Οι Αστρικές Αισθήσεις στις Προκατακλυσμιαίες Φυλές

Οι Κύκλωπες και το Τρίτο Μάτι

 Η αρχαία σοφία λέει ότι η Ζωή είναι η απόρροια της Μίας Θείας Πνοής. Το χαρακτηριστικό της είναι η Κίνηση που σχηματίζοντας το συμπαντικό ωκεανό της Ζωής, συμπεριλαμβάνει όλες εκείνες τις αλλαγές που διαμορφώνουν τα διαφορετικά πεδία και τα όντα του κόσμου. Λέει επίσης ότι το ρεύμα της εκδήλωσης κυλάει από το κέντρο της Μίας Ζωής προς την περιφέρεια του κόσμου σχηματίζοντας τρεις θεμελιώδεις όψεις, γνωστές ως πνεύμα,  νους ή η ψυχή και φύση.

Στο Θεοσοφικό Λεξικό , στο λήμμα «Η Διδασκαλία της Απορροής» λέει η Ε. Π. Μπλαβάτσκυ:

«Η διδασκαλία της Απορροής ήταν κάποτε παγκόσμια. Διδασκόταν τόσο από τους Αλεξανδρινούς όσο και από τους Ινδούς φιλοσόφους, από τους Αιγυπτίους, τους Χαλδαίους και τους Έλληνες Ιεροφάντες αλλά και από τους Εβραίους (στην Καμπάλα ακόμα δε και στη Γένεση)…... Αυτός που πιστεύει στη θεωρία της Απορροής πρεσβεύει ότι τίποτα δεν μπορεί να εξελιχθεί –να βγει από τα σπλάχνα, να γεννηθεί – εκτός εάν ήδη εμπεριέχεται, τονίζοντας έτσι ότι η ζωή πηγάζει από μια πνευματική δύναμη υπεράνω του συνόλου.»

Όλα βρίσκονται σε συνεχή κίνηση, πολικότητα και αλλαγή. Αυτή η θέση ήταν γνωστή ανέκαθεν και οι αρχαιότεροι το ονόμασαν Νίτγια Πραλάγια που σημαίνει τη συνεχή αλλαγή των πραγμάτων. Ο Ηράκλειτος το προσδιόρισε ως «τα πάντα ρει και ουδέν χωρεί και μένει». Η κβαντική φυσική διαπιστώνει επίσης την κυματοειδή κίνηση των σωματιδίων. Η δε ανθρώπινη συνειδητότητα ως κατ’εικόνα της Αρχής της και ως αποτέλεσμα συνδυασμού τριών ρευμάτων εξέλιξης – πνευματικής, νοητικής και φυσικής - μπορεί να κινείται και να μεταφέρεται σε άλλα πεδία συνειδητότητας και επίσης κραδασμικότητας και αυτό ερμηνεύει τα φαινόμενα της διόρασης, διακοής, τηλεπάθειας και φυσικά της ενόρασης. Κάτω από τον ίδιο νόμο της κίνησης και της διαφοροποίησης πραγματοποιήθηκε ο σχηματισμός του ανθρώπου που ξεκινώντας από το πνευματικό επίπεδο κατέληξε στον φυσικό κόσμο. 

Όπως το διατυπώνει ο κ. Κρόσμπι στη σελίδα 64 της Παγκόσμιας Θεοσοφίας,

 «Η Πραγματική Διδασκαλία είναι ότι ο ίδιος ο άνθρωπος, ως πνευματικό ον, κατέρχεται από το επίπεδο της πνευματικότητας ή πνευματικής αυτοσυνειδητότητας, βήμα προς βήμα, μέσα από όλα τα στάδια συμπύκνωσης της ύλης. Ότι συναντά το ανερχόμενο ρεύμα της μορφής από τα κατώτερα βασίλεια και όταν η πιο τέλεια μορφή από όλες φτάσει στο ανώτατο στάδιο ανάπτυξής της, τότε ο άνθρωπος εισέρχεται σε αυτό. Μόνο όταν αυτός ο αόρατος άνθρωπος μπει στο φυσικό όργανο, μόνο τότε, μπορεί να υπάρξει ανθρωπότητα. Η ψυχή αυξάνει τη δύναμή της από εποχή σε εποχή με την απορρόφηση και πνευματοποίηση της κατώτερης ζωής του σύμπαντος.» 

 Η διαδικασία του μετασχηματισμού της ατομικής ζωής από το πνευματικό προς το φυσικό περιλαμβάνεται στην Ανθρωπογένεση της Μυστικής Δοξασίας και εκφράζεται ως οι Επτά Ρίζες Φυλές της ανθρωπότητας. Κάθε Ρίζα-Φυλή αντιστοιχεί σε ένα στάδιο εξέλιξης και έχει διαφορετικά σώματα, όργανα αλλά και νοημοσύνη.

 «Η πρώτη Ριζική Φυλή, δηλαδή οι πρώτοι άνθρωποι πάνω στη γη (ανεξάρτητα από τη μορφή) ήταν οι απόγονοι των «ουράνιων ανθρώπων», που στην Ινδική φιλοσοφία ονομάζονται πολύ σωστά Σεληνιακοί Πρόγονοι ή Πιτρί …..» Ι,160

Και συνεχίζει,
«Η Απόκρυφη φιλοσοφία διδάσκει ότι το πρώτο ανθρώπινο γένος προβλήθηκε από την ίδια την ουσία ανώτερων και ημιθεϊκών Όντων.» ΙΙ 87 

Ο άνθρωπος υπήρχε πάντα τελειοποιώντας και προσεγγίζοντας την εικόνα του Ουράνιου Ανθρώπου, στην οποίαν κατατείνει. Αυτή η προσέγγιση γίνεται διαμέσου περιόδων εξέλιξης που από την αρχαία Σοφία ονομάζονται Ρίζες-Φυλές και η διάρκειά τους πάνω σε μια σφαίρα ζωής, λέγεται Γύρος.

«Κάθε «Γύρος» επιφέρει μια νέα εξέλιξη και ακόμα μια ολοκληρωτική αλλαγή στη νοητική, ψυχική, πνευματική και φυσική σύσταση του ανθρώπου, καθώς όλες αυτές οι αρχές εξελίσσονται σε μια συνεχώς ανερχόμενη κλίμακα.» ΜΔ, Ι 162

Η Δεύτερη Φυλή ήταν αυτή κατά την οποία το τότε ον- πλάσμα είχε αστρικό σώμα και αστρικές αισθήσεις. Το αστρικό σώμα προηγείται του φυσικού και αυτό είναι μία από τις θεμελιώδεις προτάσεις της απόκρυφης Ανθρωπογένεσης.

 «Εκείνες τις πρώτες ημέρες των αρσενικοθήλυκων (ερμαφρόδιτων) υπήρχαν ανθρώπινα πλάσματα με τέσσερα χέρια, ένα κεφάλι αλλά τρία μάτια. Μπορούσαν να βλέπουν μπροστά αλλά και πίσω τους. Ένα Κάλπα αργότερα (μετά τον χωρισμό των φύλων) οι άνθρωποι έπεσαν στην ύλη, η πνευματική τους όραση αδυνάτισε και στον ίδιο βαθμό το τρίτο μάτι άρχισε να χάνει τη δύναμή του… Όταν η Τέταρτη Φυλή έφτασε στη μεσαία εποχή της, η εσωτερική όραση έπρεπε να αφυπνιστεί  και να αποκτηθεί με τεχνητή διέγερση, διαδικασία που ήταν γνωστή στους αρχαίους σοφούς… (η εσωτερική όραση μπορεί να αποκτηθεί μόνο μέσω εκπαίδευσης και μύησης)

… Οι διπλο-πρόσωποι έγιναν μονο-πρόσωποι και το μάτι βυθίστηκε βαθιά μέσα στο κεφάλι … εκείνος που δεν κρατάει τον εαυτό του σε αγνότητα δεν θα λάβει βοήθεια από το ντεβικό μάτι.» ΜΔ ΙΙ 295

 «Απ’αυτή τη διδασκαλία συνάγεται ότι ο άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε σαν το πλήρες ον που είναι σήμερα, όσο ατελής κι αν παραμένει ακόμα. Υπήρξε μια πνευματική, μια ψυχική, μια νοητική και μια ζωική εξέλιξη από το ανώτερο προς το κατώτερο, καθώς και μια φυσική ανάπτυξη από το απλό και ομοιογενές μέχρι το πιο σύνθετο και ετερογενές, αν και όχι πάνω ακριβώς στη γραμμή που χάραξαν για μας οι σύγχρονοι εξελικτιστές. Αυτή η διπλή εξέλιξη προς δύο αντίθετες κατευθύνσεις χρειάστηκε διάφορες εποχές ποικίλων φύσεων και βαθμών πνευματικότητας και νοητικότητας για να δομήσει το ον που τώρα είναι γνωστό σαν άνθρωπος. Ακόμα, ο ένας απόλυτος, ακατάπαυστος και αλάθητος νόμος, ο οποίος προχωράει πάνω στις ίδιες γραμμές από τη μια αιωνιότητα μέχρι την άλλη – παρέχοντας πάντα μια ανοδική κλίμακα για το εκδηλωμένο ή εκείνο που εμείς ονομάζουμε μεγάλη Πλάνη, αλλά βυθίζοντας το Πνεύμα όλο και πιο βαθιά μέσα στην υλικότητα από τη μια μεριά και ύστερα λυτρώνοντάς το μέσω της σάρκας και ελευθερώνοντάς το – αυτός ο νόμος, λοιπόν, χρησιμοποιεί γι’αυτούς τους σκοπούς Όντα από άλλα και ανώτερα πεδία, ανθρώπους ή Διάνοιες (Μάνου), σύμφωνα με τις καρμικές ανάγκες τους.» ΜΔ, ΙΙ,88

 Σύμφωνα με τη Μυστική Δοξασία, ο σύγχρονος άνθρωπος είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς μεταβολών που έχοντας αρχίσει εκατομμύρια χρόνια πριν καταλήγει στο παρόν ανθρώπινο είδος. Οι προκατακλυσμιαίες φυλές της ανθρωπότητας είναι μια πραγματικότητα που μόλις αρχίζει να αναγνωρίζεται από την ανθρωπολογία και τη γεωλογία. Οι μύθοι και τα έπη των λαών είναι μια αστείρευτη πηγή πληροφοριών που αφορούν στην εμφάνιση, στα χαρακτηριστικά και στη συμπεριφορά του ανθρώπου του παρελθόντος.

Υπάρχουν εγγενείς δυνάμεις στη φύση μας που στη διάρκεια της δεύτερης φυλής, της οποίας αντιπρόσωποι είναι η φυλή των Κυκλώπων, ήταν ενεργές και τα τότε πλάσματα λειτουργούσαν μέσω αυτών. Το τρίτο μάτι που ήταν το όργανο αντίληψης εκείνης της εποχής, συνοψίζει το πλήθος των αστρικών αισθήσεων όπως διόραση, διακοή, κλπ. γιατί το τότε πλάσμα ήταν αστρικό και όχι φυσικό. Αργότερα στη διάρκεια της Τρίτης Ρίζας-Φυλής και μετά, τα γένη της ανθρωπότητας άρχισαν να διαμορφώνουν φυσικό φορέα που έως τα μισά της Τέταρτης Ρίζας Φυλής διαμορφώθηκε στον πιο υλικό και συμπαγή φορέα της ανθρώπινης ψυχής. Όπως αναφέρεται στη Στάντζα V II, 109, “ H Σκιά ή ο Αστρικός Άνθρωπος αποσύρεται προς τα μέσα και ο άνθρωπος αναπτύσσει ένα φυσικό σώμα».

Σύμφωνα λοιπόν με τον εσωτερικό νόμο, εκτός του φυσικού μας σώματος υπάρχουν και άλλα, τα οποία λειτουργούν ως κρίκοι ανάμεσα στο προηγούμενο και το επόμενο στάδιο ζωής και συνειδητότητας και το αντίστροφο. Του φυσικού μας σώματος προηγείται ένα πρότυπο που ονομάζεται αστρικό και το οποίο λειτουργεί κατά δύο τρόπους: μπορεί να μετατρέπει τη δύναμη της συμπαντικής ζωής σε ατομική ζωτικότητα και επίσης καθοδηγεί και διατηρεί τη διαρκώς μεταβαλλόμενη φυσική μορφή στη φαινομενική της στερεή κατάσταση.

 Στο άρθρο του «Περιβλήματα της Ψυχής», ο κ. Τζατζ δίνει μια εικόνα της φυσιολογικής θέσης και λειτουργίας του Αστρικού Σώματος ως ενός από αυτά τα «περιβλήματα». Λέει:

«Έτσι κατά τη μακραίωνη περίοδο που πέρασε από τότε που άρχισε η παρούσα εξέλιξη στο ηλιακό σύστημα, η Ψυχή κατασκεύασε για δική της χρήση διάφορα περιβλήματα  εξαιρετικά λεπτοφυή, που προσεγγίζουν τη δική της ουσιαστική ύπαρξη, μέχρι κάποια πιο απόμακρα, καταλήγοντας στο εξωτερικό φυσικό περίβλημα, αυτό που είναι το πιο απατηλό από όλα, αν και φαίνεται από έξω ότι είναι το αληθινά πραγματικό. Τα περιβλήματα αυτά είναι απαραίτητα εάν η Ψυχή πρόκειται να μαθαίνει ή να ενεργεί. Γιατί από μόνη της δεν μπορεί καθόλου να καταλάβει τη Φύση, αλλά μετατρέπει στη στιγμή όλες τις αισθήσεις και ιδέες μέσω των διαφορετικών περιβλημάτων, μέχρις ότου προοδευτικά κατευθύνει το σώμα προς τα κάτω ή αποκτήσει η ίδια εμπειρία επάνω.»

 Η Κατήχηση λέει:
«Από τους υλικούς Κόσμους κατέρχονται εκείνοι, που σχηματίζουν τον φυσικό άνθρωπο στα νέα Μανβαντάρα. Είναι κατώτεροι Λχά (Πνεύματα) που κατέχουν ένα διπλό σώμα (ένα αστρικό σε μια αιθερική μορφή). Αυτοί είναι οι διαμορφωτές και δημιουργοί του δικού μας σώματος της πλάνης»… ΙΙ 57

Το σώμα που προηγείται του φυσικού που σήμερα κατέχει η ανθρωπότητα, είναι το Αστρικό Σώμα. Λέγεται επίσης: αιθερικό διπλό, φάντασμα, είδωλο, προσωπικός άνθρωπος, άλογη ψυχή, ενεργειακό και άλλες πολλές. Σανσκριτικά λέγεται Λίνγκα Σαρίρα, και σημαίνει σχέδιο σώματος και πρόπλασμα. Άλλες ονομασίες του είναι ζωώδης ψυχή, Μπούτα, στοιχειώδες, στοιχειό, διάβολος, δαίμονας. Μερικές απ’ αυτές αναφέρονται μόνο στο αστρικό σώμα όταν στερείται του πτώματος μετά το θάνατο. Μπούτα, διάβολος και στοιχειό είναι σχεδόν συνώνυμα. 

Είναι όχι μόνο το πρότυπο του φυσικού αλλά όντως το πραγματικό φυσικό σώμα και μπορεί, κάτω από ορισμένες συνθήκες, να λειτουργεί ανεξάρτητα από το φυσικό περίβλημα. Ο όρος Αστρικό Σώμα χρησιμοποιείται γιατί η ουσία αυτής της μορφής προέρχεται από κοσμική ύλη ή αστρική ύλη  και μπορεί να περιγραφεί σαν ηλεκτρικό ή μαγνητικό πεδίο. (από τον Ωκεανό της Θεοσοφίας)

Το αστρικό σώμα αποτελείται από ύλη πολύ λεπτής σύστασης σε σύγκριση με το φυσικό και έχει μεγάλη εκτατή δύναμη, έτσι ώστε δεν αλλάζει παρά λίγο κατά τη διάρκεια της ζωής, ενώ το φυσικό αλλάζει κάθε στιγμή. Είναι εύκαμπτο, πλαστικό, επεκτάσιμο και δυνατό. Η ύλη από την οποία αποτελείται είναι ηλεκτρική και μαγνητική στην ουσία της και είναι ακριβώς η ίδια με αυτήν από την οποία είχε δομηθεί ολόκληρος ο κόσμος στο αμυδρό παρελθόν, όταν οι διαδικασίες εξέλιξης δεν είχαν ακόμη φτάσει στο σημείο παραγωγής του υλικού σώματος του ανθρώπου. Αλλά δεν είναι πρωτόγονη ή ακατέργαστη ύλη. Έχοντας περάσει μέσω μιας τεράστιας περιόδου εξέλιξης και έχοντας υποβληθεί σε διαδικασίες εξαγνισμού ανυπολόγιστου αριθμού, η φύση της έχει τελειοποιηθεί σε βαθμό αρκετά μεγαλύτερο από τα ακαθάριστα φυσικά στοιχεία που βλέπουμε και αγγίζουμε με το φυσικό μάτι και χέρι. (Ωκεανός) 

Η ΕΠΜ λέει ότι «Ολόκληρη η έκβαση της διαμάχης ανάμεσα στις βέβηλες και τις εσωτερικές επιστήμες βασίζεται πάνω στην πίστη για την ύπαρξη και στην απόδειξη της ύπαρξης ενός αστρικού σώματος μέσα στο φυσικό, το πρώτο όντας ανεξάρτητο από το δεύτερο.» (ΜΔ, ΙΙ, 149)

 Και λέει η απόκρυφη διδασκαλία:

«Οι μεγάλοι Τσοχάν κάλεσαν τους Σεληνιακούς Κυρίους, με τα αέρινα σώματα. Φτιάξτε ανθρώπους, της δικής σας φύσης. Δώστε τους την εσωτερική μορφή τους. Αυτή (Μητέρα Γη) θα φτιάξει τα εξωτερικά καλύμματα...» Στάντζα ΙΙΙ, 12

«Οι Πίτρι πρόβαλαν από το αιθερικό σώμα τους μερικά ακόμα πιο αιθερικά και σκιώδη αντίγραφα του εαυτού τους. Ή αυτά που τώρα ονομάζουμε «διπλά» ή «αστρικές μορφές». Αυτά παρέχουν στη Μονάδα το πρώτο της ενδιαίτημα και στην τυφλή ύλη ένα μοντέλο γύρω και πάνω στο οποίο να μπορεί να δομήσει.» Ι, 248

Ο άνθρωπος κάποτε είχε μια άμεση επικοινωνία με το αστρικό πεδίο ζωής, όπως σήμερα έχει με το φυσικό. Είχε αστρικές αισθήσεις και αυτές ήταν αυτό που σήμερα λέμε διόραση, διακοή, ψυχοκίνηση, ψυχομετρία, φαινόμενα υπνωτισμού και μεσμερισμού.

Η αναφορά στον Κύκλωπα με το ένα μάτι και στις περιπέτειες του Οδυσσέα, είναι η αλληγορική ιστορία της ανθρώπινης εξέλιξης.
Οι Αποκρυφιστές πιστεύουν ότι οι εσωτερικές αισθήσεις έμφυτες στις πρώτες ανθρώπινες φυλές ατρόφησαν κατά τη διάρκεια της αύξησης της υλικής ανάπτυξης των εξωτερικών αισθήσεων και για τον σπουδαστή της εσωτερικής συμβολολογίας αυτή η δήλωση δεν είναι υπόθεση ή πιθανότητα, αλλά απλώς μια φάση του νόμου της ανάπτυξης.

 «… για τις πρώτες τρεις και μισή Ριζικές Φυλές μέχρι το μεσαίο σημείο ή σημείο καμπής, οι αστρικές σκιές των «προγεννητόρων», οι σεληνιακοί Πιτρί, είναι εκείνοι που αποτελούν τις μορφοποιητικές δυνάμεις στις Φυλές και οι οποίοι δομούν και ωθούν βαθμιαία την εξέλιξη της φυσικής μορφής προς την τελείωση και αυτό με το κόστος μιας ανάλογης απώλειας της πνευματικότητας. Από το σημείο καμπής και έπειτα, εκείνο που βασιλεύει πάνω στο ζωικό Εγώ και που το κυβερνάει κάθε φορά που δεν καταβάλλεται απ’αυτό, είναι το Ανώτερο Εγώ, ή ενσαρκωνόμενη αρχή, ο Νους. Με λίγα λόγια, η Πνευματικότητα βρίσκεται στο ανερχόμενο τόξο της και το ζωώδικο ή φυσικό εμποδίζει τη σταθερή πορεία της πάνω στην ατραπό της εξέλιξης μόνο όταν η εγωιστικότητα της προσωπικότητας έχει επηρεάσει τόσο έντονα τον αληθινό εσωτερικό άνθρωπο με το θανατηφόρο δηλητήριό της, ώστε η ανοδική έλξη να χάσει όλη της τη δύναμη πάνω στον σκεπτόμενο λογικό άνθρωπο».Μ.Δ. ΙΙ,109-110

Το βύθισμα της ανθρωπότητας στη φυσική ύλη, παγοποίησε τις αστρικές της αισθήσεις. Όμως, οι δυνάμεις αυτές υπάρχουν ως καταχωρημένες μνήμες και ληθαργούν αλλά στο μέλλον θα αφυπνιστούν με τη διαφορά ότι πρώτα θα αναπτυχθεί η αυτοσυνειδητότητα και επομένως η ηθική του ανθρώπου. 
Αυτή η λανθάνουσα μνήμη και δυνατότητα ωθεί τον άνθρωπο να θέλει να επικοινωνεί με το αόρατο, να προβλέπει το μέλλον του, να αναπτύσσει υπερβατικές δυνάμεις, να κάνει θαύματα και μαγείες. Οι αστρικές αισθήσεις θα εκδηλωθούν και πάλι, και αυτή η ανάπτυξη βρίσκεται στο γίγνεσθαι αυτή τη στιγμή, για τούτο και υπάρχει και αυτή η αναθάλλουσα ψυχική δραστηριότητα και τα φαινόμενά της. Η ανθρωπότητα βαδίζει στην ανάκτηση προηγούμενων καταστάσεων ζωής στη διάρκεια των οποίων δεν είχε ακόμη εμψυχωθεί από τη δύναμη του Μάνας. Στην προοπτική της εξέλιξη θα επανεύρει τον «χαμένο παράδεισο» αφού προσθέσει στις δυνατότητές της την εμπειρία και τη σοφία που κατακτάει με ατομικές προσπάθειες με τη σύμπραξη του νου, του κάρμα και της μετενσάρκωσης. 

Για τον Ου.Τζατζ οι Διδάσκαλοι της Σοφίας δεν εμφάνισαν ακόμη στην ανθρωπότητα τεχνικές για την ανάπτυξη και τη χρήση των αστρικών δυνάμεων, γιατί δεν κρίνουν τον άνθρωπο ώριμο για τέτοιες χρήσεις. Για τούτο το λόγο οι ιδρυτές του Κινήματος, Ε.Π.Μ. και Ου. Τζατζ, ενώ εστιάστηκαν στα ψυχικά φαινόμενα και τα ερεύνησαν και έκαναν γνωστούς τους νόμους βάσει των οποίων λειτουργεί ο άνθρωπος, η διαμεσότητα και οι ψυχικές δυνάμεις και οι πνευματικές επίσης, απέφυγαν να δώσουν πρακτικές οδηγίες.
Επέμειναν όμως στην ανάπτυξη των πνευματικών χαρακτηριστικών προτείνοντας την αυτογνωσία βασισμένη στην αρχαιότατη μέθοδο του Γιόγκα όπως συνοψίζεται στους Αφορισμούς του Πατάντζαλι και στην πρακτική του διαλογισμού που δόθηκε από την Ε.Π.Μ στο εσωτερικό της τμήμα. 
Δηλαδή, όταν ο άνθρωπος θα έχει απαλλαγεί από τη χωριστότητα, τον ανταγωνισμό, την ιδιοτέλεια και την ταύτιση με το προσωπικό ή με ό,τι θεωρεί προσωπικό, τότε οι αστρικές αισθήσεις και δυνάμεις, τα γνωστά σίντις μπορούν να χρησιμοποιηθούν δίχως κατάχρηση δύναμης και επιβολής επί των άλλων.

Εδώ τώρα τίθεται το θέμα «γιατί θα πρέπει η εγκράτεια να αποτελεί κανόνα στη μαθητεία ή στην ανάπτυξη των ψυχικών και πνευματικών δυνάμεων».

Μας λένε ότι κάποτε το τρίτο μάτι ήταν ένα φυσιολογικό όργανο και ότι αργότερα εξαιτίας της βαθμιαίας εξαφάνισης της πνευματικότητας…. έγινε ένα ατροφικό όργανο… 
Το κυριότερο εμπόδιο στο δρόμο της πνευματικής μας ανάπτυξης είναι η λαγνεία των φυσικών αισθήσεων και η προσκόλληση σε αυτές: σεξ, τροφή, ύπνος, αφή, όραση, ακοή και εγωπάθεια), όλα αυτά εγκλωβίζουν τη δύναμη στο φυσικό πεδίο.

 Εδώ έρχεται η ιστορία του Οδυσσέα και των περιπλανήσεών του να μας απεικονίσει συμβολικά το ταξίδι της ψυχής ή του προσκυνητή μέσα στο σύμπαν. Οι συναντήσεις του με τις Σειρήνες και τις όμορφες μάγισσες (Κίρκη, Καλυψώ και Ναυσικά) οι αγώνες του με τις δυνάμεις της θάλασσας (ύλης) συμβολίζουν την πτώση και την παρουσία του ανθρώπου μέσα στον φυσικό κόσμο. Αυτό βέβαια δεν είναι μια πτώση που την επεδίωξε η ψυχή αλλά είναι μια φάση στη διαδικασία της εξέλιξης. Ο γυρισμός του Οδυσσέα στην Ιθάκη, ένας σκοπός που δεν τον ξέχασε ποτέ, όσο κι αν τον καθυστέρησαν οι πειρασμοί και τα ναυάγια, διαγράφει τον σκοπό της πνευματικής ολοκλήρωσης: την επιστροφή στην πνευματική μας κοιτίδα μέσω εμπειριών κερδισμένων με απίστευτο προσωπικό αγώνα.

Επίσης, ο Κύκλωπας και οι περιπέτειες μαζί του αναφέρονται συμβολικά στα διαφορετικά στάδια ανάπτυξης που διανύει το ανθρώπινο πλάσμα.

Το Τρίτο Μάτι και οι υπόλοιπες αστρικές αισθήσεις ήταν πριν ο άνθρωπος γίνει όπως είναι σήμερα. Το τότε αστρικό σώμα μπορούσε να πετάει και να μετακινείται σε μεγάλες αποστάσεις, τα όργανά του να επεκτείνονται σε τρία μέτρα απόσταση. Σε αυτό το σώμα βρίσκεται η υποσυνείδητη αντίληψη και η λανθάνουσα μνήμη, που χειρίζονται οι σημερινοί υπνωτιστές και τους προκαλεί σύγχυση. Σε αυτό το σώμα που προηγείται του φυσικού βρίσκονται τα πραγματικά όργανα των εξωτερικών αισθητηρίων οργάνων που είναι η όραση, η ακοή, η όσφρηση, η αφή και η γεύση..

Στο συνηθισμένο άνθρωπο που δεν έχει εκπαιδευτεί στον πρακτικό αποκρυφισμό ή δεν έχει εκ γενετής ικανότητες, το αστρικό σώμα δεν μπορεί να πάει παραπάνω από μερικά εκατοστά από το φυσικό σώμα. Αλλά υπάρχουν εκείνοι που, λόγω πρακτικών τις οποίες επεδίωξαν σε προηγούμενες ζωές πάνω στη Γη, έχουν μια έμφυτη δύναμη να προβάλλουν ασυνείδητα το αστρικό τους σώμα. Εκείνοι που έχουν εκπαιδευτεί μέσα από μια μακρά περίοδο σκληρής αυτοπειθαρχίας των αισθήσεων και κυρίως του νου, μπορούν να χρησιμοποιήσουν την αστρική μορφή κατά βούληση. Έχουν γνωρίσει και μάθει τους απόκρυφους νόμους. Στις άλλες περιπτώσεις η πράξη είναι ανεξέλεγκτη και ευάλωτη στους κινδύνους  που συνοδεύουν τη χρήση των δυνάμεων μιας άγνωστης γι’ αυτούς, φύσης.   

 Στο άρθρο «Απόκρυφη ή Πραγματική Επιστήμη» η ΕΠΜ αναφέρει σχετικά με τα ψυχικά φαινόμενα της εποχής μας τα εξής:

«…άσχετα με το τι θα πουν ή με το τι θα πράξουν οι επιστήμονες για τα
μοντέρνα αυτά φαινόμενα (ψυχικά) οι πραγματικές εξηγήσεις τους βρίσκονται στις αρχαϊκές Βέδδες και σε άλλα ιερά βιβλία της Ανατολής, γιατί η Νοητική συσχέτιση των δύο αισθήσεων της ‘όρασης’ και της ‘ακοής’ ήταν κοινό γνώρισμα της εποχής τους. Ο σπουδαστής της εσωτερικής διδασκαλίας μπορεί εύκολα να μαντέψει ότι τέτοια φαινόμενα σημαίνουν την κυκλική επιστροφή του ανθρώπινου οργανισμού πίσω ξανά στα αρχικά του στάδια, που ήταν η φυσική κατάσταση της προ-κατακλυσμιαίας ανθρωπότητας.»

Εργασία της Α. Παπαδομιχελάκη

Ψυχικά Φαινόμενα - Διημερίδα Μάϊος 2009

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ