Τι σημαίνει άραγε ο όρος «πνευματικός»?

                               

Η ερμηνεία στο λεξικό λέει ότι ο πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που ασχολείται με πνευματικά ζητήματα της εποχής του και τα μελετά υπό διάφορες οπτικές γωνίες, ο άνθρωπος των γραμμάτων, της τέχνης και της επιστήμης…
Έτσι λέει το λεξικό…

Σε μια Ελλάδα που βρίθει από τις προκαταλήψεις και τις δεισιδαιμονίες της θρησκείας της, ο όρος «πνευματικός» έχει ταυτιστεί με τους άγιους, με την σοβαρότητα του πνεύματος και την απομάκρυνση από οτιδήποτε υλικό…
Ο όρος έχει ταυτιστεί με έναν θεό που δίνει εντολές και κατευθύνσεις, τιμωρεί, κρίνει και αγαπάει, ανάλογα με τις αποστάσεις που παίρνουμε από την Χαρά, την Επιλογή και την ίδια μας την υλική εμπειρία…


Γενικά ο όρος «πνευματικός» αφορά περισσότερο την διανόηση και την νοητική ωριμότητα…Κουβέντα δεν λέει κανείς, για την συναισθηματική ωριμότητα που οφείλει να έχει συγχρόνως ένας ΄Ανθρωπος…

Με την διανόηση λοιπόν, όλοι έχουμε γίνει Βούδες, ενόσω το συναισθηματικό μας πεδίο μαστίζεται από σκιές και φόβους παντός τύπου…
Ενόσω το διανοητικό ωριμάζει, το συναισθηματικό μας πεδίο φαίνεται να ζει την δική του ζωή…
Και όσο το συναισθηματικό μας πεδίο ζει την δική του ζωή, χωρίς βαθύτερη αντίληψη και κρίση, δημιουργεί εχθρούς και φίλους, που η διανόηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει, παρά μόνο με πόλεμο ή συμφιλίωση, κατακερματίζοντας το Είναι μας.

Η πνευματικότητα δεν αφορά παρά μόνο εκείνη την Λογική που βρίσκει απαντήσεις και έχει επιχειρήματα, ανοίγοντας μας σε πιο βαθιές πληροφορίες ενόρασης.
Η πνευματικότητα αφορά μόνο την συνειδητή κατάσταση ενός Ανθρώπου, ώστε να σκέφτεται, να νιώθει και να πράττει με έναν ολόιδιο παλμό, που δεν αντικρούει την ροή της Ζωής, την δέχεται όπως Είναι, με μια πιο βαθιά αντίληψη των αιτιών και των αποτελεσμάτων της…
Αυτή η Λογική που δεν βασίζεται στα πρότυπα του καλού και του κακού, είναι μέρος της πνευματικής ωριμότητας και της κατάστασης Αγάπης μέσα σε όλο το Είναι ενός Ανθρώπου…

Το πιο εύκολο πράγμα για έναν άνθρωπο είναι να διαχωρίζεται και να διαχωρίζει…
Η Ύλη από μόνη της έχει αυτήν την ιδιότητα…
Δίνει πολύ εύκολα ερεθίσματα εσωτερικής πόλωσης, και τότε είναι πολύ περισσότερο πιθανόν να ακολουθεί ο άνθρωπος μια πλάνη και μια χίμαιρα, παρά την ίδια του την Αλήθεια…

Η Εμπιστοσύνη στην εσωτερική Αλήθεια και η Πίστη στους εσωτερικούς Νόμους, χρειάζεται εκείνη την βαθύτερη αντίληψη και διάκριση της Ενότητας μέσα στην κατάσταση Αγάπης, που δημιουργεί τις προϋποθέσεις της Ζωής ενός Όντος και όχι ενός είδους του Φυσικού Κόσμου…
Σαν είδος, ο άνθρωπος, πολεμά, χωρίς λογική…
Σαν Ον, ο Άνθρωπος, Αγαπά, με Λογική…



Σκέφτομαι τι αξίζει πιο πολύ, μια ζωή μέσα σε πόλεμο και εχθρούς, περισσότερο από ένα λεπτό Αγάπης και Ενότητας?
Για το Σύμπαν και τον Θεό, ο ποσοτικός χρόνος δεν μετράει για την Ειρήνη μέσα μας…Και η Ειρήνη έξω μας, δεν θα έρθει ποτέ, ποσοτικά…

Η Γη είναι μια Πλανητική Οντότητα…Ο Άνθρωπος, όμως, είναι ένας Γαλαξίας από μόνος του…

<<<Αφησε την Φαντασία σου να καλπάσει ελεύθερη και δημιούργησε έναν Κόσμο στον οποίον θα ήθελες να Είσαι μέσα>>>
Αϊνστάιν

ΒΑΣΩ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ