ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΥΣΤΙΚΑ, ΤΙ ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ;

 

Εδώ έχουμε κάτι που μας πονάει πραγματικά. Είναι δυνατόν να μην υπάρχουν μυστικά; Σημαίνει ότι κάτι το οποίο δεν θέλουμε να αποκαλυφθεί τελικά μπορεί να το μάθουν όλοι. Όλα αυτά τα ψέματα που λέμε δήθεν επειδή δεν γίνεται αλλιώς δεν έχουν καμία αξία. Εδώ οι περισσότεροι από εμάς θα αντιδράσουν έντονα, διότι στην πραγματικότητα είμαστε ψεύτες. Λέμε ψέματα για να καλύψουμε τις αδυναμίες μας, για να χειριστούμε τους ανθρώπους, επειδή μας βολεύει, ή ακόμα για να τους «προστατέψουμε».

Το πρόβλημα με τον εαυτό μας είναι ότι βρίσκουμε πολλές δικαιολογίες που υποστηρίζουν την άποψη ότι τα ψέματα χρειάζονται. Είναι τα «κατά συνθήκη ψεύδη». Όλα αυτά τα λέμε στον εαυτό μας, εκτός από την αλήθεια, δηλαδή ότι είμαστε ΨΕΥΤΕΣ! Ένας ψεύτης ασφαλώς είναι και υποκριτής. Είναι και δειλός. Ενδεχομένως είναι και κλέφτης. Ο ψεύτης δεν θέλει να του λένε οι άλλοι ψέματα, θέλει να βολεύεται μόνο αυτός. «Πες μου τι φίλους έχεις για να σου πω τι άνθρωπος είσαι», λέει η ρήση. Ο ψεύτης βέβαια θα έλξει γύρω του ανθρώπους όμοιους με αυτόν. Δηλαδή τους ψεύτες. Αυτοί θα γίνουν φίλοι του και ασφαλώς θα του πουν ψέματα. Θα πάθει ακριβώς αυτό που δεν του αρέσει, που το κάνει όμως στους άλλους.

Ας εξετάσουμε το ζήτημα λίγο περισσότερο, για να δούμε τι συμβαίνει με τα μυστικά και τα ψέματα. Πόσες φορές άραγε δεν πληροφορηθήκαμε εμείς κάτι που θέλαμε να μάθουμε, κάτι που μας αφορούσε, αλλά μας το κρύβανε; Αν κάνουμε μια αντικειμενική ανασκόπηση ο καθένας από εμάς στην δική του πείρα, θα δούμε ότι πάντοτε με την βοήθεια κάποιας συγκυρίας της «τύχης», ή από κάποιες ενδείξεις και σημάδια, μπορέσαμε να μάθουμε, ή να συμπεράνουμε αυτό που μας κρατούσαν μυστικό. Δεν μαθαίνουμε μόνο εκείνα τα πράγματα που δεν θέλουμε να μάθουμε γιατί εθελοτυφλούμε και δεν ερμηνεύουμε σωστά τις ενδείξεις, που ούτως ή άλλως υπάρχουν μπροστά στα μάτια μας.

Λένε ότι «ο απατημένος σύζυγος το μαθαίνει τελευταίος». Και σίγουρα θα πείτε υπάρχουν απατημένοι και απατημένες που δεν το μαθαίνουν ποτέ. Και όμως ο απατημένος είναι αυτός που το μαθαίνει από τους πρώτους αλλά πολλές φορές δεν το αντιλαμβάνεται συνειδητά, γιατί δεν τον βολεύει. Οι ενδείξεις πάντοτε τίθενται στην διάθεσή του, αλλά αυτός κωφεύει. Αν θελήσει να το μάθει, θα το μάθει και καμία δύναμη στον κόσμο δεν θα μπορέσει να του το κρύψει.

Πιστεύουμε ότι υπάρχουν νόμοι στο σύμπαν των οποίων η δουλειά είναι να αποκαλύπτουν τα μυστικά και τα ψέματα. Αυτό είναι ένα γεγονός που πολύ δύσκολα το δεχόμαστε, όχι γιατί είναι απίστευτο αλλά γιατί δεν μας βολεύει. Αν πράγματι υπάρχουν τέτοιες δυνάμεις, αυτό σημαίνει ότι κάποτε θα αποκαλυφθούν και τα ψέματα που είπαμε εμείς. Οι δυνάμεις αυτές φροντίζουν να δημιουργούν τέτοιες «συμπτώσεις» ώστε η αλήθεια να βγει στην φόρα. Η ίδια η ζωή μας μάς το αποδεικνύει. Πόσες φορές είπαμε ψέματα και μας έπιασαν στα πράσα; Πόσες φορές, ίσως μετά από πολλά χρόνια, κάποια γεγονότα μας αποκάλυψαν; Πόσες φορές δεν προδοθήκαμε εμείς οι ίδιοι μόνοι μας; Πόσες φορές προσπαθήσαμε να κρύψουμε κάποια εσωτερική μας αδυναμία για την οποία ντρεπόμαστε και στο τέλος αποκαλυφθήκαμε; Πόσες φορές δεν αρχίσαμε να «μασάμε τα λόγια μας» και δεν άλλαξε ο τόνος της φωνής μας όταν λέγαμε ψέματα; Αν είμαστε ειλικρινείς θα δούμε ότι αυτό συνέβη άπειρες φορές. Στην πραγματικότητα ξεγελάσαμε μόνο εκείνους που ήθελαν να ξεγελαστούν. Όλοι οι υπόλοιποι μας κατάλαβαν αλλά ή δεν έδωσαν σημασία γιατί και αυτοί είναι ψεύτες, ή από διακριτικότητα δεν μας το είπαν. Όταν λέμε ψέματα αλλοιώνεται ο τόνος της φωνής μας, επειδή δημιουργείται μέσα μας μια αντίφαση, μεταξύ αυτού που γνωρίζουμε ότι είναι η αλήθεια και αυτού που εκστομίζουμε, που είναι αναληθές. Η αντίφαση αυτή προκαλεί έναν υποσυνείδητο δισταγμό που εξωτερικεύεται με κάποιο τρόπο, ίσως ως «μούδιασμα», ίσως ως αυξημένη ένταση στην φωνή μας, που την προκαλούμε προκειμένου να ξεπεράσουμε το κόμπιασμα. Κάπου βέβαια χάνουμε το μέτρο και μιλάμε πιο δυνατά από ότι θα ήταν φυσιολογικό για την περίσταση. Και βέβαια ο συνομιλητής μας εύκολα μπορεί να καταλάβει ότι λέμε ψέματα, αν θέλει ασφαλώς. Άλλες φορές κάνουμε αμήχανες κινήσεις και η γλώσσα του σώματος θα μας προδώσει.

Στην περίπτωση που δεν μπορέσουν ή δεν θελήσουν να μας καταλάβουν αμέσως, τότε θα κινητοποιηθεί ο μηχανισμός των «συμπτώσεων». Θα προκληθούν με έναν ανεξήγητο τρόπο δήθεν τυχαία γεγονότα που θα μας αποκαλύψουν στους άλλους. Θα γίνουμε ρεζίλι, θα χάσουμε τους ειλικρινείς φίλους μας και θα περιστοιχιζόμαστε από τους ψεύτες και τους αφελείς. Μετά βέβαια θα διαμαρτυρόμαστε ότι δεν υπάρχουν σωστοί άνθρωποι στην κοινωνία. Μα τους σωστούς τους διώξαμε εμείς από κοντά μας με τα ψέματα. Αφού εμείς δεν είμαστε έντιμοι, ποιους θα έλξουμε;

Ερχόμαστε τώρα σε ένα άλλο επίσης σημαντικό θέμα. Υπάρχουν άραγε περιπτώσεις που τα ψέματα χρειάζονται πραγματικά; Έστω ότι δεχόμαστε την ύπαρξη των πνευματικών νόμων που δουλειά τους είναι να τα ξεσκεπάζουν και να μας κάνουν «χαλάστρα». Τι γίνεται στις περιπτώσεις που ίσως αυτά είναι αναγκαία; Πείτε μου μια τέτοια περίπτωση αν υπάρχει. Θα πείτε για τους καρκινοπαθείς. Το να τους το κρύψουμε είναι κάποια προστασία από τον πανικό. Σας απαντώ όμως: Έχετε συναντήσει έστω και έναν καρκινοπαθή που να μην το έχει καταλάβει, ή διαισθανθεί; Δεν υπάρχει ούτε ένας. Όλοι το κατάλαβαν. Μερικοί όμως από φόβο το απωθούν μέσα τους και προσπαθούν να ξεγελάσουν τον εαυτό τους ότι δεν έχουν τίποτα. Μέσα τους όμως το γνωρίζουν. Ακόμα και τα μικρά παιδιά. (Πάνω στο θέμα αυτό υπάρχει ένα εξαιρετικό βιβλίο της Ελίζαμπεθ Ρος). Λέμε ψέματα σε αυτούς τους ανθρώπους όχι για να τους βοηθήσουμε, αλλά γιατί έχουμε χάσει το θάρρος μας εμείς. Λέμε ψέματα στα παιδιά μας, για να τα ησυχάσουμε από κάτι. Ναι μεν θα «ησυχάσουν», αλλά η εκπληκτική τους διαίσθηση θα τους πληροφορήσει ότι οι γονείς τους είναι ψεύτες, υποσυνείδητα θα πάψουν να τους πιστεύουν και να τους σέβονται και στο τέλος θα γίνουν ψεύτες και αυτά. Πολύ μεγάλο τίμημα για λίγη «ησυχία».

Υπάρχουν πολλές ανάλογες περιπτώσεις που φαίνεται ότι τα ψέματα χρειάζονται, αν όμως τις εξετάσουμε επισταμένως θα δούμε ότι λέμε ψέματα από δειλία, ευθυνοφοβία, από κάποιο βόλεμα, για να καλύψουμε τα παραπτώματά μας, για να κρύψουμε τις αδυναμίες μας για τις οποίες ντρεπόμαστε. Δεν λέμε ψέματα για το καλό των άλλων. Είμαστε δειλοί εμείς. Για να μπορέσουμε όμως να είμαστε ειλικρινείς θα πρέπει να αποφύγουμε στην ζωή μας όλα εκείνα τα πράγματα που μας κάνουν να ντρεπόμαστε, ή να φοβόμαστε. Πως θα πει ένας κλέφτης την αλήθεια; Δεν θα μπορέσει, θα πιεστεί για να πει ψέματα. Αν θέλει να είναι ειλικρινής θα πρέπει να σταματήσει να κλέβει. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και ευθείς δεν θα πρέπει να κλέβουμε, να εξαπατούμε, να φοβόμαστε τις συνέπειες των πράξεών μας, να έχουμε εξαρτήσεις, να απατούμε την γυναίκα μας, να βαριόμαστε να ασχοληθούμε με τα παιδιά μας, να ενδιαφερόμαστε για τον θαυμασμό των άλλων, και πολλά άλλα. Όλες οι εμπαθείς και ελαττωματικές πράξεις είναι αιτίες ψεμάτων. Αν είμαστε καθαροί στην ζωή μας και μέσα μας θα δούμε ότι τα ψέματα δεν μας χρειάζονται καθόλου. Γιατί τι έχουμε να κρύψουμε; Ούτε τις πράξεις μας ούτε τον εαυτό μας.

Έχω ακούσει πολλές φορές το εξής παράδειγμα σαν αντίρρηση, που ενδεχομένως πολλοί από εσάς ήδη το έχετε σκεφθεί. Κρύβουμε στο σπίτι μας, στην περίοδο της κατοχής, κάποιον που τον κυνηγάνε οι Γερμανοί να τον σκοτώσουν. Έρχονται και μας ρωτάνε που είναι. Εμείς τι κάνουμε, λέμε αλήθεια ή ψέματα; Δεν ξέρω πως να το αιτιολογήσω αλλά προσωπικά (παρά τα όσα έχω πει εναντίον του ψέματος), θα έλεγα ψέματα χωρίς να ιδρώσει το αυτί μου. Δεν θα παραδώσουμε έτσι απλά έναν αθώο στα χέρια υπανθρώπων. Πόσοι όμως από εμάς βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση; Οι περισσότεροι δεν έχουμε να κάνουμε με μάχες εναντίον του απόλυτου σκότους, αλλά με ψέματα βολέματος και αυτοεξεφτελισμού. Το παράδειγμα αυτό είναι πολύ ακραίο και χρησιμοποιείται από τους ψεύτες προκειμένου να αποκοιμήσουν ακόμα περισσότερο την ήδη ασθενική τους συνείδηση. Για να είμαι ειλικρινής μάλλον θα έλεγα ψέματα σε ένα ετοιμοθάνατο παιδί. Δεν ξέρω πως θα έπρεπε να διαχειριστώ την κατάσταση. Ναι κύριοι ψεύτες, τελικά νικήσατε...!

Και τώρα θα σας δώσω μια «επικίνδυνη» συμβουλή, που θα κλονίσει τα θεμέλια πολλών σχεσεών σας με τους ανθρώπους. Θέλετε να καταλάβετε ποιοι σας λένε, ή θα μπορούσαν να σας πουν ψέματα και να σας κρύψουν κάτι; Ποιοι δεν θα σας σεβαστούν; Υπάρχει ένας πολύ απλός τρόπος. Δείτε τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι στους άλλους. Κάποιος που λέει ψέματα σε κάποιον προσπαθεί να ξεγελάσει αυτόν και δεν δίνει προσοχή στο ότι μπορεί στο ψέμα του να υπάρχει κάποιος μάρτυρας, δηλαδή εσείς. Από εσάς ξεχνάει να κρυφτεί. Βλέπετε π.χ. την γυναίκα σας να λέει ψέματα στις φίλες της. Λοιπόν κυρίες και κύριοι, θα πει ψέματα και σε σας. Όταν όμως τα πει σε σας εσείς δεν θα τα «καταλάβετε», θα τα καταλάβουν όμως οι φίλες της. Όταν πει στις φίλες της θα ξεγελάσει αυτές, θα είστε όμως εσείς μάρτυρας. Αφού λέει ψέματα στους άλλους, για να καλυφτεί από κάτι, γιατί να μην πει και σε σας; Ποιοι είστε εσείς; Οι εκλεκτοί του Θεού; Ένα άλλο παράδειγμα: Χτυπάει το τηλέφωνο και σας λέει κάποιος «σήκωσέ το και πες ότι δεν είμαι εδώ». Γιατί να μην κάνει το ίδιο και σε σας, όταν εσείς θα είστε αυτός που θα τον καλέσει; Βλέπετε τον συνεταίρο σας να εξαπατάει κάποιον πελάτη χωρίς να ιδρώσει το αυτί του. Τι είναι αυτό που σας κάνει να πιστέψετε ότι δεν θα εξαπατήσει και εσάς; Τι ιδέα έχετε για τον εαυτό σας; Κάτι τέτοια βέβαια τα κάνετε και εσείς, γι αυτό στο τέλος σας καταλαβαίνουν οι άλλοι.

Το φλέγον ερώτημα είναι τώρα: Τι γυρεύουν όλοι αυτοί οι ψεύτες και οι κλέφτες στο στενό μας περιβάλλον; Αν είναι αλήθεια η παροιμία που λέει: Πες μου τι φίλους έχεις για να σου πω τι άνθρωπος είσαι, τότε θα πρέπει να αρχίσουμε να ψαχνόμαστε πολύ σοβαρά.

«Και η αλήθεια θέλει ελευθερώσει υμάς»

«Εγώ ειμί η Αλήθεια και η Ζωή»

«Ουδέν κρυπτόν υπό τον Ήλιον»

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ