Πνευματικότητα

Σύμφωνα με την αρχαία σοφία, ο κόσμος δημιουργήθηκε κατά τέτοιο τρόπο , ώστε η δομή του να περιέχει το μυστικό μιας κοσμικής και πλανητικής αρμονίας , η οποία αποκαλύπτεται μέσα από τη σύνδεση της ύλης και του πνεύματος. Η πλήρης κατανόηση αυτής της αρμονίας παρέχει ένα κλειδί, προκειμένου να βιωθεί η εσωτερική ουσία των πάντων, η συνοχή της ύπαρξης, δηλαδή ότι τα πάντα είναι ένα και σχετικά στο χρόνο και το χώρο.
Με αυτή τη βεβαιότητα, οι σοφοί αγκάλιασαν την ύλη και το πνεύμα ως ένα, γεφυρώνοντας το φυσικό και υπερβατικό, ώστε η ουσία και των δύο, να γίνεται αντιληπτή ως συνείδηση σε οποιεσδήποτε δεδομένες καταστάσεις ή γεγονότα. Ο σοφός ήταν επιστήμονας, αστρονόμος, αστρολόγος και ιερέας. Η επιστήμη και η πνευματικότητα ήταν ένα.Όμως, από την μία, η προσπάθεια της επιστήμης να ταξινομήσει και να κατακτήσει τον υλικό κόσμο και από την άλλη, η αντιληπτική παρανόηση για το ποιος είναι ο σωστός τρόπος να ζούμε από την θρησκεία, οδήγησαν σε μια διαδικασία διαφοροποίησης, όπου επιστήμη και πνευματικότητα πολώθηκαν. Αυτό το γεγονός χαρακτήρισε την αναχώρηση της γνώσης από τη σοφία και οδήγησε σε χίλια χρόνια αποξένωσης αυτών των δύο μεγάλων κοσμοαντιλήψεων που οδηγούν το σύγχρονο πολιτισμό μας. Η θρησκεία βλέπει ως αντίποδα και κακό την ύλη και η επιστήμη αρνείται πεισματικά τις πιο λεπτοφυείς και εσωτερικές σφαίρες της πραγματικότητας.

Οι θρησκείες πιστοποιούν ότι η σωτηρία, αν υπάρχει, μπορεί να συμβεί σε κάποιον ουρανό μετά από το φυσικό θάνατο, ή σε κάποιο νιρβανικό κενό, δηλαδή οπουδήποτε αλλού ,εκτός από τον κόσμο που κατοικούμε. Συνέπεια αυτής της αντίληψης ήταν το γεγονός ότι η θρησκεία έχασε το δικαίωμα να καθοδηγεί την εξέλιξη και έτσι η επιστήμη έγινε ο επίσημος γραφέας και φύλακας της ιστορίας του κόσμου. Με το νευτώνειο- καρτεσιανό παράδειγμα και τον άκαμπτο αιτιοκρατικό χαρακτήρα του για τον κόσμο, το χάσμα μεταξύ της επιστήμης και της πνευματικότητας διευρύνθηκε σε μεγάλο βαθμό, δημιουργώντας την εικόνα ενός κόσμου δίχως βαθύτερη σημασία, το οποίο λαμβάνει ως δεδομένο το θέμα της ανθρώπινης ζωής, μέσω κατασκευασμένων μοντέλων. Αυτή η αδιαφορία για την ουσία των πραγμάτων, έχει ως συνέπεια, τη μόλυνση του περιβάλλοντος, την υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής και τα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα, τα οποία μας δείχνουν ότι ο κόσμος βρίσκεται εκτός ισορροπίας .

Είναι φανερό ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή που απαιτεί την ταυτόχρονη αλλαγή του κοσμολογικού της παραδείγματος, την αναγέννηση της ανθρώπινης συνείδησης και την αποκατάσταση της γνώσης ότι η ουσία και η μορφή είναι ένα.

Η επιστήμη, δεδομένου ότι επιδιώκει διαρκώς μια ενοποιημένη θεωρητική βάση για την περιγραφή και την ερμηνεία της φύσης, μας προσφέρει την δυνατότητα να κατανοήσουμε τον κόσμο μέσα από την ιδέα της αλληλεξάρτησης και της σύνδεσης με τα πάντα. Η επιστημονική μέθοδος δημιουργεί ένα συνεπέστερο πρότυπο του κόσμου και οδηγεί την επιστήμη πλησιέστερα στα θεμέλια της πραγματικότητας.

Έτσι, νέες επιστημονικές θεωρίες εισάγουν το στοιχείο της συνείδησης στην επιστημονική εξίσωση. Οι ανακαλύψεις του Αϊνστάιν ανατρέπουν τη μηχανιστική θεώρηση δημιουργώντας ποικίλες νέες θεωρίες σχετικά με την φύση της ύλης. Η θεωρία της σχετικότητας, η οποία εξετάζει τη δομή μεγάλης κλίμακας του κόσμου και η κβαντομηχανική, η οποία εξετάζει τα φυσικά φαινόμενα σε εξαιρετικά μικρές κλίμακες, είναι σήμερα τα δύο βασικά θεωρητικά πρότυπα που περιγράφουν τον κόσμο.

Ωστόσο, όταν οι επιστήμες ταυτίζουν τη φαινομενική εικόνα- μια εικόνα που διαρκώς αλλάζει σύμφωνα με την αρχή της αβεβαιότητας- με την πραγματικότητα , δεν αντιλαμβάνονται τη μεγαλύτερη, την ευρύτερη αλήθεια που μας αγκαλιάζει, τη συνείδηση που διαποτίζει όλη τη σφαίρα της δημιουργίας.

Ο Ken Wilber παρακινεί να συνδυάσουμε σε μια «θεωρία για τα πάντα»/ «Νοητικές επιστήμες», την συνειδητότητα (consciousness), την εσωτερικότητα, την επίγνωση – παρατήρηση με την ευρύτερη έννοια, και την επιστήμη, την εμπειρική διερεύνηση βασισμένη σε αποδεικτικά στοιχεία που μπορούν να αναπαραχθούν.

Στις μέρες μας κατακλυζόμαστε από πληροφορίες και δεν μπορούμε να προσποιούμαστε άγνοια. Η δυνατότητα της επιλογής μάς επιτρέπει να δημιουργήσουμε ένα τρόπο ζωής που να οδηγεί στην περαιτέρω εξέλιξη του ανθρώπινου είδους σε αρμονία με τη φύση. Και είναι δική μας ευθύνη να κάνουμε τις επιλογές μας, σοφά και υπεύθυνα.

H πνευματικότητα ενδιαφέρεται για την αυτογνωσία, για την βαθιά συνειδητοποίηση της ουσίας και της αξίας των πραγμάτων. Αναζητά, στον κόσμο των αιτίων και των αρχών της ζωής και της ύπαρξης, την αλήθεια πίσω από τα φαινόμενα. Δεν είναι θρησκεία. Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τις υπάρχουσες θρησκείες ή τις θρησκευτικότητες , δεν είναι κτήμα ενός λαού ή μιας ομάδας φωτισμένων. Δεν εξαρτάται από τον πολιτισμό, ούτε από τις αξίες, αλλά δημιουργεί τη δυνατότητα να έχουμε αξίες.

Η ατομική ενασχόληση με θεμελιώδη υπαρξιακά ζητήματα, η φιλοσοφία, η κατανόηση και η επαφή με το «εδώ και τώρα», η αντίληψη ότι είμαστε κομμάτι του συνόλου, η αποδοχή και εφαρμογή του «ότι κάθε τι που νοημόνως διεκδικώ, οφείλω ταυτόχρονα να το παραχωρώ», η διεύρυνση της αγάπης, η καθημερινότητα που βιώνεται με χαρά, όλα αυτά είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν άνθρωπο που βάζει τις πρώτες βάσεις για τη δική του πνευματικότητα.

Η συλλογική αλλαγή δεν μπορεί παρά να περάσει από την ατομική.

Και αυτό μπορεί να συμβεί μέσω της πνευματικής αφύπνισης, που δεν είναι τίποτα άλλο από την συνειδητοποίηση ότι όλα είναι ένα, ότι είναι μια ψευδαίσθηση να θεωρούμε τον εαυτό μας αποκομμένο από τους υπόλοιπους ανθρώπους, το φυσικό περιβάλλον, το σύμπαν γενικότερα.

Η εμπιστοσύνη στις δυνατότητες της επιστήμης, η χρήση της τεχνολογίας -απελευθερωμένη από φόβο και προκατάληψη- καθώς και η πνευματική κατανόηση της ύπαρξης στο σύνολό της, μας οδηγούν σε έναν ενοποιητικό τρόπο σκέψης ,οπτικής, αντίληψης και δράσης, μας ελευθερώνουν από τον υλισμό, το συμφέρον και την απληστία του κέρδους, τον εγωκεντρισμό, την έλλειψη ουσίας και την εξάρτηση από την αυθεντία.

Το πιο σημαντικό όμως είναι, ότι η αληθινή πνευματικότητα απαιτεί την πλήρη ανάπτυξη και αποδοχή της υπευθυνότητας από εμάς, για το πώς θα ζήσουμε, πώς θα δράσουμε, γιατί απλά, μέσα από τη δική μας γνώση- προϊόν έρευνας και πληροφόρησης- μπορούμε να αποφασίσουμε και να επιλέξουμε το καλύτερο για τη ζωή μας.

Όσο γρηγορότερα αυτή η πνευματική αφύπνιση ενεργοποιηθεί και διαδοθεί, τόσο πιο λογική, ειρηνική, παραγωγική και συμβιωτική θα γίνει η κοινωνία μας.


πηγη freeandreal.org
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ