Το Ηλιακό Σύστημα

Ως Ηλιακό Σύστημα θεωρούμε τον Ήλιο και τα αντικείμενα που συγκρατούνται σε τροχιά γύρω του χάρις στη βαρύτητα. Όλα αυτά σχηματίστηκαν πριν 4,6 δις έτη από ένα γιγάντιο νεφέλωμα αερίου και σκόνης.

Τα ουράνια σώματα που, εκτός από τον Ήλιο, αποτελούν το Ηλιακό μας σύστημα είναι:

• Οι οκτώ μεγάλοι πλανήτες και οι δορυφόροι τους
• Οι νάνοι πλανήτες και οι δορυφόροι τους
• Οι χιλιάδες μικροί πλανήτες ή αστεροειδείς
• Τα σώματα της ζώνης του Kuiper
• Άγνωστος αριθμός από κομήτες
• Τα απειράριθμα μετέωρα και
• Η μεσοπλανητική ύλη

Τα αντικείμενα με τη μεγαλύτερη μάζα που περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο είναι οκτώ πλανήτες, των οποίων οι τροχιές είναι σχεδόν ελλειπτικές και βρίσκονται πάνω στο επίπεδο που ορίζει η εκλειπτική.

H εκλειπτική είναι το επίπεδο πάνω στο οποίο διαγράφεται η τροχιά της Γης γύρω από τον Ήλιο. Το επίπεδο δε της εκλειπτικής ταυτίζεται σχεδόν με το επίπεδο πάνω στο οποίο διαγράφονται οι τροχιές των περισσότερων πλανητών (η απόκλιση είναι μικρότερη των 10 μοιρών), καθώς και με τον ισημερινό του Ήλιου.

Αυτό συμβαίνει λόγω της κοινής καταγωγής όλων των βασικών σωμάτων του Ηλιακού μας συστήματος από τον ίδιο πρωτοπλανητικό δίσκο. Σημειώνεται ότι η ονομασία της εκλειπτικής προήλθε από την ελληνική γλώσσα επειδή σε αυτό το επίπεδο παρατηρούνται οι εκλείψεις.

Οι τροχιές των πλανητών έχουν την ίδια φορά (αντίθετη με τους δείκτες του ρολογιού) και θα λέγαμε ότι είναι πολύ περισσότερο κυκλικές παρά ελλειπτικές, δηλ. έχουν πολύ μικρή εκκεντρότητα. Η περισσότερο έκκεντρη τροχιά (ελλειπτική) ανήκει στον Ερμή και η λιγότερο έκκεντρη (κυκλική) στην Αφροδίτη.

Όλοι οι πλανήτες αυτοπεριστρέφονται με φορά αντίθετη με αυτή των δεικτών του ρολογιού (αριστερόστροφα), εκτός της Αφροδίτης και του Ουρανού που περιστρέφονται δεξιόστροφα. Ο άξονας περιστροφής των πλανητών παρουσιάζει κλίση λίγων μοιρών (από 3 έως 28 μοίρες), με εξαίρεση τον πλανήτη Ουρανό του οποίου ο άξονας περιστροφής είναι τόσο κεκλιμένος (98 μοίρες), ώστε να συμπίπτει σχεδόν με το επίπεδο της τροχιάς του.

Οι τέσσερις εσώτεροι πλανήτες, ο Ερμής, η Αφροδίτη, η Γη και ο Άρης αποτελούν τους λεγόμενους γήινους πλανήτες και αποτελούνται κυρίως από πετρώματα και μέταλλα. Οι τέσσερις εξώτεροι πλανήτες ονομάζονται αέριοι γίγαντες. Από αυτούς, οι δύο μεγαλύτεροι, ο Δίας και ο Κρόνος αποτελούνται από υδρογόνο και ήλιο και οι άλλοι δύο, ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας αποτελούνται από νερό, αμμωνία και μεθάνιο.

Ο Πλούτωνας εθεωρείτο μέχρι και τον Αύγουστο του 2006 ως ο πιο μακρινός γνωστός μεγάλος πλανήτης του Ηλιακού μας συστήματος. Περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο σε 248 έτη και έχει διάμετρο 2.274 Km. Η τροχιά του Πλούτωνα έχει μεγάλη εκκεντρότητα και τέμνει αυτήν του Ποσειδώνα, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος σύγκρουσης, δεδομένου ότι οι τροχιές δεν είναι συν-επίπεδες.

Ο Πλούτωνας δεν πληρούσε τις προδιαγραφές του νέου ορισμού της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης (I.A.U.) για τους μεγάλους πλανήτες του Ηλιακού μας συστήματος, και έτσι έγινε το πρώτο μέλος μιας νέας κατηγορίας, αυτής των νάνων πλανητών. Εκτός από τον Πλούτωνα η κατηγορία των νάνων πλανητών περιλαμβάνει δύο ακόμη μέλη: την Έριδα και το γνωστό αστεροειδή Δήμητρα.

Το Ηλιακό μας σύστημα βρίσκεται ανάμεσα σε δύο από τους σπειροειδείς βραχίονες στις παρυφές του Γαλαξία, και χρειάζεται γύρω στα 230 εκατομμύρια χρόνια για να συμπληρώσει μία τροχιά (ένα Γαλαξιακό Έτος), άρα εικάζεται ότι έχει εκτελέσει περί τις 20 με 25 περιφορές στη διάρκεια της ζωής του.

Η τροχιακή ταχύτητα του Ηλιακού συστήματος είναι 217 km/sec, δηλ. 1 έτος φωτός ανά περίπου 1.400 έτη, και η κλίση του επιπέδου της εκλειπτικής ως προς το γαλαξιακό επίπεδο είναι περίπου 60 μοίρες. Η κατεύθυνση της πορείας του Ήλιου (λέγεται και άπηξ ή κόρυμβος) είναι ένα σημείο στον αστερισμό του Ηρακλή που βρίσκεται κοντά στο λαμπρό αστέρα Βέγα.

Για μια εξαιρετική προσομοίωση του Ηλιακού μας συστήματος κάντε κλικ εδώ.

ΠΗΓΗ

 

 ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ