελλάδος το αντιρατσιστικό”, γιατί σύμφωνα με το παγκόσμιο Δίκαιο, από αρχαιοτάτων χρόνων έως και σήμερα, και για όλες τις χώρες του κόσμου, η πρώτη και βασική υποχρέωσή τους είναι η εγγύηση της ζωής, ελευθερίας, τιμής, και περιουσίας των πολιτών της.

Και εάν πιάσουμε δέ και τις άλλες χώρες (και αναφέρομαι στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και στην Αμερική) το τελευταίο διάστημα βρίθει παραδειγμάτων που οι υποχρεώσεις και οι νόμοι πήγαν περίπατο μπροστά στις “νέες, έκτακτες συνθήκες”–κάπως έτσι δεν βαφτίστηκε η αρχική απόφαση να μην είναι εγγυημένες ούτε οι εγγυημένες καταθέσεις στην Κύπρο;! Η οποία απόφαση για “κούρεμα καταθέσεων” έγινε τώρα από ανήκουστη έκνομη κατάσταση…κανονισμός της ΕΕ που θα εφαρμόζεται “όποτε υπάρχει ανάγκη”.

Και να τα πούμε σταράτα τα πράγματα. Αντιρατσιστικό νομοσχέδιο δεν ψηφίζεις όταν οι εντάσεις είναι στο κατακόρυφο–και δικαιολογημένα είναι, αφού η κυβέρνηση αδυνατεί αυτή τη στιγμή να λύσει το τραγικό πρόβλημα που έχει γίνει για την Ελλάδα το μεταναστευτικό. Και πώς να το λύσει τώρα εξάλλου; Όταν βρίσκεται μία χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας με χίλιες απειλές και κινδύνους στο κεφάλι της (από τις ακρότητες που κάθε τόσο προτείνουν ορισμένοι ισχυροί συντηρητικοί Γερμανικοί παράγοντες, έως την ολοένα και πιο θρασεία συμπεριφορά μιας γειτονικής τοπικής υπερδύναμης–της Τουρκίας) είναι φύσει και θέσει αδύνατον να λυθούν κοινωνικά προβλήματα, όσο εκρηκτικά κι αν είναι.

Είναι επίσης αδύνατον να επιχειρήσεις καν να επουλώσεις μία πληγή όταν συνεχώς την βαθαίνεις–και κάθε μέρα, νέοι μετανάστες φτάνουν στα ελληνικά σύνορα με κάθε τρόπο, από το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, τώρα και τη Συρία…

Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως ένας από τους βασικούς λόγους που πάνω από μισό αιώνα δεν μπορεί να λυθεί το Μεσανατολικό, είναι το θέμα της επιστροφής των Αράβων προσφυγών στα εδάφη που σήμερα ανήκουν στο Ισραήλ. Έτσι και γυρίσουν αυτοί, ανατρέπεται το δημογραφικό και το πολιτικό σύστημα, και φυσικά θα χαθεί η χώρα μένοντας στα χέρια αφενός των Αράβων μουσουλμάνων και αφετέρου των ακραίων Ορθοδόξων Εβραίων εποίκων, γιατί ο συνδετικός ιστός που θα μπορούσε να επιτρέψει την συνύπαρξη όλων των στοιχείων θα μετατραπεί σε μειοψηφία, η οποία, καταθορυβημένη, θα αναγκαστεί να φύγει προκειμένου να σωθεί.

Η Ελλάδα, για πληθώρα λόγων, δεν είναι χώρα μεταναστών, τι να κάνουμε τώρα. Η Αμερική, η κατεξοχήν χώρα μεταναστών, όταν μάζεψε όσους χρειαζόταν για να γίνει μεγάλη και δυνατή, έθεσε σε ισχύ την αυστηρότερη νομοθεσία του κόσμου για τον έλεγχο και περιορισμό της μετανάστευσης. Πλέον, ουσιαστικά απαγορεύει όχι απλώς τη μετανάστευση, αλλά και τη διαμονή άνω ολίγων μηνών, σε όλους εκτός από τρεις κατηγορίες ανθρώπων:

…τους geniuses στον τομέα τους, τους πάμπλουτους και διατεθειμένους να επενδύσουν όλα τα λεφτά του στην τόνωση της Αμερικανικής οικονομίας, και τους φτωχούς πολίτες συγκεκριμένων Ασιατικών ή Λατινοαμερικανικών χωρών που φτάνουν εδώ στις ακτές των ΗΠΑ ως φθηνά εργατικά χέρια στη δούλεψη συγεκριμένων Αμερικανών επιχειρηματιών που επισήμως αναλαμβάνουν και την ευθύνη αυτών των ανθρώπων.

Κατ’εξαίρεση, γίνεται αποδεκτός με πολύ, πολύ αυστηρά κριτήρια ένας συγκεκριμένος αριθμός ανθρώπων (ο αριθμός κατ’έτος διαφέρει ανάλογα με τις ανάγκες και δυνατότητες που κρίνουν πως έχουν οι ΗΠΑ) ως πολιτικοί πρόσφυγες, ή βάσει συγκεκριμένων ρυθμίσεων-συμφωνιών που (σπάνια πλέον) συνάπτουν οι ΗΠΑ με άλλες χώρες, στο πλαίσιο διμερών σχέσεων, προκειμένου να βοηθήσουν αυτές τις χώρες, ή για να καλύψουν καποια εσωτερικη ανάγκη δική τους.

Επίσης στην Αμερική δεν απαγορεύεται μονάχα το loitering (το να καθυστερείς, στεκόμενος έτσι στον δρόμο ή μπροστά σε σπίτια όπου δεν έχεις λόγο να βρίσκεσαι) αλλά και το soliciting (η ζητιανιά), και εάν δεν έχεις πληρώσει το εισητήριο, ούτε από τις μπάρες του Μετρό μπορείς να περάσεις, ούτε ο οδηγός του λεωφορείου θα σου ανοίξει την πόρτα.

Θα βρεθούν σίγουρα εκείνοι που θα με ψέξουν που αναφέρω την Αμερική και το Ισραήλ ως πρότυπα χωρών. Αλλά δεν επιχειρώ να κάνω κάτι τέτοιο. Απλώς λέω πως όταν τίθεται θέμα επιβίωσης μιας χώρας και ενός έθνους, πρώτα κοιτάς αυτό και τους πολίτες του, και μετά, μόλις πάρεις λίγο επάνω σου, όλα τα άλλα. Και για να επιβιώσει κάθε χώρα like a man, it’s gotta do what it’s gotta do, όπως λένε και εδώ στις ΗΠΑ!

Και μία τελευταία κουβέντα. Πρακτική. Πες κι ότι περνάει το αντιρατσιστικό και ψηφίζεται. Ποια αστυνομία θα περιφρουρήσει αυτό το νόμο ή/και θα δράσει κατασταλτικά εάν παραβιαστεί; Αυτή που δεν προλαβαίνει τις καθημερινές άγριες ληστείες, τις δολοφονίες, τους πυροβολισμούς στο κέντρο του Παγκρατίου, και που βάζει από την τσέπη της για να αγοράσει βενζίνη για τα περιπολικά; Αυτή που για λόγους κοινωνικής ειρήνης δεν μπορεί να μπει στο “άβατο” των Εξαρχείων, το “άβατο” του Ζεφυριού, τα κτίρια του παλιού κέντρου που έχουν καταληφθεί από οικογένειες λαθρομεταναστών, το “άβατο” του λιμανιού της Πάτρας

…και άλλα τόσα “άβατα” στα οποία έχει τεμαχιστεί η χώρα και η ζωή μας. Και ποιό δικαστήριο θα τη δικάσει; Που χάνει κανείς το δίκιο του σήμερα και ελπίζει να μπορέσει να το διεκδικήσει…τρία και τέσσερα χρόνια αργότερα; Και ποια φυλακή να δράσει σωφρονιστικά; Που βγάζουν τους δολοφόνους έξω γιατί δεν χωρούν όλοι, και γιατί εξάλλου μέσα έτσι πως είναι η κατάσταση, πορτοφολάς μπαίνει ο άλλος, μαζικός σφαγέας βγαίνει…

Η Ελλάδα δεν έχει ούτε το μέγεθος και τον πληθυσμό της Βρετανίας και της Γαλλίας, ούτε και τους ιστορικούς, γλωσσικούς, πολιτικούς, πολιτισμικούς, ηθικούς και οικονομικούς δεσμούς που έχουν αυτές οι δύο Ευρωπαϊκές υπερδυνάμεις, με τις χώρες από τις οποίες προέρχεται η πλειοψηφία των μεταναστών τους. Και παρολ’αυτά βλέπουμε καθημερινά–πρόσφατα με τραγικό τρόπο στο Λονδίνο, αλλά και στο Παρίσι–τα τεράστια προβλήματα.

Μη μιλήσουμε για τους Σκανδιναβούς που έχουν αυτοδιοριστεί παγκόσμιοι τιμητές των πάντων: οι νέοι νόμοι Δανίας, Σουηδίας–στην οποία πρόσφατα σημειώθηκαν άγριες ταραχές μεταξύ των αρχών και μεταναστών–, τώρα και Ολλανδίας, έναντι των μεταναστών κινούνται στο όριο αυτού που θέλουν να ποινικοποιήσουν οι Βενιζέλος-Κουβέλης. Έλεος πια με την υποκρισία αυτών των δύο! Με την ξενολιγούρα και τις αρλούμπες ψήφοι δεν μαζεύονται.

Αμαλία Νεγρεπόντη

Το πιο λογικό άρθρο που έχω διαβάσει, από αρθρογράφο, γιατί οι δημοσιογράφοι συνήθως διακατέχονται από αριστερίστικη νοοτροπία που δεν τους επιτρέπει να δουν και να περιγράψουν το πρόβλημα των μεταναστών λαθραίων και μη, του κράτους της παράνοιας και όλα αυτά που » βλέπουμε και δεν αγγίζουμε» ή το χειρότερο όποιος τολμήσει να σχολιάσει με στοιχειώδη λογική, το παράλογο που βλέπουν τα ματάκια του, ν’ αντιμετωπίζετε με ετικέτες του στυλ ρατσιστής φασίστας κλπ αηδίες !

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ