Όψεις των θρησκειών – ALBERT PIKE

Σε κάθε πίστη υπάρχουν άριστες ηθικές αρχές. 

Στον μακρινό νότο της Ασίας ο Ζωροάστρης δίδαξε αυτό το δόγμα: «Αρχίζοντας ένα ταξίδι, ο Πιστός θα πρέπει να στρέψει τις σκέψεις του προς τον Ορμούζ και να ομολογήσει με καθαρή καρδιά, ότι αυτός είναι ο Βασιλέας του Κόσμου. Θα πρέπει να τον αγαπά, να τον λατρεύει και να τον υπηρετεί. 

Θα πρέπει να είναι δίκαιος και φιλάνθρωπος, να απεχθάνεται τις ηδονές του σώματος, να αποφεύγει την υπερηφάνεια, την υπεροψία, το ελάττωμα σε όλες τις μορφές του, και ιδιαιτέρως το ψέμα, ένα από τα πλέον συνήθη αμαρτήματα με το οποίο ο άνθρωπος γίνεται ένοχος. 

Θα πρέπει να λησμονεί αυτά που έχει υποστεί από τους άλλους και να μην αποζητά την εκδίκηση. Θα πρέπει να τιμά τη μνήμη των γονέων και των συγγενών του. Τη νύχτα, πριν κοιμηθεί, θα πρέπει να εξετάσει με αυστηρότητα τη συνείδησή του και να μετανοήσει για τα σφάλματα που έκανε λόγω αδυναμίας ή κακοτυχίας». 

Ο πιστός έπρεπε να προσεύχεται για να έχει τη δύναμη να συνεχίζει να πράττει το Αγαθό και να ζητά να του δοθεί συγχώρεση για τα σφάλματά του. Ήταν καθήκον του να εξομολογείται τα σφάλματά του σ' έναν Μάγο (Ιερέα) του Ζωροάστρη, ή σε έναν απλό άνθρωπο που ήταν γνωστός για τις αρετές του, ή στον Ήλιο. 

Η νηστεία, μικρής ή μεγάλης διάρκειας απαγορευόταν. Αντίθετα μάλιστα, ήταν καθήκον του να τρέφει σωστά το σώμα του για να διατηρεί τη ζωτικότητα του, ώστε η ψυχή του να παραμένει ισχυρή για να αντισταθεί στο Πνεύμα του Σκότους, και για να μπορεί να μελετά προσεκτικότερα τον Θείο Λόγο λαμβάνοντας περισσότερο θάρρος για να εκτελεί ευγενείς πράξεις.

Στα βόρεια της Ευρώπης, οι Δρυίδες, δίδασκαν την αφοσίωση στους φίλους, την ανοχή στην ανταπόδοση της αδικίας, την αγάπη για τα αξιέπαινα έργα, τη σύνεση, τη φιλανθρωπία, τη φιλοξενία, το σεβασμό προς τους ηλικιωμένους, να μην τους απασχολεί το μέλλον και να ζουν για το παρόν, την εγκράτεια, να αψηφούν το θάνατο και να φέρονται ιπποτικά στο γυναικείο φύλο. 

Προσέξτε αυτούς τους κανόνες από το Χάβα Μάαλ (Hava-Maal), ή το Θείο Βιβλίο του Οντίν:

«Εάν έχεις ένα φίλο να τον επισκέπτεσαι συχνά. Πολύ σύντομα το μονοπάτι θα γεμίσει με χόρτα και τα δέντρα θα το καλύψουν, εάν δεν βαδίζεις συχνά επάνω του. 

Πιστός φίλος είναι αυτός που όταν έχει δύο καρβέλια ψωμί δίνει το ένα στο φίλο του. Μην κάνετε ποτέ το πρώτο βήμα για να χωρίσετε από τον φίλο σας, επειδή η δυστυχία κομματιάζει την καρδιά εκείνου που δεν έχει κανέναν άλλον για να συμβουλευτεί, παρά μόνον τον εαυτό του.

 Δεν υπάρχει ενάρετος άνθρωπος χωρίς κάποιο ελάττωμα, ούτε και κακός άνθρωπος που να μην έχει κάποια αρετή. Ευτυχής είναι ο άνθρωπος που τον επαινούν και τον αντιμετωπίζουν με καλή διάθεση, επειδή όλα εκείνα που εξαρτώνται από την θέληση ενός ξένου είναι επικίνδυνα και αβέβαια.

 Τα πλούτη εξαφανίζονται μέχρι να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου και είναι ο πιο ασταθής φίλος. Τα κοπάδια χάνονται, οι γονείς πεθαίνουν, οι φίλοι δεν είναι αθάνατοι, και εσύ ο ίδιος πεθαίνεις, αλλά γνωρίζω ένα πράγμα που είναι άφθαρτο: τα λόγια με τα οποία οι άνθρωποι κρίνουν τους νεκρούς. 

Να είσαι φιλέσπλαχνος σε αυτούς που συναντάς στο δρόμο. Εάν ο φιλοξενούμενος που έρχεται στο σπίτι σου κρυώνει, πρόσφερέ του μία θέση δίπλα στη φωτιά. Ο άνθρωπος που έχει διασχίσει τα βουνά χρειάζεται τροφή και στεγνά ρούχα. 

Μην εμπαίζεις τους ηλικιωμένους, επειδή πολύ συχνά πηγάζουν από τις ρυτίδες της ηλικίας λόγια γεμάτα από σοφία. Να είσαι μετριόφρων και όχι αλλαζονικός. Κανείς δεν πρέπει να αναζητά να μάθει το πεπρωμένο του για να κοιμάται ήρεμα. Δεν υπάρχει χειρότερη δυστυχία από το να είμαστε ανικανοποίητοι με αυτά που έχουμε. Ο λαίμαργος καταβροχθίζει την δική του ζωή μέχρι να φτάσει στον θάνατο και ο σοφός άνθρωπος γελά με την λαιμαργία του ηλιθίου. 

Τίποτα δεν είναι περισσότερο βλαβερό στους νέους από το υπερβολικό ποτό. Όσο περισσότερο πίνει κάποιος τόσο περισσότερο χάνει τα λογικά του, και το πουλί της λησμονιάς κελαηδά εμπρός σε εκείνους που έχουν πιει, αρπάζοντας με πονηριά τις ψυχές τους. 

Ο άνθρωπος που δεν έχει λογική πιστεύει ότι θα ζήσει για πάντα εάν αποφύγει τον πόλεμο, αλλά έστω κι αν δεν τον χτυπήσουν τα ακόντια, τα γεράματα δεν θα τον λυπηθούν. Καλύτερα να ζεις καλά, παρά να ζεις για πολλά χρόνια. Όταν ένας άνθρωπος ανάψει μια φωτιά στο σπίτι του, ο θάνατος έρχεται προτού να προλάβει να σβήσει η φωτιά».

Επίσης, τα Ινδικά βιβλία αναφέρουν τα εξής: «Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου. Ποτέ μην ξεχνάς τα καλά που έχεις λάβει. Να μαθαίνεις όταν βρίσκεσαι σε νεαρή ηλικία. Να υπακούς στους νόμους της χώρας σου. Να αποζητάς την συντροφιά εναρέτων ανθρώπων. Να αναφέρεσαι με σεβασμό για τον Θεό. Να έχεις καλές σχέσεις με τους συμπολίτες σου. Να παραμένεις στην (κοινωνική) θέση που σου αρμόζει. Μην πεις κακό για κανέναν. Μη χλευάζεις τα σωματικά ελαττώματα κανενός. 

Μην καταδιώκεις ακατάπαυστα έναν ηττημένο εχθρό. Να προσπαθείς να αποκτήσεις καλή φήμη. Να συζητάς και να συμβουλεύεσαι σοφούς άνδρες. Όσο περισσότερα μαθαίνει κάποιος, τόσο περισσότερο βελτιώνει την ικανότητα της μαθήσεως. Η γνώση είναι ο πλέον μόνιμος πλούτος. Το να είσαι αδαής είναι σαν να είσαι μουγκός. Η σωστή χρήση της γνώσεως είναι να διακρίνεις το καλό από το κακό. Μην γίνεσαι αίτιο ντροπής για τους γονείς σου. Αυτά που μαθαίνει κάποιος όταν είναι νέος διατηρούνται όπως το χάραγμα πάνω σ' ένα βράχο. 

Σοφός είναι αυτός που γνωρίζει τον εαυτό του. Τα βιβλία σου θα πρέπει να είναι οι καλύτεροι φίλοι σου. Όταν φτάσεις εκατό ετών, σταμάτα να μαθαίνεις. Η σοφία είναι βαθιά ριζωμένη ακόμη και στους αεικίνητους ωκεανούς. Μην απατήσεις κανένα, ούτε και τον εχθρό σου. Η σοφία είναι ένας θησαυρός που η αξία του εκτιμάται παντού. Να μιλάς με πραότητα και καλοσύνη, ακόμα και στους φτωχούς. Το να συγχωρείς είναι γλυκύτερο από το να ζητάς εκδίκηση. 

Τα τυχερά παιχνίδια και οι φιλονικίες οδηγούν στην δυστυχία. Η αξία μιας πράξεως δεν πραγματώνεται χωρίς να εξασκούμε την αρετή. Η τιμή προς την μητέρα μας είναι η πλέον αρμόζουσα εκδήλωση σεβασμού προς τη Θεότητα. Δεν υπάρχει ήρεμος ύπνος χωρίς καθαρή συνείδηση. Αυτός που αθετεί τον λόγο του δεν έχει αντιληφθεί σωστά το δικό του συμφέρον».

Πριν είκοσι τέσσερις αιώνες η Κινέζικη Φιλοσοφία έλεγε τα εξής:

«Ο Φιλόσοφος (Κομφούκιος) είπε, ΣΑΝ (SAN)! Η διδασκαλία μου είναι απλή και εύκολη για να κατανοηθεί». Όταν ο Φιλόσοφος έφυγε οι μαθητές ρώτησαν τι εννοούσε ο διδάσκαλός τους. Ο ΤΣΕΝΓΚ ΤΣΕΟΥ είπε, «Η δοξασία του Διδασκάλου μας συνίσταται μόνον στο το να είσαι χρηστός και να αγαπάς τον πλησίον, όπως αγαπάς τον εαυτό σου».

Περίπου πέντε αιώνες πριν από τη γέννηση του Χριστού, ο Εβραϊκός νόμος ανέφερε, «Εάν οποιοσδήποτε άνδρας μισεί τον πλησίον του... τότε θα κάνετε σε αυτόν, ό,τι σκέφτηκε να κάνει εκείνος στον αδελφό του... Είναι καλύτερος ένας γείτονας που βρίσκεται κοντά, παρά ένας αδελφός που μένει μακριά... Θα αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου».

Τον ίδιο αιώνα, ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ο Έλλην είπε, «Θα αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου».

Τρεις γενεές νωρίτερα, ο ΖΩΡΟΆΣΤΡΗΣ, είχε πει στους Πέρσες: «Να προσεύχεσαι ευγνωμονώντας τον Κύριο, τον Ορμούζ, τον πλέον δίκαιο και αγνό, τον ανώτατο και λατρευτό Θεό, που κήρυξε τα εξής στον Προφήτη του, τον Ζερντούστ (Zerdusht): «Μην κάνεις στους άλλους αυτό που δεν θα επιθυμούσες να κάνουν σ' εσένα. Να κάνεις στους ανθρώπους, εκείνο που θα σε ευχαριστούσε να σου κάνουν».

Η ίδια διδασκαλία μεταδιδόταν για πολλά χρόνια στις Σχολές της Βαβυλώνας, της Αλεξάνδρειας και της Ιερουσαλήμ. Ένας ειδωλολάτρης είπε στο Φαρισαίο Χιλλέλ, πως ήταν έτοιμος να ασπαστεί την Ιουδαϊκή θρησκεία, εάν μπορούσε ο Χιλλέλ να του πει με λίγα λόγια, μια σύνοψη ολόκληρου του Μωσαϊκού νόμου. «Εκείνο που δεν θα σου άρεσε να σου κάνουν», είπε ο Χιλλέλ, «μη το κάνεις στον πλησίον σου. Αυτός είναι ολόκληρος ο νόμος: τα υπόλοιπα δεν είναι κάτι άλλο, παρά σχόλια σε αυτή την πρόταση».

«Τίποτα δεν είναι πιο φυσιολογικό», είπε ο ΚΟΝΦΟΥΚΙΟΣ, «τίποτα πιο απλό, από τις αρχές αυτής της ηθικής την οποία προσπαθώ να σας διδάξω, μέσω ωφελίμων ρητών... Αυτή είναι ο ανθρωπισμός, δηλαδή αυτή η παγκόσμια ευσπλαχνία που πρέπει να εξασκείται ανεξαιρέτως ανάμεσά μας.

 Είναι η χρηστότητα, δηλαδή αυτή η εντιμότητα και ακεραιότητα πνεύματος και καρδιάς, η οποία κάνει τον άνθρωπο να αναζητά την αλήθεια στα πάντα, και να την επιθυμεί χωρίς να εξαπατά τον εαυτό του ή τους άλλους. Τέλος, είναι η ειλικρίνεια ή η καλή πίστη, δηλαδή αυτή η ευθύτητα, αυτή η ανοικτή καρδιά η εκλεπτυσμένη από την δύναμη του εσωτερικού εαυτού, που εμποδίζει όλες τις προσποιήσεις και όλες τις συγκαλύψεις, τόσο στο λόγο όσο και στην πράξη».

ALBERT PIKE

MORALS AND DOGMA

ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΕΚΤΟΝΩΝ

ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΔΕΓΜΕΝΟΥ ΣΚΩΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΙ ΒΑΘΜΟΙ

Η ΣΤΟΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΣΕΩΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ 2001

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ