Θάνατος – Φόβος (Β΄)

Θάνατος - Φόβος(Α΄)

Φοβόμαστε το θάνατο και εφευρίσκομε όλων των ειδών τις θρησκείες, θεωρίες, πίστεις, ελπίδες, για να συγκαλύψομετο γεγονός του θανάτου. 

Όμως, το γεγονός του θανάτου παραμένει. 

Έχομε καλλιεργήσει ένα ολόκληρο δίκτυο από διαφυγές κι έτσι είμαστε παγιδευμένοι στη συνήθεια της διαφυγής.

Ζώντας σε μια τέτοια διεφθαρμένη και ηλίθια κοινωνία, όπως αυτή που ζούμε, που γεννά φόβο:

- Όλοι μας φέρομε το φορτίο κάποιου φόβου,

- Και ο φόβος αυτός παραμορφώνει και αποβλακώνει την καθημερινή μας ζωή.

Υπάρχει ο φυσικός φόβος, αλλά αυτό είναι κάτι που έχομε κληρονομήσει από τα ζώα. 

Εδώ πρόκειται για τους ψυχολογικούς φόβους.

Όταν καταλάβομε τους ψυχολογικούς φόβους,

Τότε θα είμαστε ικανοί να αντιμετωπίσομε και τους ζωώδεις φόβους.

Δεν υπάρχει φόβος σαν αφηρημένη ιδέα. Ο φόβος έχει πάντα σχέση με κάτι.

- Ο φόβος να μη χάσεις τη δουλειά, τη γυναίκα, τα παιδιά σου.

- Ο φόβος να μην πετύχεις, ο φόβος της αρρώστιας, του θανάτου, αναρίθμητοι προσωπικοί φόβοι.

Η σκέψη δημιουργεί με τον καιρό το αίσθημα ότι φοβάσαι. Η σκέψη είναι υπεύθυνη για το φόβο.

Αν δεν υπήρχε η σκέψη του θανάτου δεν θα φοβόσουν το θάνατο.

Όταν καταλάβεις ότι είσαι ένα μέρος του φόβου σου και όχι ξεχωριστός απ’ αυτόν, ότι είσαι ο φόβος...

Τότε δεν έχεις να κάνεις τίποτα γι’ αυτό, τότε ο φόβος τελειώνει ολοκληρωτικά.
 

Ο φόβος σε κάνει να ταυτίζεσαι με κάποιον άλλο, με μια ομάδα, με μια ιδεολογία. 

Η ταύτιση είναι ένα καταφύγιο, είναι η εξωτερική έκφραση και προβολή εσωτερικών αιτημάτων.

Ταυτίζεσαι με μια ιδέα ή με μια ομάδα, είτε κοσμική, είτε πνευματική, για να είσαι ασφαλής.

Ένα καταφύγιο απαιτεί προστασία και εκείνο που έχει ανάγκη προστασίας, γρήγορα καταστρέφεται.

Εκείνος που έχει ταυτιστεί με κάτι, ποτέ δε θα γνωρίσει την ελευθερία, μέσα στην οποία γεννιέται η αλήθεια.

Ο φόβος γεννιέται από την επιθυμία της ασφάλειας.

Αν υπάρχει απόλυτη ψυχολογική ασφάλεια, δεν υπάρχειφόβος.

Δεν μπορεί όμως ποτέ να υπάρξει ψυχολογική ασφάλεια, αν πάντα «προσπαθείς να γίνεις κάτι».

Υπάρχει πλήρης ασφάλεια, όταν δεν είσαι τίποτα, που σημαίνει να μην είσαι κάτι που η σκέψη έχει δημιουργήσει.

Βέβαια, το να είσαι απολύτως τίποτα, σημαίνει μια πλήρη αντίφαση με όλα όσα έχεις μάθει.

Όταν αντιληφθείς ότι δεν υπάρχει:
- Σιγουριά σε τίποτα, στη ζωή, στο θάνατο,

- Ασφάλεια σε καμία αυθεντία,

Τότε πραγματικά έχεις νοημοσύνη.

Αυτή η νοημοσύνη δίδει απόλυτη σιγουριά.

Και τότε μπορείς να ζήσεις χωρίς καμία καθοδήγηση, χωρίς κανένα έλεγχο.

 

Τι είναι η ζωή μας;

Γεννιόμαστε, πηγαίνομε σχολείο, πανεπιστήμιο, γάμος, παιδιά, δουλειά για 50 χρόνια, χαρές, λύπες, αγωνίες, άγχη κλπκαι θέλομε να ξέρομε τι υπάρχει μετά το θάνατο.

Αν πετάξεις όλα αυτά που έχεις συγκεντρώσει μέσα σου, τότε αντιμετωπίζεις το πραγματικό γεγονός, ότι το εγώ σου τελειώνει, πεθαίνει.

Το εγώ σου που είναι φτιαγμένο από τη σκέψη σου, όλες σου τις αγωνίες, τα άγχη και τους πόθους τελειώνουν.

Το τελείωμα της προσκόλλησης στο εγώ είναι θάνατος.

Κάποιος είναι άπληστος, και όταν πεθαίνει, δεν μπορεί να πάρει μαζί του τη απληστία του.

Γι’ αυτό τελείωσε τη απληστία σου τώρα. Αυτό είναι θάνατος.

Ώστε να ζεις πριν το θάνατο σημαίνει να ζεις με το θάνατο.

Κι έτσι ζεις σ’ ένα άχρονο κόσμο, γιατί καθετί που αποχτάς τελειώνει αδιάκοπα.

Αυτό σημαίνει το άδειασμα του περιεχομένου της συνείδησης σου.

Έτσι δεν υπάρχει πια χρόνος. Ο χρόνος σταματά κι αυτό είναι θάνατος.


Από τη διδασκαλία του Κρισναμούρτι.

 

ΠΗΓΗ

 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ