Τα βρέφη γεννιούνται με το ένστικτο του θηλασμού,το οποίο αφενός ικανοποιεί την ανάγκη της διατροφής, αφετέρου υποκαθιστά τη σύνδεσή τους με τη μητέρα και ως εκ τούτου τους προσφέρει μεγάλη ευχαρίστηση. Πολλές φορές ο χρόνος που χρειάζονται τα παιδιά για να ικανοποιήσουν το ένστικτο του θηλασμού ξεπερνάει το χρόνο που διατρέφονται και τότε οδηγούνται σ' αυτό που λέγετε μη τροφικός θηλασμός δηλαδή στο θηλασμό του δάκτυλου ή της πιπίλας. Η πιπίλα είναι ένας συνηθισμένος τρόπος κάλυψης της ανάγκης του θηλασμού, πού μπορεί να λειτουργήσει και προληπτικά κατά της συνήθειας θηλασμού του δακτύλου. Προσπάθεια αποφυγής της χρήσης της πιπίλας στα παιδιά που χρειάζονται να θηλάσουν οδηγεί στο θηλασμό του δακτύλου το οποίο σαν υποκατάστατο της συνήθειας έχει σοβαρότερες συνέπειες στην ανάπτυξη των γνάθων.
Η χρήση της πιπίλας είναι προτιμότερη από το πιπίλισμα του δακτύλου, διότι η συνήθεια αυτή σταματά ευκολότερα και δεν προκαλεί το ίδιο σοβαρές στοματογναθικές ανωμαλίες.
Η πιπίλα είναι μία γλυκιά συνήθεια για τα περισσότερα μωράκια, αλλά και μία «διέξοδος» για τους γονείς, καθώς γνωρίζουν ότι μόλις τη χρησιμοποιήσουν τα αγαπημένα τους αγγελούδια θα σταματήσουν κατά πάσα πιθανότητα να κλαίνε.
Όταν όμως το μωράκι συμπληρώσει τα δύο του χρόνια οι ειδικοί πιστεύουν ότι ηπιπίλα δεν είναι πλέον απαραίτητη. Μάλιστα και από την ηλικία του ενός έτους είναι σημαντικό να μειωθεί η χρήση της, έτσι ώστε το μωρό να αρχίσει να πειραματίζεται με τις λέξεις και να μην έχει το στόμα του.. μπουκωμένο.
Η εκτεταμένη χρήση πιπίλας, όπως τονίζουν οι παιδοδοντίατροι, επηρεάζει τανεογιλά δοντάκια, ειδικότερα εξωθεί τα δύο επάνω κεντρικά δοντάκια προς τα έξω.
Τα μωρά που αποκοιμιούνται την ώρα που θηλάζουν ή πίνουν γάλα με τομπιμπερό, σακχαρούχο νερό, χυμό φρούτων με το μπιμπερό κινδυνεύουν να αναπτύξουν σοβαρή τερηδόνα στα μπροστινά τους δόντια, η οποία υποβοηθείται από την επίδραση οξέων που παράγονται από βακτήρια, των οποίων η ανάπτυξη ευνοείται από τις ζαχαρούχες τροφές και τα οποία διαβρώνουν το σμάλτο των δοντιών.Η τερηδόνα του θηλασμού είναι μια βαριάς μορφής καταστροφή των δοντιών, η οποία οφείλεται σε κακό τρόπο διατροφής των παιδιών. Αυτή η μορφή τερηδόνας παρατηρείται συνήθως σε παιδιά από 2 έως 5 ετών και αφορά τα νεογιλά δόντια τους.
Το τάισμα του μωρού σας με το μπιμπερό θα πρέπει λοιπόν να γίνεται όταν είναι όρθιο και ξύπνιο και να κοιμάται πάντα με καθαρά δόντια. Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της τερηδόνας του θηλασμού είναι η πρόληψή της. Η πρόληψη γίνεται με την ενημέρωση των γονέων για το τι πρέπει να κάνουν και τι να αποφεύγουν. Για τον λόγο αυτό:
• Θηλάστε το μωρό σας τουλάχιστον μέχρι τον 4ο ή 6ο μήνα.
• Εάν δίνετε μπιμπερό στο παιδί σας το βράδυ για να κοιμηθεί, φροντίστε αυτό να έχει νερό. Να αποφεύγετε οπωσδήποτε πολύωρη χρήση μπιμπερό με χυμό ή πιπίλας βουτηγμένης σε μέλι. Μέχρι να μπορέσει το μωρό να πιει από ποτήρι ταΐστε τους χυμούς ή αλλά υγρά με το κουταλάκι.
• Κι ακόμη πριν το μωρό αποκοιμηθεί θα πρέπει να καθαρίζονται τα ούλα και τα δόντια του. Μπορείτε να χρησιμοποιείτε ένα μαλακό ύφασμα ή κάποιες από τις νέες βούρτσες βρεφικών δοντιών με οδοντόκρεμα .
• Κατά τη διάρκεια του ταΐσματος κρατήστε στα χέρια σας το μωρό σας και το μπιμπερό. Έτσι το παιδί μαθαίνει ότι οι γονείς είναι αυτοί που ελέγχουν το μπουκάλι. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συγχέεται η ώρα που το παιδί τρώει με την ώρα που κοιμάται, μια και πρόκειται για δύο ξεχωριστές δραστηριότητες.
• Από την ηλικία που το παιδί μπορεί να κάθεται μόνο του μπορεί και πρέπει να αρχίσει να πίνει τα υγρά από ειδικό ποτήρι με στόμιο. Η έγκαιρη αντικατάσταση του μπιμπερό με ένα ειδικό ποτηράκι με στόμιο θα οδηγήσει ομαλά το μικρό στο κανονικό ποτήρι. Γενικά, στόχος σας πρέπει να είναι το παιδί να έχει σταματήσει τη χρήση του μπιμπερό μέχρι το 12ο μήνα.
• Ο δραστικότερος τρόπος για τη διακοπή της συνήθειας του μπιμπερό είναι, βέβαια, να πεταχτεί το μπιμπερό στα σκουπίδια μετά τους 12 μήνες.
• Ένας άλλος είναι να αραιώνεται σταδιακά το γάλα με νερό, έτσι ώστε σε δύο εβδομάδες το περιεχόμενο του μπουκαλιού να είναι πλέον σκέτο νερό.
• Ένας τρίτος τρόπος είναι να μειώνεται καθημερινά η ποσότητα του γάλακτος μέχρι να σταματήσει η συνήθεια.
Τα μωρά που αποκοιμιούνται την ώρα που θηλάζουν ή πίνουν γάλα με τομπιμπερό, σακχαρούχο νερό, χυμό φρούτων με το μπιμπερό κινδυνεύουν να αναπτύξουν σοβαρή τερηδόνα στα μπροστινά τους δόντια, η οποία υποβοηθείται από την επίδραση οξέων που παράγονται από βακτήρια, των οποίων η ανάπτυξη ευνοείται από τις ζαχαρούχες τροφές και τα οποία διαβρώνουν το σμάλτο των δοντιών.Η τερηδόνα του θηλασμού είναι μια βαριάς μορφής καταστροφή των δοντιών, η οποία οφείλεται σε κακό τρόπο διατροφής των παιδιών. Αυτή η μορφή τερηδόνας παρατηρείται συνήθως σε παιδιά από 2 έως 5 ετών και αφορά τα νεογιλά δόντια τους.
Το τάισμα του μωρού σας με το μπιμπερό θα πρέπει λοιπόν να γίνεται όταν είναι όρθιο και ξύπνιο και να κοιμάται πάντα με καθαρά δόντια. Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της τερηδόνας του θηλασμού είναι η πρόληψή της. Η πρόληψη γίνεται με την ενημέρωση των γονέων για το τι πρέπει να κάνουν και τι να αποφεύγουν. Για τον λόγο αυτό:
• Θηλάστε το μωρό σας τουλάχιστον μέχρι τον 4ο ή 6ο μήνα.
• Εάν δίνετε μπιμπερό στο παιδί σας το βράδυ για να κοιμηθεί, φροντίστε αυτό να έχει νερό. Να αποφεύγετε οπωσδήποτε πολύωρη χρήση μπιμπερό με χυμό ή πιπίλας βουτηγμένης σε μέλι. Μέχρι να μπορέσει το μωρό να πιει από ποτήρι ταΐστε τους χυμούς ή αλλά υγρά με το κουταλάκι.
• Κι ακόμη πριν το μωρό αποκοιμηθεί θα πρέπει να καθαρίζονται τα ούλα και τα δόντια του. Μπορείτε να χρησιμοποιείτε ένα μαλακό ύφασμα ή κάποιες από τις νέες βούρτσες βρεφικών δοντιών με οδοντόκρεμα .
• Κατά τη διάρκεια του ταΐσματος κρατήστε στα χέρια σας το μωρό σας και το μπιμπερό. Έτσι το παιδί μαθαίνει ότι οι γονείς είναι αυτοί που ελέγχουν το μπουκάλι. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συγχέεται η ώρα που το παιδί τρώει με την ώρα που κοιμάται, μια και πρόκειται για δύο ξεχωριστές δραστηριότητες.
• Από την ηλικία που το παιδί μπορεί να κάθεται μόνο του μπορεί και πρέπει να αρχίσει να πίνει τα υγρά από ειδικό ποτήρι με στόμιο. Η έγκαιρη αντικατάσταση του μπιμπερό με ένα ειδικό ποτηράκι με στόμιο θα οδηγήσει ομαλά το μικρό στο κανονικό ποτήρι. Γενικά, στόχος σας πρέπει να είναι το παιδί να έχει σταματήσει τη χρήση του μπιμπερό μέχρι το 12ο μήνα.
• Ο δραστικότερος τρόπος για τη διακοπή της συνήθειας του μπιμπερό είναι, βέβαια, να πεταχτεί το μπιμπερό στα σκουπίδια μετά τους 12 μήνες.
• Ένας άλλος είναι να αραιώνεται σταδιακά το γάλα με νερό, έτσι ώστε σε δύο εβδομάδες το περιεχόμενο του μπουκαλιού να είναι πλέον σκέτο νερό.
• Ένας τρίτος τρόπος είναι να μειώνεται καθημερινά η ποσότητα του γάλακτος μέχρι να σταματήσει η συνήθεια.
Υπάρχει αποδεδειγμένη σχέση μεταξύ της παρατεταμένης χρήσης πιπίλας και της ωτίτιδας του μέσου ωτός. Αυτό βέβαια μπορεί είναι αποτέλεσμα και άλλων συνθηκών που συνδέονται με την κακή υγεία, όπως οι κακές συνθήκες στέγασης και το χαμηλό εισόδημα. Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της χρήσης πιπίλας και των λοιμώξεων των αφτιών –οι ειδικοί πιστεύουν ότι το πιπίλισμα αυξάνει την πιθανότητα να μεταφερθεί μια μόλυνση από το στόμα στην ευσταχιανή σάλπιγγα (ένας πόρος με τον οποίο συγκοινωνεί το μέσο αφτί με το ρινοφάρυγγα). Για να αποφευχθούν τέτοιου είδους προβλήματα, προσπαθήστε να περιορίσετε τη χρήση της πιπίλας.
Σύμφωνα με μελέτες των τελευταίων δέκα χρόνων, στο πρόσωπο των παιδιών αυτών τείνουν με τον καιρό να συμβαίνουν με αυξημένη πιθανότητα τα εξής:
• Τα δόντια του παιδιού πάσχουν πιο συχνά και πιο σοβαρά από τερηδόνα.
• Η άνω οδοντοστοιχία εφιππεύει την κάτω οδοντοστοιχία, με αποτέλεσμα το στόμα να μην κλείνει σωστά. Νεότερη έρευνα δείχνει ότι όσα μωρά θηλάζουν για περισσότερο από 12 μήνες έχουν 20 φορές μικρότερη πιθανότητα για ανώμαλη σύγκλιση των δοντιών.
• Δόντια συναθροίζονται, βγαίνουν όλα μαζί σε ένα σημείο.
• Η κάτω γνάθος γίνεται μακρόστενη και υποχωρεί προς τα πίσω.
• Τα μάγουλα φαίνονται ρουφηγμένα και όχι στρογγυλά.
• Η υπερώα στην άνω γνάθο – η οροφή του στόματος - γίνεται βαθιά και μακρόστενη, τοξωτή.
• Η γλώσσα προέχει έξω από το στόμα του παιδιού.
• Στην συνήθη έκφρασή του το παιδί εμφανίζει ανοιχτό στόμα.
• Γενικά το πρόσωπο χάνει την «στρογγυλάδα» του, γίνεται μακρύ και στενό. Μπορεί να φαίνεται ασύμμετρο.
• Το μικρό αναπνέει από το στόμα, αντί για τη μύτη που είναι το φυσιολογικό.
• Η αναπνοή από το στόμα φέρνει μολύνσεις, αμυγδαλίτιδες, ωτίτιδες και υπερτροφία στα «κρεατάκια».
• Το παιδί αναπτύσσει αποφρακτική άπνοια – σταμάτημα της αναπνοής – στον ύπνο, ροχαλίζει, κοιμάται βαριά και ανήσυχα, πέφτει το οξυγόνο του αίματός του.
• Σημαντική αποφρακτική άπνοια μπορεί να επηρεάσει τη διανοητική κατάσταση του παιδιού κατά τη διάρκεια της ημέρας, τη διάθεσή του, την απόδοσή του στο σχολείο, την καρδιακή λειτουργία και να προκαλέσει υπερκινητικότητα.
Πλεονεκτήματα της χρήσης πιπίλας
Το βασικό πλεονέκτημα για τους γονείς και τα άτομα που φροντίζουν το μωρό είναι ότι οι πιπίλες ηρεμούν τα μωρά ή τα βοηθάνε να κοιμηθούν. Το πιπίλισμα μιας πιπίλας ανακουφίζει τον πόνο, γι’ αυτό πολλοί γονείς δίνουν στα παιδιά τους πιπίλα όταν υποφέρουν από κολικούς ή όταν δεν μπορούν να ηρεμήσουν με τίποτα.
Επίσης, το πιπίλισμα βοηθάει τα πρόωρα μωρά. Μελέτες έχουν αποδείξει ότι τα πρόωρα μωρά (επειδή η μετάβαση στο ταίσμα με το μπιμπερό γίνεται πιο γρήγορα) θα τραφούν πιο καλά από το μπιμπερό αν τους έχετε δώσει πιο πριν να πιπιλίσουν μια πιπίλα.
• Τα δόντια του παιδιού πάσχουν πιο συχνά και πιο σοβαρά από τερηδόνα.
• Η άνω οδοντοστοιχία εφιππεύει την κάτω οδοντοστοιχία, με αποτέλεσμα το στόμα να μην κλείνει σωστά. Νεότερη έρευνα δείχνει ότι όσα μωρά θηλάζουν για περισσότερο από 12 μήνες έχουν 20 φορές μικρότερη πιθανότητα για ανώμαλη σύγκλιση των δοντιών.
• Δόντια συναθροίζονται, βγαίνουν όλα μαζί σε ένα σημείο.
• Η κάτω γνάθος γίνεται μακρόστενη και υποχωρεί προς τα πίσω.
• Τα μάγουλα φαίνονται ρουφηγμένα και όχι στρογγυλά.
• Η υπερώα στην άνω γνάθο – η οροφή του στόματος - γίνεται βαθιά και μακρόστενη, τοξωτή.
• Η γλώσσα προέχει έξω από το στόμα του παιδιού.
• Στην συνήθη έκφρασή του το παιδί εμφανίζει ανοιχτό στόμα.
• Γενικά το πρόσωπο χάνει την «στρογγυλάδα» του, γίνεται μακρύ και στενό. Μπορεί να φαίνεται ασύμμετρο.
• Το μικρό αναπνέει από το στόμα, αντί για τη μύτη που είναι το φυσιολογικό.
• Η αναπνοή από το στόμα φέρνει μολύνσεις, αμυγδαλίτιδες, ωτίτιδες και υπερτροφία στα «κρεατάκια».
• Το παιδί αναπτύσσει αποφρακτική άπνοια – σταμάτημα της αναπνοής – στον ύπνο, ροχαλίζει, κοιμάται βαριά και ανήσυχα, πέφτει το οξυγόνο του αίματός του.
• Σημαντική αποφρακτική άπνοια μπορεί να επηρεάσει τη διανοητική κατάσταση του παιδιού κατά τη διάρκεια της ημέρας, τη διάθεσή του, την απόδοσή του στο σχολείο, την καρδιακή λειτουργία και να προκαλέσει υπερκινητικότητα.
Πλεονεκτήματα της χρήσης πιπίλας
Το βασικό πλεονέκτημα για τους γονείς και τα άτομα που φροντίζουν το μωρό είναι ότι οι πιπίλες ηρεμούν τα μωρά ή τα βοηθάνε να κοιμηθούν. Το πιπίλισμα μιας πιπίλας ανακουφίζει τον πόνο, γι’ αυτό πολλοί γονείς δίνουν στα παιδιά τους πιπίλα όταν υποφέρουν από κολικούς ή όταν δεν μπορούν να ηρεμήσουν με τίποτα.
Επίσης, το πιπίλισμα βοηθάει τα πρόωρα μωρά. Μελέτες έχουν αποδείξει ότι τα πρόωρα μωρά (επειδή η μετάβαση στο ταίσμα με το μπιμπερό γίνεται πιο γρήγορα) θα τραφούν πιο καλά από το μπιμπερό αν τους έχετε δώσει πιο πριν να πιπιλίσουν μια πιπίλα.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.