2η ΑΝΑΡΤΗΣΗ (Δ, Ε, F(ς), Ζ, ΜΕΡΟΣ)
ΜΕΡΟΣ Δ'
Όλα κυλούσαν ήσυχα, μέχρι που μία «οντότητα» εισέβαλλε στον κόσμο μας, προερχόμενη από έναν «άλλο» και «αλλόκοτο» κόσμο. Η οντότητα αυτή κατάφερε κάποτε να αποκατασταθεί κατά έναν «περίεργο» τρόπο και εν συνεχεία μεθόδευσε την κατάκτηση των βαθμίδων των όντων και την εξουσία της επί αυτών, σαν ένας νοητικός καρκίνος. Η δύναμη και η ανωτερότητα της οντότητας αυτής επί των ψυχών, την καθιστά στα μάτια των ανθρώπων ως ανθρώπινο θεό. Κατά την πτώση της, την ακολούθησε μία στρατιά ψυχών –κακοποιών δαιμόνων κατά τον Ιάμβλιχο- και υλϊαίων δαιμόνων –σκιωδών χιτώνων-. Αχνές αναμνήσεις της παράδοσης αυτής αντανακλόνται σε αρκετές μυθολογικές αναφορές, από τον Ενώχ και τον Ζωροάστρη, μέχρι τον Τόλκιν και τον Λάβκραφτ.
Δεν υπάρχει αρχέγονο κακό, όπως το αντιλαμβάνεται ο δυϊστικός ανθρώπινος νους. Οι δυνάμεις της Φιλότητος και του Νείκους αποτελούν θεμελιώδεις αρχές του Όντος, προκειμένου να μερίζεται, να ενώνεται και να υπόσταται υπαρξιακά. Αν υπάρχει αρχή των όντων, αυτή το Έν και το Έναυτό είναι αφ’ εαυτότητας Αγαθόν, εφόσον είναι πρώτο σε βαθμό αιτιότητας, ακέραιο σε βαθμό δύναμης, άπειρο σε επίπεδο δυνατότητας και καθαρό σε επίπεδο σχεσιακής πολυπλοκότητας. Αν πάλι δεν υπάρχει αυτό το Έν, τότε δεν υπάρχει τίποτα.
Κατ’ αυτό τον τρόπο, το Νείκος δηλώνει την απόσπαση από το Έν Όν, ενώ το Κακό εκδηλώνεται με την απομάκρυνση από την πρώτη έκγονη απορροή του Αγαθού, γεγονός που συνεπάγεται τον εγκλωβισμό των όντων στις φυλακές της Άγνοιας και στους τύμβους της Λήθης.
«Αυτό», ταυτίζεται στην σουμεριακή μυθολογία με τον δαίμονα Κατούλου, ο οποίος αναδύθηκε από το αίμα του Kingu –Ταύρος- και του Xibur –Αμνός-, ενώ στην νεώτερη εποχή αναβιώνει με την μυθολογία του Κθούλου, ο οποίος σύμφωνα με τον μύθο του Λάβκραφτ, είχε 1.000 μάτια, δηλώνοντας το πλήθος των ψυχών μέσω των οποίων εποπτεύει τον κόσμο κι επενεργεί στον πλανήτη. Αρχιερέας ή «τρίτο μάτι» του δαίμονα αυτού, είναι ο γνωστός στην εσωτερική μυστική αλλά και στην σύχρονη γνωστική παράδοση Σάμαελ, ο οποίος εμφανίζεται συχνά ως πνευματιστής και ως λυτρωτής των ανθρωπίνων εθνών. Στην «Αποκάλυψη» χαρακτηρίζεται ως «ψευδοπροφήτης».
Συχνά οι άνθρωποι θεωρούν ως «κακούς» κι «εχθρούς» άλλους ανθρώπους και πολιτισμούς, οργανώσεις, θρησκείες, δόγματα, τάγματα και έθνη, μη φανταζόμενη -κατά την συντριπτική πλειοψηφία της- την υποκινούσα αιτία των παραπάνω απορροών και πιονιών που λειτουργούν ως παραφυάδες της. Οι περισσότεροι άνθρωποι «καπελώνονται» ακούσια ή εκούσια από την πεφωτισμένη εκείνη πυραμίδα που τους υπνωτίζει ρίχνοντας τους στην άγνοια και στην λήθη, θρεφόμενη από αυτούς σε ενα ενδιάμεσο πεδίο βιοθρέμονων φαντασιών, το Αστρικό Πεδίο ή ελληνιστί Χθόνιο και Υποχθόνιο Άϊδη. Το σύμβολο αυτής της τάξης, είναι η Βαβυλώνα, σύμβολο επίσης και της άλογης ψυχής που ζει άμετρο τυραννικό βίο μέσα στο πάθος.
ΜΕΡΟΣ Ε'
Όλα τα παραπάνω δηλώνουν την χιλιετή ηγεμονία του Θηρίου της Αποκάλυψης και τα σημεία των καιρών πριν την Μεγάλη Κρίση –για το τι μέλλει γενέσθαι στον πλανήτη- και πριν την Συντέλεια –ολοκλήρωση- του Αιώνος –Ενιαυτού- ή όπως θα έλεγε λακωνικά ο Ηράκλειτος:
«Πάντα πυρ επελθόν κρίνει και καταλήψεται».
" Η φωτιά, όταν επέλθει, θα κρίνει και θα καταλάβει τα πάντα".
Είναι φυσικός νόμος να διατηρείται η αρμονία του φυσικού κόσμου ανάμεσα στην αύξηση και στη φθορά, όπως σε οντολογικό επίπεδο η Τίσις αποκαθιστά τις σχέσεις της δίκης και της αδικίας στην τάξη του χρόνου. Κατ’ ανάλογο τρόπο, υπάρχει μία αντίθετη δύναμη στην παραπάνω, στην οποία έχουν αποδώσει πολλά ευφάνταστα ονόματα και πολλούς άτοπους χαρακτηρισμούς. Οι δύο αντίθετες δυνάμεις είναι αντιληπτές στους ανθρώπους ως «λευκό» και «μαύρο» ιερατείο, είναι οι «Θεοφιλείς» και οι «Μνησίθεοι» του πλατωνικού Φαίδρου.
Τις τελευταίες 4 δεκαετίες, η Θεοφιλής Δύναμη έκανε την επανεμφάνισή της, επαληθεύοντας τον χρησμό, ο οποίος έχει ευτελιστεί σκοπίμως από διάφορα πιόνια των αλλοειδών, τόσο από τον ελληνοκεντρικό χώρο όσο και από τον χριστιανικό: «Έσσεθ’ ήμαρ» και «ο καιρός εγγύς».
Στα πρόθυρα της συντέλειας του Ενιαυτού και της αναπνοής του Κόσμου, ο Μέγας ηγεμών Ζευς άρχισε να καταπίνει τον κόσμο μας, ρουφώντας τον από τον ορίζοντα γεγονότων στο εσωτερικό της μελανής οπής –Μελανόπη λεγόταν η μητέρα του Ομήρου- γύρω από την οποία κινείται ο κόσμος(βλ. παρατηρήσεις γαλαξία Μεσσιέρ 87), καθώς σύμφωνα με τον μύθο, ο Ζευς καταπίνει τον κόσμο και τον ξαναβγάζει δεμένο με χρυσή κλωστή ενώ ο Τυφώεας, η δύναμη του κατακερματισμού, της άγνοιας και του τρόμου, αποσυνδέει μία δέσμη νεύρων από το χέρι του Δία, την οποία επανακτά ο Ζευς με τη βοήθεια του Κάδμου. Αναφερόμαστε στην εναλλαγή των γενών και των αρχιτεκτονικών ρυθμών (μεγαλιθικός -μινωϊκός/μυκηναϊκός-, δωρικός, ιωνικός, κορινθιακός, τεκτονικός -βυζαντινός/γοτθικός/μοντέρνος-), όπως και στην αύξηση της εντροπίας του κόσμου. Πάνω σ’ αυτό το χορό της καταστροφής και της αναδημιουργίας, οι δυνάμεις του πυρός και οι δυνάμεις του πάγου αντιμάχονται με αφανή τρόπο με σκοπό τη δημιουργία μίας Τάξης Πραγμάτων, διαμορφώνοντας μία νέα συνειδησιακή πραγματικότητα ή διατηρώντας εγκλωβισμένη την συνειδητότητα σε μία παγ-ι-ωμένη κατάσταση. Η κορύφωση της κατάστασης πραγματοποιήθηκε με την επιτυχή ολοκλήρωση του σχεδίου «Φοίνιξ».
Στα πρόθυρα της συντέλειας του Ενιαυτού και της αναπνοής του Κόσμου, ο Μέγας ηγεμών Ζευς άρχισε να καταπίνει τον κόσμο μας, ρουφώντας τον από τον ορίζοντα γεγονότων στο εσωτερικό της μελανής οπής –Μελανόπη λεγόταν η μητέρα του Ομήρου- γύρω από την οποία κινείται ο κόσμος(βλ. παρατηρήσεις γαλαξία Μεσσιέρ 87), καθώς σύμφωνα με τον μύθο, ο Ζευς καταπίνει τον κόσμο και τον ξαναβγάζει δεμένο με χρυσή κλωστή ενώ ο Τυφώεας, η δύναμη του κατακερματισμού, της άγνοιας και του τρόμου, αποσυνδέει μία δέσμη νεύρων από το χέρι του Δία, την οποία επανακτά ο Ζευς με τη βοήθεια του Κάδμου. Αναφερόμαστε στην εναλλαγή των γενών και των αρχιτεκτονικών ρυθμών (μεγαλιθικός -μινωϊκός/μυκηναϊκός-, δωρικός, ιωνικός, κορινθιακός, τεκτονικός -βυζαντινός/γοτθικός/μοντέρνος-), όπως και στην αύξηση της εντροπίας του κόσμου. Πάνω σ’ αυτό το χορό της καταστροφής και της αναδημιουργίας, οι δυνάμεις του πυρός και οι δυνάμεις του πάγου αντιμάχονται με αφανή τρόπο με σκοπό τη δημιουργία μίας Τάξης Πραγμάτων, διαμορφώνοντας μία νέα συνειδησιακή πραγματικότητα ή διατηρώντας εγκλωβισμένη την συνειδητότητα σε μία παγ-ι-ωμένη κατάσταση. Η κορύφωση της κατάστασης πραγματοποιήθηκε με την επιτυχή ολοκλήρωση του σχεδίου «Φοίνιξ».
ΜΕΡΟΣ F(ς)':
Η ελληνική φιλοσοφία επανεμφανίστηκε στο προσκήνιο, η επιστήμη εγκατέλειψε τον υλισμό και μετουσιώθηκε σε συνειδησιακή, η συχνότητα Herz του πλανήτη αυξάνεται κατακόρυφα και η συνειδησιακή εξέλιξη των νέων γενεών αλλάζει ραγδαία. Το πρόβλημα είναι ότι την αύξηση της συχνότητας Herz την χρησιμοποιούν και οι αλλοειδείς προκειμένου να αποκτήσουν περισσότερη δύναμη κι εξουσία. Τα τελευταία δεδομένα που εισήλθαν στον πλανήτη είναι ότι η παγκόσμια ειρήνη διατηρείται σε μία λεπτή γραμμή –υπό την απειλή πάντα ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος ή μίας τεχνητής μαύρης τρύπας στα υπόγεια εργαστήρια του Cern, ότι ο ψυχοτρονικός και οικονομικός πόλεμος έχει κλιμακωθεί, ότι όλο καιπερισσότεροι άνθρωποι τρελαίνονται, ότι σχεδόν όλοι οι άνθρωποι νοσούν από διάφορες μορφές κατάθλιψης που εκδηλώνεται στο σώμα ως καρκίνος, ότι ο γήϊνος και ο ανθρώπινος οργανισμός δηλητηριάζονται σε καθημερινή βάση από chemicrails, τρoφές και υπόηχους, όπως και ότι ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή είναι εξαρτημένη από την τεχνολογία, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο να επιβιώσει χωρίς αυτήν. Υπό αυτό το καθεστώς, η κατάσταση στον πλανήτη έχει προσωρινά «παγώσει», καθώς είναι δεδομένο ότι οι αλλοειδείς έχουν χάσει το παιχνίδι και αποζητούν έξοδο φυγής. Υπάρχει όμως ένα «τείχος προστασίας» γύρω από τον πλανήτη, οι φρουρητικοί δαίμονες έχουν επιστρέψει στα τελεστικά τους καθήκοντα και πλήθος «οχημάτων» επιβαίνουν στις σφαίρες των πλανητών. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό που έχει εισβάλει στον κόσμο μας, έχει «αγκιστρωθεί» μέσα στα άλογα μέρη των ψυχών της πλειοψηφίας των ανθρώπων, διότι ο σκοπός του είναι να πάρει μαζί του όσες περισσότερες ψυχές μπορεί, κρατώντας τις ομήρους και ενισχύοντας την λεγεώνα του, προσπαθώντας να εφοδεύσει με σωματικό ή ασώματο τρόπο ενάντια στους φύλακες, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να προκαλέσει ρήγμα στο πλέγμα προστασίας της σελήνης. Γι’ αυτό το λόγο, ο σκοπός των Θεόφιλων είναι η ραγδαία αφύπνιση των λογικών μερών των ψυχών των ανθρώπων και η απαγκίστρωσή τους από τα δεσμά της ύλης και των αλλοειδών. Εν όψη της ηλιακής καταιγίδας που επέρχεται σε λίγο καιρό – απειλώντας με καταστροφή όλα τα ηλεκτροδοτικά και τηλεπικοινωνιακά δίκτυα του πλανήτη-, η ισορροπία γίνεται μέρα με την μέρα όλο και πιο αμφίρροπη.Υπήρξε μία πρόταση διάσωσης κάποιων σωμάτων που θα συνεχίσουν το ανθρώπινο είδος πριν από έναν κατακλυσμό σε «βάπτισμα πυρός», αλλά είναι αμφίβολο το αν τελικά θα πραγματοποιηθεί. Το «πάγωμα» της κατάστασης, φαίνεται να εξυπηρετεί και τις 2 πλευρές, δεδομένου ότι τους δίνει κάποιο περιθώριο χρόνου οργάνωσης.
Η κατάσταση όμως παρουσιάζει την τάση να ξεφεύγει όσο ανεβαίνει η συχνότητα του πλανήτη, καθώς μπορεί να αφυπνίζονται ξαφνικά αρκετές ψυχές από τη λήθη, αλλά ταυτόχρονα παρατηρούνται όλο και συχνότερα πολλές «περίεργες» συμπεριφορές, με αποκορύφωμα τα γεγονότα στο Κονέκτικατ και στην Πάρο. Εν όψει των τελευταίων αυτών γεγονότων, παρουσιάζεται η 3η εναλλακτική, περί των σχεδίων της οποίας δεν θα αναφέρουμε τίποτα, για ευνόητους λόγους. Θα σηματοδοτήσουμε όμως κάποια στοιχεία και ... ο νοών νοήτω...!
Η ελληνική φιλοσοφία επανεμφανίστηκε στο προσκήνιο, η επιστήμη εγκατέλειψε τον υλισμό και μετουσιώθηκε σε συνειδησιακή, η συχνότητα Herz του πλανήτη αυξάνεται κατακόρυφα και η συνειδησιακή εξέλιξη των νέων γενεών αλλάζει ραγδαία. Το πρόβλημα είναι ότι την αύξηση της συχνότητας Herz την χρησιμοποιούν και οι αλλοειδείς προκειμένου να αποκτήσουν περισσότερη δύναμη κι εξουσία. Τα τελευταία δεδομένα που εισήλθαν στον πλανήτη είναι ότι η παγκόσμια ειρήνη διατηρείται σε μία λεπτή γραμμή –υπό την απειλή πάντα ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος ή μίας τεχνητής μαύρης τρύπας στα υπόγεια εργαστήρια του Cern, ότι ο ψυχοτρονικός και οικονομικός πόλεμος έχει κλιμακωθεί, ότι όλο καιπερισσότεροι άνθρωποι τρελαίνονται, ότι σχεδόν όλοι οι άνθρωποι νοσούν από διάφορες μορφές κατάθλιψης που εκδηλώνεται στο σώμα ως καρκίνος, ότι ο γήϊνος και ο ανθρώπινος οργανισμός δηλητηριάζονται σε καθημερινή βάση από chemicrails, τρoφές και υπόηχους, όπως και ότι ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή είναι εξαρτημένη από την τεχνολογία, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο να επιβιώσει χωρίς αυτήν. Υπό αυτό το καθεστώς, η κατάσταση στον πλανήτη έχει προσωρινά «παγώσει», καθώς είναι δεδομένο ότι οι αλλοειδείς έχουν χάσει το παιχνίδι και αποζητούν έξοδο φυγής. Υπάρχει όμως ένα «τείχος προστασίας» γύρω από τον πλανήτη, οι φρουρητικοί δαίμονες έχουν επιστρέψει στα τελεστικά τους καθήκοντα και πλήθος «οχημάτων» επιβαίνουν στις σφαίρες των πλανητών. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό που έχει εισβάλει στον κόσμο μας, έχει «αγκιστρωθεί» μέσα στα άλογα μέρη των ψυχών της πλειοψηφίας των ανθρώπων, διότι ο σκοπός του είναι να πάρει μαζί του όσες περισσότερες ψυχές μπορεί, κρατώντας τις ομήρους και ενισχύοντας την λεγεώνα του, προσπαθώντας να εφοδεύσει με σωματικό ή ασώματο τρόπο ενάντια στους φύλακες, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να προκαλέσει ρήγμα στο πλέγμα προστασίας της σελήνης. Γι’ αυτό το λόγο, ο σκοπός των Θεόφιλων είναι η ραγδαία αφύπνιση των λογικών μερών των ψυχών των ανθρώπων και η απαγκίστρωσή τους από τα δεσμά της ύλης και των αλλοειδών. Εν όψη της ηλιακής καταιγίδας που επέρχεται σε λίγο καιρό – απειλώντας με καταστροφή όλα τα ηλεκτροδοτικά και τηλεπικοινωνιακά δίκτυα του πλανήτη-, η ισορροπία γίνεται μέρα με την μέρα όλο και πιο αμφίρροπη.Υπήρξε μία πρόταση διάσωσης κάποιων σωμάτων που θα συνεχίσουν το ανθρώπινο είδος πριν από έναν κατακλυσμό σε «βάπτισμα πυρός», αλλά είναι αμφίβολο το αν τελικά θα πραγματοποιηθεί. Το «πάγωμα» της κατάστασης, φαίνεται να εξυπηρετεί και τις 2 πλευρές, δεδομένου ότι τους δίνει κάποιο περιθώριο χρόνου οργάνωσης.
Η κατάσταση όμως παρουσιάζει την τάση να ξεφεύγει όσο ανεβαίνει η συχνότητα του πλανήτη, καθώς μπορεί να αφυπνίζονται ξαφνικά αρκετές ψυχές από τη λήθη, αλλά ταυτόχρονα παρατηρούνται όλο και συχνότερα πολλές «περίεργες» συμπεριφορές, με αποκορύφωμα τα γεγονότα στο Κονέκτικατ και στην Πάρο. Εν όψει των τελευταίων αυτών γεγονότων, παρουσιάζεται η 3η εναλλακτική, περί των σχεδίων της οποίας δεν θα αναφέρουμε τίποτα, για ευνόητους λόγους. Θα σηματοδοτήσουμε όμως κάποια στοιχεία και ... ο νοών νοήτω...!
ΜΕΡΟΣ Ζ'
Όσοι έχουν πετύχει κάποια μονοειδή συνουσία με το Όν και εκείνοι που έχουν καταφέρει να αποκατασταθούν στο νοητό, αντιλαμβάνονται τα γεγονότα –σε διαφορετικό βαθμό- ως εκφάνσεις ενός καθολικότερου πλαισίου, πέρα από το σχεσιακό πεδίο, καθώς σύμφωνα με το χρησμό:
Όσοι έχουν πετύχει κάποια μονοειδή συνουσία με το Όν και εκείνοι που έχουν καταφέρει να αποκατασταθούν στο νοητό, αντιλαμβάνονται τα γεγονότα –σε διαφορετικό βαθμό- ως εκφάνσεις ενός καθολικότερου πλαισίου, πέρα από το σχεσιακό πεδίο, καθώς σύμφωνα με το χρησμό:
«Τα τ’ εόντα τα τ’ εσσόμενα προ τ’ εόντα»
"Γνώριζε και αυτά που υπάρχουν και αυτά που θα υπάρξουν και αυτά που υπήρξαν".
Όπερ και σημαίνει ότι ο ανθρώπινος χρόνος αποτελεί μία ψευδαίσθηση, με συνέπεια αυτά που είναι να γίνουν έχουν ήδη γίνει! Εφόσον υπάρχει όμως ελεύθερη βούληση, υπάρχει πάντα και η δυναμική της αλλαγής και του επιρρεασμού του αποτελέσματος, πράγμα που σημαίνει ότι ανάμεσα στο πλήθος των απροσδιόριστων πιθανοτήτων, υπάρχει η μια τελική δυνατότητα που θα εφαρμοστεί. Αυτό σημαίνει ότι αυτό που είναι να γίνει, θα γίνει, όπως κι αν έχει, αρκεί οι παράγοντες που το προκαθορίζουν να μείνουν εστιασμένοι σ’ αυτή την οπτική. Αναμείνατε έντονες σεισμικές δραστηριότητες στο επόμενο διάστημα (που ήδη έχουν ξεκινήσει), όπως και έντονες εξάρσεις του καιρού (παράξενα καιρικά φαινόμενα όπως καύσωνα στην Ελλάδα και χιόνια στην Ιταλία), αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, τυφώνες κ.α.
Κάτι τελευταίο:
Ας μην ξεχνάμε –όσον είναι δυνατόν- εκείνα τα αινιγματικά λόγια του Αισχύλου:
«αγνόν τ’ Απόλλω φυγάδ’ απ’ ουρανού θεόν»,
«αγνόν τ’ Απόλλω φυγάδ’ απ’ ουρανού θεόν»,
"Και τον αγνόν Απόλλων, τον εξορισμένο από τον ουρανό θεό",...πράγμα που σημαίνει ότι αναλαμβάνει δράση πλέον ο ίδιος ο Φοίβος μέσω των δαιμόνων του και μέσω των οποίων επίκειται η ενσάρκωσή του στη χθόνα, φορώντας πάντα την μάσκα του Διονύσου! Αυτό προϋποθέτει το να είναι κάποιος και να ενεργεί ως θεός επί της γης και στο σημείο αυτό ανατίθεται δράση και προσωπική εσωτερική εργασία στην κάθε ψυχή η οποία ανήκει στην Απολλωνιακή Ενάδα. Σε επίπεδο πλανητικό, αυτό σημαίνει το γεγονός ότι αυτή την στιγμή έχουμε ένα δαίμονα ο οποίος έχει «καπελώσει» τα όντα φαντάζοντας στην αντίληψή τους ως ανθρώπινος θεός, ενώ μετά την ολοκλήρωση του σχεδίου «Αργώ» ο δαίμων αυτός θα βρεθεί ενώπιων ενός πλήθους Αντίθεων –όχι με την έννοια που τους αναφέρει ο Ιάμβλιχος και η Αποκάλυψη-, αλλά ως μάτια και χέρια του Φοίβου που επενεργούν πλέον στον κόσμο ως «θεοί» για τα ανθρώπινα δεδομένα.
Κι όπως είπε κι Εκείνος:
...Κινούμεθα με ταχύτητες ασύλληπτες. Είμεθα πολλοί. Είμεθα Ένας. Είμεθα Παντού και πουθενά !!! Άλλωστε μια παρουσία εδώ, υποδηλώνει, μια απουσία κάπου αλλού. Κινούμεθα ανάμεσα σας. Παρόλα αυτά ο Ηήρ της Αθηνάς μας καθιστά άδηλους και απρόβλεπτους.
Έχει Αρχίσει....
Υπομονή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.