Βραστά Καρότα

Φαντάσου μια φυλακή, όπου οι κρατούμενοι τρώνε κάθε μέρα διαφορετικό φαγητό, μακαρόνια τη Δευτέρα, τυρόπιτα την Τρίτη, φασόλια την Τετάρτη και ούτω καθεξής. Επιπλέον, κάθεΚυριακή, τους φέρνουνε μπουζούκια και γίνεται στο προαύλιο της φυλακής γλέντι μέχρι πρωίας.

Μέχρι που μια μέρα, η διοίκηση της φυλακής συνειδητοποιεί ότι δεν υπάρχει σάλιο, τα λεφτά έχουν τελειώσει, και ο μόνος τρόπος για να συνεχίσει να υπάρχειη φυλακή είναι να ταΐζουν τους κρατούμενους βραστά καρότα κάθε μέρα,πρωί-μεσημέρι-βράδυ.

"Μα θα γίνει εξέγερση, κύριε διευθυντά, θα μας λιντσάρουν οι τρόφιμοι,και με το δίκιο τους", λέει ένα τσιράκι στο διευθυντή.

Οπότε τι κάνει ο τελευταίος; Φωνάζει στο γραφείο του δέκα τσάτσους κρατούμενους και τους λέει να αρχίσουν να διαδίδουν ότι η κατάσταση είναι τόσο τραγική, πουαπό την άλλη βδομάδα όλοι οι κρατούμενοι θα τρώνε σκατά, κυριολεκτικά όμως.

Και ότι δεν είναι απλά φήμη, αλλά αναπόφευκτο και δεδομένο,θα ακουμπάς το δίσκο σου στον πάγκο και ο μάγειρας θα σου βάζει μέσα κουράδες, τέλος.

Οι τσάτσοι αρχίζουν λοιπόν να κάνουν την δουλειά τους, το νέοκυκλοφορεί αμέσως παντού και το σοκ φυσικά είναι τεράστιο. Υπάρχουνβέβαια αντιδράσεις, όχι όμως σε πολύ μεγάλο βαθμό, γιατί όσο ο άλλοςδεν βλέπει ακόμα τη σβουνιά στο πιάτο του, κάπου μέσα ελπίζει ότιμπορεί και να τη γλιτώσει.

Όσο οι μέρες περνάνε και οι αντιδράσεις ψιλοφουντώνουν, οι τσάτοοιαρχίζουν να παίζουν τεχνηέντως το παιγνίδι της ενοχής: "Εδώ που ταλέμε, βέβαια, καλά να πάθουμε, που θέλαμε και μπουζούκια κάθε Κυριακή,να τα λέμε και όλα".

Κάποιοι λίγοι τρόφιμοι αντιδρούν και λένε ότι εμείς ρε παιδιά δενγουστάραμε ποτέ μπουζούκια, ούτε ποτέ συμμετείχαμε στο γλέντι. Δεν φτάνει που ανεχόμασταν κάθε Κυριακή βράδυ τα σκυλάδικα σας, πρέπειτώρα να την πληρώσουμε και εμείς μαζί με όλους; Φυσικά, κανείς δεντους δίνει σημασία.

Προς το τέλος της εβδομάδας, έχει πια επικρατήσει κλίμα μοιρολατρίας,την αντίδραση έχει διαδεχθεί η απάθεια και την απείθεια η αδράνεια. Οξεθωριασμένος από τις συνεχείς πλύσεις εγκέφαλος των κρατουμένου είναιέτοιμος πλέον να δεχθεί το χειρότερο, ως δικαιολογημένα αναπόφευκτο.

Και έτσι φτάνει η Κυριακή, και αργό το απόγευμα παίρνει το μικρόφωνο οδιευθυντής και ανακοινώνει: "Κύριοι, σας έχω ευχάριστα νέα.

Ύστερα απόκοπιώδεις προσπάθειες της διεύθυνσης και εμού προσωπικά, το μενού απόαύριο δεν θα είναι σκατά, αλλά βραστά καρότα!!!"

Και από κάτω φυσικά γίνεται της .............., αγκαλιασμένοι οι κρατούμενοι κλαίνε από χαρά, οι τσάτσοι ξελαρυγγιάζονται "ζήτω ο διευθυντής!", το πλήθος αγάλλεται γιατο θαύμα της τελευταίας στιγμής.

ΠΗΓΗ

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ