ЭIЄ… ΤΟ διπλό ΕΨΙΛΟΝ στην ΥΦΗΛΙΟ …ЭIЄ

Το σύμβολο που καθιερώθηκε υπερβαίνοντας σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και την Ελληνική Σημαία, ως το απόλυτο και διαχρονικό σύμβολο των Ελληναράδων, των Ελλήνων Πατριωτών, των Ελλήνων που οι ίδιοι ή οι πρόγονοί τους έχουν επουράνια καταγωγή (και δη από τον Σείριο), των Ελ, των απόγονων των Ολύμπιων Θεών, της Ομάδας Έψιλον και, γενικότερα, των Ελλήνων που θεωρούν ότι είναι (ή που πραγματικά είναι) Γνήσιοι Έλληνες στην ψυχή, στο πνεύμα, στην καρδιά, στο DNA.

  

Σπανιότερα τα δύο έψιλον
εμφανίζονται στην αρχαϊκή

Το σύμβολο αυτό, δεν είναι σταθερό, αν και είναι ευρέως διαδεδομένο. Άλλοτε εμφανίζεται με έναν ισοσκελή σταυρό, δηλαδή ως Э+Є, άλλοτε χωρίς, ως ЭIЄ, αλλά και χωρίς τίποτα, ως ЭЄ όπως εκείνο στον θρόνο του Μίνωα, στην Κνωσό.

Σπανιότερα τα δύο έψιλον

εμφανίζονται στην αρχαϊκή

Στο βιβλίο του Πλουτάρχου, ο οποίος ήταν ο δια βίου ιερέας του Απόλλωνα «Περί του Ε του Εν Δελφοίς», στήνεται ένας διάλογος για ένα Ε που υπάρχει (ή μάλλον που υπήρχε) στη μετόπη του Απολλώνιου ναού. Αξίζει να σημειώσουμε πως, σύμφωνα με κάποιες εκδοχές της μυθολογίας, ο Απόλλωνας ήρθε στους Δελφούς από την Κρήτη, το νησί όπου γεννήθηκε ο Δίας. Μάλιστα, αν παρατηρήσουμε προσεκτικά αγγειογραφίες ή αγαλματίδια του πατέρα των θεών και των ανθρώπων, αυτό που κρατάει στο χέρι του, ο κεραυνός, έχει το ακριβές σχήμα του ЭЄ.

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο τρεις φορές τοποθετήθηκε ένα Ε στο κέντρο τού Αετώματος στον Ναό του Απόλλωνα, στους Δελφούς. Το πρώτο ήταν ξύλινο, το δεύτερο χάλκινο και το τρίτο από καθαρό χρυσό. Σήμερα δεν υπάρχει τίποτα. Εκατέρωθέν του, στις γωνίες του αετώματος, ήταν γραμμένα τα Δελφικά Παραγγέλματα «Γνώθι  Σαυτόν» και «Μηδέν Άγαν».

Νόμισμα των Δελφών από
το Αρχαιολογικό Μουσείο

Ολόκληρο το βιβλίο του Πλούταρχου είναι αφιερωμένο σε αυτό το Ε ή ΕΙ και, μέσα από τους διαλόγους του προβάλλονται διάφορες ερμηνείες τι μπορεί να σήμαινε αυτό το γράμμα. Ανάμεσα σε πολλά άλλα αναφέρει «…και αφιέρωσε δύο Ε στον θεό». Ωστόσο, δεν διευκρινίζεται πουθενά, εάν αυτά τα δύο Ε είναι αναμεταξύ τους ανεστραμμένα. Αν λάβουμε υπόψη μας ένα αρχαίο νόμισμα με την μετώπη των Δελφών, θα δούμε πως υπάρχει ένα και μόνο Ε.

Οι ερμηνείες που έχουν προταθεί γι’ αυτό το Ε, από τον Πλούταρχο και άλλους, είναι πολλές. Αξίζει να σημειώσουμε μερικές: «...προκειμένου να δηλώσει και να συμβολίσει τον αριθμό του σύμπαντος». «…ακόμα είναι κι ένας τύπος της φύσης...» σύμφωνα με το Περί της εν Τιμαίω Ψυχογονίας. «Το φως έχει άμεση σχέση με το πέντε...» λογιζομένου ότι Ε=5, όπως μας λέει ο Πυθαγόρειος Νικόμαχος.

Το διπλό Έψιλον, μπορούμε να το εντοπίσουμε παντού, σε όλο τον κόσμο, πέρα από την ελληνική κουλτούρα, ιστορία και τον διαχρονικό πολιτισμό μας. Ακόμα και σε φυλές που φαινομενικά, τουλάχιστον, δεν υπάρχει το παραμικρό που να συνδέει την δική τους με την δική μας πολιτιστική παράδοση και κληρονομιά. Αγγεία, αγάλματα, κτίσματα, πέτρες, σφραγιδόλιθοι, ψηφία, αλφάβητα, νομίσματα, σημαίες, Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα.

Δύο ιερείς των Ντόγκον που χορεύουν 

σε τελετουργικό χορό. 

Στα νοτιοδυτικά της Αλγερίας, υπάρχει μία άγρια φυλή, με παραδόσεις που ξεπερνούν τα 5000 χρόνια και με ανύπαρκτες αστρονομικές γνώσεις που, όμως, γνωρίζουν πολύ καλά το αστρικό σύστημα του Σειρίου, πολύ πριν από τους ίδιους τους αστρονόμους. Είναι η φυλή των Ντόγκον. Οι ιερείς τους, κατά την διάρκεια συγκεκριμένη τελετής, φορούν στο πρόσωπο μάσκες που στην κορυφή του κεφαλιού στέκεται ένα διπλό Ε. Επίσης, το χρησιμοποιούν ως διακοσμητικό ή τελετουργικό σύμβολο σε αρκετά σκεύη τους.


Σύμφωνα με την Μεσοποταμιακή Μυθολογία ο Οάννες δίδαξε την σοφία στην ανθρωπότητα.. Όπως περιγράφεται από το Βαβυλώνιο ιερέα Βηρωσό, ήταν ενδεδυμένος με σώμα ψαριού. Δίδαξε τις τέχνες και τις επιστήμες. Στις απεικονίσεις συνοδεύεται σχεδόν πάντα από την αρχαϊκή μορφή του ЭIЄ. Ερευνητές θεωρούν πως πρόκειται για κάποιο αστέρι ή κάτι άλλο. Ωστόσο, η ομοιότητα είναι εμφανής.

Μία άλλη μορφή γραμμάτων στην οποία συναντούμε το διπλό Έψιλον, είναι τα αρχαία Βερβερικά. Θεωρείται να έχει ξεπηδήσει από την Καρχηδονιακή γραφή γύρω στον 6ο π.Χ. αιώνα. Χρησιμοποιήθηκε σε όλη τη Βόρεια Αφρική μέχρι τον 3ο μ.Χ. αιώνα. Περιέργως όμως, οι επιγραφές παραμένουν αδιάβαστες, ενώ οι γλωσσολόγοι δεν μπορούν να συνδέσουν την γραπτή γλώσσα σε κάποια από τις δεκάδες σύγχρονες που ομιλούνται σε κοντινές περιοχές. Ωστόσο, εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και σήμερα, κυρίως, από τις γυναίκες στην κοινωνία των Τουαρέγκ. Η σύγχρονη μορφή καλείται Tifinagh. Οι μελετητές θεωρούν ότι σημαίνει «Φοινικικά» ή «Καρχηδονιακά γράμματα».

Το Βάτζρα (Vajra), στο Θιβέτ, είναι Ντόρτζε και στα σανσκριτικά σημαίνει ένα διαμάντι, αλλά και κεραυνός. Είναι ένα σημαντικό τελετουργικό στοιχείο για τον Ινδουισμό και τον Βουδισμό. Το Βάτζρα είναι ένα απαράμιλλο όπλο που εκπροσωπείται με αποτελεσματικό τρόπο για να καταστρέφει την άγνοια. Συναντάται και ως δύο σταυρωτά vajras. Το σανσκριτικό όνομα συνδέεται με έναν κοσμολογικό μύθο που ισχυρίζεται ότι ήταν το πρώτο αντικείμενο του σύμπαντος που πήρε μορφή από την αιολική ενέργεια. Είναι το σύμβολο της αποτελεσματικής δράσης για την αριστεία και το χαρακτηριστικό του υπερβατικού Βούδα. Το Βάτζρα, δεν είναι τίποτε άλλο από το ЭIЄ.
ΠΗΓΗ
ΠΗΓΗ: 

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ