το βιβλίο εδώ
(απόδοση: aliengrip)
Τελικά βρέθηκε ο
κατάλληλος χρόνος για να κάνει ο Ted άλλο ένα ταξίδι στο σπίτι της
Barbara για να συνεχίσει να εξερευνά κάποιες από τις εμπειρίες του. Η
διαδρομή από το Shreveport ήταν έξι ώρες και τον κούρασε πάρα πολύ ώστε
να αποφασίσουν να ξεκινήσουν κάποια συνεδρία ύπνωσης εκείνο το βράδυ.
Αντί γι' αυτό, η Barbara και ο σύζυγός της σέρβιραν δείπνο, όλοι μαζί
τάισαν τις πάπιες στην λιμνούλα, και στη συνέχεια οι τρεις τους μίλησαν,
γέλασαν και διασκέδασαν ο ένας τον άλλο μέχρι την ώρα του ύπνου.
Αφού ξεκουράστηκε
καλά, το επόμενο πρωί ο Ted ήταν έτοιμος για δουλειά. Η Barbara τον
βοήθησε να χαλαρώσει και τον οδήγησε εύκολα σε μια κατάσταση ελαφράς
καταληψίας. Καθώς η συγκέντρωση του βάθαινε, η Barbara του πρότεινε να
κινηθεί προς οποιαδήποτε εμπειρία θεωρούνταν τόσο σημαντική από το
υποσυνείδητό του ώστε να αναδυθεί στην μνήμη του.
Δεν πέρασε πολύ ώρα
και ο Ted ξεκίνησε ένα διανοητικό ταξίδι πίσω στην παιδική του ηλικία. Η
αρχική σκηνή άρχισε να αναλύεται σε λεπτομέρειες, και είπε αργά στην
Barbara τι έβλεπε.
«Φώτα», είπε σιγανά, «διαισθάνομαι πολλά φώτα, και όλα φαίνονται να είναι στο σπίτι της γιαγιάς μου.»
«Σε ποιο δωμάτιο;»
«Είναι στο πίσω δωμάτιό της. Και φαίνεται πως υπάρχουν φιγούρες που κινούνται τριγύρω μπροστά από τα φώτα.»
«Έχει επίγνωση αυτών των φώτων η γιαγιά σου; Ξέρει ότι είναι μέσα στο δωμάτιο;»
«Αυτή φαίνεται να κοιμάται κάποια στιγμή, και μετά είναι ξύπνια και μιλάει με εκείνον που βρίσκεται εκεί.»
«Εσύ πού είσαι όταν συμβαίνει αυτό;»
«Είμαι σε άλλο κρεβάτι και παρακολουθώ. Στέκεται όρθια κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο, και είναι σκοτάδι.»
«Μήπως είπε τίποτα ή εξέφρασε οποιοδήποτε συναίσθημα;» ρώτησε η Barbara.
«Νομίζω ότι επιστρέφει και με βάζει κάτω από το κρεβάτι», είπε ο Ted απορημένος.
«Γιατί να σε βάλει εκεί;»
«Μετά υπήρχαν
κάποια φώτα,» απάντησε, «και ένας θόρυβος, ένα είδος θορύβου σαν
στροβιλισμός. Μπορούμε να τον ακούσουμε, αλλά δεν μπορούμε να
καταλάβουμε από πού προέρχεται. Αυτό είναι που την κάνει να με βάλει
κάτω από το κρεβάτι, και στη συνέχεια έρχεται κι αυτή εκεί κάτω μαζί
μου.»
«Ted» ρώτησε η Barbara, «πόσο χρονών είσαι εδώ;»
«Πραγματικά μικρός», είπε, «περίπου τεσσάρων ετών.»
«Τι συμβαίνει τώρα;»
«Υπάρχει ένα φως
πάνω από εμάς και στριφογυρνάει, δημιουργώντας κάτι σαν κενό, σαν να
κοιτάς προς τα πάνω μέσα σ' ένα ανεμοστρόβιλο. Υπάρχει κίνηση τριγύρω
μας. Τα πάντα φαίνεται να είναι σκοτεινά.»
Στο σημείο αυτό, ο
Ted δεν μπόρεσε να προχωρήσει περαιτέρω με αυτή την σύντομη ανάμνηση,
έτσι Μπάρμπαρα του πρότεινε να αφήσει τον εαυτό του να προχωρήσει σε
οποιοδήποτε άλλο σημαντικό γεγονός.
«Μετακινήσου προς τα εμπρός στο χρόνο», είπε, «στο επόμενο πράγμα που μπορείς να δεις.»
Σύντομα άρχισε να
δέχεται και νέες εικόνες, επίσης από την παιδική ηλικία του, αλλά αυτή
τη φορά αφορούσαν την άλλη γιαγιά του και τον ίδιο σε ελαφρώς μεγαλύτερη
ηλικία. Ο Ted πάλεψε για να ανακτήσει μια πιο ξεκάθαρη αίσθηση της
όρασης, αλλά κάτι - ίσως ένα μπλοκάρισμα που του είχαν προκαλέσει ή η
δική του απροθυμία - τον κράτησε πίσω. Και τότε, σαν να αναβλύζουν από
κάπου βαθιά μέσα του, πληροφορίες άρχισαν να διαχέονται στο μυαλό του.
Οι αναμνήσεις του ξεκίνησαν εν μέσω μιας παράξενης σκηνής που δεν
έμοιαζε με οτιδήποτε άλλο είχε ποτέ ο Ted θυμηθεί συνειδητά.
«Η γιαγιά στέκεται
πάνω σε κάτι,» άρχισε και πάλι, μετά από μια μακρά παύση. «Φαίνεται
υπνωτισμένη, δεν λέει τίποτα. Αφαιρούν το νυχτικό της και έχουν κάτι σαν
ένα μικρό τρυπάνι που την αγγίζει στο πίσω μέρος του κεφαλιού της. Της
έχουν κάνει κάτι και είναι ελαφρώς διαφορετική.» Σταμάτησε πάλι, σαν να
ακούει. «Της λένε ότι είναι πολύ ξεχωριστή,» συνέχισε. «Της φοράνε ένα
λευκό φόρεμα και την κάνουν να φαίνεται όμορφη ή της λένε ότι είναι
όμορφη. Την ντύνουν και της λένε ότι είναι όμορφη και ότι θα έλθει να
ζήσει και να εργαστεί μαζί τους.»
«Πόσο χρονών είσαι εδώ;» Τον διέκοψε η Barbara.
«Είμαι δέκα
χρονών», είπε. «Το θυμάμαι αυτό, το δωμάτιο και αυτά τα όντα γύρω της,
και εγώ να παρακολουθώ. Εκείνη δεν έχει αυτοέλεγχο, και είναι παντού
τριγύρω της. Έχουν λύσει τα μαλλιά της και της δείχνουν πόσο όμορφη θα
φαίνεται όταν θα ζει μαζί τους. Την προετοιμάζουν γι αυτό. Αυτό είναι
όλο κι όλο που φαίνεται να είμαι σε θέση να δω τώρα. Και εκείνη όντως
φαίνεται όμορφη, και νέα επίσης.»
Ο Ted σταμάτησε και πάλι, σκεπτικός. «Όμως δεν αισθάνομαι όλα αυτά να είναι επακριβώς σωστά,» παραδέχτηκε.
Ένας ψυχικός συναγερμός απασφαλίστηκε, γιατί οι λέξεις ηχούσαν ψεύτικες, ακόμα κι από την στιγμή που τις πρόφερε.
«Θέλουμε μόνο την αλήθεια,» είπε η Barbara, «σ' αυτό στοχεύουμε.»
«Ξαφνικά ένιωσα σαν
αυτό το πράγμα να ήταν εκείνο που μου έλεγαν ότι έβλεπα, αλλά δεν είναι
έτσι στην πραγματικότητα», δήλωσε ο Τεντ.
«Αποσαφήνισε το όραμά σου,» του είπε η Barbara, εμβαθύνοντας την καταληψία του, «και πες μου τι συμβαίνει πραγματικά.»
«Διαμαρτύρεται για
τον πόνο,» συνέχισε, «και έχουν φέρει κάποιον άλλο μέσα. Νιώθω σαν να
έρχονται σε αντιπαράθεση μαζί της και να την βασανίζουν. Κάποιος μπήκε
μέσα που λέει ότι είναι ο παππούς μου, αλλά ο παππούς μου είναι
πεθαμένος. Λογοφέρνει μ' αυτόν υποστηρίζοντας ότι δεν είναι ο σύζυγός
της, δεν την νοιάζει τι της λένε. Κάποιος είναι θυμωμένος. Και αυτό
είναι όλο κι όλο που μπορώ να δω τώρα.»
«Ted» ρώτησε η Barbara, «αυτή είναι η γιαγιά σου που ήταν μαζί στο κρεβάτι το βράδυ που άκουσες την φωνή μέσα στο δωμάτιο;»
«Ναι.»
«Πόσο χρονών ήσουν όταν συνέβη αυτό;»
«Δέκα.»
«Άς στρέψουμε την
προσοχή σου σ' εκείνο το βράδυ,» τον καθοδήγησε η Barbara. «Νιώσε το
κρεβάτι, είσαι στο κρεβάτι με τη γιαγιά σου. Το αισθάνεσαι και η
ανάμνησή σου είναι τέλεια. Αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι εκεί τώρα;»
«Ναι», είπε σέρνοντας τα λόγια του, καθώς βυθίζονταν βαθύτερα στην ύπνωση.
«Θα μετρήσω μέχρι
το τρία», συνέχισε η Barbara, «και θ' αρχίσεις να μου λες, με αλήθεια
και σαφήνεια, τι συνέβη εκείνη τη νύχτα. Ένα, δύο, τρία».
«Μπορώ να ακούσω τη
φωνή της τώρα», απάντησε ο Ted. «Απαιτεί να μας πάνε στο σπίτι μας.
Διαμαρτύρεται για τον πόνο στο πίσω μέρος του κεφαλιού της. Τους λέει να
πάρουν από πάνω της αυτό το πράγμα.»
«Πώς ξεκίνησε αυτό;»
«Θυμάμαι που
κοιμόμασταν,» εξήγησε, «και κάποιος με παίρνει από το κρεβάτι. Στη
συνέχεια, το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι ότι βρίσκομαι στην πλευρά
του δωματίου, και κάποιος που έχει μια κουκούλα πάνω από το κεφάλι του
στέκεται δίπλα μου. Η γιαγιά μου είναι στο κέντρο του δωματίου, της
έχουν βγάλει την ρόμπα της και της φόρεσαν ένα άλλο ρούχο και έκαναν
κάτι με τα μαλλιά της. Εκείνη όντως φαίνεται όμορφη, αλλά πριν από αυτό
της έκαναν κάτι με αυτό το περίεργο τρυπάνι στο κεφάλι της. Εκείνη
θύμωσε πολύ, και νομίζω ότι χτύπησε τον έναν από αυτούς, επειδή την
πονούσαν.»
«Αρχίζω να βλέπω»,
είπε μετά από μια σύντομη παύση, «ότι αυτό που χτύπησε δεν ήταν
άνθρωπος. Ήταν ένα από εκείνα τα σκούρα γκρι ή καφέ όντα, σαν
σαυράνθρωποι, ένα από εκείνα τα ερπετοειδή όντα. Της προσφέρουν κάτι για
να την κάνουν να ξαναγίνει νέα και πάλι, και αυτή είναι θυμωμένη,
αρνούμενη να συνεργασθεί. Απαιτεί να μας πάνε στο σπίτι μας. Αυτός ο
ερπετοειδής τύπος βγαίνει από το δωμάτιο, και επιστρέφει με ... ωω, αυτό
προκαλεί μεγάλη αναστάτωση στην γιαγιά μου. Έχουν φέρει τον παππού μου,
ο οποίος έχει πεθάνει εδώ και καιρό. Φαίνεται νέος και όμορφος, και
λένε στην γιαγιά μου ότι πρέπει να ενωθεί μαζί του.»
«Πώς αποκρίνεται εκείνη;» ρώτησε η Barbara.
«Τους λέει ότι δεν
είναι αλήθεια, ότι είναι ψέματα, ότι ο παππούς μου είναι πεθαμένος.
Λογομαχούν και εκείνη αρνείται να συνεργαστεί. Την ακούω να επικαλείται
τον Ιησού.» Σταμάτησε πάλι, ακούγοντας.
«Ο ερπετοειδής σαυράνθρωπος της μιλάει άσχημα», συνέχισε, «λέγοντάς της ότι ...»
Σταμάτησε απότομα.
«Τι της λέει αυτός, Ted;» ρώτησε η Barbara.
«Της είπε ότι
έβαλαν κάτι στο κεφάλι της,» είπε διστακτικά, «και ότι αν δεν
συνεργαστεί, θα την σκοτώσει, και μόνο αυτοί μπορούν να το σταματήσουν.
Αρνείται ακόμα.»
«Ήθελαν να συνεργαστεί μαζί τους κάνοντας τι;»
«Δεν ξέρω!»
αναφώνησε, αλλά η Barbara τον κατεύθυνε να προγραμματίσει τον εσωτερικό
του υπολογιστή για την αλήθεια και στη συνέχεια να προχωρήσει.
«Δεν μπορώ να το καταλάβω,» άρχισε και πάλι. «Αλλά έχει να κάνει με άρρωστα άτομα.»
«Μήπως η γιαγιά σου είχε κάποια σχέση με άρρωστους ανθρώπους;»
«Μπορούσε να κάνει
τις κρεατοελιές να εξαφανίζονται, και τέτοια πράγματα. Ήξερε πού να βρει
ρίζες και βότανα στο δάσος και να τα χρησιμοποιεί για να κάνει τους
ανθρώπους καλά. Της είπαν κάτι για τους άρρωστους ανθρώπους που έρχονται
σ' αυτήν, αλλά αρνήθηκε να συμμετάσχει. Δεν ήταν για τους σωστούς
λόγους, είπε. Επικαλέστηκε τον Ιησού δύο ή τρεις φορές. Μπορώ και την
ακούω να λέει, "όχι, όχι, δεν θα το κάνω!" Της λένε ότι θα έρθει κάποιος
να της διδάξει περισσότερα, αλλά δεν θέλει να μάθει τίποτε από αυτούς.»
«Γιατί θα ήταν κακό αν ήθελαν αυτή να θεραπεύει τους ανθρώπους με τις δικές τους γνώσεις;»
«Δεν ξέρω, αλλά
κάθε φορά που της λένε αυτό, εκείνη τους λέει όχι. Τότε ο σαυράνθρωπος
της λέει ότι πρόκειται να πεθάνει, γιατί δεν συνεργάζεται.» Ο Τεντ ήταν
πολύ λυπημένος, και στη συνέχεια με ένα απότομο ξάφνιασμα σταμάτησε ν'
αναπνέει.
«Τι συμβαίνει Ted;» ρώτησε η Barbara. «Τι αντιλήφθηκες ξαφνικά;»
«Της είπε ότι θα
πάρει την ψυχή μου,» απάντησε ο Ted, «και με έφεραν στο κέντρο του
δωματίου όπου βρίσκονταν εκείνη. Κάνουν κάτι σε μένα. Όχι, μπαίνει
ανάμεσά τους. Υπάρχουν πολλά όντα γύρω μου, η γιαγιά, αυτός ο
ερπετοειδής άνδρας, ο παππούς μου. Αυτός στέκεται εκεί ακίνητος, σαν να
είναι παραζαλισμένος. Εκείνη μπαίνει ανάμεσα σε μένα και τον ερπετοειδή
άνδρα, σηκώνει το χέρι της και τον σταματάει. Του λέει ότι δεν τον
φοβάται, ότι τον έχει ξανασυναντήσει. Εγώ δεν πάω πίσω στην
κρεβατοκάμαρα.»
«Θυμάσαι που μου είπες ότι άκουσες μια φωνή εκείνη τη νύχτα;» του θύμισε η Barbara.
«Νιώθω σαν να ήταν η φωνή του άνδρα που φοράει την κουκούλα, αλλά δεν είμαι σίγουρος.»
«Εκείνη πέθανε λίγο μετά από αυτό, έτσι δεν είναι;»
«Ναι, πέθανε δύο
ημέρες αργότερα από ένα μαζικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Την ίδια μέρα πήγα
και την βρήκα γιατί θυμήθηκα την ομιλία την προηγούμενη νύχτα στο
δωμάτιο. Την ρώτησα γι αυτό, και αυτή με αγκάλιασε και άρχισε να κλαίει.
Μου είπε να το ξεχάσουμε αυτό, ότι ήταν ο διάβολος. Στη συνέχεια έβαλε
τον πατέρα μου να την πάει πίσω στο σπίτι της και πήγαμε όλοι μαζί.
Λιγότερο από δύο ώρες αφότου φτάσαμε, η γιαγιά έπαθε εγκεφαλική
συμφόρηση μπροστά στα μάτια μας και πέθανε.»
Η Barbara άκουγε
τον Ted να περιγράφει τη σκηνή και καθώς ξαναζούσε τα γεγονότα, η μνήμη
του ενισχύθηκε. Είπε και πάλι ότι πάντα ένιωθε κάποια ενοχή για το
θάνατο της γιαγιάς του. «Σκεφτόμουν πάντα ότι κάτι που έκανα εγώ τον
προκάλεσε,» ολοκλήρωσε.
«Τι σε έκανε να το νιώθεις αυτό;»
«Υποθέτω εξαιτίας όλων όσων συνέβησαν κατά τη διάρκεια της νύχτας. Εκείνη προσπαθούσε να με προστατεύσει.»
«Ας τα βγάλουμε όλα έξω», είπε η Barbara. «Πήγαινε πίσω για να δούμε την κατάσταση.»
«Αυτός ο
ερπετοειδής άνδρας μιλούσε για μένα, όταν βρεθήκαμε αρχικά εκεί. Είχε να
κάνει κάτι με την ύπαρξη μου, και με την άλλη ομάδα που είχε έρθει σε
επαφή μαζί μου. Δεν είμαι σίγουρος ποιά είναι η άλλη ομάδα. Ήθελαν την
ψυχή μου και η γιαγιά με προστάτεψε. Αυτή είπε, "ο Ιησούς δεν θα σας
επιτρέψει να αγγίξετε αυτό το παιδί ή να το πάρετε". Τότε ήταν που
εκείνος της είπε ότι θα πεθάνει.»
«Μετακίνησου προς
τα πίσω, στο σημείο που της φοράνε το φόρεμα,» πρότεινε η Barbara,
ελπίζοντας ότι οι αναμνήσεις του Ted θα ήταν πιο ξεκάθαρες και πιο
πλήρεις, τώρα που είχε αρχίσει να διαπερνά εκείνη την σειρά από
παραπετάσματα. «Ποια είναι η αλήθεια; Πες μου την αλήθεια για το τι
γίνεται. Αφαίρεσε όλες τις παρωπίδες, όλα τα πέπλα της εξαπάτησης.»
Το στήθος του Ted
άρχισε να ανασηκώνεται. «Ω, όχι!» ψιθύρισε με τρόμο, καθώς τινάζονταν
και ασθμαίνοντας για να αναπνεύσει. «Δεν θέλω να το βλέπω αυτό άλλο
πια!»
«Δεν χρειάζεται να κοιτάζεις πια,» τον διαβεβαίωσε η Barbara κατευναστικά.
«Δεν χρειάζεται να δω,» ψιθύρισε ακόμη πιο φοβισμένα, «γιατί ξέρω, έχω ήδη δει.»
Η Barbara τον
οδήγησε σε μια πιο ήρεμη κατάσταση του νου, θυμίζοντάς του την
προστατευτική ενέργεια που είχε χτίσει γύρω από τον εαυτό του. Επιτέλους
άρχισε να αναπνέει πιο φυσιολογικά, ακούγοντας τα απαλά λόγια της.
«Ο ερπετοειδής
άδρας ήθελε να έχει σεξουαλική επαφή μαζί της,» είπε ο Ted, όταν ήταν σε
θέση να μιλήσει και πάλι με στοιχειώδη αυτοέλεγχο. Η φωνή του ήταν πιο
σταθερή, αλλά χρωματίζονταν από μια βαθιά χροιά θλίψης και παραίτησης.
«Αλλά εκείνη δεν το
επέτρεπε. Του είπε πως το έκανε αυτό μόνο με τον σύζυγό της, και
εκείνος ήταν πεθαμένος. Έτσι εκείνοι έφεραν τον παππού και εκείνος έκανε
σεξ μαζί της. Αλλά όταν σηκώθηκε από πάνω της, δεν ήταν εκείνος, ήταν
ένας ερπετοειδής άνδρας. Και ήταν τότε που παρενέβη. Ήθελαν εμένα μετά,
δεν ξέρω, αλλά νομίζω ότι ήταν κάτι το σεξουαλικό. Τότε ήταν που πήδηξε
μπροστά και εμπόδισε τον σαυράνθρωπο. Λογομάχησαν και της είπε ότι θα
πεθάνει γι αυτό. Και όντως πέθανε.»
«Δεν φάνηκε να έχει σημασία ότι ήταν ηλικιωμένη;» ρώτησε η Barbara, αναφερόμενη στην σεξουαλική δραστηριότητα.
«Της είπαν ότι θα μπορούσαν να την κάνουν ξανά νέα.»
«Μπορείς να περιγράψεις την κατάσταση πληρέστερα; Πώς της το κάνουν; Ήταν μόνο εκείνος ο ένας;»
«Υπήρχαν αρκετοί
στην αίθουσα, καθώς και εκείνος με την κουκούλα που με κρατούσε από
πίσω. Ποτέ δεν είδα το πρόσωπό του με μεγάλη σαφήνεια, αλλά όταν
στράφηκε προς τα εμένα φάνηκε λευκός σαν ζυμάρι.»
«Την είχαν πάνω σε ένα τραπέζι ή στέκονταν όρθιοι;»
«Όρθιοι, αλλά ακουμπούσαν σε κάτι που έμοιαζε με μετακινούμενο τραπέζι.»
«Θέλεις να δεις τα υπόλοιπα;» ρώτησε προσεκτικά η Barbara. «Θυμάσαι που είπες ότι άρχισε να έρχεται προς το μέρος σου;»
«Ναι, ήθελε εμένα για κάποιο λόγο.»
«Θέλεις να πας πίσω και να τον μάθεις;»
«Ναι,» αναστέναξε ο Ted, «ας πάμε πίσω.»
Η Barbara τον
επέστρεψε σε μια βαθιά συγκέντρωση και στη συνέχεια του ζήτησε να
κοιτάξει και πάλι τη σκηνή. «Τι κάνει ο παππούς σου, ενώ συμβαίνει η
συνουσία;» ρώτησε. «Έχει επίγνωση του τι συμβαίνει;»
«Εκείνος ήταν που
έκανε τον βιασμό,» προσπάθησε να εξηγήσει ο Ted, «αλλά δεν ήταν
πραγματικά εκείνος. Όταν τον έφεραν μέσα, την πήρε στην αγκαλιά του και
άρχισε να της κάνει έρωτα. Αφαίρεσαν το φόρεμά της και ήταν ακίνητη, δεν
μιλούσε. Αλλά όταν τελείωσαν και αυτός γύρισε προς το μέρος μου,
μπόρεσα να τον δω. Δεν είναι ο παππούς μου, είναι εκείνος ο ερπετοειδής
άνδρας.»
«Πήγαινε πίσω ένα λεπτό,» πρότεινε η Barbara, «εκεί που της έλεγαν για τα βότανα.»
«Της μιλούσαν γιατί
ήξερε πολλά για τα βότανα. Της λέει ότι έχει κάποια βότανα. Ωω,» έκανε
μια παύση, «Ωω, θέλουν να πάρουν μερικά από τα δικά της. Της λέει ότι
μπορούν να ανταλλάξουν πληροφορίες και της προτείνει να δοκιμάσει τα
δικά του υλικά. Παίρνει κάτι που της έβαλαν πάνω στην γλώσσα της, και
νομίζω ότι μου έδωσαν και εμένα λίγο από αυτό.»
«Το έριξαν μέσα στο
στόμα μας. Ήταν κάπως διαυγές, ίσως ελαφρώς κίτρινο. Όλα φαίνεται να
επικεντρώνονται γύρω από την γιαγιά τώρα,» περιέγραφε ο Ted καθώς
ξαναζούσε το συμβάν. «Εκείνη αρνήθηκε να κάνει σεξ με το ερπετοειδές,
έτσι έφυγαν και γύρισαν πίσω εσπευσμένα δήθεν με τον παππού μου. Από
εκείνη τη στιγμή και μετά, η γιαγιά μου φαίνεται να υποκύπτει σε εκείνη
την σεξουαλική περίσταση. Εκείνη δεν φαίνεται να αντιστέκεται. Αφού
τελείωσε μ' εκείνη, ένας άλλος είναι πάνω της τώρα. Τότε με πήραν και με
ανασήκωσαν βάζοντάς με πάνω σε αυτήν σαν να υποτίθεται ότι κάνω σεξ
μαζί της. Αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ καμία διέγερση.»
«Εκείνη αντιδρά σε σένα;»
«Εκείνη φαίνεται να είναι κάπως εκτός ελέγχου.»
«Αυτό το πράγμα που σας έδωσαν από το στόμα, σε επηρεάσε με οποιονδήποτε τρόπο;»
«Δεν νομίζω ότι
ήμουν σεξουαλικά ερεθισμένος,» είπε ο Ted, «αλλά επηρεάστηκε η γιαγιά,
σαν να της είχαν δώσει κάποιο είδος αφροδισιακού.»
«Τι συμβαίνει τώρα;»
«Είναι περισσότεροι
από ένας εκείνοι που έχουν σεξουαλική επαφή μαζί της,» συνέχισε,
«τουλάχιστον τρεις. Τότε εκείνος που έμοιαζε με τον παππού μου έρχεται
από πάνω μου και με εξαναγκάζει να του κάνω στοματικό σεξ.»
«Επομένως έχουν πέος;»
«Ναι, αλλά δεν
μοιάζει με ενός φυσιολογικού άνδρα. Μοιάζει περισσότερο με ενός
αρσενικού σκυλιού, πιο πολύ με το σχήμα ενός μικρού όπλου. Αντί απλά να
έχει στύση, φαίνεται να βγαίνει από ένα περίβλημα, όπως ένα πυροβόλο
όπλο.»
«Έχουν απομακρύνει
την γιαγιά μου από το τραπέζι», είπε, «και έβαλαν εμένα πάνω σε αυτό.
Είναι επίπεδο τώρα, σε οριζόντια θέση. Στην συνέχεια ένας από αυτούς
έχει πρωκτική επαφή μαζί μου. Λένε κάτι για την άλλη ομάδα που έχει κάτι
να κάνει με εμένα, και είναι σαν να γελάνε με αυτό. Σαν να σπάνε πλάκα
με την κατάσταση αυτή.»
Η αποστροφή του Ted
ήταν εμφανής, αλλά ήταν επίσης σαστισμένος. «Δεν ξέρω για τι πράγμα
μιλάνε,» παραδέχτηκε, «αλλά πρόκειται για μένα. Το κάνουν αυτό για να
πατσίσουν, ίσως, αυτός είναι ο μόνος τρόπος που ξέρω για να το πω.»
«Πώς αισθάνεσαι ενώ σου συμβαίνει αυτό;» ρώτησε η Barbara. «Είσαι σε θέση να σκεφτείς;»
«Κλαίω για την
γιαγιά», είπε ο Ted. «Δεν φαίνεται να αισθάνομαι πολύ πόνο, αλλά είμαι
τρομερά φοβισμένος. Τα χέρια μου είναι ακινητοποιημένα με κάτι, το ίδιο
και οι αστράγαλοί μου. Όταν αυτό το ερπετοειδές ήρθε να με πάρει και
λέει ότι πρόκειται να με κρατήσουν εκεί, η γιαγιά μπήκε ανάμεσά μας και
λέει, "στο όνομα του Ιησού Χριστού, απαιτώ να σταματήσετε." Λέει ότι για
αυτά που έχουν κάνει σε μας, θα καίγονται στην κόλαση για πάντα.
Εκείνος λέει ότι δεν υπάρχει κόλαση.»
«Εκείνη λέει, "Δεν
πρόκειται να πάρετε τις ψυχές μας". Τον επέπληξε, αυτό είναι που τον
έκανε να θυμώσει τόσο. Με πήρε πιο κοντά της, και όλοι στέκονται πίσω,
και λέει, "Με ξεγέλασες, μας ξεγέλασες". Αυτή είναι θυμωμένη για τα
βότανα και γι αυτό που μας έκαναν.»
Μετά από μια
σύντομη παύση, ο Ted ολοκλήρωσε την ανάμνηση. «Αυτό είναι το μόνο που
μπορώ να θυμηθώ. Μας ξαναφόρεσαν τα ρούχα μας, και εκείνος της λέει, "Θα
πεθάνεις γι αυτό, επειδή αυτό το αγόρι μας ανήκει." Και μετά φαίνεται
να βρισκόμαστε πίσω στην κρεβατοκάμαρά μας.»
«Πώς αισθάνεσαι τώρα;»
«Κάπως
αηδιασμένος», παραδέχτηκε, «θυμωμένος. Πληγωμένος. Χαίρομαι που το
κοίταξα, αλλά ήταν τόσο δύσκολο να το κοιτάξω. Η πρώτη παλινδρόμηση ήρθε
πιο εύκολα. Δεν ήθελαν να το δω αυτό εδώ. Ο γέρο-Volmo, ο φίλος μου, ο
ερπετοειδής που μου δίδαξε όλα εκείνα τα θαυμάσια πράγματα, πάω στοίχημα
ότι είναι το θλιβερό κάθαρμα που μου τα έκανε όλα αυτά σε μένα.»
Ο Ted κούνησε το
κεφάλι του, συγκλονισμένος και βαθιά θυμωμένος. «Έτσι εξηγείται γιατί με
συμπαθούσε τόσο πολύ. Σίγουρα έχει κάνει και άλλα πράγματα επίσης, όταν
συνήθιζε να έρχεται για να με επισκεφθεί στην Ατλάντα. Το θυμόμουν την
επόμενη μέρα, πως ήταν εκεί και με πήγε σε διάφορα μέρη. Φαινόταν να
είναι εξαιρετικά φιλικός απέναντί μου, με έναν πολύ τρυφερό τρόπο. Δεν
ήξερα ότι ήταν κακός.»
Ήταν καιρός να
τερματιστεί η παλινδρόμηση, έτσι η Barbara καθοδήγησε τον Ted να
επιστρέψει στην παρούσα στιγμή και στο παρόντα τόπο. Μετά τον οδήγησε
προς τα πάνω από την υπνωτική καταληψία και σιγουρεύτηκε ότι επέστρεψε
σε μια κανονική κατάσταση της συνείδησης.
Ο Ted ένοιωθε την
ανάγκη να μιλήσει για τις θλιβερές αναμνήσεις που σχετίζονταν με ακόμα
περισσότερες λεπτομέρειες από όσες ήταν σε θέση να αναφέρει όντας στην
υπνωτική κατάσταση. Και ήθελε να μιλήσει για τον Volmo, επανεξετάζοντας
εκείνες τις συναντήσεις υπό το φως της νέας κατανόησης που απέκτησε.
«Δεν τον θυμόσουν από την παιδική σου ηλικία, αφότου εμφανίστηκε στην Ατλάντα;» ρώτησε η Barbara.
«Καθόλου,» είπε ο
Τεντ. «Νόμιζα ότι ήταν απλώς άλλο ένα από τα πνεύματα-οδηγούς μου, όπως η
Sharon και ο Raphael. Ήταν απαίσιος στην εμφάνιση όμως. Και εκείνο το
μέρος όπου βρεθήκαμε η γιαγιά μου και εγώ, βρωμούσε, μύριζε φρικτά σαν
ψοφίμι, σαν ένα νεκρό ζώο. Νομίζω ότι έτσι μυρίζουν εκείνοι οι
ερπετοειδείς.»
«Και τι λες για την χειρουργική επέμβαση στην οποία υπέβαλαν τη γιαγιά σου;»
«Εκείνο που της
έβαλαν μέσα στο κεφάλι της, πιστεύω είναι αυτό που της προκάλεσε το
εγκεφαλικό επεισόδιο. Την έβγαλε από την μέση, ακριβώς όπως την απείλησε
και στη συνέχεια είχε πρόσβαση σε μένα όποτε ήθελε. Εκείνη πέθανε
θέλοντας να με προστατέψει και εγώ κουβαλούσα εκείνη την κρυμμένη γνώση,
εκείνη την ενοχή, εδώ και σαράντα χρόνια.»
Ολόκληρη η ζωή του,
συνειδητοποίησε τώρα ο Ted, είχε κατά κάποιο τρόπο ενορχηστρωθεί, σε
κάποιο επίπεδο που δεν μπορούσε να συλλάβει με το μυαλό του, από
δυνάμεις που δεν μπορούσε καν να αρχίσει να καταλαβαίνει. Δεν ήξερε τι
να σκεφτεί πια, αλλά ήξερε τι ένιωθε. Η παλιά αίσθηση ενοχής που τον
στοίχειωνε, τουλάχιστον είχε ήδη αρχίσει να υποχωρεί, αλλά μια θυμωμένη
δυσαρέσκεια πήρε τη θέση της, ανάμικτη με μια χροιά φόβου.
Τι άλλο στη ζωή του, αναρωτήθηκε, είχε χειραγωγηθεί;
Και γιατί;
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.